آيا آيه 3 سوره زمر، شرك شيعه را ثابت نمي كند؟

با عرض سلام اگر کسی صفت خدا را به غیر خدا نسبت دهد این کار شرک به خدا محسوب میشود مثلا اگر کسی اعتقاد داشته باشد همانطور که خداوند صدای ما را می شنود انبیا و اولیا هم صدای ما را می شنوند این کار نوعی شرک به خداست.

سلام

با این حساب قران نیز مشرک است چون در ایات 65 تا 82 سوره مبارکه الکهف صفات خدا را به بنده ای از بندگان او نسبت میدهد ؟

سلام

اگر گرفتن ولی من دون الله شرک باشد پس بین آیات تناقض است ! چون در 55 مائده میگوید تنها ولی شما خدا ورسول و مومنینی هستند که در حال رکوع زکات میدهند

اما در آیات دیگر گفته که شما من دون الله هیچ ولی ونصیر وشفیعی ندارید ! وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ {العنكبوت/22} مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ {السجدة/4}

پس ناچاریم که بعضی افراد را که خداوند به ایشان اذن ولایت داده از شمول من دون الله خارج سازیم ، بزبان دیگر اولیاء ماذون من الله ، من دون الله نیستند .

http://javdan.blogfa.com/

[="Tahoma"][="Navy"]

سلام به همه
دوستان مطالب خيلي خوبي فرمودند. استفاده كردم. بخصوص از مطلب استارتر تاپيك

بنده هم مطلبي رو عرض كنم (ساده بيان ميكنم):

خداوند وقتي آدم رو آفريد ، فرمود:
به او سجده كنيد

فرشته ها كه جز الله ولي ديگري رو نمي پرستيدند ، گفتند:
چشم

اما ابليس (كه نفسش وليِ او بود و نه خدا) ، گفت:
خدايا انگار معنيِ توحيد رو نميدوني!!! :Gig: توحيد يعني اينكه فقط به تو سجده كنيم!
خدايا مگه تو قرآن نخوندي كه توش نوشته شده:
أَلا لِلّهِ الدِّینُ الْخالِصُ وَ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ ما نَعْبُدُهُمْ إِلّا لِیُقَرِّبُونا إِلَى اللهِ زُلْفى إِنَّ اللهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فِی ما هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللهَ لایَهْدِی مَنْ هُوَ کاذِبٌ کَفّارٌ - آیه 3 – سوره زمر
براي همين ، من بجز تو به هيچكس سجده نميكنم!

اما خداوند كار چه كسي رو تاييد فرمود؟ ابليس رو؟ يا فرشتگان رو؟
عجيب اينكه شيطان ادعاي توحيد داشت!!!! اما خداوند به اون گفت: كان من الكافرين

بنابراين ما شيعيان از اونجايي كه فقط ولايت الله رو مي پذيريم و نه ولايت نفس خودمون رو ، هر چي خداوند گفت ميگيم چشم

و خداوند فرمود:
إنَّمَا وَلِیكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ

ما هم گفتيم چشم

با عرض سلام قیاس شما مع الفارق است اینکه خداوند بنا به اراده خود در شرایط زمانی و مکانی خاص مقدار کوچکی از علم غیب خود را به یکی از اولیا خود می دهد با اینکه کسی از بندگان در یکی از صفات الهی همواره شریک خدا هستند تفاوت بسیار دارد.آیا خداوند در قرآن بیان فرموده که امامان و پیامبران در یکی از صفات شریک من هستند؟مثلا همانطور که خداوند سمیع و بصیر است یکی از اولیا هم مانند خداوند سمیع و بصیر می باشد.

1. الزخرف : وَ سْئَلْ مَنْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنا أَ جَعَلْنا مِنْ دُونِ الرَّحْمنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ (45) : چند نمونه ترجمه از مترجمین و مفسرین شیعه:
الهی قمشه ای: و از رسولانى كه پيش از تو فرستاديم باز پرس (يعنى از سيرت آنها باز جو) كه آيا ما جز خداى يكتاى مهربان خدايان ديگرى را معبود مردم قرار داديم؟
برزی: و از [امّت‏هايى‏] رسولان ما كه قبل از تو فرستاده‏ ايم بپرس كه آيا به جاى [خداوند] رحمان، خدايانى را قرار داده‏ ايم كه پرستش شوند؟
بیان السعاده: و از [پيروان‏] پيامبران ما، كه پيش از تو فرستاده ‏ايم بپرس، كه آيا به جاى خداوند رحمان، خدايانى را حكم كرده‏ ايم كه پرستيده شوند؟
حجه التفاسیر: اى پيامبر: براى اطمينان خاطر كفار مكه احوال رسولانى را كه پيش از تو فرستاده ‏ايم (از علماء اهل كتاب از موسويان و از عيسويان) استفسار كن كه آيا غير از (خداى) بخشايشگر، ما خدايانى را مقرر فرموده‏ ايم كه پرستش شوند؟

2. حضرت حق هنگامی که به فرشتگان و جنیان فرمودند که بر آدم سجده کنند منظورشان این نبوده است که فرشتگان و جنیان آدم را اله خود قرار دهند و از او حاجت بطلبند و یا او را واسطه قرار دهند بلکه منظور در خدمت بودن بوده است. هنگامی که حضرت می فرمایند که خورشید بر ایشان سجده می کند منظور این نیست که خورشید هفت نقطه اش را همانند انسانها بر خاک می گذارد.

