[="navy"]كسى كه درخت وجودش، چوب نرم باشد، شاخههاى انبوه و فراوان، از آن سر مىزند.
[/][="green"]
امام عليهالسلام، در اين كلام نغز و پرمعنى، انسان را به درخت تشبيه فرموده است، و دوستان انسان را، مانند شاخههاى درخت دانسته است. در ميان درختان، آن درختى كه جنس چوبش، نرمتر باشد، شاخههاى بيشترى از آن سر ميزند. و درختى كه پرشاخهتر است، اولا سايه گستردهترى دارد كه عده بيشترى ميتوانند در آن بياسايند، ثانيا ميوههاى بيشترى ميدهد كه باز، ديگران، فايده بيشترى از آن مىبرند. در نتيجه، چنين درختى، از توجه و مراقبت بيشترى هم برخوردار خواهد شد، و بيشتر به آن رسيدگى خواهند كرد. انسان نيز، اگر درخت و جودش نرم باشد، يعنى اگر نرمخوى و خوشاخلاق و مهربان و گشاده رو باشد، شاخههاى بيشترى خواهد داشت، يعنى دوستان بيشترى گرد او جمع خواهند شد. در نتيجه هم دوستانش از او محبت خواهند ديد و هم خود او از توجه و محبت عده بيشترى برخوردار خواهد شد.[/]
ما احسن تواضع الاغنياء للفقراء طلبا لما عند الله! و أحسن منه تيه الفقراء على الاغنياء اتكالا على الله.
[/]
[="seagreen"]
[="royalblue"]چه زيباست فروتنى توانگران، در برابر مستمندان، بخاطر رضاى خدا، و چه زيباتر است سرفرازى و بى اعتنائى تهيدستان، در برابر ثروتمندان، بخاطر اعتماد و توكل بر خدا.[/]
[/]
[="Green"]
شرح:
در اسلام، ثروت يا فقر، هيچكدام ملاك ارزش و برترى نيست. يعنى مسلمانى كه اخلاق اسلامى و ايمان راستين دارد، براى ثروتمندان بيش از لياقتش، و براى فقير كمتر از شايستگىاش، ارزش و احترام قائل نمىشود. زيرا خداوند فرموده است: ارزش انسان، به تقوى است. يعنى هر كسى بيشتر تقوى داشته باشد، ارزشمندتر است.
با اين حال، متأسفانه بعضى از افراد هستند كه اين اخلاق اسلامى در آنها ضعيف است. اينگونه افراد، اگر ثروتمند باشد، بخاطر ثروت خود. گردن فرازى مىكنند، نسبت بفقراء اعتنائى نشان نمىدهند. و گاهى حتى حاضر نمىشوند با شخص فقير، همنشين و همصحبت شوند، و اگر به مجلسى بروند، حاضر نميشوند با فقراء، بر سر يك سفره بنشينند.
از سوى ديگر، شخصى كه از لحاظ اخلاق اسلامى ضعيف است، اگر فقير باشد، عزت نفس خود را از دست ميدهد، و در برابر ثروتمندان، به تعظيم و كرنش و تملق مىپردازد.
حضرت اميرالمؤمنين (ع) در همين مورد مىفرمايند: اگر شخصى ثروتمند، در برابر فقراء بجاى گردن فرازى و بىاعتنائى، از خود تواضع و فروتنى نشان دهد، تا رضايت خداوند را بدست آورد، كار نيكو و زيبائى كرده است. چون ثروت و احترام واقعى، پاداشى است كه نزد خداوند وجود دارد.
ولى از آن زيباتر و نيكوتر، آن است كه شخصى فقير، در برابر ثروتمندان، تعظيم و كرنش، مخصوص خداوند متعال است، و كسى كه به خدا، توكل و اعتماد داشته باشد. همه خواستهايش را از او مىخواهد. پس چنين كسى احتياجى ندارد كه براى جلب محبت و نظر ثروتمندان، و به اميد اينكه آنها نياز او را بر طرف كنند، در برابرشان، كوچكى و افتادگى نشان دهد.
