گریه عمیق او

نصیحتی عمیق از الیاس ـ علیه السلام ـ

حضرت الیاس ـ علیه السلام ـ در سیر و سیاحت خود در صحرا به یكی از سیاحان رسید، و ساعتی با هم همدم شدند.
بین الیاس و سیاح، گفتگوی زیر رخ داد:
الیاس: آیا ازدواج كرده‎ای؟
سیاح: نه.
الیاس: حتماً ازدواج كن، و از تنها زندگی كردن بیرون بیا.
سیاح: بسیار خوب ولی با كدام بانویی، با چه ویژگی‎هایی ازدواج كنم.
الیاس: به تو نصیحت می‎كنم، با بانویی كه دارای یكی از این چهار خصلت باشد ازدواج نكن تا دارای زندگی آرام گردی.
آن چهار خصلت عبارت است از:
1. با زن «مختلعه»، یعنی زنی كه بدون جهت، تقاضای جدایی از همسرش دارد.
2. با زن «مُباریه» یعنی زن خودخواه فخر فروشی كه به چیزهای واهی افتخار می‎كند.
3. با زن «عاهره» یعنی زنی كه مرزهای شرم و عفت را رعایت نكرده و بی‎بند و بار است.
4. با زن «ناشزه» یعنی زن بلند پروازی كه می‎خواهد بر شوهرش چیره گردد، و اطاعت از شوهر نكند.»[1]

راز گریه جانسوز الیاس ـ علیه السلام ـ
مطابق بعضی از روایات، الیاس ـ علیه السلام ـ از زندگان است و همانند خضر ـ علیه السلام ـ زنده می‎باشد،
و خداوند این زندگی ابدی را به خاطر عشق و علاقه‎اش به مناجات با خدا به او داده است، در این راستا به روایت زیر توجه كنید:
روزی عزرائیل نزد الیاس آمد تا روحش را قبض كند. الیاس به گریه افتاد. عزرائیل گفت: «آیا گریه می‎كنی، با این كه به سوی پروردگارت باز می‎گردی؟»

الیاس گفت: «گریه‎‎ام برای مرگ نیست، بلكه برای فراق از شبهای (طولانی) زمستان و روزهای (گرم و طولانی) تابستان است كه دوستان خدا این شبها را به عبادت می‎گذرانند، و در این روزها روزه می‎گیرند.
و در خدمت خدا هستند و از مناجات با محبوبشان، خدا لذّت می‎برند، ولی من می‎خواهم از صف آنها جدا گردم و اسیر خاك شوم.
خداوند به الیاس چنین وحی كرد: «تو را به خاطر آن كه علاقه به مناجات داری و می‎خواهی در خدمت مردم باشی.
تا روز قیامت مهلت دادم، تا زندگی را ادامه دهی، و از صف اولیای خدا جدا نگردی، و با آنها به مناجات و راز و نیاز، مأنوس باشی.[2]

[1]. المحجّه البیضاء، ج 3.
[2]. المخازن،‌علّامه سید عباس كاشانی، ج 1، ص 286.