در خانه با دخترم زیاد دعوا می کنیم؛ چه باید بکنم؟

سلام

من همیشه از پاسخ های استاد نشاط لذت میبرم :ok::Gol: اصولی و واقعا کارشناسانه ..

اصلا مبحث تربیتی طوریه که یک اشتباه یعنی دچار کردن فرزندان به بیماری روحی در آینده ... این همه سرزنش و تهدید و تکرار و سخت گیری برای اون سن خیلی ضرر داره ! از دین و ایمون و حجاب زده میشه آدم...

[="Tahoma"][="Black"]

يه مدت بهش اصلا تذكر نديد حتي يكبار هم...
اما در كنارش با محبت و روش غيرمستقيم بهش اموزش بديد
به خصوص از سمت مادر بچه ها بيشتر حرف شنوي دارن
تكرار زباني جز لجباز كردنش نتيجه اي نداره

بسم رب الشهدا والصدیقین
بسیار عالی وجامع وکامل بود ممنون از توضیحاتتون اما
سوال بنده اینست که اگر به هر حال اغماض یا کم کاری در تربیت دینی فرزند صورت گرفت (البته ناخواسته وغیر عمد)وبه سن تکلیف رسید اکنون چاره ی کار چیست .چطور باید تربیت دینی درست را انجام داد تا اوضاع وشرایط بدتر نشود از سویی اجبار وزور مساله را بدتر می کند واز سوی دیگر اهمال وکاهلی درانجام تکالیف دینی ذره ذره وجود والدین را اب می کند اکنون چاره چیست یک راهکار عملی اگه مدنطرتون هست لطف کنید وبیان کنید ممنون میشم .چون بنده هم تقریبا مشکلی مشابه اقای یاقوت احمر دارم .(ازشون تشکر ویژه دارم بخاطر سوالشون که جانا سخن از زبان ما می گویی)
در مساله ی حجاب چون از کودکی مواظب بودم خیلی اهمیت میده.عکس های باربی هم علاقه داره اما چون براش هیچ وقت نخریدم خودش رعایت میکنه
حتی بازی های تبلتش هیچ کدوم دخترانه نیست چون بیشتر این بازی ها تصاویر نا مناسبی دارن واجازه ندادم که داشته باشه (اما خدا میدونه اگه اختیار دست خودش باشه چه انتخابی میکنه:hey:)
با تمام این تعاریف دخترم نمازش رو نمیخونه که نمیخونه باوجود اینکه من وپدرش همیشه نماز رو اول وقت بجا مییاریم وهمین میتونه خیلی موثر باشه!! یک حالت لجبازی خاصی داره وخدای ناکرده نمیخوام با زور واجبار ریشه ی تمام اعتقاداتشون رو بسوزونم برای همین فعلا سکوت اختیار کردم :Moshtagh:.لازم به ذکر هست که خانواده های فامیل وتمام همسن وسالان دخترم خیلی مذهبی نیستند یا لا اقل خانواده هایشان حساسیت خاصی روی فرضا سن تکلیف ندارند .اما من خیلی نگران این هستم که نماز نخواندنش ادامه پیدا کند دخترم نه سالشه ولازم به ذکره برای نماز خوندنش از هیچ کاری دریغ نکردم .زیباترین چادر رو براش دوختم جایزه خریدم وبرام مهم نبود هر قیمتی باشه منتها هنوز موفق نشدم .حتی یه اشاره کوتاه هم فقط پاسخش از طرف دخترم کلمه ی نوچ هست .باور کنین محبت کردم بازی کردم غیر مستقیم گفتم اما اثر ندارد که ندارد(نرود میخ اهنین درسنگ):Ghamgin: مساله ی دیگری که به این امر دامن میزنه داداش بزرگتر ایشون هست که چون هنوز به سن تکلیف نرسیده به هرحال نماز نمیخونه ودخترم بهانه اش مهیا ست که چون داداش نمیخونه منم نمیخونم حالا خربیار وباقالی بار کن ."بابا تو باهوش تری خداتورو بیشتر دوست داره !!نع فایده نداره که نداره":Ghamgin:
بنظرتون من درمانده چه راهی پیش بگیرم تا این مشکلم حل بشه ؟؟؟
وقتی خانواده هایی رو میبینم که حتی والدین نماز نمیخونن اما فرزندشون مقید به نماز هست خیلی اندوهگین میشم .نمیدونم اشکال کارم کجاست؟ حتی فکر های ناجور میکنم که نکنه به این بچه خدای ناکرده لقمه حرام دادیم !!!واقعا مستاصل شدم لطفا با توجه به تجاربتون بنده حقیر رو راهنمایی کنید