[/] منبع كتاب: پندهاى كوتاه از نهج البلاغه
نويسنده : هئيت تحريريه بنياد نهج البلاغه
امام علی در نامه خود به حارث همدانی چنین نوشت:
توجه داشته باش كه بهترین مؤمنین كسانی هستند كه بیشتر از دیگران از شخص خود، بستگان و مال خویش را در راه خدا پیشكش كنند و هر چه پیش از خود برای قیامت از كارهای خیر بفرستی برایت ذخیره می گردد و هر چه از مال و ثروت برای وارث بگذاری سودش برای دیگران است.
تو را سفارش مىكنم به مداراى با مردم و احترام به علما و گذشت از لغزش برادران (دينى)؛ چرا كه سرور اولين و آخرين، تو را چنين ادب آموخته و فرموده است : «گذشت كن از كسى كه به تو ظلم كرده ، رابطه برقرار كن با كسى كه با تو قطع رابطه كرده و عطا كن به كسى كه از تو دريغ نموده است».
بدان ای حسین جان هرکه مشغول به اصلاح عیوب خود گشت از تجسس در عیوب دیگران دل برید و هرکه جامه تقوی الهی را نپوشد جامه ای او را پس از مرگ نپوشاند و هرکه به قسمت الهی راضی شد غم نخورد به آنچه از دستش رفته و هرکه چاهی برای برادرش بکند خود در آن فرو شود.
امام علی علیه السلام در سفارش خود به امام حسین (ع) :
پسرم هیچ نافرمانی را از در خانه خدا نا امید مکن چه بسیار دلداده به گناه که عاقبت به خیر شده و چه بسیار شخص خوش کرداری که در پایان عمر عاقبت به شر گشته و به دوزخ رفته.
مومن در مقام داوری ستم نمی کند، و در آنچه می داند ظلم نمی نماید، ایمان به خدا ارده اش را آنچنان نیرومند نموده که گوئی روانش از سنگ سخت محکمتر است، حجب و حیا ایمانی شهوتش را مهار نموده و راه سرکشی و تجاوز را بر او بسته است، مودت و محبت روحانی بر حسدش غلبه کرده و به کسی رشک نمی برد خصلت عفو و اغماض اخلاقی حسن و کینه توزی وانتقام جویی را در مرامش خاموش نموده است.
كار كنيد و آن را به پايانش رسانيد و در آن پايداري كنيد؛ آن گاه شكيبايي ورزيد و پارسا باشيد. همانا شما را پاياني است؛ پس، خود را به آن پايان (بهشت) رسانيد.
و درود خدا بر او ، فرمود : برخی از نیکوترین خلق و خوی زنان، زشت ترین اخلاقی مردان است، مانند تکبر ، ترس ، بخل : هرگاه زنی متکبر باشد، بیگانه را به حریم خود راه نمی دهد ، و اگر بخیل باشد اموال خود و شوهرش را حفظ می کند، و چون ترسان باشد از هر چیزی که به آبروی او زیان رساند فاصله می گیرد.
