ஐ دوران طلایی ஐ « خاطرات دوران نوجوانی شهدا»

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید دکتر احمد رحیمی

سال آخر دبیرستان که با احمد همکلاسی بودم قرار شد دختر حانم ها را بیاورند و کلاس ها را به صورت مشترک برگزار کنند.وضع ظاهری شان خوب نبود.ما به این مسأله اعتراض کردیم. البته خیلی از بچه های کلاس هم بدشان نمی آمد! احمد خیلی جدّی و محکم به معلم ریاضی که این کار را کرده بود، اعتراض کرد و گفت: بچه های مردم به گناه می افتند
معلم ریاضی هم رفته بود دفتر و گفته بود: اگر رحیمی توی کلاس باشه من دیگه درس نمی دم
خلاصه قرار شد احمد این درس را غیرحضوری بخواند
اینقدر پشتکار داشت که همان سال در رشته پزشکی دانشگاه تهران با رتبه عالی پذیرفته شد

(ظرافت های اخلاقی شهدا ص22)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید عباس بابایی

یک روز با عباس سوار موتورسیکلت بودیم. تا مقصد چند کیلومتری مانده بود.
یکدفعه عباس گفت: دایی نگه دار!
متوجه پیرمردی شدم که با پای پیاده تو مسیر می رفت.عباس پیاده شد ف از پیرمرد خواست که پشت سر من سوار موتور شود. بعد از سوار شدن پیرمرد، به من گفت: دایی جان شما ایشان را برسون من خودم بقیه راه رو میام
پیرمرد را گذاشتم جایی که می خواست بره. هنوز چند متری دور نشده بودم که دیدم عباس دوان دوان رسید
نگو برای آنکه من به زحمت نیفتم،همه مسیر را دویده بود.

(علمدار آسمان ص27)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید مسعود کریمی مجد

زیر سایه درخت مشغول بازی بودیم. یکی از بچه ها چشمش به شیب سرخی افتاد که توی جوی آب افتاده بود و داشت می گذشت. دست کرد سیب رو برداشت و بین بچه ها تقسیم کرد. مسعود سهمش را نگرفت و گفت: چون نمی دونم صاحبش راضی هست یا نه نمی خورم.

(زنگ عبور ص111)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید حسن آقاسی زاده

به من می گفت: مادر جان وقتی من و داداش خونه ایم درست نیست شما و خواهرم در حیاط را باز کنید . یا من می روم یا داداش، شاید یه مرد نامحرمی پشت در باشه خوب نیست صدای شما را نامحرمی شنوه
خیلی حساس بود با اینکه ما خودمان رعایت می کردیم اما همیشه حواسش بود، مخصوصا به خواهرش

(شهاب ص24)

بسم الله الرحمن الرحیم
نوجوانی شهید محمد معماریان

خیلی از کارهای خانه را که بلد بود، خودش انجام می داد. وقتی هم مانع می شدیم، میگفت: کجای اسلام آمده که همه ی کارهای منزل را باید مادر انجام بده؟!
چند ماهی رفت کلاس خیاطی ؛ زود یاد گرفت . باباشم براش یه چرخ خیاطی گرفت؛ لباس های مردانه می دوخت.
کم کم مشتری هم پیدا کرده بود. درآمد هم داشت. پولش رو با مشورت و حساب شده خرج می کرد.

(ماهنامه ی امتداد شماره34 ص 33)

بسم الله الرحمن الرحیم
نوجوانی شهید سید حسین علم الهدی

مصری ها در اهواز سیرک زده بودند. شده بود پاتوق آدم های بی بند و بار و فاسد . هدفشان منحرف کردن بچه های مردم بود . کسی به فکر نبود اون موقع حسین چهارده سالش بود که چند نفر از دوستای مثل خودش رو جمع کرد، رفتند شبانه چادر سیرک رو آتش زدند و بساط مصری ها رو جمع کردند
سالها بود مسیر دور زدن دسته های عزاداری از میدانی بود که وسط آن مجسمه شاه نصب شده بود. سالی که مسولیت هیئت با حسین بود گفت:مسیر حرکت باید عوض بشه علتش را که پرسیدند گفت: ما نمی خواهیم دسته های عزاداری امام حسین (ع) دور مجسمه شاه بگردند!
از همان سال مسیر عوض شدو مامورهای ساواک دربه در دنبالش بودند. وقتی گرفتنش خشکشون زده بود؛ باورشان نمی شد کار یک بچه سیزده - چهارده ساله باشه