تشویقی دریافتی کارمندی که مثال زده اید مشروط به انجام کار و عملکرد درخواستی می باشد، در غیر آنصورت مورد عتاب و توبیخ قرار خواهد گرفت ولی در مورد فرزند اینطور نیست .
تقویت یا تشویق فرزند علاوه بر بالا بردن عزت نفس و برای تکرار نکات مثبت ؛ نوعی محبت محسوب می شود و این محبت زمانی مؤثر خواهد بود که مشروط نباشد.

محبت والدین به فرزند باید غیر مشروط باشد نه معامله کردن.

سعی کنید با زبان مناسب با سنش فلسفه ی حجاب را برای او روشن کنید تا با انتخاب درونی خودش حجاب را برگزیند.مثلا موقع خریدن لباس یا کفشی برای او، از او سوال کنید که دوست دارد از جنس هایی که بیرون فروشگاه و داخل سبد و دم دست قرار گرفته و باصطلاح حراجی اند انتخاب کند یا از اجناس داخل فروشگاه که برای دیدن انها باید از فروشنده اجازه گرفت؟ و....(این بخش قضیه که چگونه حجاب را برایش درونی کنید ،خیلی حائز اهمیت است و جای کار زیادی دارد)
اما تا حصول نتیجه، در مورد بیرون نرفتن با حجاب نادرست ،به جای تحکم میتوانید به او بگویید اگر در تمام مدتی که بیرون هستیم حجابش را رعایت کند،فلان چیز را که خیلی مورد علاقه ش هست به او هدیه خواهید کرد.در مواقعی که حجابش را رعایت میکند،جلوی دیگران بیش از مواقع معمول به او احترام بگذارید.و محبت های کلامی ویژه ای را بکار برید.

به نظر من باید به زمان کودکی خوتون فکر کنید خیلی ازرفتار ها طبیعی هست فقط ما یادمون میره این رفتار رو خومونم داشتیم

با سلام به همه دوستان

ممنون از برادر بزرگوار جناب یاقوت احمر

برخی از مسائل از زبان ما بیان شده است مثلاً درس خواندن و حمام رفتن و ...
ولی دختر من هم که یک سال از دختر شما کوچکتر هست نیز برخی از این رفتارها را انجام می دهد ولی حرف مارا که به او می گوییم این لباس را نپوش یا با این وضع نباش و ... را قبول می کند.

من با برخی از دوستان موافقم سخت گیری بیش از حد باعث فراری کردن کودکان می شود.

دختر منم هم در نماز کم توجه و بی دقت هست نه اینکه اصلاً نماز نخواند نه... ولی اکثراً نماز صبح را نمی خواند یا نماز ظهر و شب را با عجله زیاد می خواند و ما در حین نماز خواندن به او می گوییم آرامتر بخوان خیلی برایم مهم بود ولی با مشورت همین استادان سعی می کنم کمتر سختگیری کنم.

چون به گذشته که نگاه می کنم ما خودمان نیز درنماز خواندن عجله می کردیم. مادرم همیشه می گفت وضو خوب بگیر! دستت را زیاد تکان نده! نماز را آرامتر بخوان! ذکرها را در حال حرکت نگو و ... الآن می بینم که دخترم نیز همان کارهایی که من می کردم انجام می دهد...

ادامه دارد...

در مورد عروسک باربی درسته که ظاهر مناسبی نداره و با فرهنگ ما جور نیست ولی دختران همیشه به توجه از هر طریقی اهمیت می دهند چه اشکالی داره که عروسک باربی داشته باشه!!!
حتی آرایش کردن در خانه چه اشکالی داره!!!