3. هر واژه ای می تواند یک یا چندین معنا داشته باشد. واژه ولی از این قاعده مستثنی نیست.

باعرض سلام من دنبال تفسیر آیه مورد نظر شما جستجو کردم مسلما منظور این آیه شریفه این نبوده که پیامبر اکرم (ص) می توانسته در هر زمان و مکانی با انبیا گذشته ارتباط داشته باشد و اما نظر مفسرین : اقوال مفسريـن دربـاره مـقـصـود از ايـنـكـه خـطاب به پيامبر اكرم (ص) فرمود: (و اسئل من ارسلنا من قبلك من رسلنا اجعلنا من دون الرحمان آلهه يعبدون)
بـعـضـى از مـفـسـريـن گـفـتـه اند: منظور از اينكه مى فرمايد: (بپرس از رسولانى كه قبل از تو فرستاده ايم ) پرسيدن از امت هاى آن رسولان است، يعنى مثلا از علماى يهود و نصارى بپرس، نظير آيه : (فاسال الذين يقرون الكتاب من قبلك ) و فايده اين مجاز گـويـى ايـن اسـت كـه اگـر مـى فـرمـود: (از امـتـهـايـى كـه قـبـل از تـو پيامبرانى به سويشان فرستاديم بپرس، آيا ما غير از رحمان آلهه ديگرى برايشان قرار داديم تا آنها را بپرستند؟) ممكن بود همان امت ها به دروغ بگويند: بله. ولى فـرمـود: (از پـيـامـبـرانـى كـه قـبل از تو فرستاديم بپرس ) تا معلوم شود كه گفتار امت ها حجت نيست تا هر چه در جواب بگويند درست باشد.
بـعـضـى ديـگـر گـفـتـه انـد: مـراد سـؤ ال از اهـل كـتـاب، تـورات و انجيل است و بس، چون اين دو امت هر چند كه كافر بودند ليكن وقتى به تواتر خبر دادند كه : نه، خداوند آلهه اى براى ما قرار نداده، سخن ايشان براى مردم حجت مى شود، چون گـو ايـنـكـه خطاب به رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) است، ليكن تكليف در آن متوجه به امت آن جناب است.

ليـكـن بـعـيد بودن اين دو تفسير بر خواننده پوشيده نيست، مخصوصا وجه دومى، از اين جـهـت كـه اهـل ايـن دو كـتـاب خـصـوصـيـتـى نـدارنـد تـا تـنـهـا از آنـان سـؤ ال شود.
بـعـضـى ديـگـر گـفـتـه انـد: آيـه شـريـفـه از آيـاتـى اسـت كـه در شب معراج خطاب به رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) شده تا آن جناب از ارواح انبياء (عليهم السلام ) ايـن سـؤ ال را بـكـنـد، و در هنگامى كه به ايشان بر مى خورد بپرسد: آيا جز دين توحيد دين ديگرى براى امت خود آورده بودند.
البـته روايات زيادى هم از ائمه اهل بيت (عليهم السلام ) بر طبق اين تفسير رسيده كه در بحث روايتى آينده - ان شاء اللّه تعالى - از نظر خواننده خواهد گذشت.
منبع :http://www.aviny.com/quran/almizan/jeld-18/mizan-05.aspx#6

سلام

قَالَ یا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ«البقرة/33»
فرمود ای آدم ایشان را از اسامی آنان خبر ده و چون [آدم] ایشان را از اسماءشان خبر داد فرمود آیا به شما نگفتم که من نهفته آسمانها و زمین را می‏دانم و آنچه را آشکار می‏کنید و آنچه را پنهان می‏داشتید می‏دانم

ایا وقتی در اینجا ادم علم غیب میداند یعنی شریک خداست پس چرا در ادامه خداوند به فرشتگان میگوید من نهان اسمانها و زمین را میدانم یعنی هرانچه ادم میداند من به او اموخته ام نه اینکه او چون من است .

وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَیبِ لَا یعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ وَیعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا یعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍ وَلَا یابِسٍ إِلَّا فِی كِتَابٍ مُبِینٍ«الأنعام/59»
و کلیدهای غیب تنها نزد اوست جز او [کسی] آن را نمی‏داند و آنچه در خشکی و دریاست می‏داند و هیچ برگی فرو نمی‏افتد مگر [اینکه] آن را می‏داند و هیچ دانه‏ای در تاریکیهای زمین و هیچ تر و خشکی نیست مگر اینکه در کتابی روشن [ثبت] است

وَیقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیهِ آیةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ«یونس/20»
و می‏گویند چرا معجزه‏ای از جانب پروردگارش بر او نازل نمی‏شود بگو غیب فقط به خدا اختصاص دارد پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظرانم

در این ایات صریح و روشن میفرماید علم غیب خاص من است پس چگونه است که ان بنده از علم غیب اگاه است میداند که چه بر سر ان کشتی میاید میداند که ان کودک چه خواهد کرد میداند که در زیر ان دیوار چه نهفته است ایا اینها بخش کوچکی از علم غیب است حتی اگر بخش کوچکی هم باشد بازهم اگاهی از علم غیب که خاص خداست میباشد و دانستن ان همانگونه که در اغاز ایات به ان اشاره شده به خواست باری تعالی است و دانستن ان دلیلی بر شرک نیست گرچه از صفات خاص خداست .

تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیبِ نُوحِیهَا إِلَیكَ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِینَ«هود/49»
این از خبرهای غیب است که آن را به تو وحی می‏کنیم پیش از این نه تو آن را می‏دانستی و نه قوم تو پس شکیبا باش که فرجام [نیک] از آن تقواپیشگان است

و خدا به هر بخواهد صفات خود را تفویض میکند مگر نه اینست که انسان میتواند خلیفة الله بشود !

الان مشکل شما توسل هست یا شفاعت؟

در احتجاج از امير المؤمنين (ع) روايت آورده كه در حديثى طولانى فرمود:
و اما آيه‏" وَ سْئَلْ مَنْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنا" خود يكى از براهين نبوت رسول خدا (ص) است كه خداى تعالى به او ارزانى داشته، و به وسيله آن حجت را بر ساير خلائق تمام كرده، براى اينكه بعد از آنكه نبوت را به وسيله آن جناب خاتمه داد و او را به عنوان پيامبر براى تمام امت‏ها و ساير ملل قرار داد اين امتياز را به او داد كه به آسمان عروجش داد، و در آن روز همه انبياء (ع) را برايش جمع كرد، و رسول خدا (ص) از نبوت همه آگاه شد، و آنها چيزهايى از عزائم خدا و آيات و براهين او برايش به عنوان ارمغان بيان كردند ...

تفسیر المیزان ذیل آیه شریفه

بعضى از مفسرين‏ «مجمع البيان، ج 9، ص 49» گفته‏ اند: منظور از اينكه مى‏فرمايد: بپرس از رسولانى كه قبل از تو فرستاده‏ايم . پرسيدن از امت‏هاى آن رسولان است، يعنى مثلا از علماى يهود و نصارى بپرس، نظير آيه: فَسْئَلِ الَّذِينَ يَقْرَؤُنَ الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكَ
و فايده اين مجاز گويى اين است كه اگر مى‏فرمود: از امتهايى كه قبل از تو پيامبرانى به سويشان فرستاديم بپرس، آيا ما غير از رحمان آلهه ديگرى برايشان قرار داديم تا آنها را بپرستند؟ ممكن بود همان امت‏ها به دروغ بگويند: بله. ولى فرمود: از پيامبرانى كه قبل از تو فرستاديم بپرس تا معلوم شود كه گفتار امت‏ها حجت نيست تا هر چه در جواب بگويند درست باشد.

بعضى‏ «مجمع البيان، ج 9، ص 49» ديگر گفته‏ اند: مراد سؤال از اهل كتاب، تورات و انجيل است و بس، چون اين دو امت هر چند كه كافر بودند ليكن وقتى به تواتر خبر دادند كه: نه، خداوند آلهه‏اى براى ما قرار نداده، سخن ايشان براى مردم حجت مى‏شود، چون گو اينكه خطاب به رسول خدا (ص) است، ليكن تكليف در آن متوجه به امت آن جناب است.

ليكن بعيد بودن اين دو تفسير بر خواننده پوشيده نيست، مخصوصا وجه دومى، از اين جهت كه اهل اين دو كتاب خصوصيتى ندارند تا تنها از آنان سؤال شود.

بعضى‏ «روح المعانى، ج 25، ص 87» ديگر گفته‏اند: آيه شريفه از آياتى است كه در شب معراج خطاب به رسول خدا (ص) شده تا آن جناب از ارواح انبياء (ع) اين سؤال را بكند، و در هنگامى كه به ايشان بر مى‏خورد بپرسد: آيا جز دين توحيد دين ديگرى براى امت خود آورده بودند.

تفسیر المیزان ذیل آیه شریفه

نساء - 64
وَلَوْ أنَّهُمْ إذْ ظَلَمُوا أنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّاباً رَحيماً
اگر آنها وقتي به خودشان ظلم کردند نزد تو آيند پس از خداوند طلب بخشايش کنند و رسول خدا هم براي ايشان طلب بخشايش کند به تحقيق خداوند را توبه پذير و بخشنده خواهند يافت

از بهترين کلمات آنچه است که ماوردي و قاضي ابو الطيب و ديگر اصحاب ما از عتبي نقل کرده و آن را نيکو شمرده اند که گفت: نزد قبر رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم بودم که بيابانگردي آمد و گفت: سلام بر تو اي رسول خدا. از خداوند شنيدم( کلام خدا در قرآن) که اگر ايشان وقتي به خودشان ظلم کردند نزد تو آيند پس از خداوند طلب بخشايش کنند ورسول خدا هم براي ايشان طلب بخشايش کند به تحقيق خداوند را توبه پذير و بخشنده خواهند يافت. و من به نزد تو آمدم و از گناه خود طلب بخشش کرده و تو را شفيع نزد پروردگارم قرار مي دهم. سپس اين شعر را خواند که اي بهترين کسي که در بهترين جايگاه دفن شده است که از بوي خوش آنجا همه جا بوي خوش گرفته است. جانم فداي قبري که تو ساکن آن هستي که در آن اسوه کامل در عفت و جود و کرم مدفون است سپس بازگشت. پس چشمانم سنگين شده در خواب رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله وسلم را ديدم پس فرمودند که اي عتبي به سراغ اعرابي برو و به او بشارت بده که خداوند گناهان او را آمرزيد
المجموع - محيى الدين النووي - ج 8 - ص 274