(ماهنامه امتداد شماره 3 و 4 ص 23)

بسم الله الرحمن الرحیم
نوجوانی شهید علی پورحبیب

ظرف ها را از مادر گرفت ، شست و گفت : دستات دیگه حساسیت گرفته مادر. مادر رفت سراغ غذا که روی اجاق گاز بود.
پسر ، دنبال مادر رفت ؛ مثل اینکه می خواست به مادر چیزی بگوید . رفت کنار مادر و خیلی مودب گفت : مادر چرا اسمم را گذاشتید فرزام؟! چرا علی نه ؟! حسین نه ؟! ... و ادامه داد که : آخه آدم با شنیدن فرزام یاد هیچ انسان خوبی نمی افته! من اصلا صاحب نامم رو نمی شناسم که بهش افتخار کنم! از همان روز به بعد بود که همه علی صدایش می زدند

(آب زیر کاه ص 37)

بسم الله الرحمن الرحیم
نوجوانی شهید محمدرضا میدان دار

آخر شب بود . نشسته بود لب حوض داشت وضو می گرفت. مادر بهش گفت : پسرم تو که همیشه نمازت رو اول وقت می خوندی چی شده که ... ؟! البته ناراحت نباش حتما کار داشتی که تا حالا نمازت عقب افتاده
محمد رضا لبخندی زد و بعد از اینکه مسح پاشو کشید گفت : الهی قربونت برم مادر ! نمازم رو سر وقت مسجد خوندم . دارم تجدید وضو می کنم تا با وضو بخوابم ؛ شنیدم هر کس قبل خواب وضو بگیره و با وضو بخوابه ، ملائکه تا صبح براش عبادت می نویسن.

(از مجموعه همکلاسی آسمانی 5-2-41 ص 47)

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام
متاسفانه عکسی در اختیار ندارم
اما سعی می کنم بعد از این دنبال تصاویر این شهدا هم باشم

بسم رب شهدا
نوجوان شهید بختیار احمدی

[=tahoma, arial, helvetica, sans-serif]زمان شاه بود. همه سرصف ايستاده بوديم که چند نفر با کارتن هاي موز و کيک، وارد مدرسه شدند. قبل از اينکه موز و کيک به هر نفر بدهند، ازش مي پرسيدند: «طرفدار شاهي يا خميني؟» اگه مي گفت شاه، بهش مي دادند. نوبتش که شد ديدم با چهره ي سرخ شده، کيک و موز را گرفت،زد زمين وبا فرياد گفت:« نه موز و کيکتون رو ميخوام،نه شاه نادونتون رو.من عاشق امام هستم.» بعدش هم از مدرسه دويد بيرون. مادرش مي گفت: اون روز بعد از مدرسه، رفت هرچي پول توجيبي داشت، عکس امام خريد و آورد خونه و با سنجاق چسبوند روي سينه اش.[/]

(گلاب سیاه ، ص8)

بسم رب شهدا
نوجوانی شهید علی اکبر رحمانیان

تازه از مدرسه برگشته بود . اومد پیش من و گفت : مادر ، اگه یه چیزی بخوام ، برام میخری ؟
با خودم گفتم حتما دست دوستاش یه چیزی _ خوراكی ای دیده ، دلش كشیده .
گفتم : بگو مادر . چرا نخرم !
گفت : كتاب نهج البلاغه میخوام .اون موقع ( دوران طاغوت ) كم كسی پیدا میشد اهل قرآن و نماز باشه ،چه برسه به نهج البلاغه !
هر طوری بود بعد از چند روز ، مقداری پول جور كردم و بهش دادم. وقتی از مدرسه اومد ، دیدم تو پوست خودش نمیگنجه ؛ كتاب بزرگی دستش بود ، فكر نمیكردمبرا خوندنش وقت بذاره ؛ اما از اون روز به بعد ، همیشه باهاش بود ؛ حتی توی جنگ .

