جمع بندی امام حسین(ع)! عاشقت نشدم....!!!!

با سلام و عرض ادب و احترام خدمت شما دوست گرامی
از این که خدمت شما هستم بسیار خوشحالم
انشا الله که عزاداری های شما قبول باشد.
نکته ای که در ابتدا بگویم این که شما ارادت قلبی به امام حسین دارید ولی سوالی دارید که سوال داشتن نشانه بی ارادتی نیست بلکه طبیعت انسان است که برای کارهایی که دارد دلیل می خواهد و این از بالندگی فکری شماست که سوالات ذهنی خود را می پرسید و پنهان نمی کنید چه بسا افرادی که یک عمر عزاداری کرده و این سوال در ذهنشان اذیتشان می کند ولی آن را مطرح نمی کنند و جوابی نمی یابند.
اما سوال مهم: چرا ما باید بعد از 1400 سال که از یک واقعه می گذرد برای آن عزاداری کرده و به سر و سینه می زنیمو پول خرج می کنیم و عمر می گذاریم؟؟
جواب:ما در چند بخش به آن می پردازیم که با ضمیمه کردن آنها به هم انشا الله به جواب می رسیم:
1. ما به امام حسین مدیونیم
امام حسین حق حیات به گردن همه بشریت دارد
امام حسین باعث زنده شدن و جریان پیدا کردن دین مبین اسلام در تاریخ بشریت شد حتی اگر سنی ها امروز دین دارند صدقه سری امام حسین است .
توضیح: تفاوت اصلی انسان با حیوانات خدا داری و دین داری انسان است به قول علامه جوادی " الانسان حیوان متاله "
امام حسین با فدا کردن هر چه داشت و نداشت در راه دین خدا باعث شد دین اسلام که به دست یزید افتاده بود و نفس های آخر خود را می کشید و یزید کمر به انهدام کامل آن داشت را زنده ماند و امروز ما دین داشته باشیم و بدون شک اگر امام حسین با تمام دارایی خود حتی خانواده خود که به اسارت رفتند در احیای دین نمی کوشید اسلام که آخرین دین الهی بود از بین می رفت و آیندگان تا روز قیامت از آن محروم می ماندند و خدا فدایی می خواست برای احیای دینش که امام حسین آن را با دل و جان قبول کرد.
حال ما که تمام حیات انسانی خویش را از او داریم جا ندارد که بر مصایبش بگرییم و یاد و نامش را بزرگ بداریم؟؟
آیا وجدان ما قبول می کند از کنار کسی که همه هستی خود و خانواده اش را داد تا ما امروز از مرز حیوانیت بالا آمده و انسان زندگی کنم به راحتی عبور کنیم؟؟
حد اقل یادش را گرامی داشته و بر مصایبش نگران باشیم .
2.بعضی از مفاهیم و مطالب در قالب گفتار و نوشتار نمی آید و باید برای آن تجسم عینی داشت تا به مفهوم آن پی برد مثل آزادی، آزادگی، عشق و ...
در ادبیات داستانی گاهاً سخن از عشق و عاشقی زیاد رفته است اما انسان در مواجهه با نماد بیستون که توسط فرهاد برای معشوقش کنده شد به معنا و مفهوم عشق پی می برد که هرچه سخنرانان و داستان نویسان از عشق بگویند و بنویسند به پای برداشتی که از دیدن بیستون می شود نمی رسد.
خدای تبارک و تعالی تمامیت مفاهیم بلند عرفانی و نیل به معنویت را توسط امام حسین علیه السلام در عاشورا و آن را برای تمامی بشر به عنوان یک تابلوی بسیار متعالی به نمایش گذاشت. حال این تابلوی عظیم که در شرایط خاص اجرا شده و دیگر اجرا نخواهد شد باید در قالبی جذاب در طول تاریخ سریان پیدا کند همانگونه که افراد برای انتقال مفاهیم ذهنی خود از قالب های متفاوتی استفاده می کنند، مثلاً فلان نقاش برای رساندن مطلبی مفهوم ذهنی خود را در قالب هنر نقاشی به دیگران تحویل می دهد و یا فلان شاعر به صورت شعر یا داستان .. این قالب می تواند مفهوم مورد نظر را جاودان کند (بسته به میزان کارآیی قالب) اما اگر حتی یک مفهوم بسیار بلند و بالا که همه ی بشر هم به آن نیاز دارند در قالب خوبی ارائه نشود بعد از مدت کمی به دست فراموشی سپرده می شود
خداوند این پیام عاشورای حسین علیه السلام را در قالب شور و احساس متجلی ساخته تا نسل به نسل این پیام در بین آزادگان جهان باقی بماند و افراد بواسطه ی ان هدایت و رستگار شوند و
عزاداری ابا عبدالله بهترین قالب احساسی برای بیان پیام های عاشوراست و این عزاداری ها توسط خداوند اجر داده می شود چراکه باید این پیام به گوش همه ی جهانیان برسد.
اگر گریه و عزاداری در مجلسی نباشد شنوندگان پیام عاشورا کم هستد و کم کم این پیام بدست فراموشی سپرده می شود البته این یکی از حکمت های عزاداری برای اباعبدالله است نه تمام آنچه از عزاداری اباعبدالله که به خاطر آن بنا شده است
3- تعظیم شعائر الهی. قرآن کریم می فرماید:

[=arial]وَالْبُدْنَ[=arial] جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ [=arial]شَعَائِرِ اللَّه(حج36)

ادامه ....
4. از همه مهم تر این که واقعه عاشورا و عزای امام حسین جایگاه ویژه ای در عالم خلقت دارد تا جایی که قبل از تولد امام حسین (ع) شور عزای آن حضرت توسط خدا برای اکثر انبیاء از آدم تا خاتم بیان شده و مجالس عزای آن حضرت توسط انبیاء برپا داشته شده و آن حضرات در رثای امام حسین و مصایب آن حضرت اشک ریخته و اجر برده اند.
این موضوع آنچنان اهمیت دارد که گاها گره از کار انبیاء باز کرده که داستان آن در کتب قصص انبیاء مشهود است.
بعد از قضیه عاشورا نیز توسط امامان مجالس عزاداری امام حسین بر پا شده تا جایی که امام زمان در ناحیه مقدسه خود را صبح و شام عزادار امام حسین می داند.
توصیه به برپایی عزای امام حسین و مخصوصا اشک بر آن حضرت و زیارت ایشان از راه دور و نزدیک آنچنان کتب حدیثی شیعه را پر کرده که جای هیچ شک و شبهه ای برای عزاداران باقی نمی گذارد.
تا جایی که آه کشیدن در عزای امام حسین را تسبیح و حلقه اشک درون چشم را مغفرت الهی و قطره اشک سرازیر شده را آمرزش تمامی گناهان و....بر می شمارند
در زیر گوشه ای از این فضایل را می آوریم:

