جمع بندی معنی «کار نیکو کردن از پر کردن است - رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود»

رییس در فرض سوال اشاره کردم که به یک میزان دقت و تدبر کرده باشیم .

صحبت این سوال این را با یک مثال میگویم.

فرض کنیم دو نفر میخواهند در دو سایت متفاوت در باره مسایل دفاع مقدس صحبت کنند
یکی میگوید من تا میتونم هر روز یا در هر هفته عکس میگذارم (کار نیکو کردن از پر کردن است)
و دیگری میگوید من هر وقت بشه عکس میگذارم ولی تا اخر بقای سایت عکس خواهم گذاشت( رهرو اهسته پیوسته)

یا فرض کنیم دو نفر اهل ختم قرانی برداشتن هستند
یکی میگوید من در ماه شده باشه 10 ختم انجام میدهم(کار نیکو کردن از پرکردن)
یکی میگوید من در ماه دو ختم انجام میدهم(اهسته پیوسته)

یا یکی میگوید من ختم 14000 صلوات برمیدارم
یکی میگوید ختم 5 میلیون صلوات برمیدارم

گروهی که اهسته پیوسته را ملاک خود قرار میدهند چون فکر میکنند تب هر چه بیشتر باشد عرق هم بیشتر( احتمال میدهند فعالیت بیشتر موجب خستگی شود و خستگی جلوی ادامه راه را بگیرد)

و مثال های دیگری در بین این 2 تفکر وجود دارد.

توصیه طی راه از سوی اسلام انبیا ایمه بزرگان و حتی سایر ادیان چیست؟؟؟
تجربه شما کدام را بهتر دیده است؟؟؟

بعید کسی بتونه از هر دو روش استفاده کنه و بنا به نهادینه شدن یکی از دو روش در زندگیش همیشه یکی را در طی طرق انتخاب میکند.

...........

رییس اگر براتون زحمتی نیست داستان ادبی هر دو این مثل ها را در این تاپیک بیاورید ممنون میشوم اگر که نه خودم این کار را خواهم کرد.

[="Tahoma"][="DarkGreen"][=12]

مرا ببخشید رییس یادم رفته بود دقیقا بگویم مورد راه در مسایل مادی نیست . زیرا میخواهیم در مورد راهی صحبت کنیم که با عمل انسان طی میشود که حتی فقرا هم بتوانند نوع روش طی راه را انتخاب کنند ولی در مورد قضیه نذورات امام حسین کاملا حق با ابوی محترمتان است.
توصیه اسلام در قران هم در مورد مسایل انفاق و نذر حد میانه است . نه خیلی کم نه خیلی زیاد که چیزی برا خودمون نماند.

...........

خوب شما در انتخاب روش اهسته پیوسته همان احتمالی را در نظر گرفتید که خیلی ها در نظر میگیرند که تب تند زود هم عرق میکند.
ایا خودتان یا اطرافیانتان که که از روش پرکردن استفاده کردن شکستی تجربه کردید ؟؟؟
ذکر شکست به صحبت کمک میکند.[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]روسایی که در این بحث شرکت دارید یک طورایی صحبت در مورد وسع نفس است که در قران بهش اشاره شده . و در واقع ادم باید در طریق راه وسع نفسش را بشناسد تا بتواند یکی از این دو راه را انتخاب کند.

امیدوارم این راهنمایی به کاملتر شدن بحث کمک بکند.[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

از روح کلام من بر میاید که طرفدار سیستم کار نیکو کردن از پرکردن باشم. در واقع کاری که زیاد انجامش دهیم . زیاد تکرارش کنیم . زیاد تمرین کرده باشیم[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

مگر همین الان برخی فوتبالیست ها نیستند که هر روز دو ساعت تمرین اختصاصی در مورد کاشته انجام میدهند؟؟؟
یا همین الان توابی هست که اگر حجت الهی هم برایش بیاید که گناهانش بخشیده شده باز هم به راهش ادامه میدهد .

خیلی مهمه ظرف و استقامت نفس را بشناسیم و به نوعی ببریمش بالا .

توصیه بسیاری از بزرگان در جهاد را شنیده ایم . توصیه ای رهبری در مسیله اقتصاد مقاومتی به عمل نمیشیند مگر اینکه از فاز اهسته پیوسته در بیایم .

اگر خود شما به جای انجام مستحبات فقط نماز واجبتان را سر وقت میخواندید ثواب 70 حج را کسب میکردید .
من ادمی سراغ ندارم که از دو روش استفاده کند . چون روح و جسمش باب یک روش میشود و هماهنگی اعضا و قوا برای یک نوع روش به کار نشسته و دیگر نمیتواند در یک راه از روش دیگر استفاده کند چون خود به خود به سمت روشی میرود که همیشه ازش استفاده میکند.

شکست افراد در هر کدام از این راهها به عدم شناخت نفسشون و ظرف نفسشون برمیگردد .

...........