(دوقلوهای چنگ ، ص 72)

بسم الله الرحمن الرحیم
نوجوانی شهید علی ماهانی

یک بار هم نشد حرمت موی سفید ما را بشکند یا بیسوادی ما را به رخمان بکشد.هر وقت وارد اتاق می شدم ، نیم خیز هم که شده از جاش بلند می شد . اگر بیت بار هم می رفتم و می آمدم بلند می شد. می گفتم : علی جان ، من غریبه هستم ؟ چرا به خودت زحمت می دی؟
می گفت : احترام به والدین ، دستور خداست.
یک روز که خانه نبودم ، از جبهه آمده بود . دیده بود یک مشت لباس نشسته گوشه ی حیاطه ، همه را شسته بود و انداخته بود روی بند . وقتی رسیدم بهش گفتم :الهی بمیرم برات مادر ، تو با یک دست، چطوری این همه لباس رو شستی؟ گفت : اگر دو دست هم نداشتم ، باز هم وجدانم قبول نمی کرد من اینجا باشم و تو زحمت شستن لباس ها را بکشی !

(نماز،ولایت،والدین،ص 83)

بسم الله الرحمن الرحیم
نوجوانی شهید علیرضا کریمی

آن روز به مسجد نرسید. برای نماز به خانه آمد و رفت توی اتاقش. داشتم یواشکی نماز خواندنش را تماشا می کردم. حالت عجیبی داشت. انگار خدا، در مقابلش ایستاده بود.طوری حمد و سوره می خواند مثل اینکه خدا را می بیند؛ذکر ها را دقیق و شمرده ادا می کرد. بعدها در مورد نحوه ی نماز خواندنش ازش پرسیدم، گفت : اشکال کار ما اینه که برای همه وقت می ذاریم جز برای خدا!نمازمون رو سریع می خونیم و فکر می کنیم زرنگی کردیم ؛ اما یادمون می ره اونی که به وقت ها برکت می ده ، فقط خود خداست .

(مسافر کربلا ، ص 32)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوان شهید محمد باقر حبیب اللهی ( محمد مین یاب)

کتابچه ی دعای کمیل باهاش بود. بعد از هر نمازی ، فرازهایی از دعا را می خواند.
یک بار به شوخی بهش گفتم : آقا محمد ، دعای کمیل ما شب های جمعه است؛ چرا شما هر روز بعد از هر نمازی دعا می خوانی ؟
گفت : مگر انسان فقط شب های جمعه به خدا نیاز دارد ؟! ما هر لحظه به خدا احتیاج داریم ! دعا کردن ، پاسخ به همین نیاز ماست.

محمد مین یاب ، ص20

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید علی چیت سازان

کم توقع بود. اگر چیزی هم براش نمی خریدیم ، حرفی نمیزد. نوروز آن سال که آمده بود ، پدرش رفت و یک جفت کفش نو براش خرید . روز دوم فروردین ، قرار شد برویم دید و بازدید. تا خانواده شال و کلاه کردند، علی غیبش زد. نیم ساعتی معطل شدیم تا آمد. به جای کفش ، دمپایی پاش بود . گفتم : مادرف کفشات کو ؟
گفت : بچه ی سرایدار مدرسه مون کفش نداشت ، زمستون رو با این دمپایی ها سر کرده بود ؛ من رفتم کفش هام رو دادم بهش .
اون موقع علی دوازده سال بیشتر نداشت.

دلیل ، ص24

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوان شهید بهنام محمدی راد

به سقوط خرمشهر چیزی نمانده بود. بهنام می‌رفت شناسایی. چند بار او را گرفته بودند، اما هر بار زده بود زیر گریه و گفته بود: «دنبال مامانم می‌گردم،‌ گمش كردم.» عراقی‌ها هم ولش می‌كردند. فكر نمی‌كردند كه بچه‌ سیزده ساله برود شناسایی!

