جمع بندی وظایف دین چیست؟

با سلام و عرض ادب
مهم ترین وظیفه دین رساندن افراد و جامعه به نهایت کمال و سعادت است دین با آموزه های خود در پی تربیت انسانها و نشان دادن راه کمال به آنها ست.
دین با تبیین صحیح راه و نشان دادن واقعیت ها و جهان بینی واقعی به انسانها و همچنین ارایه باید ها و نباید هایی که دارد هدایت انسان را برعهده دارد .
حال شارع مقدس با در نظر گرفتن مصالح و مفاسد انسانی نقش های مختلف فردی و اجتماعی او را بیان کرده و راهکارهایی برای اجرایی شدن این آموزه ها در نظر می گیرد از جمله ثواب و عقاب.
پس در یک جمله هدایت انسانها مهمترین وظیقه دین است که دیگر وظایف در کنار آن معنا می یابد مثلا نقش آرامش بخشی دین.
برای این که وظایف دین بهتر مشخص شود بررسی نقش دین در زندگی می تواند بهتر جواب را بیان کند:
فواید دین بر دو نوع است:
۱ ـ فایده هایى که براى انسان از لحاظ فردى دارد.
۲ ـ فایده هایى که براى انسان از لحاظ اجتماعى دارد.
فواید دین براى انسان از لحاظ فردى بسیار است و عمده آنها که روشن و
بدیهى است در سه
جمله خلاصه مى شود:
۱ ـ آرامش دل ۲ـ قوّت روح ۳ـ حفظ و نگهدارى شخص.
۱ ـ آرامش دل
خدا در قرآن کریم فرموده است: (الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللهِ أَلاَ
بِذِکْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ) (سوره رعد /۲۸(.
یعنى: کسانى که ایمان آورده اند و دل هاى آنها با یاد خدا آرام مى گیرد،
آرى با یاد خدا دلها آرام مى شود.
جهان را صاحبى باشد خدا نام کز او آشفته دریا گیرد آرام بلى یکى از
فواید مهم دین براى هر فرد آن است که او را خداشناس و معتقد به خدا ـ
که حقیقت ثابت و تغییرناپذیر و مبدأ همه
موجودات و عطا کننده کلیّه نعمت ها است ـ مى گرداند، خدایى که تمام
خیرات و عزت و عمر و زندگى دست او است، و به این وسیله درون او آرام
و خوش و خرسند و راضى و قانع و صابر مى شود، آرى آن که خدا را دارد
همه چیز دارد، آن که خدا را بیابد نه ترس از نابودى و نه بیم از حوادث دارد
و نه از پیش آمدها نگران مى شود.
۲ـ قوّت روح
دین انسان را قوىّ الاراده، با گذشت و مسلّط بر تمایلات نفسانى
مى گرداند. خداوند درباره خاندان امیر مؤمنان حضرت على(علیهم السلام)
فرموده است: {یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوماًکَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً * وَیُطْعِمُونَ
الطَّعامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماً وَاَسِیراً * اِنِّمَا نُطْعِمُکُم لِوَجْهِ اللهِ لاَ نُریدُ
مِنْکُمْ جَزَاءً وَلاَ شُکُوراً} (سوره دهر / ۷ تا ۹(.
یعنى: به نذر خود وفا مى کنند و از روزى که سختى هاى آن پراکنده
است مى ترسند و غذاى خود را با آن که دوست دارند به فقیر و یتیم و
اسیر مى دهند، ما شما را براى خدا غذا مى دهیم نه از شما پاداش
مى خواهیم و نه انتظار سپاسگزارى داریم.
آرى این گونه صفات در روحى پیدا مى شود که قوى و نیرومند و معتقد به
قدرت لا یزال الهى باشد، روح ضعیف هرگز داراى این گونه صفات عالى
نمى شود، روح قوى و وابسته به خدا است که مى گوید اگر فرضاً
خورشید را در کف راست و ماه را در کف چپم بگذارید دست از مقصد و
