جمع بندی ساده ترین راه اثبات خدا به یک کافر

مطابق اینکه از ایشان نقل فرمودید «قوانین حتی علت پدیده ها نیستند چه برسد به این که به آفرینش منجر بشوند» فکر نمی‌کردم ایشان خداباور باشد

درسته که می‌گویند قوانین فیزیک در لحظات اولیه‌ی بعد از مهبانگ‌بزرگ متولد شدند یا تازه به وجود آمدند، ولی شاید درست‌ترش این باشد که قوانین بوده‌اند اما مجالی برای بروز و ظهور نداشته‌اند

خلاصه اینکه، اگرچه اینکه قوانین از خودشان وجود داشته باشند و عدمی باشند هم محتمل است و تا کنون ندیده‌ام برهانی ارائه شود که آن را رد کند، ولی تقریباً برای عده‌ی زیادی اینطور پذیرفته شده است که قوانین عدمی هستند و در نتیجه نیازی به قانون‌گذار ندارند .

آیا منظور شما پروفسور لویس خالق مجموعه رمان سرگذشت نارنیاست؟
https://en.wikipedia.org/wiki/C._S._Lewis
ایشان پروفسور زبان شناسی و نویسنده بوده اند و کتابهایی هم در مورد مسیحیت دارند.

برداشت من از بخش نقل قول شده اینه که طبق نظر ایشان، ماده باید اول وجود داشته باشه تا بتونه طبق قوانین فیزیک رفتار کنه، پس قوانین فیزیک نمی تونند باعث ایجاد ماده بشن.
اما در مقابل، خیلی از فیزیکدانان معتقدند که ماده می تونه در هنگام شکل گیری جهان از فضای خالی به وجود بیاد. لاورنس کراوس کتابی در این خصوص داره به اسم "جهانی از هیچ." من خود کتاب رو نخوندم اما سخنرانیش رو دیدم. به هر حال این موضوع رو میشه حداقل به عنوان یک احتمال در نظر گرفت.

به هر حال دیدگاه پروفسور لویس رو میشه به عنوان دیدگاه یک مبلغ مسیحیت دید.

اما در مقابل، خیلی از فیزیکدانان معتقدند که ماده می تونه در هنگام شکل گیری جهان از فضای خالی به وجود بیاد. لاورنس کراوس کتابی در این خصوص داره به اسم "جهانی از هیچ." من خود کتاب رو نخوندم اما سخنرانیش رو دیدم. به هر حال این موضوع رو میشه حداقل به عنوان یک احتمال در نظر گرفت.

چگونه؟
قوانین قبل از بوجود امدن فضا زمان و ماده انرژی چگونه میتونستن وجود داشتنه باشند؟ روی کاغذ؟

[=microsoft sans serif]
هر موقع با شبهات آشنا شدند میتوانیم آنها را با این ادله نیز آشنا کنیم.
این مباحث سطح عمیق تری از اشنایی با دین است و نیاز به مقدماتی دارد.
بنابراین تا نیاز نشده نباید از آنها استفاده کرد.

فرض کنید همین الآن تمام ذرات مثلاً از یک نوع خاص عدم بشوند، فرض محال که محال نیست، آیا قوانین حاکم بر آن نوع ذره و برهم‌کنش‌های آن ذره با ذرات دیگر عدم می‌شوند؟

خلاصۀ حرف من این است که باید سطح فکر مردم بالاتر برود، زیرا شبهه چه از داخل و چه از خارج، دیر یا زود، سر و کله اش پیدا می شود و آنجاست که دانش دینی کفایت خواهد کرد. یادمان نرود که سطح شبهات، در حال افزایش است، با از شبهه های چاله میدانیِ فولادوند به شبهات نیکویی رسیده ایم؛ پس باید ما هم سطح دانشیک مردم در حوزۀ دین را بالا ببریم.

به اشتباه نیفت

یک پشتوانه فلسفی قوی براش بیاریم.

شناخت خدا فلسفی نیست!! روح و روان و عشق هست یعنی مثل سهراب که کار مانیست شناسایی راز گل سرخ ...

سلام علیکم. استاد صدیق عزیز، آنچه به نظر من می رسد این است که در زندگی امروزینِ مردم ما، دو امر خیلی بعید است: اوّل اینکه با هیچ شبهه ای از سوی اسلامستیزان روبرو نشوند، و دوم اینکه در زمان روبرو شدن با شبهه، به مرجع علمی دقیقی برای پاسخگویی، دسترسی داشته باشند. (ضمن اینکه گاهی اوقات شبهه وارد است و جواب منطقی ندارد؛ همچون نقدهایی که به برهان-نمای شرطبندیِ پاسکال وارد است.) خود من برای بار اوّل که با شبهات آشنا شدم، فقط یک سال طول کشید تا مرکز پاسخگویی را پیدا کنم. بعد نزدیک به یک سال هم طول کشید تا در مرکز این اعتماد ایجاد بشود که من برای اتلاف وقت کارشناسان نیست که سؤال می پرسم! یک جورهایی در آن سالها، در مرکز معروف بودم! خب خیلیها ممکن است در این پروسۀ دوساله، دلسرد شوند و پیش نیایند. دورۀ ما، دورۀ امثال فولادوند و انصاری و آرش بود، که زبان گزنده و دروغگوییشان باعث مقاومت در مخاطب می شد؛ امروز دورۀ امثال نیکویی و سهاست که با زبانی چرب و نرم و رعایت ادب با مخاطب روبرو می شوند و در نتیجه اثربحشی مهلکی دارند؛ من خودم خوش شانس هستم که در این دوره کارم را شروع نکرده ام!

نوجوانان معمولاً در سالهای نوجوانی به بازشناسی دین علاقه پیدا می کنند، ولی سؤالهای بی پاسخ، که امروز به دست اسلامستیزان به صورت فلّه ای در حال پخش شدن در اینترنت و شبکه های اجتماعی است، باعث می شود اکثر نوجوانان ما سعی کنند به کل از به فکر کردن در مورد دین خودداری کنند تا دچار شک نشوند! این می شود که بخش سکولار مردم ما با این سرعت بالا رشد می کند؛ و زمانی که ما با پدیدۀ شوم ازدواجهای به اصطلاح سفید، طرف هستیم، حتی نمی توانیم در مورد حجاب ظاهری، جوانان کشورمان را قانع کنیم؛ باحجابهایمان هم اکثرشان سنتی هستند و اگر از محیط سنتی خود خارج شوند، به سرعت تغییر روال خواهند داد، بسیار هم از این موارد سراغ دارم. در ذهن آنها فقط خطرهای احتمالی بالا و پایین می شوند، و خبر از یقین نیست.

این است که بنده عرض می کنم که ما باید این براهین را با دقت بالا فرا بگیریم و آموزش دهیم. در واقع همانطور که برای باکتریهای سمّی منتظر نمی نشینیم تا هر وقت وارد بدنمان شدند، فکری بکنیم، بلکه با واکسن پیگیری می کنیم؛ برخی شبهات کلیدی، نیاز که به واکسیناسیون را به ما نشان می دهند، فراگیر هستند و کمتر کسی است که دچار آنها نشده باشد.

خلاصۀ حرف من این است که باید سطح فکر مردم بالاتر برود، زیرا شبهه چه از داخل و چه از خارج، دیر یا زود، سر و کله اش پیدا می شود و آنجاست که دانش دینی کفایت خواهد کرد. یادمان نرود که سطح شبهات، در حال افزایش است، با از شبهه های چاله میدانیِ فولادوند به شبهات نیکویی رسیده ایم؛ پس باید ما هم سطح دانشیک مردم در حوزۀ دین را بالا ببریم.