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید علی شریفی

پدرش می گوید : در طول مدتی که در محله خودمان زندگی می کردیم ، علی آقا برای همه شناخته شده بود؛ خصوصا به لحاظ ادب و تواضعی که نسبت به من و مادرش داشت . از سرِ کار که به منزل می آمدم ، معمولا علی توی کوچه با هم سن و سالهایش ، مشغول بازی بودند . تا چشمش به من می افتاد ، بازی را رها می کرد و می دوید به طرف من . خیلی مودب سلام می داد و می رفت به طرف منزل تا آمدن من را اطلاع بدهد. این کار علی ، معمولا هر روز با آمدن من تکرار می شد ؛ فرقی هم نمی کرد کجای بازی باشد . بچه های هم سن و سالش حسابی تحت تاثیر این حرکت علی قرار گرفته بودند.

(قربانگاه عشق ، ص 164)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید مهدی زین الدین

یک روز گرم تابستان ، با مهدی و چندتا از بچه های محل ، سه تا تیم شده بودیم و فوتابال بازی میکردیم . تیم مهدی یک گل عقب بود. عرق از سر و روی بچه ها می ریخت . بچه ها به مهدی پاس دادند ، او هم فرصت خوبی برای خودش فراهم کرد؛ تو همین لحطه حساس ، به یکباره مادر مهدی آمد روی تراس خانه شان که داخل کوچه بود و گفت : مهدی ، آقا مهدی ، برای ناهار نون نداریم؛ برو از سرکوچه بگیر مادر. مهدی که توپ رو نگه داشته بود ، دیگه ادامه نداد . توپ را به هم تیمی اش پاس داد و دوید به سمت نانوایی !

(یادگاران ، ص 2 )

بسم الله الرحمن الرحیم

در دوران نوجوانی اعلامیه ای علیه شاه نوشت و نام خود را در انتهای آن نگاشت! وقتی او را دستگیر می کنند، می پرسند: "چرا نامت را نوشته ای؟"
می گوید:" چون می خواستم بدانید من از شما نمی ترسم."

فضیلت های ماندگار، ص98؛ به نقل از سید علی موسوی(فرزند شهید)

شهید حجت الاسلام سید عباس موسوی قوچانی


تاریخ و محل تولد: 1324 ه ش/ روستای کلیم( از توابع قوچان)
تاریخ شهادت: 1361 ه ش
در کلام رهبری
" ایشان خیلی به من علاقه پیدا کرد؛ به طوری که همیشه به من می گفت: من از بین همه افرادی که در این دنیا هستند، امام خمینی را بیشتر دوست دارم و بعد از امام خمینی تو را. و راست می گفت و... البته من هم او را دوست می داشتم و احساس می کردم آینده او ، سعادت او و همه نیکویی ها و زیبایی ها و روح و فکر او برای من یک هدف است و خود را به آن نزدیک می کردم."
فضیلت های ماندگار(مفاخر شهدای حوزه علمیه خراسان) ،ج3
" شهید سید عباس موسوی قوچتنی" محمود پسندیده، سخن گستر،1386، ص103 و104

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید اسدالله کشمیری

راه مدرسه اش دور بود. همکلاسی هایش با ماشین می رفتند. آن موقع روزی دوازده ریال پول تو جیبی به او می دادیم تا بتواند هم خودش را ادره کند و هم به مدرسه برود . با اینکه پول کمی بود اما این بچه هیچ وقت شکایتی نداشت. مدتی که گذشت ، متوجه شدیم که اسد الله زودتر از ساعت همیشگی از خانه بیرون می رود و تا مدرسه پیاده روی می کند. علت کارش را متوجه نشدیم تا اینکه یک روز خواهر کوچکش مریض شد. پول کافی برای دوا و رمانش در خانه نبود. وقتی اسد الله متوجه موضوع شد ، رفت و مقداری پول آورد و گفت : این ها را برای روزی مثل امروز پس انداز کرده بودم . طفلکی پیاده مدرسه می رفت تا همان دوازده ریال را هم پس انداز کند!

(شهیدان اینگونه بودند ، ج1 ، ص38)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید علی صیاد شیرازی

هر چقدر به بچه ها می گفت کم توقع باشید خودش چند برابر رعایت می کرد . مادر می گوید : علی آبگوشت نمی خورد . یک بار که از مدرسه آمد توی حیاط بود. دیگ آبگوشت را گذاشته بودم روی چراغ و داشتم لباس می شستم . آمد و گفت : عزیز گشنمه ، ناهار چی داریم؟ گفتم : آبگشوت ، علی جان ؛ ببخشید کار داشتم وقت نکردم چیز دیگه ای درست کنم. بچه ام هیچی نگفت . می دونستم آبگوشت دوست نداره. سرش رو انداخت پایین و رفت توی آشپزخانه. دنبالش رفتم . دیدم کتری را پر کرد و گذاشت روی چراغ و چایی دم کردو بعدشم چایی رو شیرین کرد ، با نون خورد و رفت خوابید.

