بهشت

سلام علیکم سوالی برایم مطرح است که در انجمن ندیدم با آنکه در بهشت تکلیفی وجود ندارد. اما آیا می توان گفت که برخی از شئون تکلیف مثل حجاب در بهشت برای زنان وجود ندارد؟ متشکرم  

چرا خدا انسان را به بهشت میبرد؟ فایده بهشت رفتن چیست؟ ممکنه بگید خب معلومه لذت بردن. ولی من میگم لذت بردن نقصه و چرا اصلا خدا ما را اینگونه آفرید که به لذت نیازمند باشیم که بعدش بخواهد به ما لذت بدهد؟ باز ممکنه بگید این لذت بردن ها و مبارزه با آن لازمه کمال است. خب چرا خدا ما را کامل نیافرید؟ اگر بگید ظرفیتش را نداشتیم خب ظرفیتش را هم میداد. لذت بردن بد نیست ولی چرا خدا نیاز به لذت را در ما ایجاد کرد که بعدش بخواهیم لذت ببریم و این نقص را داشته باشیم درحالیکه خودش از چیزی لذت نمیبرد.

سلام  اولین سوالی که از ما می شود نمازه، بطور خلاصه چه اعمالی برای ما در قبر و برزخ و آخرت مایع نجات و ایمنی ماست و مانع عذاب ما می شود؟ البته دو عامل نماز و ولایت بسیار موثر اند.

سلام خسته نباشید در سایت حوزه نوشته کسی که عارف به حق حضرت معصومه باشید یعنی کتابهای ایشان را خوانده باشد البته به نگاه من...و به زیارت برود حتما خدا اون رو وارد بهشت میکند..... سوالی که داشتم این بود که فرض میگیریم یکی مثل شیطان مثلا شیعه بوده ولی تمام گناهان رو داشته تکبرم داشته حالا میخواسته بره بهشت اگه کتابای ایشونو بخونه بره به زیارت حتما میره بهشت؟با یه سری سختی ها؟

با سلام
بنده چند وقتی هست که مطالب این انجمن را مطالعه میکنم ولی احساس کردم مطلبی بین سوالات نیست !
سوال بنده همان سوال چرا خلقت هست ولی یک قدم جلو تر که همیشه بی جوابه !

وقتی میپرسیم که هدف خلقت ما چی بوده ؟ با این جواب مواجه میشویم :

این جواب قابل قبولی هستش ولی این بخش رو متوجه نمیشم : هر چه لایق آفریده شدن است را خدا خلق میکند .
اگه بحث لیاقته که امامان ما به اندازه همه ما ها لیقات و ارزش دارند چرا این تعداد ادم به وجود امده ؟
من هر چی فکر میکنم میبینم که واقعا با یه تعداد کمی انسان هم هدف خلقت کامل میشد .
شما الان چهارده معصوم (ع) را نگاه کنید میبیند که همه چی دارند و کامل کامل هستند دیگه چرا باید خدا چندین میلیارد انسان رو خلق کنه ؟
ارزش الماس به کمیاب بودنشه ...

فایده انسان ها در بهشت چیست ؟
ما در این دنیا به دلیل نیاز هایی که داریم به انسان های دیگر نیاز داریم و به عنوانی نمیتونیم به تنهایی زندگی کنیم ولی در ان دنیا که دیگر جای کار نیست چی ؟
دیگر همین فایده خیلی کمی هم که داریم را از دست میدهیم دیگر بود و نبودمان هیچ فرقی نمیکند ؟؟
( کاری ندارم که همین الانم در این دنیا یک نقطه کوچکی هستیم که بود و نبودمان فرقی به حال دنیا ندارد
و تمام فایده مان برای کره خودمان و موجودات ان میباشد نه خارج از کره )

این چیزی که تا الان متوجه شدم :
در کل یک انسان در بهشت هر جایگاهی هم داشته باشد فقط برای خودش یک جایگاه فوق العاده است و( نهایت برای خانواده اش کمی سود دارد همین ! )
و دیگر بود و نبودش برای بهشت ، دیگر موجودات ، خدا هیچ فایده ای ندارد ؟!
ایا واقعا این طور است ؟؟؟

باتشکر فراوان

این احادیثی که با قاطعیت با انجام چندتا کارآسون یا خوندن فلان دعا وعده بهشت میدن، جعل یا تحریف یا ....نشده؟اصلا درسته؟
بنظرم با عقل جور در نمیاد هر آدمی با هر سابقه ی رفتاری خوب یا بد با خوندن مثلا ی سوره یا دعا جزو بهشتی ها بشه....