سلام باء گرامی
خیلی از فیزیکدانان معتقدند که ما فضای خالی نمی تونیم داشته باشیم و اگر بخشی از فضا رو از ذرات خالی کنیم، باز هم ارتعاشات کوانتومی رو در اون فضا خواهیم داشت. ذراتی هستند که مدام دارند به وجود میان و از بین میرن.
حالا اگر ما فضا رو از الکترون خالی کنیم، آیا هنوز هم قانون حاکم بر الکترونها رو داریم؟ خیلی از دانشمندان معتقدند که یک قانون وجود داره که بر تمام پدیده ها حکم می کنه. یعنی قانون حاکم بر الکترون با قانونی که بر این ارتعاشات کوانتومی حکم می کنه یکیه. پس این قانون نه تنها از بین نمیره بلکه همیشه داره نمود خودش رو نشون میده.

سلام بر برادر عزیز و گرامی،
متشکرم، اگر چیزی که فرمودید مستقیماً مرتبط به همان چیزی است که گفتم و مثالم درست نبود، مثال دیگری را در نظر بگیرید که در آن محمل یک قانون موقتاً از بین برود و دوباره ایجاد شود، در این مدت چه بلایی بر سر آن قانون می‌آید؟ آیا آن هم از بین می‌رود و دوباره ایجاد می‌شود یا هست و تنها فرصت بروز نمی‌یابد؟ ... ظاهراً هر دو نگاه تا حدود موجه هستند ...

سلام

کسی که خود را نشناخت هلاک گردید و کسی که خود را شناخت نجات یافت.

خودشناسی مقدمه خداشناسی است.

علی (علیه السلام) فرمود:
هلک امرؤ لم یعرف قدره.
ترجمه روایت شریفه :
کسیکه قدر خود را نشناخت هلاک گردید.
شرح :
آدمی اگر خود را بشناسد می تواند خدای خود را بشناسد که گفته اند: من عرف نفسه فقد عرف ربه - کسیکه خود را شناخت خدای خود را شناخته است.

چنانچه انسان با فکر و حساب منظمی، بماهیت خویش پی برد، و بسجایا و خصال خود واقف گردید و خلاصه فهمید که واقعاً چه هست و چه نیست، پایه و منزلت خویش را در یافته است.

و کسیکه رتبه خود را تشخیص داد باید بهمان مقیاس، وظیفه خود را بشناسد و بداند که کجا برود، چه بکند و چه بگوید؟

و البته در این صورت نزد همه افراد محترم است و خوشبختی را برای خود بدست آورده است.

و اگر اصلاً در صدد نبود که بمقام خود آشنا شود و یا اندیشه و محاسبه اش در این راه غلط باشد و خلاصه بدون در نظر گرفتن موقعیت خود، وظیفه اش را ندانست و هر چه خواست کرد و گفت، و هر جا میلش کشید رفت، بگمراهی می افتد و احترامی ندارد.

والله اعلمhappy@};-@};-

خدا خود ماهستیم که اگه خودمون بشناسیم خدا هم شناختیم همین که اشرف مخلوقات هستی یعنی خدا دوستت داره وگرنه راحت می شد یه علف و یه نیمکت و یه ببعی ازمن و شما بسازه!!

والله اعلمhappy@};-@};-@};-@};-

یه استدلال شخصی می خوام بگم که البته بدون اشکال هم نیست:
دو تا ویژگی در انسانها هست که حداقل با فیزیک کلاسیک نمیشه توجیهشون کرد: یکی اختیار و دیگری خودآگاهی.
قوانین فیزیک جایی برای اختیار قرار باقی نمی گذارند. حتی اگر احتمالی بودن رخدادها رو در نظریات جدیدتر بررسی کنیم، باز هم منجر میشن به رفتار احتمالی نه رفتار دارای اختیار.

خودآگاهی هم به این معنیه که ما از وجود خودمون مطلعیم. خودآگاهی با قوانین فیزیک کلاسیک قابل توجیه نیست و ما نمی تونیم صرفا با تکیه بر این قوانین یک دستگاه خودآگاه بسازیم. این با هوش و حافظه تفاوت داره همون طور که کامپیوترها هوشمندند اما خودآگاه نیستند.

در مورد خودآگاهی بحثها مختلفه. بعضی فیلسوفان بر این باورند که ممکنه خودآگاهی یک ویژگی ذاتی در جهان باشه در حالی که بعضی دیگر امیدوارند فیزیک جدید بتونه راهی برای توجیه خودآگاهی به ما نشون بده. در مورد اختیار هم بحثهای مفصلی وجود داره و بعضی کلا اختیار رو انکار کرده اند. البته بعضی خودآگاهی رو هم انکار می کنند که به نظرم ادله اونها ایراداتی داره.

اینجا هم باز همون پیچیدگی ها رو داریم اما خداباوری برای من یه جور انتخابه. در خداباوری کلی بحثهای جالب داریم مثل خداشناسی و عرفان و ... که در خداناباوری نیست. یه چیزی شبیه به شرطبندی پاسکال.

اهمّ فی الأهمّ نکرده‌ایم ... خودمان مقهور شعارهای منطق‌گرایان شده‌ایم و ناخواسته مبلّغ آن‌ها شده‌ایم بدون آنکه اصالت آن را تحقیق کرده باشیم ... حالا اختیار با خودمان و خودتان‌ها ...

سلام،

من هم یک موقعی همین دغدغه‌های شما را داشتم، بعد به یک سری نتیجه‌ی دیگر رسیدم ...

اول اینکه فلسفه اصولاً تا جایی قابلیت ایجاد یقین دارد ... از یک جایی به بعد وقتی احتمالات خلاف مطرح می‌شود جوابها اینطور می‌شود:

۱. این احتمالات قابل اعتنا نیستند و انسان عاقل خودش را درگیر این احتمالات نمی‌کند، که اعتنای به این احتمالات دیگر وسواس فکری است ... به همین دلیل هم فلاسفه اصولاً با سوفسطائیان بحث نمی‌کنند و وانمود می‌کنند که ایشان بیمار هستند و نیاز به درمان دارند و اصلاً نباید با ایشان وارد بحث شد، حال آنکه متوجه نیستند یا خودشان را به آن راه می‌زنند که کسی که مخاطب ایشان است شاید الآن دارد احتمالی را بررسی می‌کند که زمانی برایش احتمال قابل اعتنایی نبوده است

۲. در پاره‌ای مسائل یک دلیل آورده می‌شود و وقتی پرسیده شود چرا؟ می‌گویند هر عاقلی درستی این حرف را می‌فهمد و شما اگر نمی‌پذیرید یا نفهم هستید و یا غرض و مرض دارید ... و عالمی دارد این آخرین حلقه‌ی در فلسفه که بحث سیره‌ی عقلا نام دارد ... هر کسی خودش را نماینده‌ی اصلی عقل سلیم معرفی می‌کند و می‌گوید بقیه‌ی نمایندگی‌ها تقلبی هستند ...

دوم اینکه فلسفه باز هم فقط تا جایی قابلیت ایجاد یقین را دارد ... در واقع یک مشکل معرفت‌شناسی اینجا هست، اینکه وقتی کسی دلیلی آورد که من نتوانستم رد کنم آیا باید تسلیم او شوم؟ او بر من مسلط شد، و من قانع شدم که باید تسلیم شوم چون ظاهراً راهی برای دفاع از خودم و حمله به او نمی‌یابم و آنقدر نمی‌یابم که از شدت ضعف می‌خواهم اعتراف کنم که گویا چنان راهی وجود ندارد ...

سوم اینکه، شما اگر بخواهید بنا را بر جواب دادن به شبهات این و آن بگذارید، شما اگر ۱۰ نفر باشید که جواب شبهات را بدهید، آن‌ها ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر هستند که دارند شبهه درست می‌کنند یا شبهات را رواج می‌دهند و بزک می‌کنند و موجه نشان می‌دهند ...