بعد از زيارت ابو بکر و عمر براي سلام به فاطمه زهرا به بيت وي که در داخل ضريح است مي روي چون بنا بر قولي در آنجا مدفون است ولي قول برتر آن است که در بقيع دفن است. پس مي گويي سلام بر تو اي دختر رسول برگزيده... پس به وسيله وي بر پدرش توسل مي جويي سپس به همان جاي اول در روبروي صورت شريف بازگشته مي گويي الحمد لله رب العالمين خدايا بر سرور ما محمد وبر آل وي درود فرست . سلام بر تو اي رسول خدا. خداوند به درستي بر تو کتاب خود را نازل کرد که در آن گفت : که اگر ايشان وقتي به خودشان ظلم کردند نزد تو آيند پس از خداوند طلب بخشايش کنند ورسول خدا هم براي ايشان طلب بخشايش کند به تحقيق خداوند را توبه پذير وبخشنده خواهند يافت (آيه 64 نساء) پس من به نزد تو آمده ام در حاليکه از گناهانم طلب بخشايش مي کنم و از تو طلب شفاعت به نزد خداوند مي کنم
إعانة الطالبين - البكري الدمياطي - ج 2 - ص 357

با عرض سلام علم غیب مطلق مخصوص خداست و هیچکس علم غیب مطلق ندارد اگر حضرت آدم علم غیب مطلق داشت آن میوه ممنوعه را نمی خورد و شیطان نمیتوانست ایشان را فریب دهد.خداوند به بعضی ازپیامبران الهی به دلایل مختلف مثلا به دلیل اینکه نبوت ایشان برای دیگر مردم ثابت شود تواناییهای غیر طبیعی اعطا می کرده است مثلا به حضرت عیسی (ع) زنده کردن مردگان به حضرت موسی تبدیل کردن عصا به اژدها انهم به صورت محدود و در شرایط زمانی و مکانی خاص. ولی اینکه ما بیاییم این مسایل را تعمیم بدهیم مثلا بگوییم چون حضرت موسی عصایش به اژدها تبدیل شد پس ایشان از تعداد ستارگان در عالم هم خبردار بوده است یا بگوییم چون عصای حضرت موسی اژدها شد پس حضرت محمد(ص) هم می توانسته این کار را انجام دهد یا حضرت علی هم می توانسته عصای خود را به اژدها تبدیل کند این غلط است.و این مسایل را ما از این جهت قبول می کنیم که در قرآن آمده است مثلا اگر کسی بگوید پیامبر اسلام می توانسته عصای خود را تبدیل به اژدها کند ما نمی توانیم قبول کنیم چون هیچ شاهدی برای آن وجود ندارد و خلاف قرآن کریم می باشد.چون طبق قرآن پیامبر علم غیب نداشته جز چیزهایی که بر ایشان وحی می شده است.و در پاسخ به جمله آخر شما: خداوند کجا فرموده که یکی از بندگان در یکی از صفات من شریک من هستند؟باید برای مدعای خود دلیل بیاورید ضمن اینکه خلاف اصل توحید میباشد. با تشکر

سلام

مطلب شما این بود که کسی که صفت خدا را به غیر خدا نسبت دهد مشرک است نه اینکه مطلق صفات خدا مطعلق به غیر خدا باشد این بدیهی است که مطلق همه صفات مطعلق به خداست و خدا هرچه از ان را که بخواهد به بنده خود عنایت میکند کما اینکه از روح خود به ادم دمید و او لایق سجده ملائکه شد یعنی وقتی روح خدا به ادم دمیده شد ادم صفت خدا را گرفت نه اینکه مطلق صفت خدا از ادم ناشی شد .

سلام

بله برخی از نامهای خداوند خاص اوست و انها در سوره توحید منعکس میباشد و برخی قابل انتقال به بنده است ، اساساً ما در عربی صفت نداریم بلکه نام داریم و برخی از این نامها مانند رحیم و رحمن و غیره روی انسانها گذاشته میشود دقت کنید انسان خلیفه خدا میتواند باشد و خلیفه یعنی جانشین و جانشین باید برخی از خصوصیات رئیس را داشته باشد و الا این جانشینی به چه درد میخورد ؟ یعنی خدا انسان را افرید تا برخی از خصوصیات خود را به او بدهد وقتی به ملائکه میفرماید من در زمین میخواهم خلیفه قرار بدهم یعنی میخواهم موجودی بیافرینم که برخی از خصویات مرا جلوه دهد !

جناب Reza-D
پاسخ مطالبی که مطرح فرموده اید در تاپیکهای دیگر ارائه شده است و بازنویسی آنها تکرار مکررات می شود.
شیطان و آدم جنسشان متفاوت است یکی از خاک و یکی از نار است.
سجده شیطان بر آدم نه بدین معناست که شیطان آدم را اله خود قرار دهد بلکه همانگونه که عرض شد در خدمت آدم بودن است.شما که بر پیامبر سجده نمی کنید.
فرق است میان انسانها و از جمله پیامبران زنده و مرده.

