با سلام. شبهه اي در برخي سايت ها زياد مطرح ميشه كه عينا ميذارم. لطفا بررسي بفرماييد:
- قال رسول الله ص: «النیاحة من عمل الجاهلیة». (من لا یحضره - شیخ صدوق - جزء 4) پیامبر خدا فرمود: «نوحهخوانی از کارهای دوران جاهلیت است».
2- قال رسول الله ص: «ضرب المسلم بیده علی فخذه عند المصیبة إحباط لأجره». (فروع کافی) پیامبر خدا فرمود: مسلمان به هنگام مصیبت چون با دست خویش بران خود بکوبد مزدش نابود میشود.
3- شیخ مفید در کتاب ارشاد جلد 2 صفحه 97 آورده که امام حسین به خواهرش زینب(س) فرمود: «ای خواهر جان من، تورا سوگند دادم و تو به سوگند من وفادار باش که چون کشته شدم گریبان برمن چاک مکن و چهره مخراش و در مرگ من واویلا واثبورا (عذاب برمن باد خدایم مرگ دهد)مگو» .
4- شیخ کلینی در فروع کافی ج 3 ص 225 از امام موسی بن جعفر آورده که فرمود: «مردی که به هنگام مصیبت دست خود بر رانش بکوبد موجب تباه کردن اجر خویش می شود».
5- شیخ صدوق در من لا یحضره الفقیه ج 1 ص 520 از حضرت صادق آورده که فرمود: «هرکس به هنگام مصیبت دست خود بر رانش بکوبد اجرش تباه میشود».
در نهج البلاغه آمده است که علی ؛ گفت: «أن علیاً؛ قال: من ضرب یده عند مصیبة على فخذه فقد حبط عمله».هر کسی به هنگام مصیبت و بلایی دستش را بر رانش بزند و تأسف بخورد، عمل او نابود گردیده است[1].
و حسین در کربلاء چنان که صاحب منتهی الامال نقل کرده به خواهرش زینب گفت[2]: «یا أختی، أحلفك بالله علیك أن تحافظی على هذا الحلف، إذا قتلت فلا تشقی علیّ الجیب، ولا تخمشی وجهك بأظفارك، ولا تنادی بالویل والثبور على شهادتی».
«خواهرم تو را به خدا سوگند میدهم که وقتی من کشته شدم گریبانت را پاره مکن، و چهرهات را با ناخنهایت خونین مکن، و به خاطر شهادت من فریاد واویلا سر مده».
حالا ما اهل بدعت هستیم!
[1]- نهج البلاغة ص 576 و نگا: مستدرک الوسائل 2/445.
[1]- نگا: الخصال صدوق ص (621) و وسائل الشیعة (3/270).
[1]- 1/248