اطلب العلم من المهد الی الحد /ازتولد تا مرگ علم بیاموزیم یادمان باشد ما که شیعه هستیم باید آنقدر بدانیم که وقتی کسی از اهل سنت ودیگر ادیان از ما سوالی کردند بتوانیم جواب دهیم که شاید با همان یک جواب درست کسی از مذهب دیگر شیعه شود برای تعجیل در فرج آقا امام زمان(عج)و سلامتی رهبر عزیزمان صلوات
این حقایق وآموزه هایاد مان باشد :
سعادت و شقاوت آخرت، تابع رفتارهای انسان در دنیا است. برای به دست آوردن نعمت‌های اخروی نمی توان در همان عالم، تلاش کرد و یا کسانی که دارای نیروی بدنی یا فکری بیشتری باشند بتوانند از نعمت‌های بیشتری بهره‌مند شوند و یا بتوانند با حیله و نیرنگ، از دستاوردهای دیگران، سوء استفاده کنند چنان که بعضی از نادانان چنین تصوری داشته‌و عالم آخرت را کاملاً مستقل از دنیا می‌پنداشته‌اند.
قرآن کریم از قول بعضی از کافران نقل می‌فرماید:
«و ما أظنّ الساعه قائمة ولئن رددت إلی ربّی لأجدنّ خیراً منها منقلبا؛(1) (شخص دنیاطلب گفت:) گمان نمی‌کنم که رستاخیر به پا شود و اگر (به پا شد و) به سوی پروردگارم بازگردانده شدم، نیک فرجام‌تر از نعمت‌های دنیا را در آنجا خواهم یافت».
در جای دیگر :«و ما أظنّ الساعه قائمة و لئن رجعت إلی ربّی إنّ لی عنده للحسنی؛(2) گمان نمی‌کنم که رستاخیز به پا شود و اگر (به پا شد و) به سوی پروردگار باز گردانده شدم، نزد او بهترین‌ها را خواهم داشت».
چنین کسانی گمان می‌کرده‌اند که در عالم آخرت هم می‌توانند با تلاش، نعمت‌های فراوانی را به دست آوردند، و یا گمان می‌کرده‌اند که بهره‌مندی ایشان در دنیا نشانه لطف خاص الهی به آنان است.پس در آخرت هم مشمول چنین الطافی خواهند بود!
اگر کسی به وجود عالم آخرت به عنوان عالمی کاملاً مستقل ازدنیا باور داشته باشد و اعمال نیک و بدی را که در این‌جا انجام میدهد، مؤثر در نعمت‌های و عذاب‌های آن عالم نداند، به معاد(که یکی از اصول اعتقادی ادیان آسمانی می‌باشد) ایمان نیاورده است زیرا استواری این اصل، به پاداش و کیفر اعمال دنیوی است. به همین جهت، دنیا بازار و تجارتخانه یا مزرعة آخرت، نامیده شود.در این جا باید به تلاش و کشت و کار پرداخت و درآمد و محصول پایدارش را باید در آنجا دریافت کرد.(3) مقتضای براهین معاد در بیانات قرآنی نیز همین است و نیازی به توضیح ندارد.
نعمت‌های دنیا موجب سعادت اخروی نمی‌شود.
بعضی دیگر می‌پنداشتند که مال و فرزند و سایر وسایل عیش و نوش دنیا، موجب راحتی و آسایش آخرت هم خواهد بود. شاید دفن کردن سیم و زر و گوهرهای گرانبها و حتی مواد غذائی همراه مردگان، ناشی از چنین پنداری بوده است.
قرآن کریم، تاکید می‌کند که نه مال و فرزند به خودی خود (و صرف نظر از رفتار آنها) موجب تقرب به خدا میشود.(4) و نه در جهان آخرت، سودی به کسی می‌بخشد، (5). روابط و اسباب دنیوی گسسته میشود(6) و هر کسی دارایی‌ها و متعلقات خود را رها می‌کند(7) و تک و تنها به سوی خدا، محشور می‌گردد(8).
فقط روابط معنوی و الهی، پایدار می‌ماند. به همین جهت، مؤمنانی که با همسران و فرزندان و بستگانشان پیوندهای ایمانی دارند در بهشت با هم خواهند بود.(9)
رابطه بین دنیا و آخرت از قبیل رابطه بین پدیده‌های دنیا با یکدیگر نیست. هر کسی در دنیا نیرومندتر و زیباتر و شادتر و بهره‌مندتر باشد در آخرت هم همان گونه محشور نمی شود و گر نه می‌بایست فرعون‌ها و قارون‌ها سعادت اخروی بیشتری داشته باشند. چه بسا کسانی در دنیا ناتوان و رنجور و تهیدست باشند ولی در اثر انجام وظایف الهی، سالم و زیبا و نیرومند، محشور شوند و از نعمت‌های ابدی برخوردار گردند.
بعضی از ناآگاهان پنداشته‌اند که مفاد آیه : «و من کان فی هذه أعمی فهو فی الآخرة أعمی و أضلّ سبیلاً»(10) این است که سلامت و بهره‌مندی‌های دنیا، رابطه مستقیم با سلامت و بهره‌مندی‌های آخرت دارد، غافل از آن که منظور از «کوری» در این آیه، کوری ظاهری نیست بلکه مقصود، کوردلی است چنان که در آیة دیگر می‌فرماید:
«فإنّها لا تعمی الأبصار ولکن تعمی القلوب الّتی فی الصدور؛(11) چشم‌ها نابینا نمی‌شود، بلکه دل‌هایی که در سینه‌هاست نابینا میشود».
درجای دیگر می‌فرماید:
«و مَنْ أعرض عن ذکری فإنّ له معیشةً ضنکاً و نحشره یوم القیامة اعمی، قال لِمَ حشرتنی أعمی و قد کُنت بصیراً. قال کذلک أتتک آیاتنا فنسیتها و کذلک الیوم تنسی؛(12) و کسی که از یاد من (یا کتاب من) رویگردانی کرد زندگی سختی خواهد داشت و روز قیامت، او را کور محشور خواهیم کرد. می گوید: چرا مرا کور محشور کردی در صورتی که قبلاً بینا بودم؟ (خدا) می گوید: چنان که آیات ما به تو رسید و آنها را به فراموشی سپردی، امروز فراموش می‌شوی!».
علت کوری آن جهان، فراموش کردن آیات الهی در این جهان است، نه کوری ظاهری؛ پس رابطه دنیا و آخرت، غیر از نوع رابطه‌ای است که بین اسباب و مسببات دنیوی، وجود دارد.
از سوی دیگر، بعضی پنداشته‌اند که میان نعمت‌های آخرت، رابطه معکوس، برقرار است و کسانی به سعادت اخروی می‌رسند که از نعمت‌های دنیا، بهره‌ای نبرده باشند یا بر عکس، کسانی که از نعمت‌های دنیوی، برخوردار باشند از سعادت اخروی، محروم خواهند بود. اینان به آیات و روایتی تمسک کرده‌اند که دلالت دارد بر اینکه دنیاپرستان، بهره‌ای از آخرت ندارند.(13) غافل از اینکه دنیاطلبی، مساوی با بهره‌مندی از نعمت‌های دنیا نیست بلکه دنیاطلب، کسی است که لذت‌های دنیا را هدف فعالیت‌های خود قرار دهد و همة نیروهایش را صرف دستیابی به آن کند هر چند به خواسته‌هایش نرسد؛ و آخرت طلب، کسی است که دل به لذت‌های دنیا نبندد و هدفش زندگی آخرت باشد هر چند از نعمت‌های دنیوی فراوانی برخوردار باشد مانند حضرت سلیمان و بسیاری از انبیا و اولیا خدا (علیهم السلام) که از نعمت‌های دنیوی زیادی بهره‌مند بوده‌اند و از آن برای رسیدن به سعادت اخروی و رضوان الهی، استفاده کرده‌اند.