و درود خدا بر او، فرمود : آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
امير المؤمنين عليه السلام فرمود:براى شش گروه، بهشت را ضمانت مىكنم: 1- شخصى كه براى صدقه دادن از خانه خارج مىشود و در اين هنگام مرگش فرا مىرسد. 2- كسى كه براى عيادت بيمار از خانه بيرون مىآيد و فوت مىكند. 3- شخصى كه براى جهاد در راه خدا از خانه خارج مىشود و به شهادت مىرسد. 4- كسى كه براى انجام حج خانه خدا بيرون مىآيد و ملك الموت جانش را مىستاند. 5- آن كس كه براى بجا آوردن نماز جمعه از منزل خارج مىشود و مىميرد. 6- كسى كه براى تشييع جنازه مسلمانى از خانه خارج شده و فوت مىكند
اگر گرفتار كند شما را خدا به مصيبتى پس صبر كنيد، زيرا كه صبر و شكيبائى ثواب مصيبت را مضاعف كند و بى صبرى و ناشكيبائى ثواب آن را كم و ناقص كند و بساباشد كه بالكل زايل و باطل گرداند
باسمه تعالی باسلام: قال امیرالمومنین علیه السلام: ما المجاهد الشهید فی سبیل الله باعظم اجرا ممن قدر فعفّ لکاد العفیف ان یکون ملکا من الملائکة آنکه در راه خدا پیکار می کند وبه شهادت می رسد اجرش بیشتر از کسی نیست که قدرت بر آلوده شدن دارد ،اما عفت وپاکدامنی می ورزد،قطعا مقام این شخص عفیف ،نزدیک به مقام فرشتگان است(1 پی نوشت: 1-بحار الانوار ج 74 ص 384
امير المؤمنين علىّ (عليه السّلام) فرموده: جانها لشكرهائى هستند فراگشته و گرد آمده پس آنچه از آنها يك ديگر را شناخته (با هم سنخيّت داشته و هم بنياد و پايه بودهاند) ائتلاف و انس و خوى داشته و سازگار است، و آنچه از آنها يك ديگر را ناشناخته اختلاف داشته و ناسازگار است.(1)
کاربر مهمان خوش آمدید
زیرا هنگامی که مومن بخواهد سخنی بگوید ،
نخست درباره ی آن در نفس ( و شخصیت ) خود می اندیشد ،
اگر خیر و صلاح باشد ، آن را آشکار می کند
و اگر شر و فسادی در آنباشد آن سخن را می پوشاند .
قطعی است که شخص منافق هر چه به زبانش آید بدون
اینکه بداند به نفع او یا به ضرر اوست آن را ابراز می کند .
امام على سلام الله علیه •
سخن نيک بگوييد تا بدان شناخته شويد و كار نيک كنيد تا از نيكوكاران شويد.
• امام على سلام الله علیه •
بهترين شما ، كسانى هستند كه ديدن آنها خدا را به ياد مى آورد ، و بدترينتان ، سخن چينان اند ؛ آنان كه ميان دوستان ، جدايى مى افكنند و براى بى گناهان ، عيب مى تراشند .
امام على سلام الله علیه
اَلتَّوَكُّلُ عَلَى اللَّهِ نَجاةٌ مِن كُلِّ سُوءٍ، وحِرزٌ مِن كُلِّ عَدُوٍّ؛
توكّل بر خداوند، مايه نجات از هر بدى و محفوظ ماندن از هر دشمنى است.
رسول خدا ( صلی الله علیه و اله و سلم ) فرمودند :
( ایمان هیچ بنده ای تکمیل نمی شود مگر اینکه قلب او در مسیر حق
استقامت داشته باشد و قلب او از استقامت محروم است
تا زبانش در مسیر حق استوار گردد ) .
هر کس از شما بتواند به دیدار خداوند متعال نائل گردد .
با دستی پاک از خون های
مسلمانان و اموال آنانو با زبانی سالم از اهانت به نوامیس آنان ،
به سوی
چنین دیدار حرکت نماید .[="blue"] نرمخويى زمينه دوستى[/]
[="navy"]كسى كه درخت وجودش، چوب نرم باشد، شاخههاى انبوه و فراوان، از آن سر مىزند.