در اجر و ثواب گريه بر امام حسين عليه السّلام

اجر و مزد گريه براي آن حضرت بسيار عظيم و بزرگ است و خداوند خود ضامن آن مي باشد.
گريه براي آن حضرت سختي هاي زمان احتضار را از بين مي برد زيرا امام صادق عليه السّلام به مسمع بن عبدالملک فرمودند: آيا مصائب آن جناب (امام حسين عليه السّلام) را ياد مي کني؟
عرض کرد: بلي والله مصائب ايشان را ياد کرده و گريه ميکنم.
حضرت فرمودند: آگاه باش که خواهي ديد در وقت مردن پدران مرا که به ملک الموت وصيت تو را مي کنند که سبب روشني چشم تو باشد.
همچنين فرمودند: اي مسمع گريه بر احوالات حسين (عليه السّلام) سبب مي شود که ملک الموت بر تو مهربان تر از مادر گردد.
گريه بر حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السّلام) باعث راحتي در قبر، فرحناک و شادان شدن مرده، شادان و پوشيده بودن او در هنگام خروج از قبر است در حالي که او مسرور است فرشتگان الهي به او بشارت بهشت و ثواب الهي را مي دهند.
اجر و مزد هر قطره آن اين است که شخص هميشه در بهشت منزل کند.(1)
گريه کننده بر امام حسين عليه السّلام در بهشت با ايشان و هم درجه ايشان خواهد بود.(2)
شيخ جليل جعفر بن قولويه در کامل از ابن خارجه روايت کرده است:
روزي در خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم و امام حسين عليه السّلام را ياد کرده و از او نام برديم. حضرت صادق عليه السّلام بسيار گريستند و ما نيز به تبع ايشان گريستيم. پس حضرت صادق عليه السّلام فرمودند که امام حسين عليه السّلام مي فرمود من کشته گريه و زاري (اشکم) هستم نام من در نزد هيچ مؤمني برده نمي شود مگر آن که محزون و گريان مي شود.
در روايت آمده است هيچ روزي نبود که اسم امام حسين عليه السّلام در نزد امام صادق عليه السّلام برده شود و آن امام در آن روز تبسمي بر لب بياورند. آن حضرت در تمام روز گريان و محزون بودند و مي فرمودند: امام حسين عليه السّلام سبب گريه هر مؤمن است.
شيخ طوسي و شيخ مفيد از ابان بن تغلب روايت کرده اند که حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: نَفَس کسي که براي مظلوميت ما محزون است تسبيح است و اندوه و ماتم او عبادت خدا و پوشيدن اسرار ما از بيگانگان جهاد در راه خداست .(3)
شيخ کشي(رحمة الله علیه) از زيد شحام روايت کرده است که: من با جماعتي از کوفيان در خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم، جعفر بن عفان وارد شد . حضرت او را اکرام کردند و نزديک خود نشاندند و فرمودند يا جعفر!
جعفر عرض کرد: جانم، خدا مرا فداي تو کند.
حضرت فرمودند: به من گفته اند تو در مرثيه و عزاي حسين (عليه السّلام) شعر مي گوئي.
جعفر عرض کرد: بله، فداي تو شوم.
حضرت فرمودند: پس بخوان.
جعفر شروع به خواندن مرثيه نمود، حضرت امام صادق عليه السّلام و حاضرين مجلس گريستند.
حضرت آنقدر گريست که اشک چشم مبارکش بر محاسن شريفش جاري شد.
پس از آن حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: به خدا سوگند، که ملائکه مقرب در اينجا حاضر شدند و مرثيه تو را که در مصائب حسين (عليه السّلام) خواندي شنيدند و بيشتر از ما گريستند و حق تعالي در همين ساعت بهشت را با تمام نعمت هاي آن براي تو واجب گردانيد و گناهان تو را آمرزيد.
پس امام فرمودند: اي جعفر مي خواهي که زيادتر بگويم؟
جعفر عرض کرد: بله، اي سيد من.
حضرت فرمود: هر که در مرثيه حسين (عليه السّلام) شعري بگويد و بگريد و بگرياند، حق تعالي او را بيامرزد و بهشت را براي او واجب مي گرداند. (4)
شيخ صدوق (رحمة الله علیه) در امالي از ابراهيم بن ابي المحمود روايت کرده که امام رضا عليه السّلام فرمودند: ماه محرم ماهي بود که اهالي جاهليت، جنگ و قتال را در آن ماه حرام مي دانستند، ولي اين امت جفاکار خون هاي ما را در آن ماه حلال دانستند و حرمت ما را هتک کرده و زنان و فرزندان ما را در آن ماه اسير کردند. آتش در خيمه هاي ما افروخته و اموال ما را غارت کردند. حرمت حضرت رسالت (صلي الله عليه و آله) را در حق ما رعايت نکردند.
همانا مصيبت شهادت حسين (عليه السّلام) ديده هاي ما را مجروح گردانيد و اشک ما را جاري کرده . عزيز ما را ذليل گردانيده است و زمين کربلا مورث کرب و بلاء ما گرديد.
پس بايد بر حسين بگريند، همانا گريه بر آن حضرت گناهان بزرگ را فرو مي ريزد.
سپس حضرت رضا عليه السّلام فرمودند: پدرم چون ماه محرم داخل مي شد کسي آن حضرت را خندان نمي ديد. و اندوه و حزن پيوسته بر او غالب مي شد تا روز عاشورا. آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه او بود و مي فرمود: امروز روزي است که حسين (عليه السّلام) شهيد شده است.
و همچنين شيخ صدوق از آن حضرت روايت کرده: هر که روز عاشورا روز مصيبت و اندوه گريه او باشد حق تعالي روز قيامت را براي او روز شادي و سرور گرداند و ديده گانش در بهشت به نور ما روشن شود. (5)
از ريان بن شبيب روايت شده است که گفته روز اول محرم به خدمت امام رضا عليه السّلام رسيدم حضرت فرمودند: ... اي پسر شبيب اگر بر حسين (عليه السّلام) گريه کني و آب ديده گان تو بر روي تو جاري شود حق تعالي جميع گناهان صغيره و کبيره تو را مي آمرزد خواه اندک باشد و خواه بسيار.
اي پسر شبيب: اگر مي خواهي خدا را ملاقات کني در حالي که هيچ گناهي نداشته باشي حسين (عليه السّلام) را زيارت کن.
اي پسر شبيب اگر مي خواهي که در غرفه اي از بهشت با رسول خدا و ائمه طاهرين محشور شوي قاتلان حسين (عليه السّلام) را لعنت کن.
اي پسر شبيب اگر بخواهي مانند شهداي کربلا باشي و ثواب آنها را داشته باشي هر گاه مصيبت آن حضرت را ياد کردي بگو: يا لَيتَني کُنتُ مَعَهُم فَاَفُوزَ فَوزًا عَظيماً؛ اي کاش من با ايشان بودم و رستگاري عظيمي مييافتم.
اي پسر شبيب اگر مي خواهي در درجات عاليه بهشت با ما باشي پس براي اندوه ما اندوهناک باش و در شادي ما شاد. بر تو باد ولايت و محبت ما که اگر کسي سنگي را دوست داشته باشد حق تعالي او را در قيامت با آن محشور مي گرداند. (6)
ابن قوليه با سند معتبر روايت کرده از ابي هارون مکنوف که گفت: به خدمت حضرت صادق عليه السّلام مشرف شدم آن حضرت فرمودند. که براي من مرثيه حسين (عليه السّلام) بخوان. من نيز شروع کردم به خواندن.
امام فرمود: به اين صورت نخوان به همان سبک و سياقي که نزد خودتان متعارف است و نزد قبر حسين (عليه السّلام) مي*خوانيد بخوان. پس من خواندم.
حضرت گريستند و من ساکت شدم.
فرمود: بخوان، من خواندم تا آن اشعار تمام شد.
حضرت فرمود: باز هم براي من مرثيه بخوان، من شروع کردم به خواندن اين اشعار: يا مَريَمُ قومُي فَاندُبي مَولاکِ وَ عَليَ الحُسَين فَاسعَدي بِبُکاکِ
پس حضرت بگريست و زن ها هم گريستند و شيون نمودند و هنگامي که از گريه آرام شدند فرمودند: اي اباهارون هر کس براي حسين (عليه السّلام) مرثيه بخواند و يک نفر را بگرياند بهشت بر او واجب مي شود. و سپس فرمودند: هر کس امام حسين عليه السّلام را ياد کند و بر او گريه کند بهشت بر او واجب مي شود. (7)
به سند معتبر از عبدالله بن بکر روايت کرده اند که گفت: روزي از حضرت صادق عليه السّلام پرسيدم که يابن رسول الله اگر قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را بشکافند آيا در قبر آن حضرت چيزي خواهند ديد؟
حضرت فرمود: اي پسر بکر چه بسيار عظيم است سؤال تو به درستي که حسين بن علي عليهماالسّلام با پدر و مادر و برادر خود در منزل رسول خدا صلي الله عليه و آله مي باشند و با آن حضرت روزي خورده و شادماني مي کنند.
گاهي بر جانب راست عرش آويخته و مي گويد پروردگارا وفا کن به عهدي که با من بسته اي و نظر مي کند بر زيارت کنندگان خود، ايشان را با نام هايشان و نام پدرانشان مي شناسند. و نظر مي کنند به سوي آنهائي که بر او گريه مي کنند و برايشان طلب آمرزش کرده و از پدرانشان مي خواهند که براي آنها استغفار کنند و مي گويند:
اي گريه کننده بر من اگر بداني خدا چه جيزي براي تو مهيا کرده از ثواب ها، هر آينه شادي تو زيادتر از اندوه تو خواهد شد.
آن بزرگوار از حق تعالي درخواست مي کند که هر گناه و خطا که گريه کننده بر او کرده است بيامرزد. (8)
ارزش قطره اشک براي امام حسين عليه السلام

