مزاح و شوخی

سوالی اخلاقی از یک روایت اخلاقی در باب مزاح

سلام
ممنون میشوم یک استاد اخلاق و یا حدیث گرامی به این سوال بنده پاسخ دهند.
من روی مساله مزاح کار میکنم و به یک مشکلی برخوردم که تلاش برای حل آن تا به حال نتیجه ای نداشته
ما در روایات مزاح درمورد پیامبر اکرم حکایاتی با مضمون پیر زن وارد بهشت نمیشود و پیر مرد و بی دندان وارد بهشت نمیشود داریم
سوال من این است که مگر ما نمیگوییم باید در باب مزاح ظرفیت ها سنجیده شود که کسی ناراحت نشود؟1
دوم اینکه مگر نمیگوییم در باب مزاح این عمل باید موجب شادی و نشاط شود و اصلا مزاح به همین علت ایجاد میشود که حال و هوای کسی را عوض کنیم. ادخال سروری باشد و در کنارش البته فکاهی و بی معنا نباشد؟
این عمل پیامبر که قطعا درست است و از او هیچگاه عمل ناشایست سر نمیزند چگونه در دسته مزاح ها قرار میگیرد با اینکه فرد مقابل را ناراحت میکند در برخورد اول؟
حرف من این است که این گونه حکایات صرفا یک حکایت اخلاقی اند و نه مزاح.
یعنی همانطور که میدانید ما باید فرقی قائل شویم میان این دو تا معنی مزاح را بفهمیم
مزاح میشود مثلا ماجرای خرما خوردن ایشان و حضرت علی و...
اما اینگونه موارد را چگونه در دسته مزاح قرار میدهیم؟
من میگویم بیشتر به نظر میرسد یک حکایت اخلاقی باشد تا مزاح
هر حکایتی لزوما مزاح نیست
ممنون میشوم پاسخ دهید.

شوخى زن و شوهر با رضایت خداوند


سلمان فارسى تعریف کرده است که: روزى حضرت فاطمه زهرا سلام اللّه علیها نزد پدرش، رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله آمد.
وقتى رسول خدا چشمش بر چهره فاطمه افتاد، او را گریان و غمگین دید، به همین جهت علّت را جویا شد؟
حضرت زهرا سلام اللّه علیها در پاسخ پدر گفت: پدر جان! دیروز بین من و همسرم ، علىّ بن ابى طالب علیه السلام جریانى اتّفاق افتاد كه با یكدیگر ضمن صحبت ، شوخى و مزاح مى‌كردیم و من جمله‌اى را به شوخى به او گفتم ، كه موجب ناراحتى‌اش شد.
و چون احساس كردم كه همسرم ناراحت است ، از سخن خویش غمگین و پشیمان گشتم و از او خواهش كردم تا از من راضى و خوشحال گردد.
و او نیز عذر مرا پذیرفت و شادمان شد و بر من خندید و احساس كردم كه از من راضى شده است؛ ولى اكنون نگرانم كه مبادا خدا از من خشمگین و ناراضى باشد.
رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله با شنیدن ماجرا گفت: دخترم ! رضایت و خشنودى شوهر همانند رضایت و خشنودى خداوند متعال خواهد بود و غضب و ناراحتى شوهر سبب نارضایتى و ناراحتى خدا مى گردد.
و سپس افزود: هر زنى كه خداوند را همچون حضرت مریم عبادت و ستایش كند؛ اما شوهرش از او ناراضى باشد، عبادات و اعمال او مقبول درگاه خدا قرار نمى گیرد.
دخترم ! بدان كه بهترین اعمال ، فرمانبُردارى و تبعیّت از شوهر است، البتّه در مواردى كه خلاف اسلام و قرآن نباشد.
دخترم ! هر زنى كه زحمات و مشقّات خانه دارى را تحمّل كند و خانه دارى نماید و براى رفاه و آسایش اعضای خانواده‌اش تلاش ‍ نماید، همانا او اهل بهشت خواهد بود.
از : حقاق الحقّ، ج 19، ص 112 و 113،