هدف عالى ام برنمى دارم.
۳ ـ حفظ و نگهدارى شخص
سومین فایده دین نگهدارى و حفظ و کنترل انسان از حالات و صفات و
غرایز مخرب و نابود کننده است، دین، انسان مؤمن و معتقد به مبدأ و معاد
را از هر گونه فساد، تباهى تجاوز به حقوق دیگران و ظلم و ستم باز
داشته و حفظ مى کند.
امیر مؤمنان حضرت على(علیه السلام) مى فرماید: «وَ اللّهِ لاَنْ أَبِیتَ عَلَى
حَسَکِ السَّعْدَانِ مُسَهَّداً أَوْ أُجَرَّ فِی الْاَغْلاَلِ مُصَفَّداً أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى
اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى وَ رَسُولَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ وَ غَاصِباً
لِشَیء مِنَ الْحُطَامِ … وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِیتُ الْاَقَالِیمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلاَکِهَا
عَلَى أَنْ أَعْصِیَ اللَّهَ فِی نَمْلَة أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِیرَة مَا فَعَلْتُهُ» (نهج البلاغه
صبحى صالح، خطبه ۲۲۴.)
یعنى: سوگند به خدا اگر شب را بر روى خارهاى سعدان بیدار به سر برم
و یا در غل ها و زنجیرها بسته و کشیده شوم، برایم محبوب تر است از
این که خدا و رسولش را روز قیامت در حالى ملاقات کنم که به بعضى از
بندگان ستم کرده و چیزى از اموال دنیا را غصب نموده باشم… به خدا
سوگند اگر اقلیم هاى هفت گانه را با آنچه در زیر آسمان ها است به من
بدهند که خداوند را با گرفتن پوست جویى از دهان مورچه اى نافرمانى
کنم هرگز نخواهم کرد.
بنابراین دین انسان را متوجه به خدا مى کند و در نتیجه دلش را آرام و
روحش را قوى مى گرداند و او را از ناشایست ها حفظ و نگهدارى
مى کند.
آرى انسان اگر به دین صحیح پى ببرد و آن گونه که شایسته است از دین
استفاده کند سعادتى را که آرزو مى کند به برکت دین به دست مى آورد
زیرا دین برایش هم فواید معنوى دارد و هم فواید مادى، دین به انسان
اعتماد به نفس و قوت روح و آرامش و خرمى دل مى دهد و او را از
زشتى ها باز مى دارد و در نتیجه تنش سالم، مالش محفوظ، زندگى اش
خوش، نامش نیک و عاقبتش به خیر مى شود، خدا فرموده است: {مَنْ
عَمِلَ صَالِحاً مِنْ ذَکَر أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةًطَیِّبَةً وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ
أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَاکَانُوا یَعْمَلُونَ} (سوره نحل/۹۷(.
یعنى: هر کس مرد یا زن ـ کار نیک کند و با ایمان باشد به او زندگانى
پاکیزه مى دهیم و چنین کسان را نیکوتر از آن چه که انجام داده اند پاداش
مى بخشیم.
فواید اجتماعى دین
مردمى که با هم زندگى مى کنند و در سود و زیان و عزت و ذلت و زندگى
و مرگ با هم شریکند و در طرز فکر و احساسات به هم شبیه اند جامعه
را تشکیل مى دهند.
جامعه درست همانند یک انسان است و حکم یک شخص را دارد و باید
سه اصل اساسى در جامعه باشد تا جامعه سالم، قوى، با نشاط و قابل
بقاء گشته و از زندگى حداکثر بهره را ببرد:
۱-الفت و یگانگى و اتحاد و همدلى میان افراد و طبقات.
۲ـ خوددارى افراد از شرارت و آزار نسبت به یکدیگر.
۳ـ تعاون و کمک کردن و همصدا شدن بر خیر و حق.

