ناخوشایند

سلام. خیلی وقتها بچه های مذهبی رفتاری مستحب را ممکن است انجام بدهند که در دیگران احساس بدی ایجاد می کند. فرض کنید آقایی نتراشیدن ریش اکتفا نکند و ریشش را بسیار بلند کند و یا خانمی به حد واجب حجاب اکتفا نکند و از روبنده استفاده کند(می دانم بسیاری از دوستان و کارشناسان از محیطها و شهرهای مذهبی آنلاین می شوند، ولی خب ما در ایران شهرهایی مثل شیراز را هم داریم که یافتن یک دختر چادر در خیابانهایش، بسیار دشوار است، چه برسد به یافتن دختری که روبنده هم بگذارد و در چنان محیطهایی این امر غریب و زیاده روی در دینداری است) الان منظورم نه بحث بر سر امکان کسب رضایت خالق و خالق است و نه بر سر نوع رفتار لازم در اینگونه محیطها. مسئله ای که مدّ نظر من است این است که هر فرد مذهبی باید خودش عملاً آمر به معروف و ناهی از منکر باشد، ولی اکثر مردم وقتی می بینند که کسی رفتاری می کند که واجب دین نیست، از اینگونه افراد خودششان نمی آید و در نتیجه از آنها فاصله می گیرند و به تبع آن از محیط و اندیشۀ دینی نیز فاصله می گیرند.

آیا در این شرایط باید بر انجام اینگونه مستحبات پافشاری کنیم؟

پی نوشت: لطفاً فقط کارشناس به سؤال من جواب بدهم و سایر دوستان دخالت نکنند.