قطره اي از آن اگر در جنهم بيفتد آتش و حرارت آن را خاموش مي کند.
ملائکه خود آن اشکها را گرفته و در شيشه اي ضبط مي کنند. (9)
براي هر عملي ثواب محدودي است جز ثواب آن اشک که اجر آن محدوديتي و يا اتمامي ندارد.
چشم گريان در عزاي امام حسين عليه السّلام و ارزش آن

اگر اشک بر امام حسين عليه السّلام داراي اين همه اعتبارست يقينا چشمي که در عزاي او گريان باشد نيز خواص و ويژگي هاي مربوط به خود را دارد.
خواص چشم گريان در عزاي امام حسين عليه السلام

آن چشم در نزد خداوند از تمام چشمها محبوب تر است.(10)
همه چشمها در روز قيامت گريانند مگر چشمي که بر امام حسين عليه السّلام گريه کرده باشد. (11)
آن چشم روشن شود به نور کوثر و نظر به آن. (12)
آن چشم را ملائکه تبرّک ميکنند و اشک را خود از آن پاک ميکنند.(13)
خواص گريه براي امام حسين عليه السلام

هر کسي که تا به حال خداوند اين مرحمت را در حق او نموده باشد و توانسته باشد قطره اشکي در عزاي آن حضرت از ديدگان جاري سازد به خوبي آثار و برکات نوراني و حالات معنوي وصف ناشدني آن را در يافته اما گريه براي آن حضرت خواصي مربوط به خود را دارد که ما اجمالاً بعضي از آن را ذکر مي کنيم: صله حضرت محمد صلي الله عليه و آله است. (14)
مساعدت و ياري حضرت زهرا سلام الله عليها است زيرا آن مکرمه هر روز در عزاي فرزندنش مي گريد. (15)
اداء حق پيامبر صلي الله عليه و آله، خدا و ائمه هدي عليهم السّلام است. (16)
گريه براي آن حضرت تأسي به انبياء ، ملائکه و عبادالصالحين خداوند است.
اداء مزد رسالت پيامبر است زيرا در قرآن آمده که مزد رسالت پيامبر مودّت ذي القربي (دوستي با خاندان رسول خدا) است. ترک آن جفا به آن حضرت است. (17)
تسلي دهنده دل از جميع گريه ها و اندوه ها است. (18)
خواص مجالس ذکر مصائب امام حسين عليه السّلام