سلام علیکم و رحمه الله

حی به معنای زنده است . انسان زنده هست موجودات دیگری هم هستند که زنده هستند
محی هم بمعنای زنده کننده و حیات بخش است که مرده زنده کردن حضرت عیسی و دیگر انبیا ء هم در قرآن آمده و نمیتوان آن را شرک دانست

ولی هر موجود زنده ای خودش مستقل از اراده و خواست الهی زنده نشده
و هر زنده کننده ای مستقل از خواست و اراده خداوند نمیتواند مرده ای را زنده کند و یا حتی خودش حیات بیابد

اما بعد

حکم سجده شیطان به حضرت آدم صفی الله , بمعنای مقام الوهیت برای حضرت آدم نیست همانطوریکه سجده انسان به کعبه به معنای مقام الوهیت کعبه نیست و معنای دیگری از توحید در آن نهفته است که ادامه توحید بمعنای اله بودن حضرت حق سبحانه و تعالی است. ( اینجا بنده از ذکر توحید نظری و عملی و ربوبی و الوهی و دسته بندی ها و ... صرف نظر میکنم تا موضوع خلط نشود )

خداوند و ملائک و ابلیس و آدم و اجنه همگی میدانستند خدائی بجز خداوند یگانه نیست . پس حکم سجده در مقام اله دانستن نبوده .

استنکاف ابلیس از سجده به انسان عدم پذیرش ولایت مخلوقی بود بر او که از او هدایت شده تر و افضل بود نزد خداوند . خداوند هیچگاه مفضول را بر افضل ترجیح نداده . پس ابلیس مجاب بود احکام الهی را از ولی خود بپرسد تا هدایت بیابد .

ولی نپذیرفت . و از خداوند مهلت حیات خواست و قسم خورد که انسان را گمراه خواهد کرد .

...

جناب فتا 1
هیچ یک از نامهای خدا قابل انتقال به بنده نیست. اگر نامهای خدا بر روی انسانها گذاشته شود شرک است و باید به هنگام نامگذاری حتما پیشوند عبد به این نامها افزوده شود مثلا عبدالرحمن و عبدالرحیم ولی متاسفانه در میان برخی شیعیان مرسوم است که نامهای خدا را بر روی انسانها بدون پیشوند عبد می گذارند و از این پیشوند به هنگام استفاده از نامهای امامان برای نامگذاری نوزادان استفاده می کنند مثلا عبدالحسن و عبدالحسین و عبدالرضا.

فرموده اید که " وقتی به ملائکه میفرماید من در زمین میخواهم خلیفه قرار بدهم یعنی میخواهم موجودی بیافرینم که برخی از خصویات مرا جلوه دهد !"
این یعنی نفوذ باورهای بابیت و بهائیت در باورهای شیعی.

سلام علیکم و رحمه الله

هیچکدام از اسامی حسن و حسین و رضا از 99 اسم و صفات خدا نیستند . کلمه عبد معانی مختلفی دارد و منظور از عبد در عبد الحسن و عبدالحسن و عبدالرضا بمعنای [ ع َ ] (ع اِ) بنده . غلام . خلاف حُرّ از مردم ( لغتنامه دهخدا ) است.

نمونه این معنی در قرآن کریم :

وأنکحوا الأيامي منکم والصالحين من عبادکم وإمائکم ( نور / 32 )

بي همسران خود را و غلامان و کنيزان درستکارتان را همسر دهيد .

اما بعد

خداوند واجب الوجود است یعنی وجودش به خودش وابسته است و کس دیگر او را خلق نکرده و او مخلوق کس دیگری نیست.

انسان ممکن الوجود است . یعنی بنا بر خواست و اراده الهی وجودش ممکن شده . انسان مخلوق است و خودش نمیتواند بر خودش هستی ببخشد.

صفات خالق در مخلوق متجلی است . همانطوریکه شما با دیدن اندام و ابعاد مختلف وجود خود علم خلق کننده خود را می بینید
پس نمیتوانید انکار کنید هیچ نشانی از خالق در شما نیست .
پس اولا وجود خودتان تجلی چندین صفت و اسم از صفات خداوند سبحان است .

بعد اگر صفت صبر در شما وجود دارد این از خودتان نیست . فکر نکنیم ما خالق صفات خودمانیم که این شرک است

پس اگر رافت و مهربانی در وجود خود میبینید تجلی صفات رافت و مهربانی و صبر از حضرت خالق است. و اگر این صفات در شما به کمال برسد تجلی و نمای بیشتری مییابد .

تا جائی که برای این ممکن الوجود و مخلوق جای تکامل وجود دارد این صفات هم امکان تجلی بیشتر در عالم امکان دارند و انسان در این تطور به خالقش گرایش و شباهت می یابد .

و این بدین معنی نیست که خدا شده . چون نمیتواند یک مخلوق تبدیل به خالق شود ولی وجود نا مقدارش آئینه ای است از صفات خالقش

...

سلام

میتوانید بگوئید چه چیز باعث شد تا ادم لایق سجده ملائکه شد ؟

لطفاً بدون انکه مطلب را به اینجا و انجا حواله بدهید پاسخ منطقی بدهید ؟

بله میتوان برخی از نامهای خداوند را بر روی انسان نهاد منتهی هرکسی لایق این نام نمیتواند باشد !

کما اینکه هر ادمی نمیتواند مسجود ملائکه باشد .

حسن هم در حد کمال نام خداست حسین هم در حد کمال نام خداست .

احمد و محمود و محمد هم نام خداست مگر نه اینست که در سوره مبارکه فاتحه میخوانیم

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ«2»

و اما در مورد عبد مگر نام نیای پیامبر عبدالمطلب نبود خوب مطلب نام بتی است یا نام خدا یا عبدی از عباد الصالحین

جناب فتا 1
1. جد پیامبر عبدالمطلب مشرک بودند. نام کدام امام پیشوند عبد دارد؟
2. عرض شد که سجده دارای چندین معناست. پیش از ظهور انسانها بر روی زمین ساکنین هوشمند زمین همان جنیان بودند و منظور از سجده فرشتگان و جنیان بر آدم این است که حاکمیت انسانها بر روی زمین از طرف آنها به رسمیت شناخته شود.