چهارم اینکه، اگر ما بررسی کنیم که اولیاء خدا و اصلاً فرستادگان خود خدا برای هدایت مردم از چه راهکارهایی استفاده می‌کرده‌اند، اگر تاریخ انبیاء علیهم‌السلام را مطالعه کنیم، می‌بینیم که راه منطق و فلسفه جزء گزینه‌ها نبوده است

اینجا سؤالات مهمی پیش می‌آید ...۱. آیا بدون منطق و فلسفه می‌توان حجت را مطلقاً تمام کرد یا جای عذر و بهانه باقی می‌ماند؟

۲. اگر جای عذر و بهانه باقی می‌ماند که پس چه اتمام حجتی؟ چه کشکی؟

۳. و اگر باقی نمی‌ماند، و اگر مخاطب چنان راهی دیگر لزوماً افرادی که کلی مقدمه و صغری و کبری و اصول منطق و امثال آن را نمی‌دانند هم می‌توانند باشند، دیگر چرا فلسفه و منطق را ما بخواهیم ترویج بدهیم؟ فلسفه که قادر به اتمام حجت قطعی نیست و همیشه راه برای گیر دادن به براهین فلسفی هست، مخاطبان آن هم که خاص و گاهی خاص‌الخاص هستند، پس دیگر اصلاً چرا فلسفه جزء گزینه‌های ما باشد؟

۴. بالاتر از آن، گاهی دیده می‌شود که دقیقاً کسانی که مقابل انبیاء علیهم‌السلام می‌ایستاده‌اند افرادی بوده‌اند که قابلیت دلیل‌تراشی خوبی داشته‌اند، قابلیت توجیه کردن خود و قانع کردن مردم را داشته‌اند ... و مگر منطق چیزی جز این است وقتی ارسطو به تبیین منطق می‌پردازد؟ ... روش نطق ... روش قانع کردن ...

فرعون استاد این کار برود مقابل حضرت موسیٰ علیه‌السلام ... یا اصلاً شیطان که در روایات هم آمده که اولین کسی که قیاس کرد شیطان بود ... ما هم که همه‌امان دیده‌ایم نفس‌هایمان وقتی یک چیزی را بخواهد چطور انواع منطق‌ها را برایمان روی میز می‌چیند تا قانعمان کند که همان انتخاب نفسمان را انتخاب کنیم،

و نهایتاً پنجم اینکه یک راه دیگر مقابله با این همه شبهات این است که از روش ریختن نفت پای ریشه‌اش استفاده کنید ... نقطه‌ی قوت دین حق این است که در اعماق قلب و در فطرت افراد وجود دارد و شخص باید آن را بخاطر بیاورد، می‌توان کمک کرد که فطرت‌ها بیدار شوند، می‌توان مثل پیامبران تبشیر و تنذیز کرد، می‌توان آیات آفاقی و انفسی خدا را بر مردم خواند، برای مردم قرآن خواند، قرآن را با روایات اهل بیت علیهم‌السلام تفسیر کرد و نه با فکر خودمان، می‌توان روی منابر اصول کافی خواند، نهج‌البلاغه خواند، تاریخ اسلام خواند

اهمّ فی الأهمّ نکرده‌ایم ... خودمان مقهور شعارهای منطق‌گرایان شده‌ایم و ناخواسته مبلّغ آن‌ها شده‌ایم بدون آنکه اصالت آن را تحقیق کرده باشیم ... حالا اختیار با خودمان و خودتان‌ها ...

هوش مصنوعی، هم اختیار داره و هم آگاهی. اینکه هنوز به خودآگاهی محض نرسیده، دو دلیل داره: اوّل اینکه تکنولوژی بشر به حدّی نرسیده که چنین کاری رو انجام بده، و دوم اینکه بشر از دادن از دستیابی هوش مصنوعی به چنین آگاهی ای وحشت داره.

به هر حال، همونطور که گفتم، بیشتر فشار بیخدایان بر روی عدم عمومیت قانون علیت است. نظرات افرادی مثل اینشتین و هاوکینگ، نظرات فیزیکدانهاست، نه نظرات متفکرین عرصۀ بیخدایی.

سلام مجدد باء گرامی
اگر قوانین حاصل تاثیر علت العلل باشند، پس چون علت العلل از بین رفتنی نیست پس قوانین هم از بین نمیرن.

خود شما در تاپیکی در سال 94 راجع به این مسئله بحثی با استاد طاها داشتید. اینجا

باء گرامی، این بحث تحت عنوان ایمان گرایی مطرحه که البته به شیوه های مختلفی طرح شده. بعضی ایمانگرایان کلا عقل رو فاقد حجیت می دونند (مثل برخی ایمانگرایان مسیحی ) برخی مثل ابن تیمیه تعقل را فقط برای تایید عقاید مجاز دانسته اند و بعضی دیگر هم تعقل رو فقط به عنوان یک ابزار برای اقناع ذهن می دونند و سعی می کنند استدلالهایی برای اقناع مخاطب ذکر کنند که ممکنه خودشون هم به منطقی نبودنش واقف باشند.

یک اشکال این روش اینه که معمولا فرد ایمان گرا به همون چیزی که برای بار اول بهش بر بخوره ایمان میاره و بعد از اون فقط سعی در تقویتش داره. حالا اگر در اروپا باشه میشه ایمان گرای مسیحی و اگر در هند به دنیا بیاد میشه ایمان گرای هندو. بعد ممکنه دو تا ایمانگرا بر سر عقایدی که تصادفی بدست آورده اند با هم بجنگند بدون اینکه دلیلی بر درستی حرفشون داشته باشند، فقط دو طرف حس می کنند که عقیدشون درسته.

مسئله دیگه اینه که استدلالهای عقلی می تونند امکان سوء برداشت از عقاید رو کنار بزنند. خیلی از عقاید دینی تفسیر پذیر اند و عقل می تونه به ما کمک کنه تا حداقل تفاسیر ضد عقل را کنار بگذاریم.

منطق باید باشه اما شاید منطق صفر و یکی ارسطویی زیاد از حد خشک به نظر بیاد. اینجا میشه به جای منطق ارسطویی از منطقهای احتمالی استفاده کرد (مثل چارچوب منطق بیز) اما منطقهای احتمالی یه ایراد دارند که وابسته میشن به "احتمال اولیه" که تخصیصش داستانهایی داره و تا حدی سلیقه ای میشه ولی به هر حال چارچوب و قاعده به تفکر میده.

اگر حاصل تأثیر علت‌العلل در ذهن ناظر یک پدیده‌ی فیزیکی باشند، با از بین رفتن ذهن آن ناظر فیزیکی چطور؟

منطقی که من شخصاً طرفدارش هستم اسم بنیانگذارش را هر چه فکر کردم بخاطر نیاوردم، ولی او اساساً اعتقاد دارد که منطق از ابتدا هم که توسط ارسطو بنیان نهاده شد نه به عنوان کاشف از حقیقت که بلکه برای اقناع‌گری بخصوص آن هم در حوزه‌ی سیاست بنیان گذاشته شد ... و من هم هر چه فکر می‌کنم همین امروز هم برای منطق قابلیتی جز حداکثر قانع کردن رقیب درش نمی‌یابم ... ... ... حالا منطق باید باشد؟ بله در زندگی اجتماعی که مردم با هم حرف می‌زنند باید خوب بتوانند با هم ارتباط برقرار کنند و منطق به این امر کمک می‌کند، دیگر چه انتظاری از منطق دارید؟

علیک السلام. در یک حجمی بنویسید که امید داشته باشید کسی حوصلۀ خواندنش را داشته باشد. اینقدر طولانی نویسی برای چیست؟

کلاً هر کسی به من می رسه، فکر می کنه یه زمانی مثل من فکر می کرده و بعد به یک سری نتیجۀ دیگه رسیده! شما که من رو صد در صد نمی شناسید؛ پس اینقدر مطمئن نباشید. شاید سنتان هم از من کمتر باشد.