کساني که در مجالس ذکر او شرکت مي کنند به خوبي حال و هواي آنجا را درک کرده و ارتباط معنوي عميقي با حضرتش برقرار مي سازند، اما بر طبق احاديث و روايات متعدد مجالس آن حضرت داراي ويژگي هايي است:
1- هر کس بنشيند در مجالسي که در آن به امر ائمه عليهم السّلام پرداخته شده و ذکر مصائب آنان است دل او نمي ميرد در آن روزي که دلها مي ميرند. (19)
2- اينگونه مجالس محبوب خدا ، رسول او و ائمه عليهم السلام مي باشد.(20)
3- نَفَس فرد عزادار در آن مجلس تسبيح خداوند است.(21)
4- اين مجالس محل نَظَر حضرت امام حسين عليه السّلام است. زيرا آن جناب در عرش است و از آنجا به سوي سرزمين کربلا و زوّار و گريه کنندگان خود نظاره مي کنند. (22)
5- ملائکه مقرب خداوند درآن مجلسي حاضر مي شوند.
6- مجلس عزاي امام حسين عليه السّلام هر جا بر پا شود آنجا قبه و بارگاه اوست .
7- معراج گريه کنندگان است زيرا که محل نزول صلوات و رحمت الهي و غفران ذنوب و ... است.
8- اين مجالس از ديگر مجالس اشرف و افضل است.(23)

برای اطلاع بیشتر از اجر ، چگونگی و تاریخچه عزاداری بر امام حسین کتاب شریف "خصایص الحسینیه " از مرحوم آیه الله شوشتری(اعلی الله مقامه ) سفارش می شود
پي نوشت ها :


1- بحارالانوار ، ج44، ص289 و کامل الزيارات باب32، ص101
2- بحارالانوار /278/44/ امالي صدوق مجلسي 17/ ص68
3- منتهي الآمال ، ج 1، ص 538
4- منتهي الآمال ، ج 1، ص 539
5- منتهي الآمال ، ج 1، ص 540
6- منتهي الآمال ، ج 1، ص 541
7- منتهي الآمال ، ج 1، ص 542
8- منتهي الآمال ، ج 1، ص 543
9- منتخب طريحي/140/2
10- بحارالانوار /207/45، کامل الزيات باب26 ص81
11- بحارالانوار /293/44، عوالم /534/17
12- بحارالانوار /290/44، کامل الزيارات باب 32 ص102
13- بحارالانوار /305/44، تفسير امام حسن عسگري (عليه السّلام) ص369
14- بحارالانوار /207/45، کامل الزيارات باب 26 ص81
15- بحارالانوار /209/208/45، کامل الزيارات باب ص82
16- بحارالانوار /207/45، کامل الزيارات باب 26 ص81
17- بحارالانوار ، ج 45، ص 205 وکامل الزيارات ، باب 26، ص 79
18- ترجمه خصائص الحسينيه ، ص 257
19- بحارالانوار /278/44، امالي صدوق مجلسي 17 ص68
20- بحارالانوار /282/42، قرب الاسناد ص) 18
21- بحارالانوار /278/44، امالي صدوق ، مجلس 17، ص 68
22- بحارالانوار /292/44، کامل الزيارات باب 32ص103
23- ترجمه خصائص الحسينيه ، ص 256

با سلام و روز بخیر
بزرگوار انسان در ایامی از زندگی خود -بسته به افراد برخی نوجوانی و برخی جوانی و برخی میانسالی و برخی هیچ گاه - سوالات اساسی زندگی برایشان پیش آمده و ذهنشان را درگیر می کند از؛ چرایی بودن خودشان، هدف زندگی ،خدا، برنامه زندگی و.... این سوالات به اصطلاح اعتقادی باید ایجاد شوند و اگر کسی بگوید برای من ایجاد نشده از دو حال خارج نیست یا ذهنی بسیار عالی داشته که قبل از به وجود آمدن سوال جواب آنها را یافته و به آنها دست پیدا کرده بوده یا بر عکس ذهنی تنبل داشته که جز به ظاهر زندگی به چیز دیگر خود را مشغول نمی کرده است دسته دیگری هستند که این سوالات برایشان پیش آمده ولی حال بررسی آن را نداشته آن را به دست فراموشی می سپارند و در نقاط بحران زندگی به یاد آن می افتند و پریشان می شوند چون دیگر وقت یافتن جواب را ندارند( به خاطر مشغله زندگی )
پس بزرگوار این سوالات نه تنها شما را نگران نکند بلکه از داشتن این سوالات خوشحال نیز باشید چرا که شما را ارتقاء داده و در راه سعود با معارف عالیه قرار می دهد اما به شرط این که از سوال و جواب و کنکاش در باره دینتان خسته نشوید چرا که سوالات شما دارای جوابهایی است که می تواند ذهنتان را اقناع کند و شما را رشد دهد آنها که راحت به بن بست می رسند مشخص است که حال پرسش و پاسخ و وقت گذاشتن برای این مسایل را ندارند.
اما برخی از سوالات ریشه در عقاید انسانی دارند که تا آنها حل نشوند این سوالات باقی است
به نظر حقیر یک دوره مطالعه یا بحث اعتقادی برای شما از ؛چرایی دین داری ، اثبات وجود خدا، پیامبر ، راهنما شناسی و...برای شما نیاز است (البته در حد خیلی مختصر )
اما نکته مهمی که باید برای پرهیز از آشفتگی ذهن شما به آن اشاره کنم پرهیز از خواندن شبهات و جو های شبهه پراکنی است چه بسا که فرد قدرت پاسخ به برخی از شبهات را ندارد با این وجود به آن شبهه دامن زده مقالات و مطالب مسموم مغرضان را خوانده و ذهنش مشغول می شود و تا پیدا کردن راه حل گاها دچار آسیب هایی جبران ناپذیر می شود.(پیشگیری اولی از درمان است)