دین و اعتقاد به مبدأ و معاد به نحو احسن سه اصل نامبرده را در جامعه
عملى مى سازد.
اولین فایده مهم دین براى جامعه ایجاد وحدت معنوى و اخوت و یگانگى
میان افراد جامعه است و نیز مؤثرترین وسیله براى الفت دادن دل ها به
یکدیگر است.
خداوند در قرآن کریم مى فرماید: {وَاعْتَصِمُوا بِحَبْل اللهِ جَمِیعاً وَلاَ تَفَرَّقُوا
وَاذْکُرُوا نِعْمَةَ اللهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ
إِخْوَاناً}(سوره آل عمران /۱۰۳(.
یعنى: همه به ریسمان الهى چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را بر
خود به یاد آرید که شما با هم دشمن بودید خدا دل هاى شما را با هم
الفت داد و به نعمت خدا با هم برادر شدید
مؤمنان معدود لیک ایمان یکى جسمشان معدود و لیکن جان یکى
جان گرگان و سگان از هم جداست متحد جان هاى شیران خداست

فایده دوم دین براى جامعه این است که دین اذیت و آزار و شرارت مردم را
از یکدیگر مى گیرد یا لااقل کم مى کند، نیت شر و فساد را که موجب
بدبختى فرد و جامعه است محو و نابود مى کند، دین بر دست و پاى
اهریمنى که در باطن انسان در کمین است و همواره در
تلاش است که برآشوبد و فتنه اى بر پا کند، زنجیر مى زند و او را مهار
مى کند، دین از سرکشى و زورگویى و ارتکاب فحشاء نسبت به یکدیگر
ممانعت و جلوگیرى مى کند، دین پیوستگى میان خویشاوندان را محکم و
به آن امر مى کند.
خداوند متعال در قرآن کریم مى فرماید: {إِنَّ اللهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ
وَإِیتَاءِ ذِى الْقُرْبَى وَیَنْهَى عَنْ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ وَالْبَغْىِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ
تَذَکَّرُونَ} (سوره نحل /۹۰(.
یعنى: خدا به عدالت و نیکوکارى و محبت به خویشاوندان امر مى کند و از
کار زشت و ناپسند و ستم نهى مى کند، خدا شما را پند مى دهد، باشد
که شما بپذیرید.
فایده سوم دین براى جامعه آن است که عموم مردم را به معاونت و
همکارى بر انجام کارهاى خیر وا مى دارد و آنها را از معاونت و هم دست
شدن بر انجام و به وجود آمدن بدى و گناه باز مى دارد، آنها را از عداوت و
دشمنى با همدیگر نهى مى کند، آنها را از دوزخ نمودن محیط براى
همنوعان خود منع مى کند و آنان را از عذاب سخت بر حذر مى دارد.
خدا در قرآن فرموده است: {وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُوا عَلَى
الْاِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللهَ إِنَّ اللهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ} (سوره مائده /۲(
یعنى: یکدیگر را بر نیکى و پرهیز کارى کمک کنید و بر گناه و دشمنى
کمک نکنید و ازخدا بترسید که عذاب خدا سخت است.
خلاصه این که دین با قوانین و برنامه هاى انسان ساز خویش جامعه اى را
تشکیل مى دهد که روح آن جامعه خیر مطلق است و با چنین برنامه اى
قوى و با نشاط و سربلند، افراد آن جامعه واجد سعادت دنیا و آخرت

خواهند بود.

با سلام
مهمترین راهبرد ما در مقابله با ادیان به اصطلاح وارونه تبیین و روشن ساخت نمبانی دین بر حق است.
و از آن مهمتر فراهم ساختن بستری برای اجرای دین حقیقی در جامعه به عنوان یک الگوی کامل برای ارائه در جامعه بشری است:Gol:

سوال:
وظایف دین چیست

جواب:
مهم ترین وظیفه دین رساندن افراد و جامعه به نهایت کمال و سعادت است دین با آموزه های خود در پی تربیت انسانها و نشان دادن راه کمال به آنها ست.
دین با تبیین صحیح راه و نشان دادن واقعیت ها و جهان بینی واقعی به انسانها و همچنین ارایه باید ها و نباید هایی که دارد هدایت انسان را برعهده دارد .
حال شارع مقدس با در نظر گرفتن مصالح و مفاسد انسانی نقش های مختلف فردی و اجتماعی او را بیان کرده و راهکارهایی برای اجرایی شدن این آموزه ها در نظر می گیرد از جمله ثواب و عقاب.
پس در یک جمله هدایت انسانها مهمترین وظیقه دین است که دیگر وظایف در کنار آن معنا می یابد مثلا نقش آرامش بخشی دین.
برای این که وظایف دین بهتر مشخص شود بررسی نقش دین در زندگی می تواند بهتر جواب را بیان کند:
فواید دین بر دو نوع است:
۱ ـ فایده هایى که براى انسان از لحاظ فردى دارد.
۲ ـ فایده هایى که براى انسان از لحاظ اجتماعى دارد.
فواید دین براى انسان از لحاظ فردى بسیار است و عمده آنها که روشن و بدیهى است در سه جمله خلاصه مى شود:
۱ ـ آرامش دل ۲ـ قوّت روح ۳ـ حفظ و نگهدارى شخص.