(خدا می خواست زنده بمانی ، ص 160)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید محمود پایدار

هم خوب در می خواند و هم کار میکرد. خیلی از هم سن و سال هایش بدون توجه به اوضاع مالی خانواده شان خرج میکردند ؛ درس هم نمی خواندند. طوری بود که بچه های سال دوم-سوم راهنمایی هم می آمدند مشکلات ریاضیشان را پیش محمود حل می کردند. از هر فرصتی هم برای کمک به اوضاع مالی خانواده ، استفاده می کرد. روزی قرار بود دیوار سنگی برای دبیرستان امیرکبیر را بگذارند؛ رفته بود خودش را برای آوردن سنگ معرفی کرده بود تا به این وسیله پولی به دست بیاورد و کمک خرج ما باشد.

(گردان نیلوفر ، ص17)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید علی بینا

برادر شهید می گوید: اوضاع و احوال زندگیمان خیلی عجیب و غریب بود. مانده بودم که چطور علی توی اون اوضاع درس و مشق انجام می داد! سر ظهر رفتیم مکتب . باید حتما جلوی ملا چهار زانو می نشستیم و هوش و حواسمان رو جمع می کردیم . بعد که می آمدیم خانه پدرمان ما را می فرستاد دنبال گوسفندها. هنوز نرسیده مادرمان می گفت: علی این مشک را بگیر و برو سر قنات آب بیاور . بعد از آووردن آب پدرمان داس می داد دستمان و می گفت : تا شب نشده برید هیزم جمع کنید. تازه شب موقع نوشتن تکالیف مکتب بود؛ ملا گفته بود اگه کسی ننویسه سر و کارش با ترکه اناره ! با همه ی این احوال علی اینقدر خوب درس می خواند که بارها ملا تعریفش رو پیش بابام کرده بود.

(تل آتشین ، ص 23)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید گشتاسب گشتاسبی

فقط 14 سالش بود. شب عملیات رمضان دیدمش. تا نزدیکی های اذان صبح ، پیش خودم بود. صدای اذان یکی از رزمنده ها آمد؛ اذان صبح شده بود. من بودم و گشتاسب و پیرمردی که کنارمان می جنگید ( پیرمرد گردان). باران آتش و گلوله ، لحظه ای تمامی نداشت. پیرمرد گفت :" مگر می شود توی این اوضاع نماز خواند و ...؟" هنوز حرف پیرمرد تمام نشده بود که گشتاسب ، حالت مردانه ای به خودش گرفت و گفت : "عمو! حواست کجاست ؟! یادت رفته که ما برای همین نماز آمدیم و داریم می جنگیم؟! " بعدش هم الله اکبر گفت و شروع کرد به نماز خواندن!

(خاطره از یکی از رزمندگان لشگر 33 المهدی جهرم)

بسم الله الرحمن الرحیم

دوران نوجوانی شهید حسین نوروزی

بارها با هم در زمین فوتبال به اتفاق دیگر دوستان بازی کردیم ،. اخلاق ما مثل بقیه هم سن و سالهایمان بود ؛ یک گل که میخوردیم ، سر هم تیمی هایمان داد می کشیدیم ؛ توپ که اوت می رفت ، جرزنی میکردیم . خلاصه خیلی موقع ها احترام هم دیگر را نگه نمی داشتیم. اما از وقتی حسین به جمع ما اضافه شد ، توی هر تیمی بود نمی گذاشت بچه ها به هم بی احترامی کنن. می گفت :« خب چیه ؟! گل خوردیم دیگه ، جبران می کنیم، ارزش نداره و ...» همه بچه ها تجت تاثیر این آرامش و مهربانی حسین قرار می گرفتند و آرام می شدند.