با سلام و عرض ادب
شما ابتدا با کتاب های ساده شروع کنید مثل ده درس در عقاید آقای قرائتی یا درسهای عقایدبرای جوانان ایه الله مکارم
بعد اصول عقاید آیه الله مصباح بسیار راه گشا و شیرین است.
در این بین استفاده از اساتید فن برای رسیدن به اوج آگاهی توصیه می شود

با سلام و عرض ادب
همین که شما در مصایب اهلبیت محزون می شوید خود مقام بالایی است حال چه با خواندن باشد چه با گوش دادن. مهم این است که شما اشک دارید پس قسی القلب نیستید فقط کمی نیاز به معرفت افزایی دارد که انسان قدر خود را در مجالس اهلبیت بداند و این هدف جز با مطالعه کتب مربوطه حاصل نمی شود. کتاب شریف و گرانسنگ " خصایص الحسینیه " بخش مجلس و روضه حضرت ابا عبد الله اکیدا توصیه می شود.

سوال:میدونید بذارید رو راست صحبت کنم من آدم احساساتی هستم خیلی زود اشکم درمیاد اما...اما نمیدونم چرا واسه امام حسین نمیتونم گریه کنم.
هر موقع روضه به اوجش میرسه گریم میگیره اما یه هو یه فکرایی میاد توسرم که اشکم بند میاد...
مثلا میگم ما خود آزاری داریم واسه امام حسین که هزار سال پیش بودن گریه کنیم (خدایا منو ببخش.ارباب,خاک بر سرم کنن)
نمیدونم شاید اصلا به صلاح نیست این اراجیفو حتی به زبون بیارم اما این افکار باعث میشه نتونم به امام حسین نزدیک بشم.امسال هرشب رفتم هیئت هرشب زیارت عاشورا هرشب قرآن کلی مداحی اما...
اما نمیتونم امام حسین رو درک کنم..
چند سال پیش میگفتم چرا این مداح ها آخر هر روضه یاد امام حسین میکنن؟
یا میگفتم اصحاب ارباب کار مهمی نکردن که,اگه منم بودم میرفتم با ایشون که خواب دیدم تو صحرای کربلامو...بهتره ادامشو نگم...ولی همین قدر بگم که با همه این افکار کلی مورد لطفشون بودم توی رویا...
حالا ازتون میخوام کمکم کنید خواهش میکنم.

جواب:
کته ای که در ابتدا بگویم این که شما ارادت قلبی به امام حسین دارید ولی سوالی دارید که سوال داشتن نشانه بی ارادتی نیست بلکه طبیعت انسان است که برای کارهایی که دارد دلیل می خواهد و این از بالندگی فکری شماست که سوالات ذهنی خود را می پرسید و پنهان نمی کنید چه بسا افرادی که یک عمر عزاداری کرده و این سوال در ذهنشان اذیتشان می کند ولی آن را مطرح نمی کنند و جوابی نمی یابند.
اما سوال مهم: چرا ما باید بعد از 1400 سال که از یک واقعه می گذرد برای آن عزاداری کرده و به سر و سینه می زنیمو پول خرج می کنیم و عمر می گذاریم؟؟
جواب:ما در چند بخش به آن می پردازیم که با ضمیمه کردن آنها به هم انشا الله به جواب می رسیم:
1. ما به امام حسین مدیونیم
امام حسین حق حیات به گردن همه بشریت دارد
امام حسین باعث زنده شدن و جریان پیدا کردن دین مبین اسلام در تاریخ بشریت شد حتی اگر سنی ها امروز دین دارند صدقه سری امام حسین است .
توضیح: تفاوت اصلی انسان با حیوانات خدا داری و دین داری انسان است به قول علامه جوادی " الانسان حیوان متاله "
امام حسین با فدا کردن هر چه داشت و نداشت در راه دین خدا باعث شد دین اسلام که به دست یزید افتاده بود و نفس های آخر خود را می کشید و یزید کمر به انهدام کامل آن داشت را زنده ماند و امروز ما دین داشته باشیم و بدون شک اگر امام حسین با تمام دارایی خود حتی خانواده خود که به اسارت رفتند در احیای دین نمی کوشید اسلام که آخرین دین الهی بود از بین می رفت و آیندگان تا روز قیامت از آن محروم می ماندند و خدا فدایی می خواست برای احیای دینش که امام حسین آن را با دل و جان قبول کرد.
حال ما که تمام حیات انسانی خویش را از او داریم جا ندارد که بر مصایبش بگرییم و یاد و نامش را بزرگ بداریم؟؟
آیا وجدان ما قبول می کند از کنار کسی که همه هستی خود و خانواده اش را داد تا ما امروز از مرز حیوانیت بالا آمده و انسان زندگی کنم به راحتی عبور کنیم؟؟
حد اقل یادش را گرامی داشته و بر مصایبش نگران باشیم .

2.بعضی از مفاهیم و مطالب در قالب گفتار و نوشتار نمی آید و باید برای آن تجسم عینی داشت تا به مفهوم آن پی برد مثل آزادی، آزادگی، عشق و ...
در ادبیات داستانی گاهاً سخن از عشق و عاشقی زیاد رفته است اما انسان در مواجهه با نماد بیستون که توسط فرهاد برای معشوقش کنده شد به معنا و مفهوم عشق پی می برد که هرچه سخنرانان و داستان نویسان از عشق بگویند و بنویسند به پای برداشتی که از دیدن بیستون می شود نمی رسد.
خدای تبارک و تعالی تمامیت مفاهیم بلند عرفانی و نیل به معنویت را توسط امام حسین علیه السلام در عاشورا و آن را برای تمامی بشر به عنوان یک تابلوی بسیار متعالی به نمایش گذاشت. حال این تابلوی عظیم که در شرایط خاص اجرا شده و دیگر اجرا نخواهد شد باید در قالبی جذاب در طول تاریخ سریان پیدا کند همانگونه که افراد برای انتقال مفاهیم ذهنی خود از قالب های متفاوتی استفاده می کنند، مثلاً فلان نقاش برای رساندن مطلبی مفهوم ذهنی خود را در قالب هنر نقاشی به دیگران تحویل می دهد و یا فلان شاعر به صورت شعر یا داستان .. این قالب می تواند مفهوم مورد نظر را جاودان کند (بسته به میزان کارآیی قالب) اما اگر حتی یک مفهوم بسیار بلند و بالا که همه ی بشر هم به آن نیاز دارند در قالب خوبی ارائه نشود بعد از مدت کمی به دست فراموشی سپرده می شود
خداوند این پیام عاشورای حسین علیه السلام را در قالب شور و احساس متجلی ساخته تا نسل به نسل این پیام در بین آزادگان جهان باقی بماند و افراد بواسطه ی ان هدایت و رستگار شوند و
عزاداری ابا عبدالله بهترین قالب احساسی برای بیان پیام های عاشوراست و این عزاداری ها توسط خداوند اجر داده می شود چراکه باید این پیام به گوش همه ی جهانیان برسد.
اگر گریه و عزاداری در مجلسی نباشد شنوندگان پیام عاشورا کم هستد و کم کم این پیام بدست فراموشی سپرده می شود البته این یکی از حکمت های عزاداری برای اباعبدالله است نه تمام آنچه از عزاداری اباعبدالله که به خاطر آن بنا شده است

