1- هوا پرستى و عواقب دردناك آن
بى شك در وجود انسان، غرائز و اميال گوناگونى است كه همه آنها براى ادامه حيات او ضرورت دارد: خشم و غضب، علاقه به خويشتن، علاقه به مال و زندگى مادى و امثال اينها، و بدون ترديد دستگاه آفرينش همه اينها را براى همان هدف تكاملى آفريده است.
اما مهم اين است كه گاه اينها از حد تجاوز مىكنند و پا را از گليمشان فراتر مىنهند و از صورت يك ابزار مطيع در دست عقل در مىآيند و بناى طغيان و ياغىگرى مىگذارند، عقل را زندانى كرده و بر كل وجود انسان حاكم مىشوند و زمام اختيار او را در دست مىگيرند.
اين همان چيزى است كه از آن به" هوا پرستى" تعبير مىكنند كه از تمام انواع بت پرستى خطرناكتر است، بلكه بت پرستى نيز از آن ريشه مىگيرد.
بى جهت نيست كه پيامبر گرامى اسلام ص بت" هوى" را برترين و بدترين بتها شمرده است در آنجا كه مىفرمايد:
ما تحت ظل السماء من اله يعبد من دون اللَّه اعظم عند اللَّه من هوى متبع:
" در زير آسمان هيچ بتى بزرگتر در نزد خدا از هوى و هوسى كه از آن پيروى كنند وجود ندارد"! «1».
و در حديث ديگرى از بعضى پيشوايان اسلام مىخوانيم:
ابغض اله عبد على وجه الارض الهوى:
" مبغوضترين و منفورترين بتى كه در زمين پرستش شده است بت هوى است"! و اگر نيك بينديشيم به عمق اين سخن به خوبى واقف مىشويم، چرا كه هواپرستى سرچشمه غفلت و بى خبرى است، چنان كه قرآن مىگويد:
__________________________________________________
(1) تفسير" در المنثور" در ذيل آيه مورد بحث به نقل از تفسير الميزان ج 15 ص 257.