پس میان بهره‌مندی از نعمت‌های دنیوی و بهره‌مندی از نعمت‌های اخروی، نه تناسب مستقیم، وجود دارد و نه تناسب معکوس. بلکه هم نعمت‌ها و هم بلاهای دنیا بر اساس تدبیر حکیمانة الهی بین انسان‌ها تقسیم شده(14)، و همة آنها وسیلة آزمایش ایشان است(15).بهره‌مندی یا محرومیت از نعمت‌های دنیا خود به خود نشانة نزدیکی یا دوری از رحمت الهی و سبب سعادت یا شقاوت اخروی نیست.(16)
شواهد قرآنی
بیانات قرآنی، هر چند در غالب موارد به گونه‌ای است که رابطه قراردادی را به ذهن می‌آورد مانند آیاتی که در بر دارنده تعبیر اجر و جزا است(17) ولی از آیات دیگری می‌توان استفاده کرد که رابطه بین اعمال انسان و ثواب و عذاب اخروی، بیش از یک رابطه قراردادی است، بنابراین، می‌توان گفت : تعبیرات دستة اول برای سهولت تفاهم و رعایت حال اکثریت مردم است که ذهنشان با این گونه مفاهیم، آشناتر است.
همچنین در روایات، شواهد فراوانی یافت میشود بر این که اعمال اختیاری انسان، دارای صورت‌های ملکوتی گوناگونی است که در عالم برزخ و قیامت، ظاهر میشود.
اینک نمونه‌ای از آیاتی را که دلالت بر وجود رابطة حقیقی بین اعمال انسان و نتایج اخروی آنها دارد ملاحظه میکنیم:
«و ما تقدّموا لأنفسکم من خیرٍ تجدوه عند الله؛(18) هر خیری که برای خودتان پیش فرستید آن را نزد خدا خواهید یافت».
«یوم تجد کلّ نفس ما عملت من خیر محضراً و ما عملت من سوء تودّ لو أنّ بینها و بینه أمداً بعیداً؛(.19) روزی که هر کس عمل خیری را که انجام داده است، حاضر شده می‌یابد و هر عمل بدی که انجام داده است (نیز). دوست دارد که میان او و اعمال بدش فاصله دوری باشد».
«یوم ینظر المرء ما قدّمت یداه؛(20) روزی که شخص می‌نگرد که دستانش چه چیزی را پیش فرستاده‌اند».
«فمن یعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یره و من یعمل مثقال ذرّةٍ شرّاً یره؛(21) هر کس به اندازة ذره‌ای کار خوب کند آن را خواهد دید و هر کس به اندازة ذره‌ای کار بدی انجام دهد آن را خواهد دید».
«هل تجزون إلاّ ما کنتم تعملون؛(22)؛ آیا جز آنچه مىکردید سزا داده مىشوید؟».
«إنّ الّذین یأکلون أموال الیتامی ظلماً إنّما یأکلون فی بطونهم نارا؛(23) کسانی که اموال یتیمان را به ستم می‌خوردند جز این نیست که آتشی را در شکم‌هایشان وارد می‌کنند».
صرف اینکه انسان در روز قیامت ببیند که چه کارهایی در دنیا انجام داده، پاداش و کیفر آنها نخواهد بود بلکه صورت‌های ملکوتی آنهاست که در شکل نعمت‌ها یا عذاب‌های گوناگون، ظاهر میشود و شخص به وسیله آنها متنعم (بهره مند)یا معذب خواهد شد. چنان که از همین آیه اخیر، استفاده میشود که صورت باطنی خوردن مال یتیم، خوردن آتش است. هنگامی که در جهان دیگر، حقایق ظاهر میشود خواهد دید که باطن فلان غذای حرام، آتش بوده و سوزش درونش را خواهد یافت و به او گفته خواهد شد: آیا این آتش جز همان مال حرامی است که خورده‌ای؟!(24)
خدا دنیا را برای آخرت آفریده است، پس هدف از آفرینش انسان زندگی در دنیا نیست، بلکه زندگی دنیا مقدمه‌ای برای زندگی جاوید اخروی است. امام علی (ع) می‌فرماید: «پسرم، بدان که برای آخرت آفریده شده‌ای، نه برای دنیا و برای رفتن، نه ماندن، و برای مرگ، نه زندگی جاود انه در دنیا که هر لحظه ممکن است از دنیا کوچ کنی و به آخرت درآیی».(25)
پس انسان باید در دنیا دنبال هدفی باشد که در راستای رسیدن به آخرت است. امام علی (ع) در این باره می‌فرماید: «در دنیا از بهره‌های آن چنان توشه بردارید که فردای رستاخیز نگهبانتان باشد».(26)
حضرت در مورد چگونگی برخورد با دنیا کلامی دارند که در عین کوتاهی، بسیار پرمعنا و روشنگر است. می‌فرماید: «کسی که به دیده عبرت به دنیا نگریست، دنیا او را آگاه کرد و کسی که به آن خیره شد، دنیا او را نابینا گردانید».(27) این تعبیر ناظر به تفاوت نگاه ابزاری یا استقلالی به دنیا است.
اگر کسی تمام توجه‌اش به دنیا باشد، به طوری که آخرت را فراموش نماید، نگاه استقلالی به دنیا دارد. این نگرش، ناپسند است اما اگر دنیا را پلی برای آخرت دانست، از این وسیله جهت کسب درجات معنوی استفاده می‌کند. این نگرش، پسندیده و عین آخرت است.
شخصی به امام صادق (ع) عرض کرد: اهل دنیا بوده و دنیا را دوست دارم، حضرت فرمود: «با دنیا می‌خواهی چه کنی؟» گفت: ازدواج کنم و به مکه بروم و بر اهل و عیالم روزی برسانم و دوستان را کمک نمایم، حضرت فرمود: «این دنیا نیست، بلکه آخرت است».(28) زیرا این امور در رابطة آخرت انجام می‌گیرد.
نتیجه:
زندگی در دنیا باید به گونه‌ای باشد که ما را به سعادت اخروی نزدیک سازد. در این صورت زندگی، سالم و به دور از گناه و ظلم و فساد و بر اساس مهرورزی به دیگران و خدمت به مردم و رعایت اصول اخلاقی خواهد بود.
از دیدگاه مسلمانان مراحل وجود، منحصر به‌زندگی مادی‌و دنیایی نیست. آنان‌با اعتراف به عظمت دنیا در درجه‌ای‌که هست، به‌زندگی دیگری‌که‌‌عظیم‌تر و وسیع‌تر است، قائل‌‌اند.دنیا در برابر آخرت چیزی به شمار نمی‌رود و انسان در ماورای عالم مادی دنیوی به حیات خود ادامه خواهد داد. دامنه وجود و حیات انسان تا ماورای دنیا گسترده‌است.