با اینکه (ببخشید عذر می خواهم برای روشن شدن موضوع می گم) من خودم در خانه لباس ناجور نمی پوشم یا از وسایل آرایش استفاده نمی کنم ولی به دخترم گفتم آرایش کردن و لباس دلخواه خودشو پوشیدن مثل تاپ و ... در خانه حتی پیش پدرش هیچ اشکالی نداره.

براش عروسک باربی هم خریدم ولی بعد از مدتی براش لباس با حجاب دوختیم تا بپوشه و دید که چقدر حجاب زیبا است حتی برای یک عروسک چه برسد به انسان و دختر ولی بعد از مدتی باربی راهم کنار گذاشت حتی برچسب و ... هم می خرید ولی چند بار بخاطر رفتارهاش برچسب هاش رو بدون اینکه بفهمه برداشتم و مخفی کردم به مرور کنار گذاشت.

چون دختران به آرایش علاقه دارند بهتر است آرایش در خانه و یا رقص و پایکوبی در خانه را آزاد بگذارید چون به نظر من با نفی کردن تنها کودکان حالت عقده ای بار می آیند پس بهتر است درخانه و نزد والدین آزاد باشند تا بیرون از خانه و جلوی چشمان نامحرمان.

ادامه دارد...

یه خاطره بگم:
یکی از دختران فامیل مادرش روی حجاب خیلی مقید بود البته دخترش با حجاب بود یعنی موهاش دیده نمی شد ولی مقنعه یا روسریش از چادر بیرون بود یعنی جلوی مقنعه و روسریش جلوتر از لبه ی چادرش بود ولی مادرش می گفت باید چادرت پیشانیت را بپوشاند و این دختر هر دفعه که بیرون می آمد چنان پیشانی اش را می پوشاند که بیا و ببین ولی وقتی به سر کوچه می رسید چادرش را عقب می برد و روسری یا مقنعه اش را جلوتر از چادر می گذاشت یعنی پیشانی اش را نمی پوشاند ولی موهایش پیدا نبود.

همیشه این مطلب تو ذهنم بود اگه زیاد در خانه سخت گیری بشه اون بچه بیرون ودور از والدین کارهای دلخواه خودشو انجام می ده البته نه اینکه بی تفاوت باشیم نه!! ولی تکرار و اصرار زیادهم جواب عکس می دهد.

من خودم دوست دارم دخترم باحجاب باشه و تمام تکالیف شرعی خود را انجام دهد ولی می بینم باز نمی شه مثلا مقنعه می زاره بازم موهای جلوش بیرونه البته چون روسری و مقنعه را شل می بنده و می زاره موهاش بیرون می یاد یا نماز ظهر را می خواند کمی بازی می کند بعد نماز عصر را می خواند و ...

ان شاء ا... بتوانیم فرزندانی صالح تربیت کنیم. :Doaa:

پستتون منو یاد خودم انداخت

چه روزایی سر این جریان حجاب داشتیم :Nishkhand:

ولی میدونید بابای من چه سیاستی رو پیش گرفته بود ؟ و جواب هم داده ( حتی الان که خواهرام ازدواج کردن و منم 23 سالمه )

بابای من ما رو اصلا دعوا نمیکرد و دست رومون بلند نمیکرد تذکراش رو از طریق مامانم میرسوند به گوشمون

مامانم میگفت اگه بابات بفهمه فلان میکنه و بهمان .... وای اگه بابا بفهمه .... بابا بهت شک کنه ...

خلاصه با این حرفا ما رو میترسوند و باعث میشد فکر کنیم اگه بابام بفهمه واقعا دعوامون میکنه

چون ما نمیدونستیم دعوا کردن یعنی چی ... کتک خوردن یعنی چی ... ولی اگه میدونستیم

برامون عادی میشد میدیدم اره با دعوا کردن که چیزی نمیشه

با کتک خوردن که چیزی نمیشه

میدونید ترس ما چی بود ؟ ترسمون این بود که مبادا یه کاری کنیم و نگاه بابامون

یه خورده غیز طبیعی شه مثلا مبادا بهمون چپ نگا کنه

با همون چپ نگا کردن کل مهمونی و بیرونو نمیدونم مراسم بهمون زهر میشد

شما هم نذارین دخترتون با شما روبه رو شه اجازه ندین روش باز شه

حساسیتتون رو در ارتباط با باربی و ارایشگری کم کنین بلاخره اون دختر هست و روحیات دخترونه داره

