₪₪₪کوچه ای از جنس عرفات ₪ پیامک ₪₪₪
تبهای اولیه
روز عرفه، روزي است كه حق تعالي بندگان خويش را به عبادت و اطاعت خود دعوت كرده و از آن سوي سفره جود خود را براي آنها گسترانيده است.
ای حریم كعبه محرم بر طواف كوی تو زندهام من ای گل زهرا ز فیض بوی تو
من به گرد كعبه میگردم به یاد روی تو
گرچه بر مُحرم بود بوئیدن گلها حرام
روز عرفه، روز رسیدن به غایت آمال عارفان و روز همجواری
با عرش الهی است.
عرفه روزي است كه خدا درهاي مغفرت و بخشش
و رحمتش را بر روي بندگان خود آنان مي گشايد.
در زلال آفتاب نگاه خداوند، قنوت عشق را عاشقانه به زمزمه می نشینیم، در روز عرفه که سجاده ای به وسعت هستی گسترده است.
خدایا! آنگاه که جان ها و اندیشه ها از نسیم فرحبخش نام و یادت سرشار است، بگذار در برکه عرفه، خود را از زنگار غفلت
و معصیت شستوشو دهیم.
الهى بحق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرينت نورم ده.
الهى راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوارتر.
الهى چگونه خاموش باشم كه دل در جوش و خروش است و چگونه سخن گويم كه خرد مدهوش و بيهوش است.
الهى ما همه بيچاره ايم و تنها تو چاره اى و ما همه هيچكاره ايم و تنها تو كاره اى.
الهى چون تو حاضرى چه جويم و چون تو ناظرى چه گويم.
... باز هم عرفه باز هم عرفه، با همه راز و رمزهایش از راه رسید؛ روزى پر از شور و شیدایى و شناخت؛ روز خوشه چینى بندگان از پهن دشت معرفت الهى؛ روزى که نگاه قلب ها، بیش از همیشه به آسمان است؛ روز چشم هاى بارانى و نیازهاى آسمانى. آرى، عرفه، روز بازگشت عارفانه است از کج راهه گمراهى و تاریکى، به شاه راه هدایت و نور...
دل در جوشش ناب عرفه، وضو مي گيرد و در صحراي تفتيده عرفات، جاري مي شود. آن جا كه ايوان هزار نقش خداشناسي است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند. دل، بيقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسين (ع) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از ضريح اجابت، تصوير مي دهد و اين صحراي عرفات است كه با كلمات روحبخش دعاي امام حسين (ع) و اشك عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش مي كند. اشك و زمزمه ما را نيز بپذير،
اي خداي عرفه.
خداوندا با ستايشت تو را تسبيح مي گويم سُبحانَكَ اللهُمَ وَ بِحمدِك
جز تو خدايي نيست لا الهَ الاّ اَنْتْ
كار بد كردم و بخود ظلم نمودم عَمِلْتُ سوء وَ ظَلَمْتُ نَفْسي
به گناه خود اعتراف مي كنم وَ اِعْتَرِفْتُ بِذَنبي اِغْفرلي
تو مرا ببخش كه تو بخشنده مهرباني اِنَّكَ اَنْتَ اَلغَفور الرّحيمْ
عرفه، روز بی پیرایگی و آراستگی در عرفات خدا و روز زمزمه رازمندی های حسین و روز برخورد اشک و لبخند است.
در روز عرفه، دست های خود را به سوی آن بی نیاز بالا می بریم و پیوسته دعا می کنیم: خدایا! غروب این روز را با غروب گناهانمان یکی گردان.
حسين :doa(6): حج را كه تجربه «مردن» در عين «بودن» است، به چهل روز كشاند تا «بودن» را در عين «مردن» سرمشق كند. براي من، براي تو، براي ما. :Gol:التماس دعا :Gol:
عـرفـه، راه فـراگـیـری تـعـلـیـم و تـربـیـت و درخـواسـت بـهـتـریـن هـای مـعـنـوی را بـا دعـا و نـیـایـش بـر مـا ارزانـی داشـتـه اسـت. بـیـا عـرفـه را بـا جـان و دل بـیـامـوزیـم . . .
دوست دارم که به درگاه خدا گریه کنم دست بردارم وباحال دعا گریه کنم در شب قدر نکردم عمل مقبولی حال بنشینم وبرجرم وخطا گریه کنم عرفه آمد و محزون وخجالت زده ام دوست دارم که به مانند گدا گریه کنم . . .
[FONT=comic sans ms]روز عرفه برعارفان حق آنان که از خیمه وجود خیش بیرون می آیند وبا آتش شوق واشتیاق وصال به دعاونیایش متوسل میشوند خجسته باد.