3.و مهم تر این که واقعه عاشورا و عزای امام حسین جایگاه ویژه ای در عالم خلقت دارد تا جایی که قبل از تولد امام حسین (ع) شور عزای آن حضرت توسط خدا برای اکثر انبیاء از آدم تا خاتم بیان شده و مجالس عزای آن حضرت توسط انبیاء برپا داشته شده و آن حضرات در رثای امام حسین و مصایب آن حضرت اشک ریخته و اجر برده اند.

این موضوع آنچنان اهمیت دارد که گاها گره از کار انبیاء باز کرده که داستان آن در کتب قصص انبیاء مشهود است

بعد از قضیه عاشورا نیز توسط امامان مجالس عزاداری امام حسین بر پا شده تا جایی که امام زمان در ناحیه مقدسه خود را صبح و شام عزادار امام حسین می داند.

توصیه به برپایی عزای امام حسین و مخصوصا اشک بر آن حضرت و زیارت ایشان از راه دور و نزدیک آنچنان کتب حدیثی شیعه را پر کرده که جای هیچ شک و شبهه ای برای عزاداران باقی نمی گذارد.


تا جایی که آه کشیدن در عزای امام حسین را تسبیح و حلقه اشک درون چشم را مغفرت الهی و قطره اشک سرازیر شده را آمرزش تمامی گناهان و....بر می شمارند.

در زیر گوشه ای از این فضایل را می آوریم:



در اجر و ثواب گريه بر امام حسين عليه السّلام :

اجر و مزد گريه براي آن حضرت بسيار عظيم و بزرگ است و خداوند خود ضامن آن مي باشد.

گريه براي آن حضرت سختي هاي زمان احتضار را از بين مي برد زيرا امام صادق عليه السّلام به مسمع بن عبدالملک فرمودند: آيا مصائب آن جناب (امام حسين عليه السّلام) را ياد مي کني؟

عرض کرد: بلي والله مصائب ايشان را ياد کرده و گريه ميکنم.

حضرت فرمودند: آگاه باش که خواهي ديد در وقت مردن پدران مرا که به ملک الموت وصيت تو را مي کنند که سبب روشني چشم تو باشد.

همچنين فرمودند: اي مسمع گريه بر احوالات حسين (عليه السّلام) سبب مي شود که ملک الموت بر تو مهربان تر از مادر گردد.

گريه بر حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السّلام) باعث راحتي در قبر، فرحناک و شادان شدن مرده، شادان و پوشيده بودن او در هنگام خروج از قبر است در حالي که او مسرور است فرشتگان الهي به او بشارت بهشت و ثواب الهي را مي دهند.

اجر و مزد هر قطره آن اين است که شخص هميشه در بهشت منزل کند.(1)

گريه کننده بر امام حسين عليه السّلام در بهشت با ايشان و هم درجه ايشان خواهد بود.(2)


شيخ جليل جعفر بن قولويه در کامل از ابن خارجه روايت کرده است:

روزي در خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم و امام حسين عليه السّلام را ياد کرده و از او نام برديم. حضرت صادق عليه السّلام بسيار گريستند و ما نيز به تبع ايشان گريستيم. پس حضرت صادق عليه السّلام فرمودند که امام حسين عليه السّلام مي فرمود من کشته گريه و زاري (اشکم) هستم نام من در نزد هيچ مؤمني برده نمي شود مگر آن که محزون و گريان مي شود.


در روايت آمده است هيچ روزي نبود که اسم امام حسين عليه السّلام در نزد امام صادق عليه السّلام برده شود و آن امام در آن روز تبسمي بر لب بياورند. آن حضرت در تمام روز گريان و محزون بودند و مي فرمودند: امام حسين عليه السّلام سبب گريه هر مؤمن است.


شيخ طوسي و شيخ مفيد از ابان بن تغلب روايت کرده اند که حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: نَفَس کسي که براي مظلوميت ما محزون است تسبيح است و اندوه و ماتم او عبادت خدا و پوشيدن اسرار ما از بيگانگان جهاد در راه خداست .(3)


شيخ کشي(رحمة الله علیه) از زيد شحام روايت کرده است که: من با جماعتي از کوفيان در خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم، جعفر بن عفان وارد شد . حضرت او را اکرام کردند و نزديک خود نشاندند و فرمودند يا جعفر!

جعفر عرض کرد: جانم، خدا مرا فداي تو کند.
حضرت فرمودند: به من گفته اند تو در مرثيه و عزاي حسين (عليه السّلام) شعر مي گوئي.

جعفر عرض کرد: بله، فداي تو شوم.

حضرت فرمودند: پس بخوان.

جعفر شروع به خواندن مرثيه نمود، حضرت امام صادق عليه السّلام و حاضرين مجلس گريستند.

حضرت آنقدر گريست که اشک چشم مبارکش بر محاسن شريفش جاري شد.

پس از آن حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: به خدا سوگند، که ملائکه مقرب در اينجا حاضر شدند و مرثيه تو را که در مصائب حسين (عليه السّلام) خواندي شنيدند و بيشتر از ما گريستند و حق تعالي در همين ساعت بهشت را با تمام نعمت هاي آن براي تو واجب گردانيد و گناهان تو را آمرزيد.