با این اهمیت نباید هدف‌نهایی خود را دنیا و مادّیات قرار دهد و خود را به دنیا بفروشد.
علی(ع) می‌فرماید: «ولبئس‌المتجر أن تری‌الدّنیا لنفسک‌ثمناً ؛(29) بدمعامله‌ای است که خود را به دنیا بفروشی‌و ارزش وجودی خود را با دنیا عوض‌کنی».
در روایت دیگر از امیرالمؤمنین(ع) آمده‌است: « ارزش تو بهشت است. خودت‌را به کمتر از آن نفروش».(30)
دنیا به اندازة خودش ارزشمند است‌و آخرت‌نیز به اندازة خودش. عاقل‌کسی‌است‌که برای هر کدام به اندازة منزلت آنها سرمایه‌گذاری‌کند.
امام‌کاظم(ع) فرمود: «بهرة‌هایی‌برای دنیایتان قرار دهید، به مقداری که اشتها و به‌آن تمایل دارید و از آن برای امور دینی‌کمک بگیرید. از ما نیست هر کس‌که دنیایش‌را برای دینش رها می‌کند یا دینش‌را برای دنیایش رها سازد».(31)
لقمان‌حکیم به فرزندش فرمود: «طوری‌در دنیا وارد نشو که‌به‌آخرتت‌زیان وارد شود. دنیا را نیز طوری رها نکن که سربار و مزاحم جامعه باشی».(32)
وقتی‌که امیرالمؤمنین در بصره بر «علاء بن زیاد» برای عیادت او وارد شد، علاء به امیرالمؤمنین(ع) گفت: برادرم«عاصم» عبایی‌بر تن کرده و خود را از دنیا آسوده نموده(گوشه‌نشینی‌و رهبانیت اختیار کرده‌است). حضرت فرمود: او را نزد من‌آرید. وقتی‌وارد شد، حضرت به او فرمود: «یا عدیّ نفسه لقد استهام‌بک‌الخبیث‌اَمّا رحمت أهلک‌و ولدک؛ ای‌دشمن‌جان خویش! راه‌خبیثی(شیطان) بر خود هموار کردی، آیا نباید به زن و بچه‌‌ات رحم‌کنی؟!»
به حضرت‌گفت: شما با این‌لباس‌خشن‌و زندگی فقیرانه و خوراک ناگوار زیست می‌کنید. پس‌چرا خود چنین هستید؟ حضرت فرمود: «من‌مانند تو نیستم. خداوند بر امامان‌و پیشوایان حق لازم کرده که خود را با ضعیف‌ترین مردم تطبیق دهند تا بر فقرا سخت‌نگذرد».(33)
امام‌مجتبی(ع) به‌جناده‌فرمود: «اعمل لدنیاک کأنّک‌تعیش‌أبداً واعمل‌لآخرتک کأنّک تموت غداً ؛(34) برای‌دنیایت کار و تلاش‌کن مانند کسی‌که همیشه در دنیا زنده خواهد بود و برای اخرتت طوری عمل‌کن و آمادگی داشته باش، مثل این که فردا خواهی مرد».
کار و تلاش و زندگی‌دنیوی به اندازة معقول، از وظایف هر فرد است، ولی‌نباید دنیا را اصل‌قرار داد و آخرت‌را فراموش‌کرد.
آن حضرت فرموده است: «فأنزل‌الدّنیا بمنزلة المیتة‌خذ منهما ما یکفیک؛ دنیا را مانند مردار محسوب‌کن. به اندازه‌ای که دنیایت‌آبرومندانه‌اداره‌شود، اکتفا کن و بیش از آن خود را به زحمت نیانداز».(35)
پی‌نوشت‌ها :
1. کهف (18) آیه 36.
2. فصلت (41) آیه 50.
3. باید توجه داشت که در قرآن کریم، از پاداش و کیفر دنیوی نیز یاد شده ولی پاداش و کیفر کامل و پایدار، مخصوص آخرت است.
4. سبأ (34) آیه 37.
5. شعرا (26) آیه 88؛ لقمان (31) آیه 33؛ آل عمران (3) آیه 10 و116؛ مجادله (58) آیه 17.
6. بقره (2) آیه 166؛ مؤمنون (23) آیه 101.
7. انعام (6) آیه 94.
8. مریم (19) آیه 80 و 95.
9. رعد (13) آیه 23؛ غافر (40) آیه 8؛ طور (52) آیه 21.
10. اسراء (17) آیه 72.
11. حج (22) آیه 46.
12. طه (20) آیه 124ـ126.
13. بقره، آیه 200؛ آل عمران، آیه 77؛ اسراء، آیه 18، شوری (42) آیه 20؛ احقاف (46) آیه 20.
14. زخرف (43) آیه 32.
15. انفال (8) آیه 28، تغابن (64) آیه 15، اعراف (7) آیه 168، کهف، آیه 7؛ مائده (5) آیه 48؛ انعام، 165، نمل (27) آیه 40؛ آل عمران، آیه 186.
16. آل عمران، آیه 179؛ مؤمنون، آیه 56؛ فجر (89) 15ـ16.
17. تعبیر (اجر) در حدود نود بار، و تعبیر (جزا) و مشتقاتش بیش از صد بار در قرآن کریم بکار رفته است.
18. بقره، آیه 110؛ مزمل (73) آیه 20.
19. آل عمران، آیه 30.
20. نبأ (78) آیه 40.
21. زلزال (99) آیه 7ـ8.
22. نمل، آیه 90؛ قصص (28) آیه 84.
23. نساء (4) آیه 10.
24. آموزش عقاید، ج 3، ص 104 ـ 100 و ص 122 ـ 108.
25. نهج البلاغه، نامه 31.
26. همان، خطبه 63.
27. همان، خطبه 81.
28. بحارالانوار، ج 73، ص 106، ج 3، ص 104 ـ 100 و ج 3، ص 122 ـ 108.
29. همان، ج75، ص.
30. بحارالانوار، ج، ص؛ نهج‌البلاغه، حکمت.
31. میزان‌الحکمه، عنوان.
32. همان.
33. بحارالانوار، ج، ص.
34. همان، ج، ص.
35. مستدرک الوسائل، ج 16، ص 165.
به نام خدا
با سلام
اگر ترک لذت ، لذت بدانی دگر لذت ، لذت ندانی ...
از کسی چیزی مخواه ... اگر بدهد منت است ... اگر ندهد ، ذلت ... از خدای بخواه ... اگر بدهد نعمت است ... اگر ندهد حکمت ...
•هر چه قدر همسر زیبا و مهربون و فرزندان متعدد در آغوش خود داشته باشی در نهایت این سینه خاک هست که تو را به آغوش می کشه .
•هر چه قدر اتومبیلهای لوکس و گرون قیمت سوار بشی باز آخرین چیزی که روی اون سواری طابوته که حتی چرخ هم نداره.
•هر چه قدر کلید درهای مختلف ویلا و خانه و کارخانه توی جیبت صدا بدن با آخرین خانه ای که داری قبره که بدون در و بدون کلیده.
•هر چه قدر به صورتت مواد آرایشی مختلف بمالی باز آخرش چهرتون خاک آلود و کثیف میشه .