دوستی دارم که بمن گله میکرد چرا اینقدر تند پیش میروی و مثل همین اهسته پیوسته را میزد الان او همان مسیر را دیگر طی نمیکند و من کماکان دارم به روش پرکردن و زیاد انجام دادن پیش میروم .درحالی که او وقتش را دارد که ان کار را انجام دهد اما وقتش را برای امور دیگر صرف کرده است[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

فکر کنم بخاطر این ایام سرتان شلوغ است و نشده این مطلب را استخراج کنید .
برای کمک کردن به بحث خودم مطلب کار نیکو کردن از پر کردن است را اینجا ذکر میکنم.

در هفت پیکر نظامی در بخشی که مرتبط با بهرام گور است چنین داستانی وجود دارد .
نقل به مضمون

روزی که بهرام با خدمه اش به شکار میرفته اهویی را میبیند و به غلامش اشاره میکند که میتوانی طوری به سوی اهو تیر بیاندازی که دو گوشش بهم دوخته شود؟؟؟
غلام در جواب میگوید که خیر این کار شماست . زیرا کار نیکو کردن از پر کردن است .
ان روز به بهرام برمیخورد که چرا چنین حرفی بهش زده شده و دستور اعدام غلام را هم صادر میکند که بعد از کش و قوس فراوان دستور شکسته میشود و غلام از انجا میرود.

سالها میگذرد تا روزی که بهرام در دشت در حال چرخیدن بود که خدمه اش اشاره میکنند به فردی در کوه که روی دوشش گاوی را به بالا میبرد و سن فرد هم بالاست.
بهرام به سوی او میرود و از او میپرسد چطور به این رتبه رسیده است.
فرد میگوید این گاو زمانی که گوساله بود و من جوانتر بودم هر روز روی کولم میگذاشتم و تا بالای کوه میبردم و امروز بخاطر اینکه روزها و سالها چنین کاری را انجام دادم دیگر تن و توانم اماده چنین کاری است .
و برمیگردد این ضرب المثل را تکرار میکند که کار نیکو کردن از پرکردن است.
و پس از بحث هم اشاره به داستانش با بهرام میکند و همدیگر را میبخشند .

در اینجا مثل از این کار نیکو کردن ازپر کردن است دقیقا به زیاد انجام دادن و تمرین کردن برمیگردد.
همانطور که بهرام سالها تمرین کرده بود تا چنین اهو را شکار کند و غلام در جوابش ان را گفت خود غلام هم سالها تمرین کرده بود که در پیری توان حمل گاو را داشت.

تمرین کردن با تکرار کردن در ارتباط است.
تکرار کردن با زیاد انجام دادن.

در ادامه به داستان رهرو اهسته پیوسته اشاره خواهم کرد .[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

خوب قرار نیست تو کاری که تا کنون وارد نشدیم که با عجله و بی دقت کار کنیم. در بالا اشاره کردم . میزان دقت برابر است .
جهاد های که در قران به ان اشاره شده .
عبادت در شب
سالهای مزین به نام جهاد
اقتصاد مقاومتی
همه و همه اینها با اهستگی بدست نمیاید.
فکر میکنم توصیه دین و بزرگان هم بیشتر به پرکردن باشد تا اهسته رفتن.

................

فرض کنید شما هر پنج شنبه دعای کمیل به حرم شهرتون میروید
خوب اگر کاری پیش بیاید و نتوانید بروید چون روش پرکردن را انتخاب کرده اید برای روح و نفستون سخته دعای کمیل را ان روز نخواند و هر طور شده در خانه بجایش میاورد اگر نشود به حرم برود.
اما اگر هر هفته در خانه بخوانید و کاری پیش بیاید
هیچ بعید نیست که ان روز نخوانید.

در واقع با روش پرکردن شما به 100 راضی میشوید و اگر مشکلی پیش بیاید باز به 100 نزدیک میمانید
اما در روش اهسته شما به هر عددی راضی هستید[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

سستی نکردن و کار تکمیل کردن در اینجا بحث نیست و همه میدانیم کار را ان کرد که تمام کرد و البته در این باب حدیث هم داریم که الان تو ذهنم نمیاد.

موفق شدن در کشور ما که اسلامی است نیاز به ممارست (جهاد) بیشتر دارد اگر نداشت که این همه سال رهبری در نام سال از لفظ جهاد استفاده نمیکرد.
با اهسته رفتن اگر قرار باشد موفق بشویم دیرتر موفق میشویم و اگر قرار باشد شکست بخوریم دیرتر شکست میخوریم بلعکس روش پرکردن.

اگر همین بحث را مثلا حاج اقا پناهیان میکرد الان صدتا فایل صوتی ازش ساخته شده بود و همه میگفتند صحیح است اما از زبان من که خارج میشود بحث های حاشیه ای وسط میاید.
بابا من برای بسیاری از مباحث در اینجا کلی تماس میگیرم و تحقیق میکنم(همچون شما کارشناسان) و همین بحث را از یک استاد ادبیات ( نه استاد درپیتی) که دارای مدرک دکترا هم میباشد پرسیدم.