بزارین بچگی کنه تا وقتی بزرگ میشه عقده ای نداشته باشه

تهدیدش نکنین .... اگه میبینن هیچ کاری روش تاثیر نداره یه مدت بهش بی اهمیت باشین مثلا باهاش سرد حرف بزنین

بچه ها حساس میشن و فک میکنم این موضوع باعث شه به رفتاراش فکر کنه

البته باید اینم بگم خدا خیلی بهتون صبر بده چون بچه های این دوره زمونه ادمو پیر میکنن

این تحکمی که میفرمایید مساله رو حل نمیکنه فقط صورت مساله رو پاک میکنه و گرنه مشکل همچنان باقیه .

خیلی عذر میخوام ، در طول این 10 ...12 سال که صاحب فرزند شدید چطور نتونستین که علایق و خواسته هاش رو تشخیص بدید و بسنجید نسبت به حجاب و سایر امور فردی و درسی چه واکنشی داره ؟ یعنی تو این سالها متوجه نشدید که نسبت به حجاب یا نظافت شخصی یا سایر امور سست هست ؟
اگر متوجه نشدید که خوب ، هیچی ، اثر غفلت خودتون هست ، اگر هم متوجه شدید و تا حالا نتونستید کاری کنید ، شاید ضعفی تو شیوه خودتون هست (شما+همسرتون) ولی باز هم جای شکر داره که تا خیلی دیر نشده به فکر افتادید و به فکر چاره هستید .
بنده نه روانشناسم نه مشاور ولی فکر میکنم شما احاطه عاطفی روی دخترتون ندارید ، ساده اینکه با شما رابطه ی عاطفی چندان محکمی نداره . اگر اشتباه کردم بفرمایید . چند بار در طول روز یا هفته بغلش میکنید یا اون مایله که شما رو بغل کنه ؟ تا بحال وقتی خواستید بغلش کنید یا بوسش کنید دقت کردید واکنشش چیه ؟ اکراه داره یا تمایل ؟ تا بحال مشکلات جدی یا مسایل مدرسش رو برای شما یا همسرتون در میون گذاشته ؟ وقتی بهش میگید غذا نخوری میکشمت و بهتون میگه بهم سم بده معلومه خیلی از شما دوره و اصلا رابطه عاطفی قوی باهاش ندارید .

یه مساله دیگه اینکه شما قبح مساله دعوا و عصبانیت رو ریختید ، یعنی دیگه عصبانیت پدر (که بالاترین تهدید تو خانواده هست) رو براش عادی کردید . عصبانیت ، آخرین راه حل هست ولی شما بعنوان اولین راه حل ازش استفاده کردید . اینکه برای غذا خوردنش عصبانیت نشون بدید اونم برای بچه 12 ساله ، یعنی استفاده نادرست از ابزار عصبانیت .
مساله بعد اینکه امروزه مثل سابق نیست ، سابق عصبانیت و تهدید و کتک جواب میداد ، نسل ما همینجور بزرگ شدن :دی ، ولی تو این دوره و زمونه اصلا جواب نمیده .
و در آخر چیزی که به ذهن بنده میرسه اینکه شما راه طولانی در پیش دارید تا به اون ایده آل های ذهنیتون در مورد دخترتون برسید ، توصیه میکنم به یک مشاور با تجربه خانواده مراجعه کنید تا در ابتدای امر بتونه کارتون رو آسان کنه و بعدش که روی غلتک افتاد خودتون ادامه بدید .
اگر شخصیت مستقل و جاه طلبی داره میتونید یه سری از کارهای مربوط به فرزند دوم رو بهش بسپارید تا حس مهم بودن و شخصیت داشتن رو تجربه کنه. مهم اینه که علایقش رو بشناسید و بتونید باهاش ارتباط محکم روانی داشته باشید ، با دیدن شما خوشحال بشه نه بقول خودتون روزی چند مرتبه دعوای کلامی .
خودتون رو بگذارید جای اون ، اگر تو ادره مدیر بالا دست شما روزی 4 یا 5 مرتبه به کارهای شما ایراد بگیره حتی اگه ایراد هاش هم بجا و درست باشه ولی محیط اداره برای شما میشه جهنم ، دایم لحظه شماری میکنید برای اتمام ساعت کاری .
فرزند شما هم تو دوران نوجوانی هست و دیگه اون بچه و کودک سابق نیست ، باید احساس شخصیتی رو که میخواد بهش بدید ، تو یه سری امور ازش مشورت بگیرید و باهاش حرف بزنید . وقتی یه خبری رو تلویزیون میگه بهش بگید نظرت در مورد این موضوع چیه و با دقت به حرفهاش گوش بدید و میون حرفش نپرید ، اگه نکته ای به ذهنتون میرسه همون موقع گوشزد نکنید ، چون اثری نداره ، نگه دارید و بعد خیلی غیر مستقیم براش بگید .