•هر چه قدر غذاهای رنگارنگ میل کنی و به بدنت برسی باز نهایت این اعضای بدن شماست که غذای کرمها و جانوران خاکی میشه.
•هر چه قدر کار کنی و زحمت بکشی تا پول به دست بیاری در نهایت یک ریال هم با خودت به جایی نمی بری.
•هر چه قدر لباسهای زیبا گران بپوشی باز آخرین لباست آنقدر ساده هست که حتی جیب هم نداره .
•هر چه قدر بازی کنی و خودت رو بادوستان مختلف سرگرم کنی باز نهایت همبازی تو عقرب و کرم و سوسک هست .
•••••زندگی کن ،همسر و فرزند داشته باش، خودرو خوب سوار شو، خانه ای راحت داشته باش، به ظاهرو چهرت برس، غذاهای خوب بخور، کار و تلاش کن لباس خوب بپوش و بازی های مختلف انجام بده اما…اما…اما...
[FONT=arial]یادمان باشد که : با یک نگاه هم ممکن است بشکنند دل های نازک. [FONT=arial] یادمان باشد که : امید، خوشبختانه از دست دادنی نیست. [FONT=arial] یادمان باشد که : هوشیاری یعنی زیستن با لحظه ها.
اگر ما علم یقین به خدا و عذاب الهی داشتیم هرگز گناه نمی کردیم. (آدم زیادی رو می شناسم که می گن اون دنیا تو عذاب الهی خواهیم سوخت ولی باز هم گناه می کنند.)
[FONT=Microsoft Sans Serif]يادمان باشد :
اگر هیچ کس به یادمان نباشد
اگر در دل هیچ کس جایی برایمان نباشد
اگر هیچ کس برایت نماده باشد
...
فقط اوست که بنده اش را می خواند
دستم را بگیر «یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین»
یادمان باشد هر کاری را با نام خدا آغاز کنیم .
یادمان باشد هر کار موفقت آمیز و خیر انجام می دهیم از خداوند است و پس انسان چیزی از خود ندارد که به مغرور شود.
یادمان باشد که در هر کاری بر خدا توکل کنیم زیرا
«مؤمنان همان كسانىاند كه چون خدا ياد شود دلهايشان بترسد و چون آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان بيفزايد و بر پروردگار خود توكل مىكنند (۲) سوره ی انفال »
تقوا چیزیست که می توان فاصله را نسبت به آن سنجید؛ تقوا چیزیست که هر کسی می تواند فاصله با آن را بسنجد و بفهمد؛ تقوا چیزی ست که می توان به آن نزدیک شد؛ تقوا چیزیست که باید دائم به آن نزدیک تر شد..
یادمان باشد: بنده خدا، کسی بوده که به خدا ایمان داشته و خدا را اطاعت می کرده سقوط بنده، تدریجی است نعمت زیاد، وسیله امتحان مومن است رفاه زیاد، عامل فراموشی بنده از شکر پروردگار است سرگرم نعمت های فراوان نشویم شکرگزاری، مانع سقوط است در جهت بندگی و اطاعت پروردگار از نعمت ها استفاده کنیم نعمت ها عامل بندگی ما باشد، نه مایه ی شرمندگی ما هدایت را از خدا بخواهیم و به ایمان قلیلمان مغرور نشویم که هدایت تنها به دست خداست.
یاد مان باشد :
او خواهد آمد وجهان را پر از عدل وداد خواهد نمود .
از مجموع روایاتی که در کتاب‌های حدیث، تفسیر و تاریخ دربارة عصر ظهور مهدی موعود نقل شده، دو مطلب دربارة مشخصات آخر الزمان ـ به معنی عصر مهدی موعود ـ به صورت تواتر معنوی به دست می‌آید:
نخست اینکه در این عصر، پیش از ظهور مهدی موعود، فساد اخلاق و بیداد و ستم همة جوامع بشری را فرا
می‌گیرد و به صورت عام‌ترین پدیده در روابط انسان‌ها در می‌آید.
دیگر اینکه پس از ظهور مهدی، تحول عظیمی در جوامع واقع میشود: فساد و ستم از میان می‌رود و توحید و عدل و رشد کامل عقلی و عملی در سراسر زندگی انسان‌ها گسترش می‌یابد.
معروف‌ترین حدیث که با عبارات گوناگون نقل شده، علامت اصلی دوران حکومت مهدی در آخرالزمان را، با گسترش عدل بر سراسر جهان یاد می‌کند: «خداوند جهان را که از بیداد و تباهی آکنده شده است، به وسیله او از قسط و عدل پر می‌سازد.»
برخی، مجموعة مشخصات و علائم آخرالزمان را که مربوط به عصر مهدی موعود میشود و در احادیث پیشگویی شده است، چنین تفسیر کرده‌اند: پیروزی نهایی صلح و عدالت و آزادی، حکومت جهانی واحد، عمران تمام زمین، بلوغ بشریت به خردمندی کامل و آزادی از جبرهای طبیعی و اجتماعی، برقراری مساوات کامل میان انسان‌ها در امر ثروت، منتفی شدن کامل مفاسد اخلاقی، منتفی شدن جنگ، سازگاری انسان و طبیعت.(1)
پی‌نوشت‌ها:
1. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج 1، ص 135 ـ 134.
یادمان باشد ...
همیشه شیرین ترین و دلچسب ترین هدیه ها و ابراز محبت ها زمانی است که
غافلگیرانه باشد، هیچ دلیل خاصی نداشته باشند، درپاسخ به هیچ کاری نباشند و
مطمئن باشید که از فرد مقابل انتظار هیچ نوع جبرانی نمی رود!
یادمان باشد ... یاد مان باشد که زینب قهرمان کربلاست
یاد مان باشد که زینب اسوه صبر وصفا ست
یاد مان باشد که هفتاد دو تن در کربلاست
یاد مان باشد که زینب خواهر خون خداست
یاد مان باشد که زینب جلوه ایثار است
یاد مان باشد که زینب نقطه پر گار است
یاد مان باشد که زینب یاد گار فاطمه است
یاد مان باشد که زینبچون بهار فاطمه است
[FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman] [FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman] [FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman] [FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman] [FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman] [FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman] [FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman] [FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman]
کاربر مهمان خوش آمدید
یادمان باشد خودمان باشیم .
اگر خودمان نباشیم .خود ، خودمان رو هم فراموش میکنیم و این فاجعه میشود
ما قرار هست با این خود ، خودمان زندگی کنیم .
اطلب العلم من المهد الی الحد /ازتولد تا مرگ علم بیاموزیم یادمان باشد ما که شیعه هستیم باید آنقدر بدانیم که وقتی کسی از اهل سنت ودیگر ادیان از ما سوالی کردند بتوانیم جواب دهیم که شاید با همان یک جواب درست کسی از مذهب دیگر شیعه شود برای تعجیل در فرج آقا امام زمان(عج)و سلامتی رهبر عزیزمان صلوات
این حقایق وآموزه هایاد مان باشد :
سعادت و شقاوت آخرت، تابع رفتارهای انسان در دنیا است. برای به دست آوردن نعمت‌های اخروی نمی توان در همان عالم، تلاش کرد و یا کسانی که دارای نیروی بدنی یا فکری بیشتری باشند بتوانند از نعمت‌های بیشتری بهره‌مند شوند و یا بتوانند با حیله و نیرنگ، از دستاوردهای دیگران، سوء استفاده کنند چنان که بعضی از نادانان چنین تصوری داشته‌و عالم آخرت را کاملاً مستقل از دنیا می‌پنداشته‌اند.