اولاً بحثهای بنده بر اساس عقل و خردگرایی است

و اصلاً بحث فلسفی خاصی را نگشوده ام

تبیین من هم از علیت، تبیینی کلامی و مورد پذیرش تمامی علماست.

ثانیاً جایی که یقین بخشیدن فلسفه پایان پیدا می کند، خیلی از جایی که شما فکر می کنید جلوتر است و شمایی که منکر سودبخشیِ فلسفه هستید، خودتان کمیت لنگانتری دارید.

ثالثاً بهترین نوع یقین وقتی بر دل می نشیند، که عقل مجاب شده باشد، نه اینکه اوّل دل بپذیرد و بعد عقل را هم وادار به پذیرش کند. شما از راه فطرت با سؤالات عقلی جدی روبرو هستید، برهان فطرت صحیح است اگر جواب این سؤالات را بدهید، ولی می توانید؟

خب شما، با این تحلیلتان، یک زمانی مثل من بوده اید؟ یقین عَقلی و عُقلایی می دانید که چیست؟ فیلسوف وقتی احتمال عقلی را غیرعقلایی می نامد و اعتنا نمی کند، ادعای یقین عقلی هم ندارد؛ بلکه ادعای یقین عقلایی دارد. از این گذشته، اگر به راستی عُقلا، به احتمالی توجه نکنند، خیلی منطقی است که کنار گذاشته شود، چنانکه این امر فیلسوف و متکلم و تفکیکی و حکیم و عارف نمی شناسد؛ هر کسی می پذیرد که احتمال غیرعُقلایی قابل اعتنا نیست، هر چند ادعای یقین عقلی هم نمی کند، و یقینش را عُقلایی می داند.

شما خودت این احتمال را رد کن تا ببینیم: «احتمال دارد شما یک موجود فضایی باشی، که توسط یک موجود فضایی دیگر، حال با هر ترفندی که باشد، دچار بیهوشی و توهم شده اید، و از طرف دیگر گذشتۀ خود را پیش از اینکه وارد این توهم بشوید به یاد نیاورید، و این زندگی انسانی که داشته اید و خانواده و دوست و رفیق و آموخته ها و غیره، و حتی من که الان دارم با شما بحث می کنم، همه و همه در اثر توهماتی باشیم که آن موجود فضایی دیگر به شما تلقین کرده است، وگرنه نه کرۀ زمینی باشد و نه موجودات زندۀ روی آن!» خب این احتمال کاملاً عقلی است، ما می گوییم عُقلا به چنین احتمالی اعتنا نمی کنند، شما که مشی ما را قبول ندارید، چه می گویید؟

هر وقت ما چنین چیزی گفتیم، شما هم اعتراض کنید. فعلاً که ما هر گزاره را ثابت می کنیم، و یا برای غیر قابل توضیح بودنش، دلیل قانع کننده داریم.

این دیگر ربطی به فلسفه ندارد. شما باید دانش منطقی داشته باشید. اگر استدلال حریف به راستی بر اصول منطق استوار است و هیچ سفسطه و مغالطه ای در کار نیست، بله شما راهی جز پذیرفتن حرف او ندارید، حتی اگر منجر به کفرتان شود. در اسلام، عقل بر دین اولویت دارد. مسئله ای که هست، این می باشد که ملحدین، هرگز استدلال عقلی مطلوبی علیه وجود خدا، اقامه نکرده اند.

اگر هم منطق ارسطوئی را قبول ندارید، که خب پس اصلاً به فلسفه کاری نداشته باشید، مشکل شما با منطق است، نه فلسفه.

خب شما با فضای شبهات آشنا نیستید که بدانید، نقد کردن چقدر از دفاع کردن، دشوارتر است. برعکس ادعای شما، مجموعۀ سؤالات و شبهات در حوزۀ اصول دین آنقدرها هم زیاد و گسترده نیست، فقط آدم باید تنبل نباشد! شبهات، ابتدا به نظر بسیار گسترده و فراوان می رسند، ولی به مرور که جلو می رویم، می بینیم با شبهات زیادی روبرو نیستیم! مصداقش شبهاتی بود که فردی به نام سها نشر داده بود و در آن قرآن را به زعم خودش، به نقد کشیده بود.

تاریخ انبیاء؟ شما واقعاً به تاریخ انبیاء دسترسی دارید؟ بسیار عالی است! لطفاً به بخش تاریخ بروید و اطلاعات تاریخی خود از تاریخ انبیاء را به نظر همگان برسانید. نکند منظورتان از تاریخ انبیاء، داستانهای قرآن و کتابهای قصص القرآن و قصص الانبیاء است؟ حتی در مورد پیامبر بزرگوار اسلام، چیزی که یقینی باشد و بتوانیم با قسم حضرت عباس، به ایشان نسبت بدهیم، چندان زیاد نیست؛ محتویات قرآن است و معدودی روایتهای متواتر و تعدادی احادیث آحاد؛ که خود این آحادها هم ممکن است اعتبارشان زیر سؤال برود. از این یقینیات، که با یقین عُقلایی و نه عقلی به ما رسیده اند، بخش کوچکی شامل احتجاجات حضرت است، و بخش اعظمشان شامل هدایت بشر و آشنا کردن او با فروع دین و تبشیر و تنذیر و... می باشد.
بعلاوه در احتجاجات قرآن و پیامبر و ائمه نیز، استدلالهای منطبق با منطق بسیار زیاد است. فراموش نکنید که منطق و فلسفه روالهای عقی هستند، روالهای عقلی که خدا آفریده است، و خودش نیز قرآن را برای همین عقل نازل فرموده است، پس چه جای عجب دارد که فلسفه و منطق با محتویات قرآن همخوان و همسو باشد؟

برخی مستضعف فکری هستند. شما چقدر قدرت فکری برای کسی قائل هستید که منطق را نه که قبول نداشته باشد، بلکه به راستی بر ضدّ آن عمل کند؟ خب مشخصاً چنین فردی جاهل قاصر است یا جاهل مقصر، جاهل قاصر هم که عذرش روشن است: استضعاف فکری، و خدا از او در حدّ فهمش انتظار دارد، و جاهل مقصر هم مثل سایر کفّار، باید مجازات عملش را پس بدهد.

نخیر قانع کردن مردم از راه دلیل تراشی، کار سوفیستها بوده است، و از راه سفسطه انجام می گیرد. ارسطو و منطق ارسطویی دقیقاً بر علیه این اتهامی که به آنها می زنید، قیام کردند و به بشر فهماندند که هر دلیل تراشی بی سر و تَهی نمی تواند باعث اقناع ما باشد.

دقیقاً آنچه ما را در برابر سفسطه های شیطان و فرعون و نمرود و وارثانشان در این عصر ایمن می کند، علم منطق است، زیرا به سرعت سفسطۀ سخنگو را نشان می دهد. کجای سخن «من از او برترم زیرا من را از آتش آفریدی و او را از گِل» و یا اینکه «موسی استاد شماست و شما بر علیه من تبانی کرده اید» غلط است؟

ائمه در هر عصری مطابق با شرایط عصر عمل می کردند. زمانی که شبهات و بحثهای اعتقادی زیاد شدند، ائمه نیز شاگردانی تربیت کردند که با مردم بحث و آنها را متقاعد کنند. خودشان نیز گاهی با مخالفین بحثهایی داشتند. تمام سیرۀ آنها بیان احکام شرع و قرآن خواندن و نصیحتهای اخلاقی و انجام اعمال عبادی نبود.