همونطور که خودتون هم گفتید الان میشه با عصبانیت بهش تحکم کنید ولی 5 سال دیگه اصلا نگاهتون هم نمیکنه چه برسه که به حرفتون گوش بده ، پس وقت رو از دست ندید ، روانشناس مذهبی هم ماشالا کم نداریم .

.

[="Tahoma"][="Black"]

[=arial black]سلام وقتتون بخیر
جناب یاقوت احمر صابون بچه های لجباز امروزی کم و بیش به تن هممون خورده
ولی بذارین از نگاه یه دختر بچه ده دوازده ساله به قضیه نگاه کنیم
حتما اون حدیث و از حضرت علی خوندین که میگن بچه هاتون رو واسه زمونه خودشون تربیت کنین
زمونه الان ما پر از هجوم فرهنگی بیگانه اس
اینترنت و ماهواره و شبکه های اجتماعی و ... همه در تقابل با فرهنگ و دین ماست
ولی چاره این هجمه ها حذف این موارد نیست
چون بچه هامون رو حریص تر میکنه
شما ماهواره ندارین و اینترنت رو برای دخترتون ممنوع کردین
از طرفی از بین حرفاتون متوجه شدم احتمالا شما کارمند حراست هستین
شغلی که نگاه درستی بهش تو جامعه نمیشه
دختر دوازده ساله ای تو روزهای اول مدرسه به دوستاش میگه که باباش کارمند حراسته
هیچ بچه ای از این شغل خوشش نمیاد
چون اولین چیزی که توی ذهن میاد یه فرد ریش دار تسبیح به دست اخموی بداخلاقه که پول میگیره تا به بقیه گیر بده
من میدونم این نگاه درست نیست
ولی انتظار نداشته باشین بچه مدرسه ایها درک درستی از شغل شما داشته باشن
دخترتون چون شمارو دوس داره سعی میکنه به دوستاش ثابت کنه به اون بدی که اونا میگن نیستین
از طرفی توی خونه شما دقیقا رفتاری رو باهاش میکنید که دوستاش میگن
یعنی به زبان عامیانه بهش گیر میدین و تهدیدش میکنین
شاید اصلا حواستون نیست که پاره تنتون کارمند زیر دستتون نیست که بعد توبیخ و درج در پرونده تهدید به اخراجش میکنین
من و شما خوب میدونیم نماز خوبه و عروسک باربی موردداره
ولی قرار شد از نگاه دخترتون به قضیه نگاه کنیم
دختر شما چون از همه چیزهایی که بقیه دارن محرومه
دیگه تمرکزی روی خود موضوع نمیکنه
دیگه سعی نمیکنه بفهمه نماز به چه دردی میخوره
یا چرا باربی بده
برای همین در مقابل توضیحات شما مقاومت میکنه
چون میخواد به همه ثابت کنه میتونه شکستتون بده
دختر شما هیچ مشکلی با نماز و حجاب و درست زندگی کردن نداره
متاسفانه تنها مصداق دین برای دخترتون شما هستین
و اون نمیخواد مثل شما باشه

واقعا تربیت فرزند در شرایط امروزی بسیااااااااار سخت و پیچیده است.و تدبیر زیادی لازم داره.