قرآن کریم از قول بعضی از کافران نقل می‌فرماید:
«و ما أظنّ الساعه قائمة ولئن رددت إلی ربّی لأجدنّ خیراً منها منقلبا؛(1) (شخص دنیاطلب گفت:) گمان نمی‌کنم که رستاخیر به پا شود و اگر (به پا شد و) به سوی پروردگارم بازگردانده شدم، نیک فرجام‌تر از نعمت‌های دنیا را در آنجا خواهم یافت».
در جای دیگر :«و ما أظنّ الساعه قائمة و لئن رجعت إلی ربّی إنّ لی عنده للحسنی؛(2) گمان نمی‌کنم که رستاخیز به پا شود و اگر (به پا شد و) به سوی پروردگار باز گردانده شدم، نزد او بهترین‌ها را خواهم داشت».
چنین کسانی گمان می‌کرده‌اند که در عالم آخرت هم می‌توانند با تلاش، نعمت‌های فراوانی را به دست آوردند، و یا گمان می‌کرده‌اند که بهره‌مندی ایشان در دنیا نشانه لطف خاص الهی به آنان است.پس در آخرت هم مشمول چنین الطافی خواهند بود!
اگر کسی به وجود عالم آخرت به عنوان عالمی کاملاً مستقل ازدنیا باور داشته باشد و اعمال نیک و بدی را که در این‌جا انجام میدهد، مؤثر در نعمت‌های و عذاب‌های آن عالم نداند، به معاد(که یکی از اصول اعتقادی ادیان آسمانی می‌باشد) ایمان نیاورده است زیرا استواری این اصل، به پاداش و کیفر اعمال دنیوی است. به همین جهت، دنیا بازار و تجارتخانه یا مزرعة آخرت، نامیده شود.در این جا باید به تلاش و کشت و کار پرداخت و درآمد و محصول پایدارش را باید در آنجا دریافت کرد.(3) مقتضای براهین معاد در بیانات قرآنی نیز همین است و نیازی به توضیح ندارد.
نعمت‌های دنیا موجب سعادت اخروی نمی‌شود.
بعضی دیگر می‌پنداشتند که مال و فرزند و سایر وسایل عیش و نوش دنیا، موجب راحتی و آسایش آخرت هم خواهد بود. شاید دفن کردن سیم و زر و گوهرهای گرانبها و حتی مواد غذائی همراه مردگان، ناشی از چنین پنداری بوده است.
قرآن کریم، تاکید می‌کند که نه مال و فرزند به خودی خود (و صرف نظر از رفتار آنها) موجب تقرب به خدا میشود.(4) و نه در جهان آخرت، سودی به کسی می‌بخشد، (5). روابط و اسباب دنیوی گسسته میشود(6) و هر کسی دارایی‌ها و متعلقات خود را رها می‌کند(7) و تک و تنها به سوی خدا، محشور می‌گردد(8).
فقط روابط معنوی و الهی، پایدار می‌ماند. به همین جهت، مؤمنانی که با همسران و فرزندان و بستگانشان پیوندهای ایمانی دارند در بهشت با هم خواهند بود.(9)
رابطه بین دنیا و آخرت از قبیل رابطه بین پدیده‌های دنیا با یکدیگر نیست. هر کسی در دنیا نیرومندتر و زیباتر و شادتر و بهره‌مندتر باشد در آخرت هم همان گونه محشور نمی شود و گر نه می‌بایست فرعون‌ها و قارون‌ها سعادت اخروی بیشتری داشته باشند. چه بسا کسانی در دنیا ناتوان و رنجور و تهیدست باشند ولی در اثر انجام وظایف الهی، سالم و زیبا و نیرومند، محشور شوند و از نعمت‌های ابدی برخوردار گردند.
بعضی از ناآگاهان پنداشته‌اند که مفاد آیه : «و من کان فی هذه أعمی فهو فی الآخرة أعمی و أضلّ سبیلاً»(10) این است که سلامت و بهره‌مندی‌های دنیا، رابطه مستقیم با سلامت و بهره‌مندی‌های آخرت دارد، غافل از آن که منظور از «کوری» در این آیه، کوری ظاهری نیست بلکه مقصود، کوردلی است چنان که در آیة دیگر می‌فرماید:
«فإنّها لا تعمی الأبصار ولکن تعمی القلوب الّتی فی الصدور؛(11) چشم‌ها نابینا نمی‌شود، بلکه دل‌هایی که در سینه‌هاست نابینا میشود».
درجای دیگر می‌فرماید:
«و مَنْ أعرض عن ذکری فإنّ له معیشةً ضنکاً و نحشره یوم القیامة اعمی، قال لِمَ حشرتنی أعمی و قد کُنت بصیراً. قال کذلک أتتک آیاتنا فنسیتها و کذلک الیوم تنسی؛(12) و کسی که از یاد من (یا کتاب من) رویگردانی کرد زندگی سختی خواهد داشت و روز قیامت، او را کور محشور خواهیم کرد. می گوید: چرا مرا کور محشور کردی در صورتی که قبلاً بینا بودم؟ (خدا) می گوید: چنان که آیات ما به تو رسید و آنها را به فراموشی سپردی، امروز فراموش می‌شوی!».
علت کوری آن جهان، فراموش کردن آیات الهی در این جهان است، نه کوری ظاهری؛ پس رابطه دنیا و آخرت، غیر از نوع رابطه‌ای است که بین اسباب و مسببات دنیوی، وجود دارد.
از سوی دیگر، بعضی پنداشته‌اند که میان نعمت‌های آخرت، رابطه معکوس، برقرار است و کسانی به سعادت اخروی می‌رسند که از نعمت‌های دنیا، بهره‌ای نبرده باشند یا بر عکس، کسانی که از نعمت‌های دنیوی، برخوردار باشند از سعادت اخروی، محروم خواهند بود. اینان به آیات و روایتی تمسک کرده‌اند که دلالت دارد بر اینکه دنیاپرستان، بهره‌ای از آخرت ندارند.(13) غافل از اینکه دنیاطلبی، مساوی با بهره‌مندی از نعمت‌های دنیا نیست بلکه دنیاطلب، کسی است که لذت‌های دنیا را هدف فعالیت‌های خود قرار دهد و همة نیروهایش را صرف دستیابی به آن کند هر چند به خواسته‌هایش نرسد؛ و آخرت طلب، کسی است که دل به لذت‌های دنیا نبندد و هدفش زندگی آخرت باشد هر چند از نعمت‌های دنیوی فراوانی برخوردار باشد مانند حضرت سلیمان و بسیاری از انبیا و اولیا خدا (علیهم السلام) که از نعمت‌های دنیوی زیادی بهره‌مند بوده‌اند و از آن برای رسیدن به سعادت اخروی و رضوان الهی، استفاده کرده‌اند.