( می خواهم حنظله باشم ، ص 14)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید رضا عامری

به سال اول دبیرستان که رسید مادرم یک کلید از روی کلید خونه ساخت و داد دستش که وقتی از مدرسه برگشت و یه وقت خونه نبودیم، پشت رد نمونه. کلید می انداخت به در ، باز می کرد و بعدش هم زنگ می زد و بلند می گفت: یا الله ، یا الله؛ بعدش می اومد توی حیاط. اگر ما توی حیاط نبودیم یا چیزی نمی گفتیم ، دم درِ ساختمان که می رسید ، با کلید می زد توی شیشه و دوباره میگفت : یا الله . بعد وارد می شد. می گفت : می خوام خیالم راحت بشه نامحرم خوبه نیست.

(سفر بیست و پنجم ، ص24)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید رضا عامری

مادر شهید می گوید: من نمیدانستم هر وقت می خواهد به مدرسه برود با وضو می رود، تا اینکه چند بار توی حیاط وقتی داشت وضو می گرفت دیدمش. بهش گفتم : مگر الان وقت نمازه که داری وضو میگیری؟!
می گفت :"می دونی مادر! مدرسه عبادتگاهه؛ بهتره انسان هر وقت می خواد مدرسه بره، وضو داشته باشه"

(سفر بیست و پنجم ، ص26)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید علیرضا کریمی

بعد از ماجرای بنی صدر، یک روز با بچه ها، سر قضیه نافرمانی بنی صدر از امام، خیلی بحث کردیم. دیدم علی رضا یک گوشه ای نشسته و با حالتی خاص به ما نگاه می کند؛ مثل اینکه داشت با نگاهش مطلبی را به ما میگفت. رفتم پیشش و گفتم : چیزی شده ؟ گفت : « میشه بگید سر چی دارید بحث میکنید ؟! خدا به ما ولی فقیه داده ، ما رهبر داریم، راهمون معلومه ، هرچی آقا فرمود همونه ، ما باید اطاعت کنیم. این بازی های سیاسی بد نیست؛ اما خیلی دور و بر این مسائل چرخیدن ، ما را از اصل موضوع - که ولایت فقیه باشد - دور میکنه» و ادامه داد : « حواستون کجاست ؟! یادتون رفته که امام فرمود : پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت شما آسیبی نرسد ؟!»

(مسافر کربلا ، ص34)

بسم الله الرحمن الرحیم

عراقی ها ، گشته و پیدایش کرده بودند . آورده بودنش جلوی دوربین برای مصاحبه . قد و قواره اش ، صورت بدون مویش ، صدای بچه گانه اش ، همه چیز جور بود؛
همانطور که عراقی ها می خواستند . ازش پرسیدند : قبل از اینکه بیایی جنگ ، چه کار می کردی ؟ گفت : در میخواندم
گفتند : کی تو را به زور فرستاد جبهه ؟
گفت : « چی دارید میگید ؟ قبول نمی کردند بیام جبهه ؛ خودم به زور اومدم ، با گریه و التماس»
گفتند : اگر صدا آزادت کنه چی کار میکنی ؟
گفت : ما رهبر داریم ؛ هر چی رهبرمون بگه
فقط همین دو تا سوال رو پرسیده بودند که یک نفر گفت : کات !
با جواب هایش نقشه عراقی ها رو به آب داد.

(کتاب دانش آموز ، مجموعه آسمان مال آن هاست ، ص49)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانی شهید علی حسینی

با اینکه ما خودمان به پول آدامس فروشی نیاز داشتیم ، ولی گاهی اوقات علی اجازه نمی داد من یا خودش فروش کنیم . وقتی می دید بچه ای از خودش فقیرتر است و وضع و حالش از ما بدتر است ، او را جلو می فرستاد و می گفت : تو برو و تو اون ماشین ، آدامش و شکلات را بفروش . خودش کنار می ایستاد و نگاه می کرد . من از این کار علی خیلی خوشم می آمد. با اینکه علی آن موقع شاید کلاس دوم یا سوم ابتدایی بود ، من همه کارهایش را بی برو برگرد قبول داشتم . می دانستم درست عمل می کند.

(به نقل از خواهر شهید علی حسینی ، کتاب دا ، ص51)