سلام

چند نکته که به نظرم خوبه که بدونید (البته شاید هم خودتون مطلعید) :

اول اینکه دخترتون به خاطر سن و سالی که داره و با توجه به اینکه میگید ماهواره هم ندارید،

به احتمال زیاد توی مدرسه دوستانی داره که خانواده هاشون از نظر مذهبی و اعتقادی با شما خیلی فرق دارن.

دفترها و عکس هایی رو مال همکلاسیهاش میبینه که اون عکس ها روش درج شده...

بچه ها به احتمال زیاد توی مدرسه از سریال های ماهواره ای که بعضا توی خونه هاشون پخش میشه صحبت میکنن

و دختر شما هم خواه ناخواه شنونده هست و تاثیرپذیر.

دیدن خانم های بدحجاب و وضع نامناسب خیابون ها هم به همه اونها اضافه کنید.

باید بپذیرید که تربیت فرزند توی این دوره واقعا برای همه سخت شده،

مخصوصا برای ماها که آرزومون داشتن فرزند صالحه.

پس انقدر دخترتون رو مقصر فرض نکنید،

هرچقدر بیشتر عصبانی بشید و تهدیدش کنید نتیجه عکس میده

و هرچه بزگتر میشه به جای اینکه رابطه ش با پدرش محکم تر بشه، خدایی نکرده ازتون دور و دورتر میشه...

چندتا کار میتونه موثر باشه:

1. اخلاق و رفتار و رابطه شما با همسرتون،

بچه ها اولین جایی که درس میگیرن خونه هست، پس تا میتونید فضای خونه رو پر از عشق و محبت کنید،

با همسر و فرزند کوچیکتون و همینطور دختر بزرگتون سعی کنید برنامه های شاد بذارید،

مثلا به دختراتون بگید اگر امروز دخترهای حرف گوش کنی بودید و تکالیف رو انجام دادید هرشب نیم ساعت الی یک ساعت باهم میریم پارک/پیاده روی

یا مثلا آخر هفته ها برید کوه

یا توی خونه بازی هایی کنید که هم نشاط آوره و هم بار علمی داره

سی دی های متنوعی هم به بازار اومده که هم شاده هم آموزشی، مثل آموزش قرآن یا اطلاعات عمومی.

2. همسرتون برای دخترتون بزرگترین الگو هست،

مثلا در مورد آموزش حجاب به دخترتون:

وقتی همسرتون توی خونه آرایش کنه، جلوی محارم لباس زیبا بپوشه،

و وقتی میخواید برید بیرون یا نامحرمی میخواد بیاد خونه تون بطور محسوسی جلوی دخترتون آرایششو پاک کنه،

دخترتون میبینه و کم کم متوجه میشه که آرایش بد نیست اما جاش مهمه،.

3. اگر بشه با دوستها یا اقوامی که مذهبی هستن و دختر همسن خودش دارن،

و یا همسایه هایی که اینطور هستن بیشتر در رفت و آمد باشید خیلی تاثیرگذاره.

یه دوست خوب میتونه مفید باشه.

(فقط اینو فراموش نکنید که هیچوقت با از خودش بهتر مقایسه ش نکنید، چون لجبازی میکنه و بدتر میشه)

4. جایزه های کوچیک برای حفظ سوره قرآن یا حفظ حدیث یا مثلا وقتی نمره خوبی میگیره یا حرف خوبی میزنه، براش درنظر بگیرید

اما اگر میدونید ممکنه چیز نامعقولی ازتون بخواد، جایزه رو مادرش از قبل خودش براش بگیره،

با سلیقه خود مادر تهیه بشه، مثلا یه کیف پولی دخترونه قشنگ، همون رنگی که دوست داره، یا یه روسری با یه هدبند طرحدار،

یادتون باشه برای خواهر کوچیک هم چیزی بخرید، چون اون کوچیکتره حساس تره.

+ دختر اگر با پدر و مادرش صمیمی بشه، به خصوص با پدر؛ هیچ نگرانی ای در آینده درموردش نخواهید داشت.