پس امام فرمودند: اي جعفر مي خواهي که زيادتر بگويم؟

جعفر عرض کرد: بله، اي سيد من.

حضرت فرمود: هر که در مرثيه حسين (عليه السّلام) شعري بگويد و بگريد و بگرياند، حق تعالي او را بيامرزد و بهشت را براي او واجب مي گرداند. (4)


شيخ صدوق (رحمة الله علیه) در امالي از ابراهيم بن ابي المحمود روايت کرده که امام رضا عليه السّلام فرمودند: ماه محرم ماهي بود که اهالي جاهليت، جنگ و قتال را در آن ماه حرام مي دانستند، ولي اين امت جفاکار خون هاي ما را در آن ماه حلال دانستند و حرمت ما را هتک کرده و زنان و فرزندان ما را در آن ماه اسير کردند. آتش در خيمه هاي ما افروخته و اموال ما را غارت کردند. حرمت حضرت رسالت (صلي الله عليه و آله) را در حق ما رعايت نکردند.

همانا مصيبت شهادت حسين (عليه السّلام) ديده هاي ما را مجروح گردانيد و اشک ما را جاري کرده . عزيز ما را ذليل گردانيده است و زمين کربلا مورث کرب و بلاء ما گرديد.

پس بايد بر حسين بگريند، همانا گريه بر آن حضرت گناهان بزرگ را فرو مي ريزد.

سپس حضرت رضا عليه السّلام فرمودند: پدرم چون ماه محرم داخل مي شد کسي آن حضرت را خندان نمي ديد. و اندوه و حزن پيوسته بر او غالب مي شد تا روز عاشورا. آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه او بود و مي فرمود: امروز روزي است که حسين (عليه السّلام) شهيد شده است.


و همچنين شيخ صدوق از آن حضرت روايت کرده: هر که روز عاشورا روز مصيبت و اندوه گريه او باشد حق تعالي روز قيامت را براي او روز شادي و سرور گرداند و ديده گانش در بهشت به نور ما روشن شود. (5)


از ريان بن شبيب روايت شده است که گفته روز اول محرم به خدمت امام رضا عليه السّلام رسيدم حضرت فرمودند: ... اي پسر شبيب اگر بر حسين (عليه السّلام) گريه کني و آب ديده گان تو بر روي تو جاري شود حق تعالي جميع گناهان صغيره و کبيره تو را مي آمرزد خواه اندک باشد و خواه بسيار.

اي پسر شبيب: اگر مي خواهي خدا را ملاقات کني در حالي که هيچ گناهي نداشته باشي حسين (عليه السّلام) را زيارت کن.

اي پسر شبيب اگر مي خواهي که در غرفه اي از بهشت با رسول خدا و ائمه طاهرين محشور شوي قاتلان حسين (عليه السّلام) را لعنت کن.

اي پسر شبيب اگر بخواهي مانند شهداي کربلا باشي و ثواب آنها را داشته باشي هر گاه مصيبت آن حضرت را ياد کردي بگو: يا لَيتَني کُنتُ مَعَهُم فَاَفُوزَ فَوزًا عَظيماً؛ اي کاش من با ايشان بودم و رستگاري عظيمي مييافتم.

اي پسر شبيب اگر مي خواهي در درجات عاليه بهشت با ما باشي پس براي اندوه ما اندوهناک باش و در شادي ما شاد. بر تو باد ولايت و محبت ما که اگر کسي سنگي را دوست داشته باشد حق تعالي او را در قيامت با آن محشور مي گرداند. (6)


ابن قوليه با سند معتبر روايت کرده از ابي هارون مکنوف که گفت: به خدمت حضرت صادق عليه السّلام مشرف شدم آن حضرت فرمودند. که براي من مرثيه حسين (عليه السّلام) بخوان. من نيز شروع کردم به خواندن.

امام فرمود: به اين صورت نخوان به همان سبک و سياقي که نزد خودتان متعارف است و نزد قبر حسين (عليه السّلام) مي*خوانيد بخوان. پس من خواندم.

حضرت گريستند و من ساکت شدم.

فرمود: بخوان، من خواندم تا آن اشعار تمام شد.

حضرت فرمود: باز هم براي من مرثيه بخوان، من شروع کردم به خواندن اين اشعار: يا مَريَمُ قومُي فَاندُبي مَولاکِ وَ عَليَ الحُسَين فَاسعَدي بِبُکاکِ

پس حضرت بگريست و زن ها هم گريستند و شيون نمودند و هنگامي که از گريه آرام شدند فرمودند: اي اباهارون هر کس براي حسين (عليه السّلام) مرثيه بخواند و يک نفر را بگرياند بهشت بر او واجب مي شود. و سپس فرمودند: هر کس امام حسين عليه السّلام را ياد کند و بر او گريه کند بهشت بر او واجب مي شود. (7)


به سند معتبر از عبدالله بن بکر روايت کرده اند که گفت: روزي از حضرت صادق عليه السّلام پرسيدم که يابن رسول الله اگر قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را بشکافند آيا در قبر آن حضرت چيزي خواهند ديد؟

حضرت فرمود: اي پسر بکر چه بسيار عظيم است سؤال تو به درستي که حسين بن علي عليهماالسّلام با پدر و مادر و برادر خود در منزل رسول خدا صلي الله عليه و آله مي باشند و با آن حضرت روزي خورده و شادماني مي کنند.

گاهي بر جانب راست عرش آويخته و مي گويد پروردگارا وفا کن به عهدي که با من بسته اي و نظر مي کند بر زيارت کنندگان خود، ايشان را با نام هايشان و نام پدرانشان مي شناسند. و نظر مي کنند به سوي آنهائي که بر او گريه مي کنند و برايشان طلب آمرزش کرده و از پدرانشان مي خواهند که براي آنها استغفار کنند و مي گويند:

اي گريه کننده بر من اگر بداني خدا چه جيزي براي تو مهيا کرده از ثواب ها، هر آينه شادي تو زيادتر از اندوه تو خواهد شد.

آن بزرگوار از حق تعالي درخواست مي کند که هر گناه و خطا که گريه کننده بر او کرده است بيامرزد. (8)


ارزش قطره اشک براي امام حسين عليه السلام

قطره اي از آن اگر در جنهم بيفتد آتش و حرارت آن را خاموش مي کند.