سلام.
یک کودک را فرض کنید. اینکه چه عاملی باعث این شده است را کاری ندارم:
اگر کودکی در شر بیفتد یا اصلا گناه کند و آینده اش تباه شود ، خداوند اصلا توانایی جلوگیری آن را نداشت؟
جز تقدیرات حتمی اش که این چنین می شود ؟ خواست خود خداوند است ؟

در تاپیک هایی از فرشته محافظ نام بردم و با کلی تبصره آن ها را نادیده گرفتند همه چیز را به اختیار ربط دادند.اصلا فرض کنیم بگویید اختیار انسان هر چی که باشد خیر یا شر باعث نتایج می شود.

خداوند توانایی نجات دادن دارد یا نه ؟ اگر نجات پیدا نکرد دلیلش چیست : شقاوت ؟ قضا الهی ؟ بلا و مصیبت ؟ انتقام ؟ امتحان ؟

حالا جواب هر چی که باشد ، این مسئله آینده کودک تا درصد بسیار زیادی نابود می شود شما چه راهکاری مثلا پیشنهاد می کنید ؟ اصلا دین و خداوند چیزی برای بیان دارد یا فقط دنبال متهم است ؟

من (هر چقدر هم که سعی کنم انسان خوبی باشم) قطعاً به پای بزرگانی که تمام ثانیه‌های عمرشون حاوی اخلاص و توجه هست نمی‌رسم.
درجات اعلای بهشت متعلق به کسانی مثل آیت‌الله بهجت و ... است که تک‌تک لحظات عمرشون به بندگی گذشته.
و عادلانه هم هست چون اون‌ها تماماً بندگی کردن و من اینطور نبودم.

اما وقتی بحث جاودانگی و بی‌نهایت‌بودن بهشت مطرح می‌شه، فکر کردن بهش خیلی دردناک هست.
یعنی من می‌دونم که داخل بهشت طبقاتی وجود داره که کیفیت نعمات و نزدیکی به خدا، قابل مقایسه با سایر طبقات نیست، اما باید قبول کنم که اون طبقات متعلق به من نیست و هیــــــــچ‌وقت هم واردش نخواهم شد.
باید داخل طبقاتی سر کنم (اگه بهشتی باشم ان‌شاءالله) که می‌دونم اون نزدیکی به خدا رو نداره و تا ابد هم نخواهد داشت.

اینکه بدونی خدا افراد دیگه‌ای رو بیشتر دوست داره و داخل بهشت هم هیچ‌وقت نمی‌تونی پیشرفت کنی و جایگاه بالاتر و نظر لطف بیشتر خدا رو داشته باشی، خیلی درد عمیقی داره.
مشابه حس فرزندی هست که می‌دونه مادرش به خاطر رفتار بهتری که از برادرش دیده، اون رو تا ابد بیشتر از اون دوست داره.

بزرگانی که توی دنیا بهترین بودن، تقریباً همه‌شون خاندانی از همون جنس اخلاص داشتن که اون‌ها رو از کودکی همین‌طور تربیت کردن.
یعنی رگ و ریشه‌شون نسل‌ها با دین و قرآن و خدا شکل گرفته و نوع تربیت‌شون کاملاً با سایر خانواده‌های مذهبی فرق داشته.
خودشون هم این شرایط رو قدر دونستن و مراقبت کردن و به این درجات رسیدن.