به هیچ وجه تهدیدش نکنید، صداتون رو جسارتاً کنترل کنید، موقعی عصبانی بشید که مطمئنید میاد عذرخواهی میکنه.

++ دکتر فرهنگ میگه:

این دنیا رو یه حساب بانکی بزرگ فرض کنید،

که یک سویه هست، یعنی فقط میشه به حساب "واریز" کرد، و نمیتونیم چیزی برداشت کنیم.

بنابراین تا میتونیم باید "محبت و درستی" واریز کنیم، و نمیتونیم محبت طلب کنیم

و از اونجایی که نمیشه چیزی رو که واریز کردیم برگردونیم، پس به هیچ وجه نباید بدی یا چیزهای منفی رو به این حساب واریز کنیم.

>> حالا در مورد رابطه شما با دخترتون: سعی کنید بهش عشق بورزید، به تک تک اعضای خونواده،

و اگر در مقابل دیدید جواب محبت شما رو با بدی یا نادونی داد، و یا محبت شما رو درک نکرد،

فقط "سکوت" کنید، بذارید با این سکوت رفته رفته متوجه رفتار نادرستش بشه.

در همچین مواقعی مادرش آروم توی گوشش بگه بابا از دستت ناراحته برو از دلش در بیار دخترم،

اونوقت اون میاد و معذرت خواهی میکنه.

* میدونم سخته، ولی "صبر" تون رو یکم بالاتر ببرید تا آرامش بیشتری داشته باشید

(اگر چیزی یادم اومد اضافه میکنم)

گر چه نسل ما خیـــــلی با نسل فعلی فرق داره ، اما وقتی خوب دقیق میشم میبینم ؛
هر چیزی رو بدون تحکم و با صبر و دلسوزی بهمون یاد دادن گر چه شاید قبول کردنش طول کشید ولی هنوز که هنوزه قبول دارم و عمل میکنم ولی هر چیزی رو ولو درست ، با لجبازی و زور سعی کردن بهم یاد بدن متاسفانه هنوزم ناخودآگاه قبول نمیکنم و سعی در رد کردنش دارم :Gig:

سلام
من بارها به این قضیه فکر کردم و روش تربیتی پدر و مادرم رو نگاه کردم به نظر من خشونت رو کلا باید بیخیال شین اونم با این وضع که میکشمت یا له ات کنم یا سرتو ببرم و این حرفا واسه یه بچه پنجم دبستان میتونه از شما یه هیولا بسازه حالا بحث اش میتونه هرچی باشه دینی یا اخلاقی یا بهداشت یا هرچی ...
بعدشم به نظرم یعنی چیزی که از والدین خودم دیدم این بوده که ما همیشه از شدت محبت اونا ازشون حساب میبردیم فکر کنید یعنی من اخم مامانم رو میدیدم حاضر بودم کل دنیا رو سرم خراب شه ولی اون کاری که اونا میگن رو همون لحظه انجام بدم . ب نظرم محبت خیلی مهم تره تا اینجور تربیت کردن.
امیدوارم تونسته باشم کمک تون کنم
موفق باشین

بسم رب ا لشهدا والصدیقین
به سوال بنده که جواب ندادین :Ghamgin:ودختر ما همچنان مقاومت شدیدی داره برای نماز خوندن به هر حال اشکال کارم رو هم میدونم .فعلا اجباری برای نماز خوندنش ندارم چون بیفایده خواهد بود
اما لا اقل به عنوان یه کاربر دوست داشتم یه راهکار بهم بدین که متاسفانه دریغ کردین با وجود اینکه هر روز سر میزدم تا جوابم رو بشنوم شاید درست ترش این بود که در تاپیکی جدا سوالم رو مطرح میکردم اما چون شباهت های بسیاری بود فرصت رو مغتنم شمردم ب هر حال اقای یاقوت احمر حلال کنن بنده رو
اما بد غذایی کودکان معمولا برای همه خانواده ها پیش اومده وپیش خواهذ امد واما اینها عادت هایی هست که بر طبق عادت و›نتیک بچه شکل گرفته واگه اصرار بیش از حد بشه دقیقا تاثر معکوس میزاره
این مطالب شاید بتونه کمک کنه
1)باید بدانید که شرایط نقش بسیار مهمی بازی می‌کند

* دلایل کاملاً منطقی متعددی وجود دارند که یک کودک به دفعات، از غذا خوردن امتناع کند:

* وعدۀ قبلی غذایش خیلی حجیم بوده است.