پس میان بهره‌مندی از نعمت‌های دنیوی و بهره‌مندی از نعمت‌های اخروی، نه تناسب مستقیم، وجود دارد و نه تناسب معکوس. بلکه هم نعمت‌ها و هم بلاهای دنیا بر اساس تدبیر حکیمانة الهی بین انسان‌ها تقسیم شده(14)، و همة آنها وسیلة آزمایش ایشان است(15).بهره‌مندی یا محرومیت از نعمت‌های دنیا خود به خود نشانة نزدیکی یا دوری از رحمت الهی و سبب سعادت یا شقاوت اخروی نیست.(16)
شواهد قرآنی
بیانات قرآنی، هر چند در غالب موارد به گونه‌ای است که رابطه قراردادی را به ذهن می‌آورد مانند آیاتی که در بر دارنده تعبیر اجر و جزا است(17) ولی از آیات دیگری می‌توان استفاده کرد که رابطه بین اعمال انسان و ثواب و عذاب اخروی، بیش از یک رابطه قراردادی است، بنابراین، می‌توان گفت : تعبیرات دستة اول برای سهولت تفاهم و رعایت حال اکثریت مردم است که ذهنشان با این گونه مفاهیم، آشناتر است.
همچنین در روایات، شواهد فراوانی یافت میشود بر این که اعمال اختیاری انسان، دارای صورت‌های ملکوتی گوناگونی است که در عالم برزخ و قیامت، ظاهر میشود.
اینک نمونه‌ای از آیاتی را که دلالت بر وجود رابطة حقیقی بین اعمال انسان و نتایج اخروی آنها دارد ملاحظه میکنیم:
«و ما تقدّموا لأنفسکم من خیرٍ تجدوه عند الله؛(18) هر خیری که برای خودتان پیش فرستید آن را نزد خدا خواهید یافت».
«یوم تجد کلّ نفس ما عملت من خیر محضراً و ما عملت من سوء تودّ لو أنّ بینها و بینه أمداً بعیداً؛(.19) روزی که هر کس عمل خیری را که انجام داده است، حاضر شده می‌یابد و هر عمل بدی که انجام داده است (نیز). دوست دارد که میان او و اعمال بدش فاصله دوری باشد».
«یوم ینظر المرء ما قدّمت یداه؛(20) روزی که شخص می‌نگرد که دستانش چه چیزی را پیش فرستاده‌اند».
«فمن یعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یره و من یعمل مثقال ذرّةٍ شرّاً یره؛(21) هر کس به اندازة ذره‌ای کار خوب کند آن را خواهد دید و هر کس به اندازة ذره‌ای کار بدی انجام دهد آن را خواهد دید».
«هل تجزون إلاّ ما کنتم تعملون؛(22)؛ آیا جز آنچه مىکردید سزا داده مىشوید؟».
«إنّ الّذین یأکلون أموال الیتامی ظلماً إنّما یأکلون فی بطونهم نارا؛(23) کسانی که اموال یتیمان را به ستم می‌خوردند جز این نیست که آتشی را در شکم‌هایشان وارد می‌کنند».
صرف اینکه انسان در روز قیامت ببیند که چه کارهایی در دنیا انجام داده، پاداش و کیفر آنها نخواهد بود بلکه صورت‌های ملکوتی آنهاست که در شکل نعمت‌ها یا عذاب‌های گوناگون، ظاهر میشود و شخص به وسیله آنها متنعم (بهره مند)یا معذب خواهد شد. چنان که از همین آیه اخیر، استفاده میشود که صورت باطنی خوردن مال یتیم، خوردن آتش است. هنگامی که در جهان دیگر، حقایق ظاهر میشود خواهد دید که باطن فلان غذای حرام، آتش بوده و سوزش درونش را خواهد یافت و به او گفته خواهد شد: آیا این آتش جز همان مال حرامی است که خورده‌ای؟!(24)
خدا دنیا را برای آخرت آفریده است، پس هدف از آفرینش انسان زندگی در دنیا نیست، بلکه زندگی دنیا مقدمه‌ای برای زندگی جاوید اخروی است. امام علی (ع) می‌فرماید: «پسرم، بدان که برای آخرت آفریده شده‌ای، نه برای دنیا و برای رفتن، نه ماندن، و برای مرگ، نه زندگی جاود انه در دنیا که هر لحظه ممکن است از دنیا کوچ کنی و به آخرت درآیی».(25)
پس انسان باید در دنیا دنبال هدفی باشد که در راستای رسیدن به آخرت است. امام علی (ع) در این باره می‌فرماید: «در دنیا از بهره‌های آن چنان توشه بردارید که فردای رستاخیز نگهبانتان باشد».(26)
حضرت در مورد چگونگی برخورد با دنیا کلامی دارند که در عین کوتاهی، بسیار پرمعنا و روشنگر است. می‌فرماید: «کسی که به دیده عبرت به دنیا نگریست، دنیا او را آگاه کرد و کسی که به آن خیره شد، دنیا او را نابینا گردانید».(27) این تعبیر ناظر به تفاوت نگاه ابزاری یا استقلالی به دنیا است.
اگر کسی تمام توجه‌اش به دنیا باشد، به طوری که آخرت را فراموش نماید، نگاه استقلالی به دنیا دارد. این نگرش، ناپسند است اما اگر دنیا را پلی برای آخرت دانست، از این وسیله جهت کسب درجات معنوی استفاده می‌کند. این نگرش، پسندیده و عین آخرت است.
شخصی به امام صادق (ع) عرض کرد: اهل دنیا بوده و دنیا را دوست دارم، حضرت فرمود: «با دنیا می‌خواهی چه کنی؟» گفت: ازدواج کنم و به مکه بروم و بر اهل و عیالم روزی برسانم و دوستان را کمک نمایم، حضرت فرمود: «این دنیا نیست، بلکه آخرت است».(28) زیرا این امور در رابطة آخرت انجام می‌گیرد.
نتیجه:
زندگی در دنیا باید به گونه‌ای باشد که ما را به سعادت اخروی نزدیک سازد. در این صورت زندگی، سالم و به دور از گناه و ظلم و فساد و بر اساس مهرورزی به دیگران و خدمت به مردم و رعایت اصول اخلاقی خواهد بود.
از دیدگاه مسلمانان مراحل وجود، منحصر به‌زندگی مادی‌و دنیایی نیست. آنان‌با اعتراف به عظمت دنیا در درجه‌ای‌که هست، به‌زندگی دیگری‌که‌‌عظیم‌تر و وسیع‌تر است، قائل‌‌اند.دنیا در برابر آخرت چیزی به شمار نمی‌رود و انسان در ماورای عالم مادی دنیوی به حیات خود ادامه خواهد داد. دامنه وجود و حیات انسان تا ماورای دنیا گسترده‌است.
با این اهمیت نباید هدف‌نهایی خود را دنیا و مادّیات قرار دهد و خود را به دنیا بفروشد.
علی(ع) می‌فرماید: «ولبئس‌المتجر أن تری‌الدّنیا لنفسک‌ثمناً ؛(29) بدمعامله‌ای است که خود را به دنیا بفروشی‌و ارزش وجودی خود را با دنیا عوض‌کنی».
در روایت دیگر از امیرالمؤمنین(ع) آمده‌است: « ارزش تو بهشت است. خودت‌را به کمتر از آن نفروش».(30)
دنیا به اندازة خودش ارزشمند است‌و آخرت‌نیز به اندازة خودش. عاقل‌کسی‌است‌که برای هر کدام به اندازة منزلت آنها سرمایه‌گذاری‌کند.