جناب فاتح
فرموده اید که " هیچکدام از اسامی حسن و حسین و رضا از 99 اسم و صفات خدا نیستند . کلمه عبد معانی مختلفی دارد و منظور از عبد در عبد الحسن و عبدالحسن و عبدالرضا بمعنای [ ع َ ] (ع اِ) بنده . غلام . خلاف حُرّ از مردم ( لغتنامه دهخدا ) است. "
بنده هم منظورم همین بود که به عوض آن که در نامگذاریها از پیشوند عبد برای اسماء الهی استفاده شود از این پیشوند برای نامهای امامان استفاده می شود.

سلام

نظرتان راجع به عبدالله پدر گرامی پیامبر اکرم چیست ایا او هم مشرک بودن؟

قنبر غلام ازادشده حضرت علی (ع) بود اگر کسی از او میپرسید تو کسی هستی میگفت قنبر عبد علی پس به زعم شما او هم مشرک بوده !

البته این تفسیر به رای شماست ولی پاسخ بنده نیست چون پاسخ همچنان داده نشده چون هنوز هم نفرمودید چه چیز باعث حاکمیت ادم بر جنیان شد چه چیز در ادم بود که باید جنیان بر ادم سجده کنند و حاکمیت او را بپذیرند ؟ اگر جنسیت او بود که به زعم ابلیس اتش از خاک برتر است .

البته توجه نفرمودید که در ایه اصلاً بحث جن نیست روی سخن نیز با جنیان نیست روی سخن با ملائکه است که ابلیس نیز به واسطه شش هزار سال عبادتش در میان انان بوده !

چگونه حسن از نامها خداوند نیست در حالی که در ایات زیر خداوند به صراحت خود را احسن الخالقین مینامد .

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ«المؤمنون/14»
آنگاه نطفه را به صورت علقه درآوردیم پس آن علقه را [به صورت] مضغه گردانیدیم و آنگاه مضغه را استخوانهایی ساختیم بعد استخوانها را با گوشتی پوشانیدیم آنگاه [جنین را در] آفرینشی دیگر پدید آوردیم آفرین باد بر خدا که بهترین آفرینندگان است

أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ«الصافات/125»
آیا بعل را می‏پرستید و بهترین آفرینندگان را
وامی‏گذارید

بسم رب النور

دوستان آیات بسیار خوبی از قرآن کریم نوشتند و با اجازه دوستان بنده در باب آن از وجه دیگری بنویسم.

در نزد عرفا. عاشق غرقه در معشوق است. همچون قظره ای در اقیانوس بی انتها, یا همچون ذره ای که غرقه در نور خورشید باشد. البته در اینجا منظور اتحاد نیست که آن شرک است. اصولآ در محفل توحید کثرت نیست و بزرگانی که به آن مقام رسیدند گفنند , کل شی حالک الا وجه. زیراکه هر چه هست همه پرتوی از خورشید رخ آن شاهد دردانه است, درواقع, در هر دو کونین هیچ موجود حقیقی نیست الا هو.

آنکه در محفل معشوق دم از من و تو بزند, او هنوز در مقام توحید نیست بلکه در بند کثرتهای دنیای خاکی است. البته اگر انسان کامل غرقه در نور حق نبود که آن سجده ملایک بر انسان هم شرک بود.

در نزد عرفا, انسان خلیفه است و یک دل صاف و سفید و صیقلی دارای قابلیت بازتاب جلوه جمال بینهایت خورشید رخ آن شاهد دردانه است.

البته همه انبیا و الیا و عرفا در یک مقام نیستند. بلکه هر کسی به اندازه صیقل دل خود معرفتی و بازتابی دارد که تاحق هزاران پرده است و هر قمی در مقامی هستند. شکی نیست که انبیا و معصومین(ع) در بالاترین مقامند و البته

فارقلیط [ fɒːræɢæliːt ] 1 اسم خاص به زعم نصاری مراد از آن روح القدس است. اما در اخبار و آثار و دیگر کتب سماوی از حضرات موسی و عیسی علیهماالسلام محقق و ثابت گردیده که فارقلیتا بمعنی تسلی دهنده عبارت از خاتم النبیین است. و این بشارت حجتی است ساطع و برهانی است قاطع بر نبوت آن حضرت. . . و معنی فارقلیط احمد است یعنی ستاینده تر. . . پاراکلیتوس

2 اسم خاص روح والایی که یاری میکند و آسایش میبخشد .

