سوالاتي پيرامون امام زمان(عج)- آيا حضرت مهدى (عج)در سرداب غائب شده ؟

1ـ او از اهل بيت پيامبر(ص) است، 389 روايت.

2ـ او از فرزندان امام على(ع) است، 214 روايت.

3ـ او از فرزندان فاطمه(عليها السلام) است، 192 روايت.

4ـ او نهمين فرزند حسين(ع) است، 148 روايت.

5ـ او از فرزندان امام سجاد(ع) است، 185 روايت.


6ـ او فرزند امام حسن عسكرى(ع) است، 146 روايت.

7ـ او دوازدهمين پيشوا از ائمه اهل بيت است، 136 روايت.

8ـ رواياتى كه از ولادت او سخن مى گويد، 214 روايت.

9ـ رواياتى كه مى گويد عمرى طولانى دارد، 318 روايت.

10ـ رواياتى كه مى گويد غيبت او طول خواهد كشيد، 91 روايت.


11ـ رواياتى كه مى گويد هنگام ظهور او، اسلام جهانگير خواهد شد، 27 روايت.

12ـ رواياتى كه مى گويد هنگام ظهور او زمين پر از عدل و داد خواهد گشت، 132 روايت.

بر اين اساس، وجود اين مصلح جهانى در آينده بشريت، طبق روايات و احاديث اسلامى، امرى قطعى و مسلم و ترديد ناپذير است.

اما آن چه در آن اختلاف است، در تولد اوست، يعنى اين كه آيا اين مرد، به دنيا آمده و از آن هنگام تا كنون زنده است، يا آنكه در آينده متولد خواهد شد؟

شيعه و گروهى از اهل تحقيق اهل سنت، به رأى اول معتقدند، باور دارند كه امام مهدى(عج) از مادرش نرجس در سال 255 هـ . به دنيا آمده و تا امروز زنده است. گروهى از اهل سنت هم معتقدند در آينده به دنيا خواهد آمد.

اعتقاد شيعه آن است كه امام مهدى(عج) در سال 255 هـ . در سامرا در خانه پدر بزرگوارش امام حسن عسكرى(ع) به دنيا آمد و تا اين لحظه همچنان زنده است.(1)

پي نوشت:

[=arial][=&quot]شمس الدين ابن خلكان [/][=&quot](متوفاى681هـ) [/][=&quot]در اين باره[/][=&quot] مى‌نويسد:[/][=&quot]
[/][/]

[=arial][=&quot]شيعيان اعتقاد دارند كه او (حضرت مهدى) داخل سرداب پدرش شده و در حالى كه مادرش به سوى نگاه مى‌كرده غائب شده و ديگر از سرداب برنگشته است و اين اتفاق در سال 265هـ رخ داده كه ايشان در آن زمان 9 ساله بوده‌اند.[/][/]

[=arial][=&quot]إبن خلكان، ابوالعباس شمس الدين أحمد بن محمد بن أبي بكر (متوفاى681هـ)، وفيات الأعيان و انباء أبناء الزمان، ج4، ص176، تحقيق احسان عباس[/][/]

[=arial][=&quot]ابن تيميه در منهاج السنة مى‌نويسد:[/][/]

[=arial][=&quot]از حماقت‌هاى شيعيان اين است كه براى منتظر (حضرت مهدي) مكان‌هاى را قرار داده‌اند كه انتظار او را در آن جا مى‌كشند؛ همانند سردابى كه در سامرا است، آن‌ها خيال مى‌كنند كه او در آن جا غائب شده است و مكان‌هاى ديگر.[/][/]

[=arial][=&quot]شيعيان در اين مكان‌ها چهارپايانى مثل قاطر، اسب و... را مى‌بندند تا وقتى (حضرت) خارج شد، سوار اين چهار پا بشوند.[/][/]

[=arial][=&quot]آن‌ها صبح و عصر و ديگر اوقات در اين مكان‌ها جمع مى‌شوند و فرياد مى‌زنند كه اى مولاى ما بيرون بيا،‌ اى مولاى ما بيرون بيا. سلاح‌هايشان را از غلاف بيرون مى‌آورند؛ بدون اين كه كسى در آن جا باشد تا با او بجنگند. در ميان آن‌ها كسانى هستند كه نماز نمى‌خوانند از ترس اين كه مبادا او در حال نماز باشد و (حضرت) مهدى خروج كند و اين نماز او را از قيام و خدمت به آن حضرت باز دارد.آن‌ها در شهرهاى دورى همانند مدينه هستند. [/][/]