اما منی که لحظه‌های عمرم سرشار از غفلت و دوری و بی‌توجهی بوده، با این درد افسردگی چه کنم؟

سلام و عرض ادب
ما انسان ها در اين دنيا وابستگي هايي داريم كه ميشود گفت قوي ترين آنها عشق به خانواده است
مثلاً بارها ديده يا شنيده ايم كه خانمها علاقه اي به وجود هوو ندارند و مي خواهند تنها معشوقه شوهر ، خودشان باشند
كه اين برميگردد به همان وابستگي هاي عاطفي

حال از يك طرف گفته ميشود وابستگي هاي عاطفيِ اين دنيا ، در آخرت نيز ادامه ميابد. مثلاً كودك به خدا ميگويد وارد بهشت نميشوم تا پدر و مادرم را نيز با من وارد بهشت كني
همچنين گفته ميشود كه اگر مرد و زن مومن باشند هر دو با هم وارد بهشت شده و زنِ مومن از تمام حوري ها زيباتر خواهد بود
اما از طرف ديگر گفته ميشود در آخرت براي مردان حوري بهشتي فراهم خواهد بود

پرسش من اين است كه چگونه ميشود بين اينها جمع كرد؟
اگر روابط عاطفي اين دنيا در آخرت نيز برقرار است پس چرا خداوند بجز همسر ، حوري هم براي مرد قرار مي دهد؟
و اگر اين وابستگي هاي عاطفي ديگر برقرار نيست ، چطور است كه فرزند ، بهشتي شدن والدينش را طلب ميكند و يا اعضاي خانواده براي هم شفاعت مي كنند؟

با سلام.بنظر می رسه که بهشت و جهنم طبقه دارند یا چندین درجه دارند.اما اینطور که به نظر می رسد چه شما طبقه اول باشید چه طبقه آخر بهشت، یک سری، تجربه هایی یکسان با دیگر هم بهشتیان ساکن در طبقات دیگر را خواهید تجربه کرد.مثلا در تمام طبقات، دروغی دیده نمیشود، فرقی نمی کند طبقه اول باشید یا در طبقه ی دوم.حسرت، پشیمانی، کینه وجود نخواهد داشت، درهیچ یک از طبقات.درسته؟
حالا سوالی که داشتم، یک مسلمان، چه لزومی دارد برای طبقات بالاتر بهشت تلاش و سعی و مجاهدت کند؟؟ همون یک گوشه اون پایین پایینا هم بهش بدن براش کفایت می کنه.چون حسرتی نخواهد داشت در بهشت که بخواد بگه، ای کاش، من طبقه آخر بودم، اون بالا بالاها، کنار پیامبر.
حسرتی و پشیمانی و کینه ای نخواهد داشت از اینکه به طبقات بالاتر نرسیده، درسته؟؟

پس یک مسلمان چه لزومی دارد برای درجات بالاتر بهشت تلاش و سعی نماید.شاید یک مسلمان بگوید، همون گوشه پایینا، یک جا بالاخره یک گوشه پیدا میشه تو بهشت جا خوش کنیم، بسه برامون دیگه، حوری و انگور آنچنانی هم نخواستیم، یا هم نشینی با پیامبر را هم نخواستیم.همون به یک سفره گوچیک و مختصر و یک لقمه نون و پنیر بهشتی قانع هستیم.
چون می دونیم که به همون سفره در بهشت راضی خواهیم بود و حسرت و پشیمانی نخواهیم داشت و چه بسا امکان رشد هم در بهشت فراهم باشه، خواستیم اونجا رشد میکنیم می ریم درجات بالاتر.
خوب اونوقت برای همچین مسلمانی با یک همچین توقعی، چه نسخه و برنامه ی زندگی ای پیچیده میشه؟؟آیا برنامه ی زندگی این فرد با کسی که درجات بالاتر رو طلب می کنه، تفاوتی خواهد داشت؟ تا چه حدی، به چه شکلی؟؟
می خواستم نظر کارشناس رو بدونم.نظر خودم رو من برای خودم نگاه می دارم.می خواستم نظرات و دیدگاه کارشناسان را بدونم در این باره.