امام‌کاظم(ع) فرمود: «بهرة‌هایی‌برای دنیایتان قرار دهید، به مقداری که اشتها و به‌آن تمایل دارید و از آن برای امور دینی‌کمک بگیرید. از ما نیست هر کس‌که دنیایش‌را برای دینش رها می‌کند یا دینش‌را برای دنیایش رها سازد».(31)
لقمان‌حکیم به فرزندش فرمود: «طوری‌در دنیا وارد نشو که‌به‌آخرتت‌زیان وارد شود. دنیا را نیز طوری رها نکن که سربار و مزاحم جامعه باشی».(32)
وقتی‌که امیرالمؤمنین در بصره بر «علاء بن زیاد» برای عیادت او وارد شد، علاء به امیرالمؤمنین(ع) گفت: برادرم«عاصم» عبایی‌بر تن کرده و خود را از دنیا آسوده نموده(گوشه‌نشینی‌و رهبانیت اختیار کرده‌است). حضرت فرمود: او را نزد من‌آرید. وقتی‌وارد شد، حضرت به او فرمود: «یا عدیّ نفسه لقد استهام‌بک‌الخبیث‌اَمّا رحمت أهلک‌و ولدک؛ ای‌دشمن‌جان خویش! راه‌خبیثی(شیطان) بر خود هموار کردی، آیا نباید به زن و بچه‌‌ات رحم‌کنی؟!»
به حضرت‌گفت: شما با این‌لباس‌خشن‌و زندگی فقیرانه و خوراک ناگوار زیست می‌کنید. پس‌چرا خود چنین هستید؟ حضرت فرمود: «من‌مانند تو نیستم. خداوند بر امامان‌و پیشوایان حق لازم کرده که خود را با ضعیف‌ترین مردم تطبیق دهند تا بر فقرا سخت‌نگذرد».(33)
امام‌مجتبی(ع) به‌جناده‌فرمود: «اعمل لدنیاک کأنّک‌تعیش‌أبداً واعمل‌لآخرتک کأنّک تموت غداً ؛(34) برای‌دنیایت کار و تلاش‌کن مانند کسی‌که همیشه در دنیا زنده خواهد بود و برای اخرتت طوری عمل‌کن و آمادگی داشته باش، مثل این که فردا خواهی مرد».
کار و تلاش و زندگی‌دنیوی به اندازة معقول، از وظایف هر فرد است، ولی‌نباید دنیا را اصل‌قرار داد و آخرت‌را فراموش‌کرد.
آن حضرت فرموده است: «فأنزل‌الدّنیا بمنزلة المیتة‌خذ منهما ما یکفیک؛ دنیا را مانند مردار محسوب‌کن. به اندازه‌ای که دنیایت‌آبرومندانه‌اداره‌شود، اکتفا کن و بیش از آن خود را به زحمت نیانداز».(35)
پی‌نوشت‌ها :
1. کهف (18) آیه 36.
2. فصلت (41) آیه 50.
3. باید توجه داشت که در قرآن کریم، از پاداش و کیفر دنیوی نیز یاد شده ولی پاداش و کیفر کامل و پایدار، مخصوص آخرت است.
4. سبأ (34) آیه 37.
5. شعرا (26) آیه 88؛ لقمان (31) آیه 33؛ آل عمران (3) آیه 10 و116؛ مجادله (58) آیه 17.
6. بقره (2) آیه 166؛ مؤمنون (23) آیه 101.
7. انعام (6) آیه 94.
8. مریم (19) آیه 80 و 95.
9. رعد (13) آیه 23؛ غافر (40) آیه 8؛ طور (52) آیه 21.
10. اسراء (17) آیه 72.
11. حج (22) آیه 46.
12. طه (20) آیه 124ـ126.
13. بقره، آیه 200؛ آل عمران، آیه 77؛ اسراء، آیه 18، شوری (42) آیه 20؛ احقاف (46) آیه 20.
14. زخرف (43) آیه 32.
15. انفال (8) آیه 28، تغابن (64) آیه 15، اعراف (7) آیه 168، کهف، آیه 7؛ مائده (5) آیه 48؛ انعام، 165، نمل (27) آیه 40؛ آل عمران، آیه 186.
16. آل عمران، آیه 179؛ مؤمنون، آیه 56؛ فجر (89) 15ـ16.
17. تعبیر (اجر) در حدود نود بار، و تعبیر (جزا) و مشتقاتش بیش از صد بار در قرآن کریم بکار رفته است.
18. بقره، آیه 110؛ مزمل (73) آیه 20.
19. آل عمران، آیه 30.
20. نبأ (78) آیه 40.
21. زلزال (99) آیه 7ـ8.
22. نمل، آیه 90؛ قصص (28) آیه 84.
23. نساء (4) آیه 10.
24. آموزش عقاید، ج 3، ص 104 ـ 100 و ص 122 ـ 108.
25. نهج البلاغه، نامه 31.
26. همان، خطبه 63.
27. همان، خطبه 81.
28. بحارالانوار، ج 73، ص 106، ج 3، ص 104 ـ 100 و ج 3، ص 122 ـ 108.
29. همان، ج75، ص.
30. بحارالانوار، ج، ص؛ نهج‌البلاغه، حکمت.
31. میزان‌الحکمه، عنوان.
32. همان.
33. بحارالانوار، ج، ص.
34. همان، ج، ص.
35. مستدرک الوسائل، ج 16، ص 165.
به نام خدا
با سلام
اگر ترک لذت ، لذت بدانی دگر لذت ، لذت ندانی ...
از کسی چیزی مخواه ... اگر بدهد منت است ... اگر ندهد ، ذلت ... از خدای بخواه ... اگر بدهد نعمت است ... اگر ندهد حکمت ...
یادمان باشد ...
این ما هستیم که به دیگران می آموزیم چگونه با ما رفتار کنند ...
یادمان باشد :
•هر چه قدر هم زندگی کنی باز به مرگ ختم میشه.
•هر چه قدر همسر زیبا و مهربون و فرزندان متعدد در آغوش خود داشته باشی در نهایت این سینه خاک هست که تو را به آغوش می کشه .
•هر چه قدر اتومبیلهای لوکس و گرون قیمت سوار بشی باز آخرین چیزی که روی اون سواری طابوته که حتی چرخ هم نداره.
•هر چه قدر کلید درهای مختلف ویلا و خانه و کارخانه توی جیبت صدا بدن با آخرین خانه ای که داری قبره که بدون در و بدون کلیده.
•هر چه قدر به صورتت مواد آرایشی مختلف بمالی باز آخرش چهرتون خاک آلود و کثیف میشه .
•هر چه قدر غذاهای رنگارنگ میل کنی و به بدنت برسی باز نهایت این اعضای بدن شماست که غذای کرمها و جانوران خاکی میشه.
•هر چه قدر کار کنی و زحمت بکشی تا پول به دست بیاری در نهایت یک ریال هم با خودت به جایی نمی بری.
•هر چه قدر لباسهای زیبا گران بپوشی باز آخرین لباست آنقدر ساده هست که حتی جیب هم نداره .
•هر چه قدر بازی کنی و خودت رو بادوستان مختلف سرگرم کنی باز نهایت همبازی تو عقرب و کرم و سوسک هست .