۱ـ آرامش دل
خدا در قرآن کریم فرموده است: (الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللهِ أَلاَ بِذِکْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ) (1)
یعنى: کسانى که ایمان آورده اند و دل هاى آنها با یاد خدا آرام مى گیرد، آرى با یاد خدا دلها آرام مى شود.
جهان را صاحبى باشد خدا نام کز او آشفته دریا گیرد آرام بلى یکى از فواید مهم دین براى هر فرد آن است که او را خداشناس و معتقد به خدا ـ که حقیقت ثابت و تغییرناپذیر و مبدأ همه موجودات و عطا کننده کلیّه نعمت ها است ـ مى گرداند، خدایى که تمام خیرات و عزت و عمر و زندگى دست او است، و به این وسیله درون او آرام و خوش و خرسند و راضى و قانع و صابر مى شود، آرى آن که خدا را دارد همه چیز دارد، آن که خدا را بیابد نه ترس از نابودى و نه بیم از حوادث دارد و نه از پیش آمدها نگران مى شود.

۲ـ قوّت روح
دین انسان را قوىّ الاراده، با گذشت و مسلّط بر تمایلات نفسانى مى گرداند. خداوند درباره خاندان امیر مؤمنان حضرت على(علیهم السلام) فرموده است: {یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوماًکَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً * وَیُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماً وَاَسِیراً * اِنِّمَا نُطْعِمُکُم لِوَجْهِ اللهِ لاَ نُریدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلاَ شُکُوراً} (2)
یعنى: به نذر خود وفا مى کنند و از روزى که سختى هاى آن پراکنده است مى ترسند و غذاى خود را با آن که دوست دارند به فقیر و یتیم و اسیر مى دهند، ما شما را براى خدا غذا مى دهیم نه از شما پاداش مى خواهیم و نه انتظار سپاسگزارى داریم.
آرى این گونه صفات در روحى پیدا مى شود که قوى و نیرومند و معتقد به قدرت لا یزال الهى باشد، روح ضعیف هرگز داراى این گونه صفات عالى نمى شود، روح قوى و وابسته به خدا است که مى گوید اگر فرضاً خورشید را در کف راست و ماه را در کف چپم بگذارید دست از مقصد و هدف عالى ام برنمى دارم.

۳ ـ حفظ و نگهدارى شخص
سومین فایده دین نگهدارى و حفظ و کنترل انسان از حالات و صفات و غرایز مخرب و نابود کننده است، دین، انسان مؤمن و معتقد به مبدأ و معاد
را از هر گونه فساد، تباهى تجاوز به حقوق دیگران و ظلم و ستم باز داشته و حفظ مى کند.
امیر مؤمنان حضرت على(علیه السلام) مى فرماید: «وَ اللّهِ لاَنْ أَبِیتَ عَلَى حَسَکِ السَّعْدَانِ مُسَهَّداً أَوْ أُجَرَّ فِی الْاَغْلاَلِ مُصَفَّداً أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى وَ رَسُولَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ وَ غَاصِباً لِشَیء مِنَ الْحُطَامِ … وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِیتُ الْاَقَالِیمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلاَکِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِیَ اللَّهَ فِی نَمْلَة أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِیرَة مَا فَعَلْتُهُ» (3)
یعنى: سوگند به خدا اگر شب را بر روى خارهاى سعدان بیدار به سر برم و یا در غل ها و زنجیرها بسته و کشیده شوم، برایم محبوب تر است از این که خدا و رسولش را روز قیامت در حالى ملاقات کنم که به بعضى از بندگان ستم کرده و چیزى از اموال دنیا را غصب نموده باشم… به خدا
سوگند اگر اقلیم هاى هفت گانه را با آنچه در زیر آسمان ها است به من بدهند که خداوند را با گرفتن پوست جویى از دهان مورچه اى نافرمانى کنم هرگز نخواهم کرد.
بنابراین دین انسان را متوجه به خدا مى کند و در نتیجه دلش را آرام و روحش را قوى مى گرداند و او را از ناشایست ها حفظ و نگهدارى
مى کند.
آرى انسان اگر به دین صحیح پى ببرد و آن گونه که شایسته است از دین استفاده کند سعادتى را که آرزو مى کند به برکت دین به دست مى آورد زیرا دین برایش هم فواید معنوى دارد و هم فواید مادى، دین به انسان اعتماد به نفس و قوت روح و آرامش و خرمى دل مى دهد و او را از زشتى ها باز مى دارد و در نتیجه تنش سالم، مالش محفوظ، زندگى اش خوش، نامش نیک و عاقبتش به خیر مى شود، خدا فرموده است: {مَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِنْ ذَکَر أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةًطَیِّبَةً وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ
أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَاکَانُوا یَعْمَلُونَ} (4).
یعنى: هر کس مرد یا زن ـ کار نیک کند و با ایمان باشد به او زندگانى پاکیزه مى دهیم و چنین کسان را نیکوتر از آن چه که انجام داده اند پاداشمى بخشیم.

