معنای اختصاص و انحصار

در بهشت انسان نیکوکار میتواند در کنار خانواده و خویشانش به سر ببرد. همچنین حوری ها در بهشت در خیمه هایی نشسته اند و کسی ایشان را نیم بیند مگر شوهرشان.
حالا سوال من اینجاس اگر در بهشت محرم و نامحرم داریم بودن خویشان آدم در کنارش با چه قاعده ای قابل جمع است؟ چگونه می توان با دوستان و آشنایان در بهشت دیدار کرد در حالی که نامحرمند؟ آیا حوریان از خیمه ها اصلا خارج نمی شوند؟ روح بدون جسم آدمی در بهشت مگر می تواند لذت جنسی ببرد؟ آیا امواتی که الان در جهان آخرت هستند، می توانند از حوری استفاده کنند؟ آنها که روح محض اند و جسمشان اینجاست.لطفا با دلایل قرآنی جواب دهید