جمع بندی پاسخ به شبهه: آیا بیعت غدیر جایگاهی در قرآن دارد؟
تب‌های اولیه
با سلام
لطفا اساتید به این شبهه اهل سنت جواب دهند
.
شکی نیست که بیعت مزعوم غدیر نزد امامیه بسیار افضل و بزرگ است طوری که آن را عید گرفته ونام عید الکبیر بر آن نهاده اند وبه زور وبهتان می گویند که ایه ابلاغ واکمال در این روز نازل شده ومی گویند که ۱۰۰۰ نفر با علی بیعت کردند وهرکس آن را انکار کند کافر و مرتد است...
در قرآن در مورد دو بیعت صحبت شده که در نزد شیعه اصلا مهم هم نیستند
بیعت اول: لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبَایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَهِ فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَنزَلَ السَّکِینَهَ عَلَیْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحاً قَرِیباً.سوره الفتح ۱۸
«به راستى خدا هنگامى که مؤمنان زیر آن درخت با تو بیعت مىکردند از آنان خشنود شد و آنچه در دلهایشان بود بازشناخت و بر آنان آرامش فرو فرستاد و پیروزى نزدیکى به آنها پاداش داد».
بیعت دوم:(یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا جَاءکَ الْمُؤْمِنَاتُ یُبَایِعْنَکَ عَلَى أَن لَّا یُشْرِکْنَ بِاللَّهِ شَیْئاً وَلَا یَسْرِقْنَ وَلَا یَزْنِینَ وَلَا یَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا یَأْتِینَ بِبُهْتَانٍ یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا یَعْصِینَکَ فِی مَعْرُوفٍ فَبَایِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ) الممتحنه ۱۲
(اى پیامبر چون زنان باایمان نزد تو آیند که [با این شرط] با تو بیعت کنند که چیزى را با خدا شریک نسازند و دزدى نکنند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و بچههاى حرامزاده پیش دست و پاى خود را با بهتان [و حیله] به شوهر نبندند و در [کار] نیک از تو نافرمانى نکنند با آنان بیعت کن و از خدا براى آنان آمرزش بخواه زیرا خداوند آمرزنده مهربان است)
.
بیعت رضوان و بیعت نساء:
حال چرا در مورد بیعت رضوان ونساء که به زعمشان اهمیتی ندارد سخن گفته شده اما از بیعت غدیر که حد فاصل کفر وایمان است سخنی ولو به اندازه سر سوزنی در قرآن نشده؟
شاید بپرسند چرا می خواهید که در قرآن باشد؟
می گوییم علی رضی الله عنه می فرماید(وکفى بکتاب الله حجیجا و خصیما) ( بحار الأنوار ۷۴/۴۴۱ – تحف العقول ۲۱۱)
(کتاب خدا تو را کافی است وبه آن اطمینان)روایتی است که در کتب امامیه آمده..
سوال: طلب ما آیه صریح و محکم و واضح است در مورد این بیعت مزعوم نه سفسطه نه مغلطه ونه فلسفی ونه انشاء آیه صریح و واضح.
.
.
شکی نیست که بیعت مزعوم غدیر نزد امامیه بسیار افضل و بزرگ است طوری که آن را عید گرفته ونام عید الکبیر بر آن نهاده اند وبه زور وبهتان می گویند که ایه ابلاغ واکمال در این روز نازل شده ومی گویند که ۱۰۰۰ نفر با علی بیعت کردند وهرکس آن را انکار کند کافر و مرتد است... در قرآن در مورد دو بیعت صحبت شده که در نزد شیعه اصلا مهم هم نیستند
سوال: طلب ما آیه صریح و محکم و واضح است در مورد این بیعت مزعوم نه سفسطه نه مغلطه ونه فلسفی ونه انشاء آیه صریح و واضح.
با سلام و عرض ادب
1) آنچه درغدیرخم موضوع اصلی نزول آیه ی ابلاغ و اکمال بوده، اعلان اکمال دین و اتمام نعمت و رضایت خدای متعال از دین اسلام به واسطه ی جایگاه امامت و ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) و رهبری جانشینان معصوم آنحضرت بوده است. این امری است که اقتضای نزول آیه را داشته و عید بودن این روز و شرافت آن بر سایر اعیاد نیز از این جهت بوده؛ نه از جهت بیعت مردمی که بعد از مدت کوتاهی گروه زیادی از انان بیعت خویش را نقض نمودند.