* در بین وعده های غذایی، چیزهای زیادی می‌خورد.

* او خسته یا مضطرب است، مثلاً شب ها.

* او در حال گذار از یک دوره ای است که کمتر رشد می‌کند، بنابراین نیاز کمتری به خوردن دارد.

قبل از این که بگویید فرزندتان "بد غذا است" یا بدتر "مشکل تغذیه ای دارد"، تمام این موارد را بررسی کنید.

2)استفاده از تمام جایگزین ها

نگرانی عمدۀ والدین این است که چون فرزندشان از خوردن غذا یا خوردن برخی مواد غذایی خودداری می‌کند، تمام مواد مغذی را که بدنش نیاز دارد، دریافت نکند. این نگرانی کاملاً بی مورد است، کودک نمی‌گذارند که از گرسنگی بمیرند... اما برای اینکه شما خاطر جمع شوید، چند پیشنهاد داریم که می‌توانید در صورت لزوم آنها را جایگزین غذای کودک تان بکنید:

* سوپ، مواد خام یا پوره ها به جای سبزیجات پخته
* کمپوت یا آب میوه ها به جای خود میوه
* ماست، پنیر یا دیگر لبنیات به جای شیر
* تخم مرغ، لبنیات یا حبوبات به جای گوشت.

3)کمی سرسخت بودن

اگر فرزندتان مثلاً از خوردن سبزیجات امتناع می‌کند، در تمام وعده های غذایی این مواد را برایش آماده کنید اما بقیۀ غذا را تغییر دهید: برای مثال گراتین گل کلم و ماهی، یا به همراه گوشت یا سیب زمینی و... اغلب باید در بیش از ده مورد، یک مادۀ غذایی را به کودک بدهید، تا آن را قبول کند. اگر آن مادۀ غذایی را با خوراکی های دیگر همراه کنید، شانس خود را بالا برده اید.

4)جدا کردن یا مخلوط کردن؟

گوش به زنگ فرزندتان باشید و سعی کنید او را بشناسید. بعضی بچه ها در برابر روش پوشش مقاومتی نشان نمی‌دهند، در این روش تکه های سبزیجات و غذاهایی را که دوست دارد را به چیزهایی که به طور عادی دوست ندارد، اضافه می‌کنید.

اما بعضی دیگر می‌خواهند چند لقمه از سبزیجات بخورند اما از خوردن چیزهای دیگری که با آن مخلوط شده، امتناع می‌کنند. تا قبل از اینکه منوی غذای خانوادگی تان مختل شود، سعی کنید آن را به دست بگیرید و جلوی خراب شدنش را بگیرید.

5)جلوی هرزه خوری فرزندتان را بگیرید

بچه ها مثل همۀ بزرگترها نباید هرزه خوری کنند، اما نه به خاطر اینکه ممکن است مثل بزرگترها اضافه وزن پیدا کنند، به این علت که هرزه خوری ممکن است جلوی اشتهای کودک را بگیرد. بنابراین از دادن خوراکی در بین وعده های غذایی به کودک خودداری کنید، خصوصاً برای تشویق کردن، آرام کردن یا دلداری دادنش.

6)شروع کردن با مهم ترین ها

فرزند شما یک سری الویت های غذایی دارد و دنبال خوراکی هایی می‌گردد که بیشتر ترجیح می‌دهد نسبت به آنهایی که کمتر دوست دارد، و این کاملاً طبیعی است. اما این وضعیت نباید تا آنجا پیش رود که کودک فقط از یک گروه غذایی، تغذیه کند. بنابراین سبزیجات (یا مواد غذایی دیگر را که کودک عموماً از خوردن آن خودداری می‌کند) را در اول وعدۀ غذایی به او بدهید. گرسنگی اش بقیۀ جریان را پیش می‌برد!

منبع:seemorgh.com