کم حرفی

با سلام
سوال بنده در مورد مسئله سکوت و کم گویی در اخلاق و عرفان هست. این سوال چند بخش داره منتهی چون همش در یک موضوع هست گفتم در یک تاپیک همه رو بپرسم:
سوال اول اینه: آیا به طور مطلق سکوت بهتر از حرف زدن هست یا برای افراد مختلف فرق می کنه؟ یک ویدئویی بود از آقای فاطمی نیا ایشان گفتن فردی بوده به اسم سید سکوت ایشون چندیدن سال اصلا حرفی نزده! بعد خودشون گفتن البته همه این طور نباید باشن این فرد با توجه به شرایط خودش این مسیر رو رفته(برداشت بنده از حرفشونه عین حرف رو دقیقا یادم نیست) حالا جدای از اینکه ی آدم نمیتونه در طول روز اصلا حرف نزنه و این منطقی هم نیست و هیچ کدوم از معصومین تا اونجایی که بنده میدونم اینطور نبودن . این سوال مطرح هست که آیا کم حرف بودن مطلقا مطلوبه در اسلام یا نه بسته به فرده یعنی ی فردی باید زیاد حرف بزنه و این مشکلی نیست (مثل فردی که در پست رهبری یا مرجعیت باشه یا سخنران باشه یا هر چی )و ی فردی باید کمتر از نفر اول تا به اونجایی که یکی اصلا مثل سید سکوت باشه کلا حرف نزنه!!! بالاخره از نظر اخلاق اسلامی تکلیف چی هست؟ حرف بزنیم یا نزنیم؟
سوال دوم: بنده در مواردی نمیدونم باید حرف بزنم یا نزنم! چه کار کنم؟
مثال 1: شما میزبان هستید و مهمان شما کنار شما نشسته اگر باهاش گرم نگیری و شوخی نکنی و در مورد مسائل مختلف مثل آب و هوا فوتبال، سیاست و هر چیز دیگه حرف نزنی خوب طرف احساس میکنه شما تحویلش نگرفتی و ناراحت میشه برعکسشم هست شما اگر جایی مهمان باشی و اصلا صحبت نکنی به بهونه اینکه این مسائل بی فایده هست و نباید پر حرف بود خوب با فرهنگ ما نمیخونه نمیشه که با هیچ کس حرف نزد !
مثال2: شما رفتید سفر با چند تا از اقوام چند خانواده ، خوب سفر اصلا برای تفریح، گفتن و خندیدنه دیگه الان من داستانی خوندم از علامه طباطبایی( ایشون رو به عنوان نمونه اخلاق و عرفان اسلامی مطرح کردم) که تو سفر تا کسی ازشون سوال نمیکرد صحبت نمیکردن! خوب شما فقط ی لحظه این حالت رو تصور کنید! مگه میشه با ی عده بری مسافرت و با کسی حرف نزنی خوب پس برای چی بری مسافرت؟
از این مثال ها زیاده میخوان بگم کم حرفی که اخلاق اسلامی مدنظرشه در خیلی از شرایط ظاهرا عملی نیست و البته با هیچ فرهنگی نمیخونه (همه ملت ها برای تفریحات جمعی مثل سینما مسافرت ورزش های گروهی و ... حرف زدن و شوخی و جوک و ... رو دارن)
سوال سوم : بر فرض پذیرش درست بودن کم حرفی راهکار عملی شما چیه برای کم حرف شدن؟ من خودم خیلی آدم پرحرفی نیستم (معمولیم) خیلی سعی کردم کم حرف بشم توی چند ماه گذشته تا حد کمی هم موفق شدم مثلا اگر میتونستم جایی با کسی شوخی کنم(از جنس لفظی) تا به ذهنم رسید این مسائل اون شوخی رو انجام ندادم. اما موفقیتم خیلی کم بوده به چند دلیل
اول: در هر شرایطی نمیشه سکوت کرد مثل مثال هایی که زدم
دوم: یادم میره!!! ساکت باشم.
سوم :ی زمانی واقعا با تمام وجود میخوام حرف بزنم و نمیتونم خودم رو نگه دارم یعنی واقعا نگفتن بعضی حرفا به بعضی افراد شدنی نیست.
لطفا لطفا لطفا راهکارهاتون عملی باشه
با تشکر