[/][="green"]
امام عليهالسلام، در اين كلام نغز و پرمعنى، انسان را به درخت تشبيه فرموده است، و دوستان انسان را، مانند شاخههاى درخت دانسته است. در ميان درختان، آن درختى كه جنس چوبش، نرمتر باشد، شاخههاى بيشترى از آن سر ميزند. و درختى كه پرشاخهتر است، اولا سايه گستردهترى دارد كه عده بيشترى ميتوانند در آن بياسايند، ثانيا ميوههاى بيشترى ميدهد كه باز، ديگران، فايده بيشترى از آن مىبرند. در نتيجه، چنين درختى، از توجه و مراقبت بيشترى هم برخوردار خواهد شد، و بيشتر به آن رسيدگى خواهند كرد. انسان نيز، اگر درخت و جودش نرم باشد، يعنى اگر نرمخوى و خوشاخلاق و مهربان و گشاده رو باشد، شاخههاى بيشترى خواهد داشت، يعنى دوستان بيشترى گرد او جمع خواهند شد. در نتيجه هم دوستانش از او محبت خواهند ديد و هم خود او از توجه و محبت عده بيشترى برخوردار خواهد شد.[/]
منبع
كتاب: پندهاى كوتاه از نهج البلاغه
نويسنده : هئيت تحريريه بنياد نهج البلاغه
[="blue"]فروتنى توانگران و سرافرازى تهيدستان[/]
[="seagreen"]حضرت مي فرمايد:ما احسن تواضع الاغنياء للفقراء طلبا لما عند الله! و أحسن منه تيه الفقراء على الاغنياء اتكالا على الله. [/]
[/]
[="seagreen"]
[="seagreen"]
[="royalblue"]چه زيباست فروتنى توانگران، در برابر مستمندان، بخاطر رضاى خدا، و چه زيباتر است سرفرازى و بى اعتنائى تهيدستان، در برابر ثروتمندان، بخاطر اعتماد و توكل بر خدا.[/]
[/]
[="Green"]
شرح:
در اسلام، ثروت يا فقر، هيچكدام ملاك ارزش و برترى نيست. يعنى مسلمانى كه اخلاق اسلامى و ايمان راستين دارد، براى ثروتمندان بيش از لياقتش، و براى فقير كمتر از شايستگىاش، ارزش و احترام قائل نمىشود. زيرا خداوند فرموده است: ارزش انسان، به تقوى است. يعنى هر كسى بيشتر تقوى داشته باشد، ارزشمندتر است.
با اين حال، متأسفانه بعضى از افراد هستند كه اين اخلاق اسلامى در آنها ضعيف است. اينگونه افراد، اگر ثروتمند باشد، بخاطر ثروت خود. گردن فرازى مىكنند، نسبت بفقراء اعتنائى نشان نمىدهند. و گاهى حتى حاضر نمىشوند با شخص فقير، همنشين و همصحبت شوند، و اگر به مجلسى بروند، حاضر نميشوند با فقراء، بر سر يك سفره بنشينند.
از سوى ديگر، شخصى كه از لحاظ اخلاق اسلامى ضعيف است، اگر فقير باشد، عزت نفس خود را از دست ميدهد، و در برابر ثروتمندان، به تعظيم و كرنش و تملق مىپردازد.
حضرت اميرالمؤمنين (ع) در همين مورد مىفرمايند: اگر شخصى ثروتمند، در برابر فقراء بجاى گردن فرازى و بىاعتنائى، از خود تواضع و فروتنى نشان دهد، تا رضايت خداوند را بدست آورد، كار نيكو و زيبائى كرده است. چون ثروت و احترام واقعى، پاداشى است كه نزد خداوند وجود دارد.
ولى از آن زيباتر و نيكوتر، آن است كه شخصى فقير، در برابر ثروتمندان، تعظيم و كرنش، مخصوص خداوند متعال است، و كسى كه به خدا، توكل و اعتماد داشته باشد. همه خواستهايش را از او مىخواهد. پس چنين كسى احتياجى ندارد كه براى جلب محبت و نظر ثروتمندان، و به اميد اينكه آنها نياز او را بر طرف كنند، در برابرشان، كوچكى و افتادگى نشان دهد.
