مشاوره شغلی

سلام بنده دانش آموز سال آخر تجربی هستم. اطرافیانم بدلیل اینکه من از یه طرف، الحمدلله توانایی درسی دارم و از طرف دیگه، دارای سهمیه جانبازی ام، خیلی منو تشویق می کنن که به سراغ رشته های معروف علوم پزشکی بروم. از یکسو، خود من به ریاضیات خیلی علاقمندم. خیلی هم آرمانگرا هستم. مثلا دوست دارم در آینده در رشته ی خودم پژوهشگر یا دانشمند شوم. اینه که احساس میکنم در میان یه دوراهی هستم به اسم واقع گرایی و آرمانگرایی. با نگاه واقعی، در جامعه ی فعلی ایران، رشته های علوم پزشکی بازار کار خوبی دارند و کم دردسر هستند (اینطور که گفته میشه ). اما با نگاه آرمانی، من دوست دارم خودم رو در قامت یک دانشمند ریاضی ببینم. حل مسایل ریاضی و اثبات اونا، خصوصا هندسه، احساس فوق العاده خوبی برام ارمغان میاره که غیرقابل وصفه. به قول یه آقایی: دانشجوهای ریاضی، تو مقطع لیسانس یکم مشکل دارن، تو فوق لیسانس خُل ان و تو دکتری، روانی به تمام معنا! ازراهنماییتون متشکرم