فواید اجتماعى دین
مردمى که با هم زندگى مى کنند و در سود و زیان و عزت و ذلت و زندگى و مرگ با هم شریکند و در طرز فکر و احساسات به هم شبیه اند جامعه را تشکیل مى دهند.
جامعه درست همانند یک انسان است و حکم یک شخص را دارد و باید سه اصل اساسى در جامعه باشد تا جامعه سالم، قوى، با نشاط و قابل
بقاء گشته و از زندگى حداکثر بهره را ببرد:

۱-الفت و یگانگى و اتحاد و همدلى میان افراد و طبقات.
۲ـ خوددارى افراد از شرارت و آزار نسبت به یکدیگر.
۳ـ تعاون و کمک کردن و همصدا شدن بر خیر و حق.

دین و اعتقاد به مبدأ و معاد به نحو احسن سه اصل نامبرده را در جامعه عملى مى سازد.
اولین فایده مهم دین براى جامعه ایجاد وحدت معنوى و اخوت و یگانگى میان افراد جامعه است و نیز مؤثرترین وسیله براى الفت دادن دل ها به
یکدیگر است.
خداوند در قرآن کریم مى فرماید: {وَاعْتَصِمُوا بِحَبْل اللهِ جَمِیعاً وَلاَ تَفَرَّقُوا وَاذْکُرُوا نِعْمَةَ اللهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ
إِخْوَاناً}(5).
یعنى: همه به ریسمان الهى چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را بر دخود به یاد آرید که شما با هم دشمن بودید خدا دل هاى شما را با هم الفت داد و به نعمت خدا با هم برادر شدید
مؤمنان معدود لیک ایمان یکى جسمشان معدود و لیکن جان یکىد جان گرگان و سگان از هم جداست متحد جان هاى شیران خداست

فایده دوم دین براى جامعه این است که دین اذیت و آزار و شرارت مردم را از یکدیگر مى گیرد یا لااقل کم مى کند، نیت شر و فساد را که موجب بدبختى فرد و جامعه است محو و نابود مى کند، دین بر دست و پاى اهریمنى که در باطن انسان در کمین است و همواره در تلاش است که برآشوبد و فتنه اى بر پا کند، زنجیر مى زند و او را مها مى کند، دین از سرکشى و زورگویى و ارتکاب فحشاء نسبت به یکدیگر ممانعت و جلوگیرى مى کند، دین پیوستگى میان خویشاوندان را محکم وبه آن امر مى کند.
خداوند متعال در قرآن کریم مى فرماید: {إِنَّ اللهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِى الْقُرْبَى وَیَنْهَى عَنْ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ وَالْبَغْىِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ} (6).
یعنى: خدا به عدالت و نیکوکارى و محبت به خویشاوندان امر مى کند و از کار زشت و ناپسند و ستم نهى مى کند، خدا شما را پند مى دهد، باشد که شما بپذیرید.
فایده سوم دین براى جامعه آن است که عموم مردم را به معاونت و همکارى بر انجام کارهاى خیر وا مى دارد و آنها را از معاونت و هم دست
شدن بر انجام و به وجود آمدن بدى و گناه باز مى دارد، آنها را از عداوت و دشمنى با همدیگر نهى مى کند، آنها را از دوزخ نمودن محیط براى همنوعان خود منع مى کند و آنان را از عذاب سخت بر حذر مى دارد.
خدا در قرآن فرموده است: {وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْاِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللهَ إِنَّ اللهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ} (7)
یعنى: یکدیگر را بر نیکى و پرهیز کارى کمک کنید و بر گناه و دشمنى کمک نکنید و ازخدا بترسید که عذاب خدا سخت است.

خلاصه این که دین با قوانین و برنامه هاى انسان ساز خویش جامعه اى را تشکیل مى دهد که روح آن جامعه خیر مطلق است و با چنین برنامه اى
قوى و با نشاط و سربلند، افراد آن جامعه واجد سعادت دنیا و آخرت خواهند بود.

پاورقی:
1- سوره رعد /۲۸
2- انسان، 7-9.
3- نهج البلاغه
4- سوره نحل/۹۷
5-آل عمران 103.
6- نحل 90.
7- مائده 2.