[=arial][=&quot]و يا در اواخر ماه رمضان و غير آن رو به مشرق مى‌كنند و با صداى بلند فرياد مى‌زنند و خروج او را درخواست مى‌كنند.[/][/]

[=arial][=&quot]ابن تيميه الحراني الحنبلي، ابوالعباس أحمد عبد الحليم (متوفاى 728 هـ)، منهاج السنة النبوية، [/][=&quot]ج1، ص44ـ 45، [/][=&quot]تحقيق: د. محمد رشاد سالم[/][/]

[=arial][=&quot]ابن القيم الجوزيه نيز كور كورانه سخن استادش را در كتاب المنار المنيف تكرار مى‌كند:[/][/]

[=arial][=&quot]رافضى‌ها قول چهارم را (در باره مهدي) انتخاب كرده و گفته‌اند كه مهدى همان م ح م د بن الحسن العسكرى از فرزندان حسين بن على است نه از فرزندان حسن (عليهم السلام)، در تمام زمان‌ها حاضر؛ اما از ديدگان غائب است، همان كسى كه عصا را به ارث مى‌برد... وارد سرداب شده در حالى كه كودك خردسالى بوده، پانصد سال است كه چشمى او را نديده و خبرى از او شنيده نشده و اثرى ديده نشده است؛ اما شيعيان منتظر هستند و هر روز با اسب‌هايشان بر در سرداب مى‌ايستند و فرياد مى‌زنند او خارج شود و مى‌گويند: اى مولاى ما خارج شو، اى مولاى ما خارج شو، پس با نااميدى و خسران برمى‌گردند، و اين عادت آن‌ها و عادت او (حضرت مهدي) است.[/][/]

[=arial][=&quot]چه زيبا سروده كسى كه گفته: [/][/]

[=arial][=&quot]آيا وقت آن نشده كه سرداب بزايد آن كسى را كه با جهلتان هر آن با او سخن مى‌گوييد؟ واى بر شما و عقل‌هاى بى‏خاصيتتان كه فرد سومى را به سيمرغ و غول افزوديد.[/][/]

[=arial][=&quot]الزرعي الدمشقي الحنبلي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أبي بكر أيوب (مشهور به ابن القيم الجوزية ) (متوفاى751هـ)، المنار المنيف في الصحيح والضعيف، ج1، ص152، تحقيق: عبد الفتاح أبو غدة[/][/]

[=arial][=&quot]شمس الدين ذهبى در كتاب العبر فى اخبار من غبر بعد از تصريح به ولادت امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف، اين گونه به شيعيان تهمت مى‌زند:[/][/]

[=arial][=&quot]
[/][/]

[=arial][=&quot]او را «صاحب الزمان» لقب داده‌اند، او آخرين امام از ائمه دوازدگانه است، گمراهان بيش از اين است؛ چرا كه آن‌ها خيال مى‌كند كه او داخل سردابى در سامرا شده و تا اين زمان در آن جا مخفى است.[/][/]

ادامه دارد.....

[=arial][=&quot]هر چند كه اين سخنان بى‌ارزش كه نشانگر بى‌اطلاعى و عدم آگاهى گوينده آن از اعتقادات حقه شيعه است،‌ نيازى به پاسخ ندارد
و خود اين دورغ‌هاى شاخدار بهترين جواب و مفتضح كننده گوينده آن است؛ اما ما به اختصار جواب علماى شيعه را نقل خواهيم كرد.[/][/]

[=arial][=&quot] همه شيعيان و حتى كسانى كه در دورترين نقطه دنيا زندگى مى‌كنند، تأييد مى‌كنند كه آن‌ها هيچگاه چنين اعتقادى نداشته و ندارند و اين مطلب در هيچ كتابى از كتاب‌هاى آنان نيز يافت نمى‌شود.
اگر اين دانشمندان به ظاهر بزرگ اهل سنت، مدركى براى اين دورغشان مى‌يافتند، قطعا آن را در بوق و كرنا مى‌كردند؛ اما تا كنون هيچ اثرى كه ثابت كند شيعه چنين اعتقادى دارد، به دست نياورده‌اند.[/][/]

[=arial][=&quot]جاى تأسف دارد كه اين دانشمندان سنى چگونه بدون تحقيق و بررسى اين مطالب را به زبان آورده و حرمت قلم را نگه‌نداشته‌اند؛ با اين كه در هيچ يك از كتاب‌هاى شيعه چنين مطلبى يافت نمى‌شود.[/][/]