Furaqalit

توسل ، شرک نیست.
قوم موسی در بیابان بی آب و علف ، از موسی درخواست آب می کنند.
اذ استسقاه قومه
پسران یعقوب پدر را واسطه می کنند.
یا ابانا استغفر لنا
آصف از اصحاب سلیمان به درخواست سلیمان، تخت بلقیس را به چشم به هم زدنی می اورد با اینکه آصف تنها بخشی از علم کتاب را در اختیار داشت.
من قبل یرتد الیک طرفک
خداوند اموال و پیامبر را وسایلی برای قرب می داند
یتخذ ماینفق قربات عند الله و صلوات الرسول الا انها قربه لهم
برای بخشش گناهان هم می فرماید
و لو انهم اذ ظلمو انفسهم جاءوک ....
و می فر ماید که وسیله بجویید ولی وسایل را مستقل ندانید. لذا عیسی وسیله بود ولی وقتی او را مستقل دانستند شد اله پرستی.
وابتغو الیه الوسیله
یبتغون الیه الوسیله
مردگان می شنوند
یک
اولین انحراف یا حیله گری این است که قرآن را از رسول و مبین و معلم قرآن جدا کنیم. کسی که می گوید فقط از قرآن دلیل بیاور، خودش ضد قرآن است.
پیامبر هم آیات قرآن را تلاوت و قرائت می کند و هم معلم قرآن است هم معلم سایر علوم و حکمت ها.
كَمَا أَرْ‌سَلْنَا فِيكُمْ رَ‌سُولًا مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ ﴿البقرة: ١٥١﴾
با توجه به روایات شیعی و سنی، مردگان می شنوند.
دو
پیامبر هود و صالح با مردگان قوم خود سخن می گویند. و با خطاب "یا قوم" با آنها سخن می گویند چون مردگان می شنوند.
و کسانی که کافر و مشرک باشند بعد از نزول عذاب و غضب خداوند اصلا مستحق دلسوزی یا استغفار نیستند بلکه مورد لعن خداوند هستند.
فَأَخَذَتْهُمُ الرَّ‌جْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِ‌هِمْ جَاثِمِينَ ﴿٧٨﴾ فَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِ‌سَالَةَ رَ‌بِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلَـٰكِن لَّا تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ ﴿٧٩﴾ اعراف
پیامبر اسلام هم با مردگان سخن گفته اند و پاسخ شنیده اند.
وَاسْأَلْ مَنْ أَرْ‌سَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّ‌سُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّ‌حْمَـٰنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ ﴿٤٥﴾ زخرف
این هم شاهدی دیگر
قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾ بِمَا غَفَرَ‌ لِي رَ‌بِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَ‌مِينَ ﴿٢٧﴾ یس
سه
ایمان به حیات پس از مرگ از ایمانیات هر مسلمان است. هر کس بگوید انسان بعد از مرگ حیات ندارد به حیات آخرت ایمان ندارد. و هر کس حیات دارد قدرت شنیدن و دیدن و قدرت ادراک دارد. اما قدرت ادراک یک انسان بعد از مرگ با بدن جسمانی او نیست بلکه با بدن برزخی یا روحش است.
و هر کس حیات دارد قابلیت اثرگذاری و اثر پذیری دارد مگر اینکه بدانیم چیزی مانع این اثرگذاری و اثرپذیری می شود. که با توجه به قرآن هر کس صالح تر باشد مقام و بهره اش بیشتر است.
پس لازمه انکار ادراک از مرده، انکار حیات پس از مرگ است. و بر اساس قران برزخ در همین دنیا است.
حیات برزخی
الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِي أَنفُسِهِمْ ۖ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِن سُوءٍ ۚ بَلَىٰ إِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٢٨﴾ فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا ۖ فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِ‌ينَ ﴿٢٩﴾ وَقِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنزَلَ رَ‌بُّكُمْ ۚ قَالُوا خَيْرً‌ا ۗ لِّلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَـٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ ۚ وَلَدَارُ‌ الْآخِرَ‌ةِ خَيْرٌ‌ ۚ وَلَنِعْمَ دَارُ‌ الْمُتَّقِينَ ﴿٣٠﴾ جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا تَجْرِ‌ي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ‌ ۖ لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ ۚ كَذَٰلِكَ يَجْزِي اللَّـهُ الْمُتَّقِينَ ﴿٣١﴾ الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ ۙ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٣٢﴾ نحل
حیات برزخی
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَ‌بِّ ارْ‌جِعُونِ ﴿٩٩﴾ لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَ‌كْتُ ۚ كَلَّا ۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِن وَرَ‌ائِهِم بَرْ‌زَخٌ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ ﴿١٠٠﴾ فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ‌ فَلَا أَنسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ ﴿١٠١﴾ مومنون
حیات برزخی
النَّارُ‌ يُعْرَ‌ضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا ۖ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْ‌عَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ﴿٤٦﴾ غافر