•••••زندگی کن ،همسر و فرزند داشته باش، خودرو خوب سوار شو، خانه ای راحت داشته باش، به ظاهرو چهرت برس، غذاهای خوب بخور، کار و تلاش کن لباس خوب بپوش و بازی های مختلف انجام بده
اما…اما…اما...
مرگ را هرگز فراموش نکن
یادمان باشد دست به کاری نزنیم که از شرمندگی نتوانیم آن را برای دیگران تعریف کنیم .
[FONT=arial]یادمان باشد که : با یک نگاه هم ممکن است بشکنند دل های نازک.
[FONT=arial]
یادمان باشد که : امید، خوشبختانه از دست دادنی نیست.
[FONT=arial]
یادمان باشد که : هوشیاری یعنی زیستن با لحظه ها.
با نام خدا
.
یادمان باشد :
مســـــافریم
هر چه قدر دل نبندیم آسوده خواهیم رفت . . .
آسوده تر رها خواهیم گشت از این قفس ...
یادمان باشد
که اگر خاطرمان تنها شد طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم
یادمان باشد که به یادش باشیم
سلام
من هم یه چیز بگم :
«الم یعلم ان الله یری»
آیا نمی داد که خدا او را می بیند.
«كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ »
هرگز چنين نيست اگر علماليقين داشتيد (۵)
اگر ما علم یقین به خدا و عذاب الهی داشتیم هرگز گناه نمی کردیم. (آدم زیادی رو می شناسم که می گن اون دنیا تو عذاب الهی خواهیم سوخت ولی باز هم گناه می کنند.)
[FONT=Microsoft Sans Serif]يادمان باشد :
اگر هیچ کس به یادمان نباشد
اگر در دل هیچ کس جایی برایمان نباشد
اگر هیچ کس برایت نماده باشد
...
فقط اوست که بنده اش را می خواند
دستم را بگیر «یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین»
:Gol::Gol::Gol:
یادمان باشد هر کاری را با نام خدا آغاز کنیم .
یادمان باشد هر کار موفقت آمیز و خیر انجام می دهیم از خداوند است و پس انسان چیزی از خود ندارد که به مغرور شود.
یادمان باشد که در هر کاری بر خدا توکل کنیم زیرا
«مؤمنان همان كسانىاند كه چون خدا ياد شود دلهايشان بترسد و چون آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان بيفزايد و بر پروردگار خود توكل مىكنند (۲) سوره ی انفال »
[FONT=Microsoft Sans Serif]يادمان باشد :
پیمانی را که در طوفان با خدا می بندی
در آرامش فراموش مکن
:Gol::Gol::Gol:
یادمان باشد دنیا از خداست نا سپاسی نکنیم
یادمان باشد که هیچ گاه از خود زیاد تعریف نکنیم زیرا تعریف بیش از حد موجب غرور و غرور موجب دوری از خدا ست
انسان همانند رودخانه است
هر چه عمیق تر آرامتر
:Gol::Gol::Gol:
«...هُو اَقرَبُ لِلتَقوی»
حرف های خدا جالب است
تقوا چیزیست که می توان فاصله را نسبت به آن سنجید؛
تقوا چیزیست که هر کسی می تواند فاصله با آن را بسنجد و بفهمد؛
تقوا چیزی ست که می توان به آن نزدیک شد؛
تقوا چیزیست که باید دائم به آن نزدیک تر شد..
یادم باشه خندم باعثه گریه کسی نشه:ok:
شاید هم احمده
یادمان باشد هیچ کجایی نیست که خدا نباشد
و خدا در ذات انسان نهفته است
[FONT=Microsoft Sans Serif]
یادمان باشد:
بنده خدا، کسی بوده که به خدا ایمان داشته و خدا را اطاعت می کرده
سقوط بنده، تدریجی است
نعمت زیاد، وسیله امتحان مومن است
رفاه زیاد، عامل فراموشی بنده از شکر پروردگار است
سرگرم نعمت های فراوان نشویم
شکرگزاری، مانع سقوط است
در جهت بندگی و اطاعت پروردگار از نعمت ها استفاده کنیم
نعمت ها عامل بندگی ما باشد، نه مایه ی شرمندگی ما
هدایت را از خدا بخواهیم و به ایمان قلیلمان مغرور نشویم
که هدایت تنها به دست خداست.
یاد مان باشد :
او خواهد آمد وجهان را پر از عدل وداد خواهد نمود .
از مجموع روایاتی که در کتاب‌های حدیث، تفسیر و تاریخ دربارة عصر ظهور مهدی موعود نقل شده، دو مطلب دربارة مشخصات آخر الزمان ـ به معنی عصر مهدی موعود ـ به صورت تواتر معنوی به دست می‌آید:
نخست اینکه در این عصر، پیش از ظهور مهدی موعود، فساد اخلاق و بیداد و ستم همة جوامع بشری را فرا
می‌گیرد و به صورت عام‌ترین پدیده در روابط انسان‌ها در می‌آید.
دیگر اینکه پس از ظهور مهدی، تحول عظیمی در جوامع واقع میشود: فساد و ستم از میان می‌رود و توحید و عدل و رشد کامل عقلی و عملی در سراسر زندگی انسان‌ها گسترش می‌یابد.
معروف‌ترین حدیث که با عبارات گوناگون نقل شده، علامت اصلی دوران حکومت مهدی در آخرالزمان را، با گسترش عدل بر سراسر جهان یاد می‌کند: «خداوند جهان را که از بیداد و تباهی آکنده شده است، به وسیله او از قسط و عدل پر می‌سازد.»
برخی، مجموعة مشخصات و علائم آخرالزمان را که مربوط به عصر مهدی موعود میشود و در احادیث پیشگویی شده است، چنین تفسیر کرده‌اند: پیروزی نهایی صلح و عدالت و آزادی، حکومت جهانی واحد، عمران تمام زمین، بلوغ بشریت به خردمندی کامل و آزادی از جبرهای طبیعی و اجتماعی، برقراری مساوات کامل میان انسان‌ها در امر ثروت، منتفی شدن کامل مفاسد اخلاقی، منتفی شدن جنگ، سازگاری انسان و طبیعت.(1)
پی‌نوشت‌ها:
1. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج 1، ص 135 ـ 134.
یادمان باشد اگر اگر خاطرمان تنها شد
طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم
یادمان باشد ...
همیشه شیرین ترین و دلچسب ترین هدیه ها و ابراز محبت ها زمانی است که
غافلگیرانه باشد، هیچ دلیل خاصی نداشته باشند، درپاسخ به هیچ کاری نباشند و
مطمئن باشید که از فرد مقابل انتظار هیچ نوع جبرانی نمی رود!
یادمان باشد ...
یاد مان باشد که زینب قهرمان کربلاست
یاد مان باشد که زینب اسوه صبر وصفا ست
یاد مان باشد که هفتاد دو تن در کربلاست
یاد مان باشد که زینب خواهر خون خداست
یاد مان باشد که زینب جلوه ایثار است
یاد مان باشد که زینب نقطه پر گار است
یاد مان باشد که زینب یاد گار فاطمه است
یاد مان باشد که زینبچون بهار فاطمه است
[FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman]
[FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman]
[FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman]
[FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman]
[FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman]
[FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman]
[FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman]
[FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman][FONT=Times New Roman]
يادمان باشد؛
حركت از ماست و بركت از خداوند متعال