نفوس بد نزن اخوی. فعلاً که هر چه نگاه می کنیم، بی منطقی می بینیم، نه منطق. اگر حرف ما شعار است، حرف شما چیست؟

شما یا ناخودآگاه از روال منطقی استدلال خواهید کرد، یا اینکه دچار سفسطه خواهید شد. البته راه فراعقلی هم هست که خب اگر رفتید، ما را هم خبر کنید.

یک سیستم فیزیکی داره کار خودش رو انجام میده و یک انسان از مشاهده رفتار سیستم یک سری فرمول استخراج کرده و در یک کتاب نوشته.
اما اگر اون کتاب و اون انسان نباشند، باز هم سیستم فیزیکی به کار خودش ادامه میده.

علم منطق، چیزیه شبیه به علم ریاضی. همون طور که ما در محاسباتمون باید قواعد ریاضی رو رعایت کنیم، در استنتاج هم بایستی منطق را رعایت کنیم.
در علم منطق، یک سری شیوه های درست نتیجه گیری تعریف میشه و ما بقی تحت عنوان مغلطه دسته بندی میشن. این برای ما مشخص میکنه که با داشتن یک سری معلومات، چه نتیجه هایی رو مجازیم بگیریم.
منطق به همین معنا منظورتونه؟

سلام،
خوب اگر قوانین از امور وجودی باشند، فرض کنید همین الآن تمام ذرات مثلاً از یک نوع خاص عدم بشوند، فرض محال که محال نیست، آیا قوانین حاکم بر آن نوع ذره و برهم‌کنش‌های آن ذره با ذرات دیگر عدم می‌شوند؟ نه لزوماً ... چون اگر از برهم‌کنش ذرات دیگر و یا اصلاً از خلأ برای بار دوم این نوع ذره هم متولد شود قوانین حاکم بر آن دوباره مجال برای بروز و ظهور پیدا می‌کنند ... حالا در تمام زمانی که حتیٰ یک ذره از این ذرات هم وجود نداشتند این قوانین کجا بودند؟ روی کاغذ؟ زیر کاغذ شاید عبارت بهتری باشد!

ما یک نگاه دیگر این است که بگوییم قوانین به خودی خود اموری عدمی هستند ... یعنی انتزاع ذهن ما هستند

عجب انسانی داریم ساخت خودبخودی یک صندلی را محال میداند ولی دنیا با این عظمتش را تصادفی؟

یه استدلال شخصی می خوام بگم که البته بدون اشکال هم نیست:
دو تا ویژگی در انسانها هست که حداقل با فیزیک کلاسیک نمیشه توجیهشون کرد: یکی اختیار و دیگری خودآگاهی.
قوانین فیزیک جایی برای اختیار قرار باقی نمی گذارند. حتی اگر احتمالی بودن رخدادها رو در نظریات جدیدتر بررسی کنیم، باز هم منجر میشن به رفتار احتمالی نه رفتار دارای اختیار.

خودآگاهی هم به این معنیه که ما از وجود خودمون مطلعیم. خودآگاهی با قوانین فیزیک کلاسیک قابل توجیه نیست و ما نمی تونیم صرفا با تکیه بر این قوانین یک دستگاه خودآگاه بسازیم. این با هوش و حافظه تفاوت داره همون طور که کامپیوترها هوشمندند اما خودآگاه نیستند.

در مورد خودآگاهی بحثها مختلفه. بعضی فیلسوفان بر این باورند که ممکنه خودآگاهی یک ویژگی ذاتی در جهان باشه در حالی که بعضی دیگر امیدوارند فیزیک جدید بتونه راهی برای توجیه خودآگاهی به ما نشون بده. در مورد اختیار هم بحثهای مفصلی وجود داره و بعضی کلا اختیار رو انکار کرده اند. البته بعضی خودآگاهی رو هم انکار می کنند که به نظرم ادله اونها ایراداتی داره.

اینجا هم باز همون پیچیدگی ها رو داریم اما خداباوری برای من یه جور انتخابه. در خداباوری کلی بحثهای جالب داریم مثل خداشناسی و عرفان و ... که در خداناباوری نیست. یه چیزی شبیه به شرطبندی پاسکال.

نیچه : روانَت از تَنَت(جِسمَت) نیز زودتر خواهد مرد

منطقی که من شخصاً طرفدارش هستم اسم بنیانگذارش را هر چه فکر کردم بخاطر نیاوردم

با این حال کاربرد منطق در ریاضیات با کاربرد منطق در فیزیک و فلسفه که با عالم خارج سر و کار دارند یکسان نیست، بخاطر همین هم اگرچه مثلاً در فیزیک از ریاضیات استفاده شود ولی صدق گزاره‌های فیزیکی به قوت صدق گزاره‌های ریاضیاتی نیست، برای فلسفه هم مشابه همین را داریم که در جواب به جناب مسلمان ایرانی بیشتر توضیح دادم ...

ما توجیهی برای شکل گیری طبیعی صندلی نداریم، اما برای شکل گیری کهکشانها داریم. ارتباطی به کوچک و بزرگ بودن نداره بلکه دو تا سیستم متفاوتند با شرایط متفاوت.

ما توجیهی برای شکل گیری طبیعی صندلی نداریم، اما برای شکل گیری کهکشانها داریم. ارتباطی به کوچک و بزرگ بودن نداره بلکه دو تا سیستم متفاوتند با شرایط متفاوت.

سلام برادر،
تازه من انتظار دارم بجز خواندن رویش فکر هم بکنند 8-> ...
شاید بیکار هستم و فکر می‌کنم همه بیکارند، شاید ... و شاید هم فکر می‌کنم اینطوری می‌توانم تمام مطلبم را منتقل بکنم و با وجودی که خودم هم وقت کافی ندارم باز اینقدر می‌نویسم، چه کسی بخواند و چه نخواند

هوش مصنوعی نه اختیار داره نه خودآگاهی، اما می تونه وانمود به داشتن اختیار کنه. گاهی رفتار رندوم و تصادفی می تونه باعث تصور وجود اختیار بشه در حالی که حتی اعداد به ظاهر تصادفی (شبه تصادفی) که در کامپیوتر تولید میشن هم واقعا تصادفی نیستند، بلکه کامپیوتر داره یک دنباله عدد رو تولید می کنه که اگر فرمولش رو ندونی نمی تونی مقدار بعدی دنباله رو پیش بینی کنی و این باعث میشه خروجیش تصادفی به نظر بیاد.

سیستمی که کاملاً از قوانین فیزیک کلاسیک پیروی کنه، با داشتن وضعیت فعلیش می تونید وضعیت آینده اش رو پیش بینی کنید و اختیار براش معنایی نداره.

قانون علیت برای موجودات معلول بیان میشه: "هر معلولی علتی دارد" یا "هر معلولی نیازمند علت است" و ...
موجودی که علت نداشته باشه، دیگه از تعریف معلول بودن خارج میشه و بنابراین مثال نقض برای اصل علیت به حساب نمیاد.
اصل علیت حداقل به شکل معمولی که بیان میشه، یک عبارت همانگوست. در عبارت "هر معلولی علتی دارد" تعریف معلول "چیزی است که علت دارد". یعنی "هر چیزی که علت دارد، علت دارد".
مگر اینکه یا اصل علیت را به شیوه دیگری بیان کنیم، یا برهان علیت رو به شکل برهان خلف بنویسیم که نیاز به تعریف اصل علیت در مقدمه نداشته باشه.