[/]
منبع
كتاب: پندهاى كوتاه از نهج البلاغه
نويسنده : هئيت تحريريه بنياد نهج البلاغه
امام علی در نامه خود به حارث همدانی چنین نوشت:
توجه داشته باش كه بهترین مؤمنین كسانی هستند كه بیشتر از دیگران از شخص خود، بستگان و مال خویش را در راه خدا پیشكش كنند و هر چه پیش از خود برای قیامت از كارهای خیر بفرستی برایت ذخیره می گردد و هر چه از مال و ثروت برای وارث بگذاری سودش برای دیگران است.
تو را سفارش مىكنم به مداراى با مردم و احترام به علما و گذشت از لغزش برادران (دينى)؛ چرا كه سرور اولين و آخرين، تو را چنين ادب آموخته و فرموده است : «گذشت كن از كسى كه به تو ظلم كرده ، رابطه برقرار كن با كسى كه با تو قطع رابطه كرده و عطا كن به كسى كه از تو دريغ نموده است».
علی علیه السلام:
بزرگوار، نيكوكارى هاى خود را بدهى به گردن خود مى داند كه بايد بپردازد
و فرومايه، احسان هاى گذشته خود را بدهى به گردن ديگران مى داند كه بايد پس بگيرد.
غررالحكم، ح 2031 و 2032
بدان ای حسین جان هرکه مشغول به اصلاح عیوب خود گشت از تجسس در عیوب دیگران دل برید و هرکه جامه تقوی الهی را نپوشد جامه ای او را پس از مرگ نپوشاند و هرکه به قسمت الهی راضی شد غم نخورد به آنچه از دستش رفته و هرکه چاهی برای برادرش بکند خود در آن فرو شود.
تحف العقول صفحه84
امام علی علیه السلام در سفارش خود به امام حسین (ع) :
پسرم هیچ نافرمانی را از در خانه خدا نا امید مکن چه بسیار دلداده به گناه که عاقبت به خیر شده و چه بسیار شخص خوش کرداری که در پایان عمر عاقبت به شر گشته و به دوزخ رفته.
تحف العقول صفحه 86
گذشته گذشت، و آینده روشن نیست، باید در این میان امروز را غنیمت دانست!
راستگو با راستگويى خود، سه چيز را به دست مىآورد: اعتماد، محبت و شكوه (در دلها).
برتری مردم بر یکدیگر به دانشها وخرد هاست٬ نه به ثروتها وتبارها.
شرح غرر الحکم۶ ⁄۴٧٢
به نام خدا ارزش هر كس به اندازه خوبى هاى اوست.
امالى صدوق، ص 117
از جمله حقوق واجبی که خدا بر بندگان خود قرار داده است نصیحت و خیرخواهی تا حد توان٬ و همکاری در جهت بر پایی حق٬ در میان آنان است.
نهج البلاغه خطبه ٢١۶
خدای رحمت کند آن کس را که حقی را زنده کند و باطلی را از میان بردارد٬ ستمی را نابود کند و عدالت را بر پا دارد.
منبع : شرح غررالحکم ۴/۴۵
خدای رحمت کند آن کس را که حقی را زنده کند و باطلی را از میان بردارد٬ ستمی را نابود کند و عدالت را بر پا دارد.
منبع : شرح غررالحکم ۴/۴۵
مولا علی (ع) فرموده اند : چه بسا لذت کوتاه و شهوت زود گذری که غصه های درازی به دنبال می آورد و اندوه فراوانی در بر دارد. الحدیث جلد1 صفحه 253
در راه خدا با دستتان جهاد کنید٬ اگر نتوانستید به وسیله ی زبان و گفتار جهاد کنید٬ و اگر قدرت و توان نداشتید پس با دلهایتان جهاد کنید.
منبع : البحار ١٠٠/۴٩
غایت و هدف نهائی دین٬ امر به معروف و نهی از منکر و اجرای حدود [الهی] است.