چهار
برخی ساده اندیشان می گویند خدا در قران گفته است که مردگان نمی شنوند اما پاسخ :
اولا مشرکان ، مرده ها را بی ارزش می دانستند و مرگ را مساوی با نابودی می پنداشتند. لذا اصلا لازم نبود که پیامبر به انها بگوید که مردگان نمی شنوند. چون خود انها معتقد به این امر بودند.بلکه عکس این مطلب صادق است یعنی پیامبر آمده بودند که بفرمایند مردگان حیات دارند و می شنوند.
از طرفی هم می دانیم که پیامبر مامور بودند که دین الهی را به زندگان برسانند نه مرده ها لذا سادگی است که فکر کنند که پیامبر برای مردگان تبلیغ دین می کرده است و به همین خاطر خداوند گفته است که مردگان نمی شنوند.
پس ساده است ان کسی که می گوید مراد خدا در قران از اموات که نمی شنوند یعنی اینکه انسانها بعد از مرگ نمی شنوند.
بنا به آیات قران از جمله ایات حیات برزخی، خداوند ادراک انسان را به نفس و روح او می داند لذا بعد از مرگ چون نفس و روح از جسم جدا می شود، جسم قادر به شنیدن نیست بلکه روح می شنود. استعمال لفظ میت به اعتبار جسم و بدن، فاقد قدرت شنیدن است ولی به اعتبار روح میت قادر به شنیدن است. و این لفظ در هر دو مورد استعمال می شود.
بماند که این افراد بویی از فصاحت و بلاغت قران که نه بلکه حتی در معانی آیات قرآن هم سطحی نگری می کنند.
و بماند که این ظاهر گرایی چه تناقضات دیگری ایجاد می کند.
پنج
عده ای گفته اند که اگر پیامبران بعد از مرگ آگاهی دارند چرا پیامبرعزیر و اصحاب کهف بعد از بازگشت به دنیا چیزی به خاطر نداشتند و نمی دانستند ؟
أَوْ كَالَّذِي مَرَّ‌ عَلَىٰ قَرْ‌يَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُ‌وشِهَا قَالَ أَنَّىٰ يُحْيِي هَـٰذِهِ اللَّـهُ بَعْدَ مَوْتِهَا ۖ فَأَمَاتَهُ اللَّـهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ ۖ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ ۖ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۖ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ سوره بقره
إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَ‌بَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَ‌حْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِ‌نَا رَ‌شَدًا ﴿١٠﴾ فَضَرَ‌بْنَا عَلَىٰ آذَانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَدًا ﴿١١﴾ ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَىٰ لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا ﴿١٢﴾ کهف
وَكَذَٰلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ ۚ قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ ۖ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۚ قَالُوا رَ‌بُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَكُم بِوَرِ‌قِكُمْ هَـٰذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنظُرْ‌ أَيُّهَا أَزْكَىٰ طَعَامًا فَلْيَأْتِكُم بِرِ‌زْقٍ مِّنْهُ وَلْيَتَلَطَّفْ وَلَا يُشْعِرَ‌نَّ بِكُمْ أَحَدًا ﴿١٩﴾ کهف
پاسخ
این ساده اندیش ابتدایی ترین مسائل دینی را نمی داند.
اولا دنیا دار آزمایش است و تفاوتی بین هیچ انسانی در این امر وجود ندارد. لذا هر کس از آخرت و مرگ به دنیا بازگردد، تمام مشاهداتش را به عنوان یک واقعیت از او می گیرند و الا ایمان آن شخص ارزشی ندارد.
به عنوان نمونه چند شاهد قرآنی لطفا با دقت همه را ملاحظه بفرمایید.
هَلْ يَنظُرُ‌ونَ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَ‌بُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَ‌بِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَ‌بِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرً‌ا ۗ قُلِ انتَظِرُ‌وا إِنَّا مُنتَظِرُ‌ونَ ﴿١٥٨﴾ انعام
وَقَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۖ وَلَوْ أَنزَلْنَا مَلَكًا لَّقُضِيَ الْأَمْرُ‌ ثُمَّ لَا يُنظَرُ‌ونَ ﴿٨﴾ وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَّجَعَلْنَاهُ رَ‌جُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِم مَّا يَلْبِسُونَ ﴿٩﴾ انعام
تَبَارَ‌كَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ‌ ﴿١﴾ الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ‌ ﴿٢﴾ ملک
أَلَمْ تَرَ‌ إِلَى الَّذِينَ خَرَ‌جُوا مِن دِيَارِ‌هِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ‌ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّـهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ‌ النَّاسِ لَا يَشْكُرُ‌ونَ ﴿٢٤٣﴾ بقره
و دوما مسئله زمان از مسائلی است که خداوند در جای جای قرآن می خواهد این مسئله را به صورت سرگذشت گذشتگان یا در قالب آیات خلقت و غیره بیان کند. و در داستان کهف هم خداوند می فرماید ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَىٰ لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا
و چند نمونه از شواهد قرآنی
َيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَن يُخْلِفَ اللَّـهُ وَعْدَهُ ۚ وَإِنَّ يَوْمًا عِندَ رَ‌بِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ ﴿٤٧﴾ حج
َعْرُ‌جُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّ‌وحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُ‌هُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿٤﴾ معارج
قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْ‌ضِ عَدَدَ سِنِينَ ﴿١١٢﴾ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ ﴿١١٣﴾ قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ لَّوْ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١١٤﴾ مومنون

همانطور که ملاحظه میفرمایید فارقلیط به معنی احمد یا محمد است نه به لحاظ ظاهر بلکه به جهت معنی و این همان چیزی است که نصارا را دچار انحراف نموده یعنی اول فارقلیط را که بعد از عیسی(ع) خواهد بود را با عیسی (ع) برابر گرفته و چون معنی ستایش شده میدهد اورا برابر خدا دانسته و چون به دو رسیده اند اورا پسر خدا دانسته و ودر نهایت جبرئیل را با انان برابر کرده و به تثلیث رسیده اند اما قران توحید را در سوره اخلاص به نمایش میگذارد وقی میفرماید قل هو الله احد دقت کنید نمیگوید واحد که ثانی و ثالث و بعد از آن دارد بلکه میفرماید او الله احد است یعنی یکی که دو ندارد یکی که نه یک ابسیلن میتوان به ان اضافه کرد ونه یک ابسیلن میتوان از آن کم کردیکی که کامل و بی نقص است ازلی و ابدی است .

کارشناس بحث: استاد صدرا