سلام
شما چیزی را طبیعی میخوانید این حرفتان قابل توجیه نیست یک زمانی افتادن سیب طبیعی بود ولی نیوتون علتش را جویا شد آن جاذبه زمین. ما کمتر نفس کشیدن را میفهمیم چون یک امر عادی برایمان هست پس بگوییم هوا وجود ندارد یا طبیعیست شما چه چیزی را طبیعی میدانید شما حتی یک ماکت از سیارات را نمی گویید خودبخود به وجود آمده چطور کلمه طبیعی توجیه برای نبود علت آن نمیشود.

پیشبینی پذیری دلالت بر جبر نداره.

[=arial]سلام

1- خودآگاهی از خصائص استثنائی بشر، بسیار پیچیده ،عجیب و جای شگفتی بسیار دارد
خودآگاهی برآیند یک پدیده فیزیولوژیک ناشی از تعامل ساختار پیچیده مغز و حواس متعلق به بدن ما هست
دلیل آنهم مختل شدن و یا حتی از بین رفتن خودآگاهی با مصرف داروهای روانگردان ،بیماریهای مغز و اعصاب، به هم خوردن تعادل هورمونی و شیمیایی بدن هست

[=arial]
خودآگاهی های و هوشمندی های متفاوت و متنوعی بسته به پیچیدگی سیستم عصبی در حیوانات مختلف میتوان سراغ گرفت گرچه هیچیک از آنها در بالاترین حد آن مشابه و حتی در حدّ پایین ترین درجات مشابه انسانی نیستند. در نهایت ارفاق بعضی از جانداران هوشمندی شان را برابر یک کودک میتوان در نظر گرفت.

2- اختیار مطلق ،آزادی در انتخاب،قدرت مطلق وجود ندارد.

[=arial]نمی‌توان اختیار مطلق را برای هر چیزی که در دایره وجود بتواند قرار بگیرد تصور کرد.
[=arial]
به خاطر همان احتمالات و عدم قطعیت؛ در هم تنیدگی سخت افزار مغز و انباشته شدن نرم افزاری آن ناشی از تربیت و دانش به همراه محدودیتهای منابع در محیط و توانایی های بدن؛ قوانین فیزیک،. فرصتهایی برای انتخاب در رفتار انسان بوجود می آورد
پذیرفته ایم :رفتار در نظام عِلّی حاکم بر جهان، خالی از اختیار آزاد هست. پس به جِدّ باید در تصحیح و ویرایش دانش و تربیت بکوشیم و دسترسی به منابع پایدارتر و بازیافت ضایعات را بهبود ببخشیم .تا انسانها بیشترین فرصت را برای انتخاب رفتار بهتر داشته باشند.

خوب اگر قوانین از امور وجودی باشند، فرض کنید همین الآن تمام ذرات مثلاً از یک نوع خاص عدم بشوند، فرض محال که محال نیست، آیا قوانین حاکم بر آن نوع ذره و برهم‌کنش‌های آن ذره با ذرات دیگر عدم می‌شوند؟ نه لزوماً ... چون اگر از برهم‌کنش ذرات دیگر و یا اصلاً از خلأ برای بار دوم این نوع ذره هم متولد شود قوانین حاکم بر آن دوباره مجال برای بروز و ظهور پیدا می‌کنند ... حالا در تمام زمانی که حتیٰ یک ذره از این ذرات هم وجود نداشتند این قوانین کجا بودند؟ روی کاغذ؟ زیر کاغذ شاید عبارت بهتری باشد!

این دقت نظر و شناختن کاربران از طرف شما مرا بسیار متعجب و شگفت زده کرد

ولی ان شالله فرصتی شد تاپیک جدیدی در این باره شروع خواهم کرد هرچند یکی از دوستان مثل اینکه شروع کرده

نوجوانان معمولاً در سالهای نوجوانی به بازشناسی دین علاقه پیدا می کنند، ولی سؤالهای بی پاسخ، که امروز به دست اسلامستیزان به صورت فلّه ای در حال پخش شدن در اینترنت و شبکه های اجتماعی است، باعث می شود اکثر نوجوانان ما سعی کنند به کل از به فکر کردن در مورد دین خودداری کنند تا دچار شک نشوند! این می شود که بخش سکولار مردم ما با این سرعت بالا رشد می کند؛ و زمانی که ما با پدیدۀ شوم ازدواجهای به اصطلاح سفید، طرف هستیم، حتی نمی توانیم در مورد حجاب ظاهری، جوانان کشورمان را قانع کنیم؛ باحجابهایمان هم اکثرشان سنتی هستند و اگر از محیط سنتی خود خارج شوند، به سرعت تغییر روال خواهند داد، بسیار هم از این موارد سراغ دارم. در ذهن آنها فقط خطرهای احتمالی بالا و پایین می شوند، و خبر از یقین نیست.

این است که بنده عرض می کنم که ما باید این براهین را با دقت بالا فرا بگیریم و آموزش دهیم. در واقع همانطور که برای باکتریهای سمّی منتظر نمی نشینیم تا هر وقت وارد بدنمان شدند، فکری بکنیم، بلکه با واکسن پیگیری می کنیم؛ برخی شبهات کلیدی، نیاز که به واکسیناسیون را به ما نشان می دهند، فراگیر هستند و کمتر کسی است که دچار آنها نشده باشد.

خلاصۀ حرف من این است که باید سطح فکر مردم بالاتر برود، زیرا شبهه چه از داخل و چه از خارج، دیر یا زود، سر و کله اش پیدا می شود و آنجاست که دانش دینی کفایت خواهد کرد. یادمان نرود که سطح شبهات، در حال افزایش است، با از شبهه های چاله میدانیِ فولادوند به شبهات نیکویی رسیده ایم؛ پس باید ما هم سطح دانشیک مردم در حوزۀ دین را بالا ببریم.

اگر با داشتن حالت فعلی سیستمی بتونیم وضعیتش رو در چند سال آینده رو تخمین بزنیم، پس از الآن مشخصه که این سیستم در آینده چه کارهایی رو انجام میده و امکان انتخاب راه دیگری رو نداره.

به هر حال این شیوه اثبات هم درگیر بحثهایی مثل جبر و اختیار میشه و به این سادگی نیست.

بگذارید در گوشی یک پیشنهاد به شما بدهم و شما هم پیش خودتان نگه دارید و حتی اگر موافق نبودید هم به کسی لو ندهید ... پیشنهادم این است که بیایید یواشکی یک حدیث جعل کنیم و بگوییم که حدیث ثقلین یک تتمه‌ای هم داشت که در کتب معروف شیعه و اهل جماعت نیامده و ما کتابی را یافته‌ایم که درش آمده است، و آن تتمه این است که «پس چون چنگ زدن به ثقلین برای شما مقدور نبود و تحت فشار قرار گرفتید، به عقل خود چنگ زنید که یک تنه به اندازه‌ی هر دو ثقل اکبر و اصغر اعتبار دارد» ... آن وقت نانمان هم در رونق خواهد بود، نظرتان چیست؟ ... موافقید؟

مجبورم به این جواب بدهم:

نیازی به جعل نیست. حدیث صحیح السند داریم که عقل بر دین اولویت دارد، و دین در جایی هست که عقل حضور دارد. ابتدای اصول کافی را بخوانید. بعد هم یک سؤال پیش می آید: چه کسی گفته حدیث ثقلین معتبر و متیقن است؟ اگر بگویید ائمه گفته اند؛ خب این که می شود دور: ائمه حدیثی را تصدیق کرده اند که خودشان را تصدیق می کند! اگر بگویید پیامبر فرموده است، می پرسیم پیامبر کی و کجا چنین چیزی گفته است؟ اگر بگویید در قرآن آمده است، می گوییم اینطور نیست و قرآن هرگز چنین حرفی نزده است؛ اگر بگویید عقل می گوید تواتر حجیت دارد، عرض می کنیم که عقل نیز چنین حکمی نمی کند، تعدّد روالهای دست یافتگی به حدیث و وجود مؤیدات اهل سنت، فقط احتمال عدم متیقن بودن را کاهش می دهند، ولی به صفر نمی رسانند. چیز دیگری هم دارید که به نفع حدیث ثقلین روی بحث بگذارید؟ با متد شما، می توان در اصل وجود حضرت رسول هم شک کرد و ادعا کرد تمامی مستنداتی که دال بر وجود ایشان است، توسط موجودات فضایی ساخته شده است! می خواهید به تحدی قرآن دست دراز کنید؟ شرمنده: مگر تک تک انسانها و جنیان را آزموده اید؟ اگر بگویید شرط عقل این است خدا نگذارد بندگانش گمراه شود، گذشته از اینکه چه جوابهای رنگارنگی می توان داد، می توان به راحتی گفت: کدام بندگان؟ مگر به وجود کسی غیر از خودتان و خدایتان، به چیز دیگری هم یقین دارید؟ همان بحث رؤیا و توهم بود که گفتید انکارش نمی کنید، همینجا مشکلساز می شود.