مکه که نرفتم اما وقتی به غار حرا نگاه میاندازید متوجه میشوید چه مسیر طولانی را پیامبر طی میکرده تا در انجا به عبادت و تفکر بپردازد .
ایه الله بهجت میفرمایند(نقل به مضمون) پیامبر اگر به ان همه رتبه و مدارج عالیه رسید همه اش از عبادت و جهادش بوده است.
به پیامبر هم که نگاه میاندازیم میبینیم قبل از اشارات قرانی داشته روش پرکردن را طی میکرده است.[/]

شما لطف دارید
ولی یک باور غلط را باید جلویش را گرفت.

الان وقتی داستان رزمندگان را میخوانید داستان یک گروه رزمنده بیشتر به شما میچسبد رزمنده ای که بعد از جراحت باز به صحنه نبرد میامد در حالی که میتوانست در خانه باشد.
اینها همه مصداق پرکردن است.
ان غلام در زمان بهرام بخاطر مصاحبت با بهرام مجبور بود با ان لفظ (لفظ کار نیکوکردن) صحبت کند
به بهرام هم برخورد.
و سال ها بعد بهرام هم فهمید کار نیکو چیست و هم فهمید قضیه پرکردن چیست .

در ادامه به داستانهای مرتبط با اهسته رفتن اشاره میکنم.

باز هم تکرار میکنم در طی کردن طریق قرار است از یک میزان دقت و تدبر استفاده شود.
و این را هم تکرار میکنم هیچ انسانی وجود ندارد که یک راه را اهسته برود یک راه را پرکردن برود.
زیرا یکی از این دو روش به ذاتش افزوده میشود و خود بخود در هر راهی همون روشی را استفاده میکند که همیشه برای طی راه استفاده میکند.

[="Tahoma"][="DarkGreen"]این حکایت سعدی زیاد به بحث ما مرتبط نیست اما شعری که در ان امده قدری به بحث اهسته پیوسته رفتن مرتبط است.

روزی به غرور جوانی سخت رانده بودم و شبانگاه به پای کریوه‌ای سست مانده. پیرمردی ضعیف از پس کاروان همی‌آمد و گفت چه نشینی که نه جای خفتنست؟ گفتم چون روم که نه پای رفتنست. گفت این نشنیدی که صاحب دلان گفته‌اند رفتن و نشستن به که دویدن و گسستن

ای که مشتاق منزلى ، مشتاب

پند من کار بند و صبر آموز

اسب تازی دو تک رود به شتاب

واشتر آهسته میرود شب و روز[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]داستان رهرو اهسته و پیوسته اکثرا به همان داستان مسابقه دو خرگوش و لاک پشت اشاره شده است.[/]

[="Tahoma"][="DarkGreen"]وقتی به اسم سه سال اخیر دقت میکنیم همش رهبری از لفظ جهاد استفاده کرده است.
این لفظ جهاد خود نشان میدهد که ما باید به دنبال روش کار را با پرکردن انجام دهیم.

متاسفانه اکثریت جامعه با روش اهسته پیوسته پیش میروند.

همین الان اگر یک کارمند ایرانی را در یک اداره المانی به کار بگیرند بعد از 1 ساعت خسته میشود
چون یک ساعت کار او در المان برابر با همین 8 ساعت کارش در ایران است.
حال فکر کنید المانیه 8 ساعت چگونه کار میکند.

دوستانی که از سوی شرکتهایی همچون نفت و فولاد برای کاراموزی به سایر کشورها میروند حرف بالای مرا خوب میفهمند.

.............

ایه الله بهجت هم میفرمایند که حضرت محمد به ان رتبه ها رسیده بخاطر همان عبادت های شبانه اش بوده است.

یا الان دکترظریف بخاطر مذاکرات بهار قدری محبوب شد بخاطر این بود که با روش پرکردن در ایام عید حسابی کار کرد(کار به بحث سیاسی اش ندارم)

یا شهدای که قبل شهادت مجروح میشدند و باز میدیدیم یک راست بعد از مداوا در بیمارستان به منطقه میامدند.

خود من (بخاطر امر به معروف میگویم) در ایام نیمه شعبان از اول نادری اهواز راه میوفتم تا اخر نادری ( حتی پس کوچه ها) و نیم ساعت کنار هر ایستگاه نذری میایستم و کمکش میدهم تا نذرش را سریع تمام کند و باز همین مسیر را برمیگردم و اخر شب کنار یکی از ایستگاه های شلوغ میایستم و تا اخر نذرش کمک میدهم.

خوب اگر یکسال کاری برایم پیش بیاد بنا به عادت باز هم میروم شاید به قدر سال قبلش کار نکنم ولی باز در حد یک ساعت به یکی از ایستگاه ها کمک میدهم.
اما کسی که به روش اهسته پیوسته میرود نهایتا هر سال به ایستگاهی یک ساعت کمک میدهد اگر برایش کاری پیش بیاید در یکی از سالها اصلا نمیرود.

در واقع کف کار کردن پرکردن در مواردی که سرش کلی کار و بار بیوفته اوج کار اهسته پیوسته است.
و کف کار هسته پیوسته ها صفر است.

[SPOILER]در عجبم که چرا برخی از روش اهسته پیوسته حمایت میکنند در حالی که دین ما درش کلمه ای به نام جهاد است کلمه ای به نام سبقت است[/SPOILER][/]