[=arial][=&quot]اين ياوه‌گويى‌ها نشانگر اين است كه مخالفان اهل بيت عليهم السلام ابزارى جز دروغ و افترا براى زير سؤال بردن مذهب حقه شيعه نيافته‌اند و دستان آن‌ها از برهان و استدلال براى اثبات حقانيت و مشروعيت مذهبشان خالى نيز شده است.[/][/]

[=arial][=&quot]باورمان نمى‌شود كه اين دانشمندان سنى كه القابى همچون شيخ الإسلام، امام المحدثين، امام الجرح والتعديل، علامه و... يدك مى‌كشند،
از دروغ بودن اين تهمت بى‌خبر بوده و از روى نا آگاهى اين سخنان را گفته باشند؛ چرا كه شيعيان در تمام شهرهاى دنيا در طول تاريخ وجود داشته و كتاب‌هاى شيعيان نيز در دسترس آنان بوده است. [/][/]

[=arial][=&quot]آيا اين دانشمندان مصداق اين‌ آيه قرآن كريم نيستند كه:[/][/]

[=arial][=&quot]ها أَنْتُمْ هؤُلاءِ حاجَجْتُمْ فيما لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فيما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لا تَعْلَمُون‏. [/][=&quot]آل عمران/66.[/][/]

[=arial][=&quot]شما كسانى هستيد كه درباره آنچه نسبت به آن آگاه بوديد، گفتگو و ستيز كرديد چرا درباره آنچه آگاه نيستيد، گفتگو مى‏كنيد؟! و خدا مى‏داند، و شما نمى‏دانيد.[/][/]

[=arial][=&quot]و مطمئن هستيم كه خداوند در قيامت در برابر اين تهمت‌ها، اين گونه از آن‌ها سؤال و بازخواست خواهد كرد:[/][/]

[=arial][=&quot]إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْواهِكُمْ ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّناً وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظيم‏.[/][=&quot] النور/15.[/][/]

[=arial][=&quot]به خاطر بياوريد زمانى را كه اين شايعه را از زبان يكديگر مى‏گرفتيد، و با دهان خود سخنى مى‏گفتيد كه به آن يقين نداشتيد و آن را كوچك مى‏پنداشتيد در حالى كه نزد خدا بزرگ است![/][/]

[=arial][=&quot]علماى شيعه از اين شبهه پاسخ‌هاى كوبنده و كاملى داده‌اند، به همين خاطر فقط به ذكر اين پاسخ‌ها بسنده مى‌كنيم.

ادامه دارد.....
[/][/]

[=arial][=&quot]شيخ ميرزا حسين نورى طبرسى صاحب كتاب مستدرك الوسائل در كتاب [/][=&quot]كشف الإستار عن وجه الإمام الغائب عن الأبصار، بعد از نقل گفته‌هاى برخى از بزرگان اهل سنت در باره قضيه سرداب، در اين باره مى‌نويسد:[/][/]

[=arial][=&quot]ما مى‌گوييم: اى دانشمندان و حافظان عصر، اين كتاب‌هاى دانشمندان شيعه است كه پيش از ولادت حضرت مهدى(عج) تا اين زمان نوشته شده و در اختيار شما است،

مى‌توانيد به آن‌ها دسترسى داشته باشيد؛ پس يك كتاب از علماى كوچك شيعه را پيدا كنيد كه در آن اين مطلبى كه به آن‌ها نسبت داده‌اديد، پيدا شود؛

چه رسد به بزرگان علماى شيعه؛ همانند شيخ ابوجعفر كلينى صاحب كتاب كافى كه ابن أثير جزرى در كتاب جامع الأصول او را زنده كننده مذهب شيعه ناميده است و...

و ديگر علماى شيعه كه فضائل و احوال امام عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف را بعد از پدرش نقل كرده‌اند.[/][/]

[=arial][=&quot]ما هر وقت مراجعه و جستجو كرديم، اين مطلبى را كه شما نقل كرده‌ايد، هيچگاه نيافتيم؛ بلكه در احاديث ما هيچ ذكرى از سرداب نيست

[/][/] [=arial][=&quot]نتيجه:[/][/]
[=arial][=&quot]افسانه سرداب،‌ از تهمت‌هاى زشتى است كه علما و دانشمندان سنى و وهابى تنها به خاطر عجز و ناتوانى در برابر استدلال‌هاى محكم شيعه در اعتقاد به مهدويت، گفته‌اند و هيچ سند و مدركى نيز از كتاب‌هاى شيعه براى اثبات گفته‌هاى خود نيافته‌اند.[/][/]