خیلی دوست دارم بدانم که یک منطق‌گرای قوی مانند شما چطور اشتباه بودن آن حرف فرعون علیه‌اللعنة را در همان بحث به طور آنی متوجه می‌شود تا حتیٰ یک لحظه هم پایش در ایمانی که چند لحظه‌ی پیش به دست آورده است نلرزد ... همین یک مطلب را از شما یاد بگیرم بارم را از این تاپیک بسته‌ام ... به شخصه کاملاً استدلال فرعون را قانع‌کننده می‌دانم و اگر قانع کردن مردم هدف خدا از آوردن معجزات بوده باشد من شهادت می‌دهم که نعوذبالله خداوند در این نبرد از فرعون شکست خورده است ... العیاذ بالله ... احتمالی که فرعون مطرح می‌کند به هیچ وجه غیر عقلایی نیست، هست؟

وجود خدا بدیهی و براهین اثبات خدا تنبیهی هستند

سلام،
[SPOILER] خوشحال شدم که حرف‌هایم را نخوانده‌اید که بخواهید ناراحت شوید (البته اعتقاداتم را گفتم ولی بیان اعتقاداتم هم گاهی باعث ناراحتی دوستان می‌شود)، حالا ظاهراً یک مقدارش را خوانده‌اید، شکر خدا دیدید که فحشی نداده‌ام :Nishkhand: ...[/SPOILER]

و اما عقل ... آیا عقل بر دین اولویت دارد؟ ... پس آیا می‌توانم نتیجه بگیرم که یک ریاضی‌دان و یک منطق‌دان که خیلی از عقلش استفاده می‌کند ان شاء الله حتماً به بهشت خواهد رفت؟ ... اگر دین ندارید لااقل در دنیایتان فلسفه یاد بگیرید؟ ... آیا حدیث امام حسین علیه‌السلام همین بود؟

کلی بحث ما بر سر همین عقل است که عقل چیست برادر ... من می‌گویم فلاسفه خیلی روی عقلی بودن فلسفه حساب نکنند، البته عقلی هست ولی نه لزوماً آن عقلی که آیات و روایات معرفی می‌کنند ...

هر وقت شما برهان عقلی‌ای ارائه دادید که به جای هوش بالا نیازمند قلب صاف بود، آن وقت من مخلص شما و آن روایت صحیح‌السندتان هستم ... حالا مخاطبان فلسفه لازم است منطق به اندازه‌ی کافی بلد باشند و هوش کافی داشته باشند و حوصله‌ی کافی داشته باشند، یا باید دل صاف داشته باشند؟ ...

مگرنه که من بجای اینکه بگویم عقل حجت باطنی است در مقابل پیامبر که حجت ظاهری است، می‌گویم عقل اصلاً خود پیامبر است صلی‌الله‌علیه‌وآله که اول ما خلق الله هستند و كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَ نَذِيرًا فرستاده شدند ...

و اما در مورد تحدی قرآن و حجیت قرآن و روایات، اینها بحث‌های طولانی‌تری دارند که بارها در همین سایت رویشان بحث کرده‌ایم و ندیدم کسی آن را رد کند، اگرچه مخالف زیاد داشته باشد و کسی حرفم را قبول هم نکند ...

فقط از آنجا که احتمالاً پست قبلی‌ام را کامل نخوانده‌اید، این یک قسمتش را اگر می‌شود لطفاً جواب بدهید ...[INDENT=2]

نقل قول:

خیلی دوست دارم بدانم که یک منطق‌گرای قوی مانند شما چطور اشتباه بودن آن حرف فرعون علیه‌اللعنة را در همان بحث به طور آنی متوجه می‌شود تا حتیٰ یک لحظه هم پایش در ایمانی که چند لحظه‌ی پیش به دست آورده است نلرزد ... همین یک مطلب را از شما یاد بگیرم بارم را از این تاپیک بسته‌ام ... به شخصه کاملاً استدلال فرعون را قانع‌کننده می‌دانم و اگر قانع کردن مردم هدف خدا از آوردن معجزات بوده باشد من شهادت می‌دهم که نعوذبالله خداوند در این نبرد از فرعون شکست خورده است ... العیاذ بالله ... احتمالی که فرعون مطرح می‌کند به هیچ وجه غیر عقلایی نیست، هست؟

[/INDENT]
نگویید به بحث اصلی ربط ندارد که راستش به نظرم خیلی به بث اصلی این تاپیک مرتبط است، چون اصلاً می‌فهمیم منظور از اتمام حجت خدا چیست و اتمام حجتی که پیامبران می‌کرده‌اند چگونه بوده است و ما باید دنبال چه استدلالی برای آغازگر تاپیک باشیم ...

[=microsoft sans serif]
سلام و عرض ادب خدمت دوست عزیزم

بله کاملا سخن شما را قبول دارم.
در این دوره و زمانه مشکل دینداران دوچندان است.
از یک سو شبهاتی که مدام به روز می شود.
از سوی دیگر زبان و ادبیات جذابی که مخالفان به کار گرفته اند.

به همین جهت است که امروزه وظیفه دینداران سختتر از قبل شده است.
نیاز به فلسفه و دقت نظرهایی فلسفی و تعمق در دین روز به روز بیشتر و بیشتر میشود.

البته واکسیناسیون نیاز به برنامه ریزی و بودجه دارد که متاسفانه اهتمام چندانی به این مسئله نمیشود.
مشکلاتی از قبیل تحریم و درآمدهای کشور نیز مزید بر علت شده و باعث شده این بی توجهی از سوی مسئولان فرهنگی بیشتر از قبل بشود.

یک شخص منطقی، از آنجا که مغالطات را می شناسد و با سفسطه ها آشناست، به سرعت درک می کند که فرعون در حال اقامۀ یک استدلال نامربوط است: او می گوید شما ساحران شکست خورده اید، زیرا سحر موسی از سحر شما قویتر است! شخص منطقی خواهد گفت: لازمۀ لطف خداست، که ما را از رسیدن به هدف دور نکند، اگر موسی قویترین ساحر جهان هم باشد، خدا به شکلی وی را رسوا خواهد نمود، خواه با پیامبری دارای معجزات بزرگتر و خواه با رسوا شدنش از طریق مطالب غیر غقلی که می گوید.

ولی اگر شاعر بزرگی مثل شهریار چنین تعبیری را در مورد غزلیات حافظ بگوید و مدعی شود این نمی تواند کار انسان باشد، یک شخص منطقی حرف او را جدی می گیرد، زیرا شهریار خود یک شاعر زبردست و غزلسرایی بزرگ است و اگر شاعری چون شهریار می گوید سرودن این غزلیات، از انسان بر نمی آید، باید حرفش را جدی گرفت و پیگیری کرد؛ هر چند فرعون بگوید این بزرگ شماست! بله هر ساحر بزرگی ممکن است شکست بخورد، ولی اگر یک ساحر بزرگ و قدرتمند، تا جایی که فرعون به آنها اعتماد کرده است، می گویند این سحر نیست و فراتر از سحر است، باید نظرشان را جدی گرفت.

البته واکسیناسیون نیاز به برنامه ریزی و بودجه دارد که متاسفانه اهتمام چندانی به این مسئله نمیشود.

سلام. خواستم ببینم به بحث موجود فضایی چه جوابی داده اید، نگاهم به این بحث نیز افتاد.
...
اگر بر اولویت دین شک دارید، می توانید از علما بپرسید. همین سایت، محل مناسبی برای این کار است. در همان ابتدای اصول کافی، که از امهات شیعه است، با سند صحیح می خوانیم که حضرت آدم از میان عقل و دین و حیا، عقل را برگزید، و دین و حیا هم به جهت اینکه مأمور بودند جایی باشند که عقل هست، نصیب حضرت آدم شدند.
...
آنچه ریاضیدانان و منطقیون دارند، دانش است، نه عقل. شخص را به خاطر دانشش در زمینۀ ریاضی یا منطق، ریاضیدان و منطقی خطاب می کنند، نه به خاطر عقلش. پس خلط مبحث نکنید.

در مورد اینکه می گویید امام حسین باید می گفت «اگر دین ندارید، فلسفه یاد بگیرید» اوّلاً فلسفه مساوی با عقل نیست، فلسفه علمی حقیقتجو و جویای حق و حقیقت است. عقل نه با منطق برابر است و نه با فلسفه. در ثانی، همانطور که گفتم جایی که عقل نباشد، دین هم نیست. کسانی که دین ندارند، از جمله قاتلین امام حسین، عقل هم ندارند، زیرا اگر عقل داشتند دین نیز در جایی قرار می داشت که عقل هست.
...
آن بخشی از فلسفه که عقلی نیست، اگر در تناقض با عقل باشد، در واقع فلسفه نیست، زیرا فلسفه عشق به حقیقت است و حقیقتی که با عقل ناسازگار باشد، ممتنع الوجود است. امّا بر اساس نگرش اشراقیون، عقل برای فلسفی اندیشیدن کفاف نمی دهد، و برای یافتن حقایق فراعقلی به کمک و یاری خدا نیاز داریم، لذا اشراقیون عقل را برای فیلسوف بودن کامل نمی دانند. البته من با این حرفشان، اگر منظور از عقل، عقلِ صفر کیلومتر باشد موافقم، ولی همان آموره های فراعقلی هم، توسط عقلِ کُل هایی چون حضرت رسول ادراک و به ما منتقل شده است.
...
این مطالب چه ربطی به حرف من دارد؟
...
بر چه اساسی این را می گویید؟ آیا قرآن وقتی می فرماید اکثرهم لایعقلون، منظورش این است که اکثرشان پیامبری و نبوت نمی کنند؟! آیا وقتی می فرماید افلا یعقلون، منظور این است که پس آیا پیامبری و نبوت نمی کنند؟ به نظر می رسد شما تعریفی خاص را در ذهن دارید، که مطالب قرآن همخوان نیست.
...
مهم تطابق با اصول منطق است، که شما با روال فکری که دارید نمی توانید تحدی قرآن و حجیت قرآن و روایات را ثابت کنید. نگرش شما مسلماً بارها رد شده است، ولی چون شما ساختار فکری خودتان را درست می دانید، قبول نمی کنید که کسانی آن را رد کرده اند.
...
اولاً بنده یک منطقگرا نیستم و اصلاً با این عبارت نیز موافق نیستم. چیزی به نام منطقگرا نداریم. در ثانی، یک شخص منطقی، از آنجا که مغالطات را می شناسد و با سفسطه ها آشناست، به سرعت درک می کند که فرعون در حال اقامۀ یک استدلال نامربوط است: او می گوید شما ساحران شکست خورده اید، زیرا سحر موسی از سحر شما قویتر است! شخص منطقی خواهد گفت: لازمۀ لطف خداست، که ما را از رسیدن به هدف دور نکند، اگر موسی قویترین ساحر جهان هم باشد، خدا به شکلی وی را رسوا خواهد نمود، خواه با پیامبری دارای معجزات بزرگتر و خواه با رسوا شدنش از طریق مطالب غیر غقلی که می گوید. همچنین آدم منطقی نگرش متخصصین را جدی می گیرد. اگر یک شاعر ساده بگوید غزلیات حافظ انسانی نیست، بلکه الهی هستند، می گوییم خب ایشان قدری جوگیر شده است، ولی اگر شاعر بزرگی مثل شهریار چنین تعبیری را در مورد غزلیات حافظ بگوید و مدعی شود این نمی تواند کار انسان باشد، یک شخص منطقی حرف او را جدی می گیرد، زیرا شهریار خود یک شاعر زبردست و غزلسرایی بزرگ است و اگر شاعری چون شهریار می گوید سرودن این غزلیات، از انسان بر نمی آید، باید حرفش را جدی گرفت و پیگیری کرد؛ هر چند فرعون بگوید این بزرگ شماست! بله هر ساحر بزرگی ممکن است شکست بخورد، ولی اگر یک ساحر بزرگ و قدرتمند، تا جایی که فرعون به آنها اعتماد کرده است، می گویند این سحر نیست و فراتر از سحر است، باید نظرشان را جدی گرفت.
پس ادعای فرعون غیر عقلایی است. فکر می کنم توضیحم واضح باشد. اگر جاییش رو متوجه نشدید، بگید تا بیشتر توضیح بدهم.

اینجا باز کلی بحث پیش میاد.
مثلاً ما معتقدیم که خدا به شیطان قدرت داده تا انسانها را وسوسه کند و این مخالف با لطف خدا نیست.

ثانیاً مواردی هم بوده که مردم کارهای یک فرد را به عنوان معجزه تلقی کرده اند و پیروش شده اند. مثل مقنع که "ماه نخشب" را به عنوان معجزه معرفی می نمود و از این طریق مردم اطراف چاه نخشب را پیرو خود کرده بود. تمیز قائل شدن بین معجزه و "شبه معجزه" هم نیز به روش داره و ساده نیست.

این موضوع در تاپیک دیگری مطرح شد و نظر کارشناس محترم این بود که فقط در صورتی این کار اجازه داده میشه که راه کشف حقیقت بسته نباشد:
http://www.askdin.com/showthread.php?t=65524&p=1024283&viewfull=1#post1024283

اما حالا که راه کشف حقیقت بسته نیست، چطور میشه به این هدف رسید؟ اینجا دوباره بحثهایی در مورد فلسفه و ... . مثلاً اشاره کردید به بررسی وجود مطالب غیر عقلی. خود تشخیص غیرعقلی بودن یک مطلب داستانهایی داره به خصوص اگر آن مطلب در قالب جملاتی تفسیرپذیر ذکر شده باشه.

شهریار واقعا حافظ را لسان الغیب نامیده. اما باز هم به طور قطع نمیشه این موضوع رو اثباتی بر وحیانی بودن شعر حافظ دانست، به خصوص اگر دنبال یک اثبات فلسفی دقیق باشیم.

این بحثها که می فرمایید، بیشتر از سوی شکاکها مطرح شدنی است. ما شکاک نیستیم، و می توانیم پیرو مسیر عُقلا باشیم. در یک نگاه عقلایی، تشخیص عقلانیت و انتخاب تفسیر درست، اصول و روشهایی داره، و مسئله به صرف اینکه ممکنه برداشتهای دیگری از مطلب وجود داشته باشه، رها نمیشه.