«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِين»؛[1]اى پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، كاملًا (به مردم) برسان! و اگر نكنى، رسالت او را انجام نداده اى! خداوند تو را از (خطرات احتمالى) مردم، نگاه مى دارد و خداوند، جمعيّت كافران (لجوج) را هدايت نمى كند.
«الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِينا»؛[2]امروز، كافران از (زوال) آيين شما، مأيوس شدند بنا بر اين، از آنها نترسيد! و از (مخالفت) من بترسيد! امروز، دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آيين (جاودان) شما پذيرفتم.
اما اینکه در این نوشتار بین شده که در روز غدیر هزار نفر؟! با حضرت امیر(علیه السلام) بیعت کردندحرف و سخنی سخیف است؛ زیرا همه ی کسانی که در منطقه غدیر گرد آمده بودند بیعت نمودند و پیشتاز آنان نیز شیخین بودند؛ که البته این بیعت را بخاطر غلبه ی هوا و هوس شکستند؛ چنانچه به نقل ذهبی در «سیر اعلام النبلاء» ابو حامد غزالی در مورد حقیقت بیعت آنان گفته است:
«ذَكَرَ أَبُو حَامِدٍ فِي كِتَابِهِ (سِرّ العَالمين وَكشف مَا فِي الدَّارين) فَقَالَ فِي حَدِيْث: (مَنْ كُنْتُ مَوْلاَهُ، فَعَلِيٌّ مَوْلاَهُ) أَنَّ عُمَر قَالَ لعلِي: بخٍ بخٍ، أَصْبَحتَ مَوْلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَمُؤْمِنَة. قَالَ أَبُو حَامِدٍ: وَهَذَا تَسْلِيمٌ وَرِضَىً، ثُمَّ بَعْد هَذَا غَلَبَ عَلَيْهِ الهَوَى حُباً لِلرِّيَاسَة، وَعَقْدِ البُنُوْد، وَأَمرِ الخِلاَفَة وَنَهيهَا، فَحملهُم عَلَى الخلاَف، فَنبذُوهُ وَرَاءَ ظُهُوْرهِم، وَاشتَرَوْا بِهِ ثَمناً قليلاً، فَبِئس مَا يَشترُوْنَ».[3]
البته این نکته در آیه ی ابلاغ نیز مهم می باشد که خدای متعال می فرماید:«وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ»، وبدیهی است که مراد از ناس نیز افرادی خارج از مسلمانان همراه پیامبر(صلی الله علیه وآله) نبودند؛ بلکه در میان آنها بودند، کسانی که ظاهرا مطیع؛ اما در باطن منافق و ناقض عهد می باشند.
2) همچنین آنچه در بیعت رضوان مطرح است، بیعت گروه اندکی از مسلمانان است که از روی اخلاص و ایمان با پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) بیعت نمودند تا از آنحضرت دفاع نمایند و پشت به دشمن نکنن وبه واسطه ی چنین امری موجبات رضای خدای متعال را فراهم ساختند. «لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَرِيباً»؛[4] خداوند از مؤمنان- هنگامى كه در زير آن درخت با تو بيعت كردند- راضى و خشنود شد خدا آنچه را در درون دلهايشان (از ايمان و صداقت) نهفته بود مى دانست از اين رو آرامش را بر دلهايشان نازل كرد و پيروزى نزديكى بعنوان پاداش نصيب آنها فرمود.
3) درآیه ی سوم نیز سخن ازپذیرش بیعت زنانی بود که در فتح مکه اسلام آوردند به شرط اینکه به خدا شرک نورزند و دزدی نکنند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و...که سخن در این آیه از پذیرش بیعت این زنان بوده است:«يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا يَأْتِينَ بِبُهْتانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيم»؛[5]اى پيامبر، اگر زنان مؤمن نزد تو آمدند تا بيعت كنند، بدين شرط كه هيچ كس را با خدا شريك نكنند و دزدى نكنند و زنا نكنند و فرزندان خود را نكشند و فرزندى را كه از آن شوهرشان نيست به دروغ به او نسبت ندهند و در كارهاى نيك نافرمانى تو نكنند، با آنها بيعت كن و برايشان از خدا آمرزش بخواه، كه خدا آمرزنده و مهربان است.
بنابراین مقایسه این دو بیعت با بیعت غدیر خم، مقایسه ای اشتباه و مغالطه آمیز می باشد.
موفق باشید.
[/HR] [1] . المائدة(5)،67.
[2] .المائدة(5)،3.
[3] .سیر اعلام النبلاء، الذهبی، ج19،ص328، مؤسسة الرسالة.
[4] . الفتح(48)، 18.
[5] . الممتحنة(60)،111.