منبع : شرح غررالحکم ۴/۴۵
آنان که وقتشان پایان یافته خواستار مهلتند ، و آنان که مهلت دارند کوتاهى مى ورزند!
حکمت 285
مومن در مقام داوری ستم نمی کند، و در آنچه می داند ظلم نمی نماید، ایمان به خدا ارده اش را آنچنان نیرومند نموده که گوئی روانش از سنگ سخت محکمتر است، حجب و حیا ایمانی شهوتش را مهار نموده و راه سرکشی و تجاوز را بر او بسته است، مودت و محبت روحانی بر حسدش غلبه کرده و به کسی رشک نمی برد خصلت عفو و اغماض اخلاقی حسن و کینه توزی وانتقام جویی را در مرامش خاموش نموده است.
الحدیث جلد 3 صفحه 163
نيكى كردن ، سرشت و غريزه نيكان است و بدى كردن سرشت بد كاران.
غررالحکم ، باب احسان
بهترين فضيلت ها احسان به كسى است كه (نسبت به شما) بدى كرده
غررالحکم ، باب احسان
نيكو كار كسى است كه احسانش فرا گير باشد و به همه مردم احسان كند.
غررالحکم ، باب احسان
قرار ده پاداش نعمتى را كه خدا به تو داده ، احسان به كسى كه به تو بدى كرده است.
غررالحکم ، باب احسان
آن كس كه گمان خود را نيكو نسازد (و بدبين باشد) از هر كسى وحشت مى كند.
غررالحكم، ج5، ص442، ح9084
كارهاى نيكوكارانه را غنيمت شمار و عهد و پيمان هاى برادران دينى را رعايت كن.
غررالحکم ، باب احسان
هرکس گناهان کوچک را خرد شمارد خیرسرانه به گناهان بزرگ می افتد
مولای متقیان علی علیه السلام می فرمایند :
کسی که نهان و آشکار٬ و کردار وگفتارش تفاوتی نکند٬ به راستی امانتش را ادا و عبادتش را خالص کرده است
منبع : نهج البلاغه فیض الاسلام٬ص٨٨۴ ٬نامه ٢۶.
كار كنيد و آن را به پايانش رسانيد و در آن پايداري كنيد؛ آن گاه شكيبايي ورزيد و پارسا باشيد. همانا شما را پاياني است؛ پس، خود را به آن پايان (بهشت) رسانيد.
نهج‌البلاغه: خطبه 176
هرگاه از كاري ترسيدي، خود را بـه كام آن بينداز. زيرا ترس شديد از آن كار، دشوارتر و زيان‌بارتر از اقدام به آن كار است.
غررالحكم: 8955
الايمان ان توثر الصدق حيث يضرك علي الكذب حيث ينفعك و الا يكون في حديثك فضل عن عملك ( علمك ) و ان تتقي الله في حديث غيرك
نشانه ي ايمان آن است كه:
راست گويي آنگاه كه تو را زيان رساند
و دروغ نگويي آنگاه كه تو را سود رساند
و سخن نگويي بيش از علمت
و چون درباره ديگران سخن گويي از خدا بترسي.
و درود خدا بر او ، فرمود : برخی از نیکوترین خلق و خوی زنان، زشت ترین اخلاقی مردان است، مانند تکبر ، ترس ، بخل : هرگاه زنی متکبر باشد، بیگانه را به حریم خود راه نمی دهد ، و اگر بخیل باشد اموال خود و شوهرش را حفظ می کند، و چون ترسان باشد از هر چیزی که به آبروی او زیان رساند فاصله می گیرد.
حکمت 234 نهج البلاغه
قَال َ[عليه السلام] كُنْ فِى الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ.
در فتنه ها چونان شتر دو ساله باش،
نه پشتى دارد كه سوارى دهد و نه پستانى تا او را بدوشند.