ملائکه خود آن اشکها را گرفته و در شيشه اي ضبط مي کنند. (9)

براي هر عملي ثواب محدودي است جز ثواب آن اشک که اجر آن محدوديتي و يا اتمامي ندارد.


چشم گريان در عزاي امام حسين عليه السّلام و ارزش آن

اگر اشک بر امام حسين عليه السّلام داراي اين همه اعتبارست يقينا چشمي که در عزاي او گريان باشد نيز خواص و ويژگي هاي مربوط به خود را دارد.

خواص چشم گريان در عزاي امام حسين عليه السلام

آن چشم در نزد خداوند از تمام چشمها محبوب تر است.(10)

همه چشمها در روز قيامت گريانند مگر چشمي که بر امام حسين عليه السّلام گريه کرده باشد. (11)

آن چشم روشن شود به نور کوثر و نظر به آن. (12)

آن چشم را ملائکه تبرّک ميکنند و اشک را خود از آن پاک ميکنند.(13)


خواص گريه براي امام حسين عليه السلام

هر کسي که تا به حال خداوند اين مرحمت را در حق او نموده باشد و توانسته باشد قطره اشکي در عزاي آن حضرت از ديدگان جاري سازد به خوبي آثار و برکات نوراني و حالات معنوي وصف ناشدني آن را در يافته اما گريه براي آن حضرت خواصي مربوط به خود را دارد که ما اجمالاً بعضي از آن را ذکر مي کنيم: صله حضرت محمد صلي الله عليه و آله است. (14)

مساعدت و ياري حضرت زهرا سلام الله عليها است زيرا آن مکرمه هر روز در عزاي فرزندنش مي گريد. (15)

اداء حق پيامبر صلي الله عليه و آله، خدا و ائمه هدي عليهم السّلام است. (16)

گريه براي آن حضرت تأسي به انبياء ، ملائکه و عبادالصالحين خداوند است.

اداء مزد رسالت پيامبر است زيرا در قرآن آمده که مزد رسالت پيامبر مودّت ذي القربي (دوستي با خاندان رسول خدا) است. ترک آن جفا به آن حضرت است. (17)

تسلي دهنده دل از جميع گريه ها و اندوه ها است. (18)


خواص مجالس ذکر مصائب امام حسين عليه السّلام

کساني که در مجالس ذکر او شرکت مي کنند به خوبي حال و هواي آنجا را درک کرده و ارتباط معنوي عميقي با حضرتش برقرار مي سازند، اما بر طبق احاديث و روايات متعدد مجالس آن حضرت داراي ويژگي هايي است:

1- هر کس بنشيند در مجالسي که در آن به امر ائمه عليهم السّلام پرداخته شده و ذکر مصائب آنان است دل او نمي ميرد در آن روزي که دلها مي ميرند. (19)

2- اينگونه مجالس محبوب خدا ، رسول او و ائمه عليهم السلام مي باشد.(20)

3- نَفَس فرد عزادار در آن مجلس تسبيح خداوند است.(21)

4- اين مجالس محل نَظَر حضرت امام حسين عليه السّلام است. زيرا آن جناب در عرش است و از آنجا به سوي سرزمين کربلا و زوّار و گريه کنندگان خود نظاره مي کنند. (22)

5- ملائکه مقرب خداوند درآن مجلسي حاضر مي شوند.

6- مجلس عزاي امام حسين عليه السّلام هر جا بر پا شود آنجا قبه و بارگاه اوست .

7- معراج گريه کنندگان است زيرا که محل نزول صلوات و رحمت الهي و غفران ذنوب و ... است.

8- اين مجالس از ديگر مجالس اشرف و افضل است.(23)



از همه مهمتر این جلسات و عزاداری ها تعظیم شعائر الهی است. قرآن کریم می فرماید:لِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ(24)
قرآن کریم در بیان مصداق شعائر الهی گاها یک گوسفند نشانه دار برای قربانی را شعائر الله می شمارد پس چگونه قیام ابا عبد الله که دین را زنده کرد 72 قربانی در راه خدا داد از شعائر الله نباشد؟؟

وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّه(25)
قیام ابا عبد الله از بزرگترین شعایر است که باید بزرگداشته شود و بر ماست که با اقامه عزاداری آن حضرت در این کار بکوشیم.

برای اطلاع بیشتر از اجر ، چگونگی و تاریخچه عزاداری بر امام حسین کتاب شریف "خصایص الحسینیه " از مرحوم آیه الله شوشتری(اعلی الله مقامه ) سفارش می شود

پي نوشت ها :






1- بحارالانوار ، ج44، ص289 و کامل الزيارات باب32، ص101

2- بحارالانوار /278/44/ امالي صدوق مجلسي 17/ ص68

3- منتهي الآمال ، ج 1، ص 538

4- منتهي الآمال ، ج 1، ص 539

5- منتهي الآمال ، ج 1، ص 540

6- منتهي الآمال ، ج 1، ص 541

7- منتهي الآمال ، ج 1، ص 542

8- منتهي الآمال ، ج 1، ص 543

9- منتخب طريحي/140/2

10- بحارالانوار /207/45، کامل الزيات باب26 ص81

11- بحارالانوار /293/44، عوالم /534/17

12- بحارالانوار /290/44، کامل الزيارات باب 32 ص102

13- بحارالانوار /305/44، تفسير امام حسن عسگري (عليه السّلام) ص369

14- بحارالانوار /207/45، کامل الزيارات باب 26 ص81

15- بحارالانوار /209/208/45، کامل الزيارات باب ص82

16- بحارالانوار /207/45، کامل الزيارات باب 26 ص81

17- بحارالانوار ، ج 45، ص 205 وکامل الزيارات ، باب 26، ص 79

18- ترجمه خصائص الحسينيه ، ص 257

19- بحارالانوار /278/44، امالي صدوق مجلسي 17 ص68

20- بحارالانوار /282/42، قرب الاسناد ص) 18

21- بحارالانوار /278/44، امالي صدوق ، مجلس 17، ص 68

22- بحارالانوار /292/44، کامل الزيارات باب 32ص103

23- ترجمه خصائص الحسينيه ، ص 256

24- حج 32
25- حج36