حکمت 1 نهج البلاغه
وَ قَالَ [عليه السلام] أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ .
حکمت 2 نهج البلاغه
وَ قَالَ [عليه السلام] خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ .
امير المؤمنين عليه السلام فرمود: براى شش گروه، بهشت را ضمانت مىكنم:
1- شخصى كه براى صدقه دادن از خانه خارج مىشود و در اين هنگام مرگش فرا مىرسد.
2- كسى كه براى عيادت بيمار از خانه بيرون مىآيد و فوت مىكند.
3- شخصى كه براى جهاد در راه خدا از خانه خارج مىشود و به شهادت مىرسد.
4- كسى كه براى انجام حج خانه خدا بيرون مىآيد و ملك الموت جانش را مىستاند.
5- آن كس كه براى بجا آوردن نماز جمعه از منزل خارج مىشود و مىميرد.
6- كسى كه براى تشييع جنازه مسلمانى از خانه خارج شده و فوت مىكند
(براى تمامى ايشان، بهشت را ضمانت مىكنم). گلچين صدوق، ج1، ص: 130
اگر گرفتار كند شما را خدا به مصيبتى پس صبر كنيد، زيرا كه صبر و شكيبائى ثواب مصيبت را مضاعف كند و بى صبرى و ناشكيبائى ثواب آن را كم و ناقص كند و بسا باشد كه بالكل زايل و باطل گرداند
غررالحکم و دررالکلم
باسمه تعالی
باسلام:
قال امیرالمومنین علیه السلام:
ما المجاهد الشهید فی سبیل الله باعظم اجرا ممن قدر فعفّ لکاد العفیف ان یکون ملکا من الملائکة
آنکه در راه خدا پیکار می کند وبه شهادت می رسد اجرش بیشتر از کسی نیست که قدرت بر آلوده شدن دارد ،اما عفت وپاکدامنی می ورزد،قطعا مقام این شخص عفیف ،نزدیک به مقام فرشتگان است(1
پی نوشت:
1-بحار الانوار ج 74 ص 384
اگر بدهيد مالهاى خود را در راه خدا پس بدرستى كه خدا شتابان خلف است
يعنى عوض و جانشين آنچه را بذل نمائيد بزودى و شتاب بشما رساند .
غررالحکم و دررالکلم
بسمه تعالی
قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيٌّ علیه السلام: الْأَرْوَاحُ جُنُودٌ مُجَنَّدَةٌ فَمَا تَعَارَفَ مِنْهَا ائْتَلَفَ وَ مَا تَنَاكَرَ مِنْهَا اخْتَلَف.
امير المؤمنين علىّ (عليه السّلام) فرموده: جانها لشكرهائى هستند فراگشته و گرد آمده پس آنچه از آنها يك ديگر را شناخته (با هم سنخيّت داشته و هم بنياد و پايه بودهاند) ائتلاف و انس و خوى داشته و سازگار است، و آنچه از آنها يك ديگر را ناشناخته اختلاف داشته و ناسازگار است.(1)
پی نوشت:
1-بحار الانوار -علامه مجلسی-جلد 2-ص265
باسمه تعالی
با سلام:
قال امیرالمومنین علیه السلام:
خَطَرُ الدنیا یسیر و حاصلها حقیر و بهجتها زور وَ مواهبها غرور(1)
قدر دنیا اندک ،و حاصل ان حقیر و پست و شادمانیش باطل و بخششهای آن فریب خواهد بود
پی نوشت:
1- غرر الحکم ص 501
خداى سبحان امر نكرده شما را مگر بچيز نيكوئى، و نهى نكرده شما را مگر از چيز زشتى
غررالحکم و دررالکلم
به نام خدا
سلام علیکم جناب استاد
تفسیر سخنی رو که از امام فرمودید بیان میکنید؟ یا زمان و مکان بیان این سخن رو؟
با تشکر
در پناه حق:Sham: