جمع بندی از قوز قرنیه تا ذکر یونسیه !

این گونه تفال زدن به قرآن نهی شده است و اعتبار ندارد.

ممکنه شما در گذشته گناهانی رو انجام داده باشید. اگر توبه کرده باشید خداوند از شما پذیرفته است. نمیشه بین این بیماری شما و مشکلات رابطه قطعی برقرار کرد و گفت این بیماری قطعا به جهت اون گناهان است. بله این موارد در حد تلنگر درسته اما این که این بیماری قطعا به خاطر اون گناهان سابق باشد، نه درست نیست و نمیشه انسان بین این ها رابطه قطعی برقرار کند.
دوست عزيز؛
عالمي که ما در آن زندگي مي کنيم، عالم مادي است که ساختار آن بر اساس نظام عليت و معلوليت است، يعني هر چيز بر اساس علت‌هاي شناخته شده يا ناشناخته‌ تحقق مي يابد. محال است معلولي بدون علت پديد آيد؛ آتش مي‌سوزاند، آب سرد مي کند، ابر به بارش در مي‌آيد، ويروس بيماري مي‌آفريند و دارو درمان مي‌کند؛ همه اين حوادث بر اساس ضابطه معيني نظام عالم را تشکيل مي‌دهند. بنابراين معلولات عالم بر اساس نظام علت و معلول است که بر تمام عالم هستي و از جمله زندگي انسان ها حکمفرما است.
توضيح مطلب اين که:
به طور کلي در مورد فلسفه مشکلات و سختي هاي دنيا بايد به اين نکته اساسي توجه داشته باشيم که: بلاها و گرفتاري‌ها، و سختي ‌هايي که در زندگي بر انسان وارد مي شود، مي تواند مولود عوامل گوناگوني باشد. در ذيل به برخي از آن اشاره مي شود :

1. سختي ها، بازتاب عملکردهاي نادرست انسان :
قرآن کريم مي فرمايد: ‌« وَ ما اصابکم من مصيبه، فبما کسبت ايديکم و يعفو عن کثير؛ (1) هر مصيبت و ناملايمتي (فردي يا اجتماعي) که به شما مي رسد به خاطر اعمالي است که با دست خود ( فرد يا جامعه ) انجام داده ايد (تازه اين تمام مجازات و کيفر اعمال شما نيست) و خدا از بسياري از گناهان مي گذرد و آنها را مورد عفو قرار مي دهد».
بنا براين «اگر خرابي و فساد، سختي و تنگناها، در خشکي و دريا ظهور و بروز پيدا مي کند، همگي به خاطر گناهاني است که مردم مي کنند. پيدا شدن خرابي ها و فشارها براي اين است که خداوند مي خواهد نمونه‌اي از آثار شوم عملکردهاي‌شان را به آنان بچشاند، بلکه برگردند.

2. سختي ها،لازمه عالم دنيا :
از قرآن و روايات استفاده مي‌شود نظام زندگي انسان در جهان هستي، نظام تکامل و پرورش است و همه مردم (از پيامبران گرفته تا ديگران) در حوادث روزگار دست و پنجه نرم مي‌کنند تا تربيت و ساخته شوند و شايستگي دريافت پاداش‌هاي عظيم الهي را کسب نمايند. از طرف ديگر وجود سختي‌ها در زندگي، لازمه زندگي مادي است. زندگي مادي همراه با محدوديت و تزاحم و کشمکش‌ها است. مواد و عناصر در همديگر تأثير مي‌گذارند، يا اثر همديگر را خنثي مي‌کنند و به هر ترتيب، تزاحم بر عالم ماده حاکم است و هيچ انساني ، مؤمن باشد يا غير مؤمن، نيز از اين قاعده مستثني نيست. "لولا التضاد ما صحّ دوام الفيض؛ اگر تضاد و کشمکش نبود، فيض الهي دوام و استمرار نمي‌يافت".
بنا بر اين وجود سختي‌ها و مشکلات نه تنها براي انسان، بلکه تمام موجودات عالم است، با اين تفاوت که لازمه تکامل انسان وجود سختي‌ها است. علاوه بر آن که وجود سختي‏ ها و مشکلات براي زندگي ما لازم است و بدون وجود آن‏ها زندگي بي معنا و يکنواخت خواهد بود.

3. سختي ها، عامل شکوفايي استعدادها و سازنده شخصيت انسان:
خداوند براي شکوفا کردن استعدادها و پرورش دادن بندگانش، آنان را با گرفتاري‌ها مي‌آزمايد، يعني همان گونه که فولاد را براي استحکام بيشتر در کوره مي‌گذارند تا به اصطلاح آبديده شود، آدمي را نيز در کوره حوادث سخت پرورش مي‌دهد تا مقاوم گردد. امتحان خدا با گرفتاري ها، به کار باغبان پر تجربه شبيه است که دانه‌هاي مستعد را در سرزمين‌هاي آماده مي‌پاشد. دانه‌ها با استفاده از داده‌هاي طبيعي شروع به رشد و نمو مي‌کنند، تدريجاً با مشکلات مي‌جنگند و با حوادث پيکار مي‌نمايند، در برابر طوفان‌هاي سخت و سرماي کشنده و گرماي سوزان، ايستادگي به خرج مي‌دهند تا شاخة گلي زيبا يا درختي تنومند و پرثمر بار آيد که بتواند به زندگي خود در برابر حوادث سخت ادامه دهد.
خداوند نيز زندگي دنيا را براي انسان توأم با رنج و مشقت قرار داد تا وي را تربيت کند و استعدادهايش را شکوفا نمايد.
شدايد و ناملايمات براي انسان جنبه سازندگي دارند.
بسياري از کمالات و رشدها است که جز در رو برو شدن با سختي‌ها و گرفتاري ها، جز در نتيجه برخوردها، جز در ميدان مبارزه و پنجه نرم کردن با حوادث به دست نمي‌آيد. لذا در بعضي از روايات دنيا به گذرگاهي تشبيه شده است که در سايه خوب زندگي کردن و درست زيستن در آن مي توانيم به زندگي و شادي و لذت مطلق در آخرت دست يابيم. زيرا سختي هاي دنيا در بسياري از موارد عاملي در جهت رسيدن به آن نتيجه والا، و هشداري است تا او را از خواب غفلت و از فراموشي مقصد حقيقي و تلاش براي رسيدن به آن باز مي دارد .
بنابراين ، بلاها و سختي‌ها اثر کيميايي دارند، و سازنده اند. از موجودي، موجود ديگر، از ضعيف، قوي، از پست، عالي، از خام، پخته به وجود مي‌آورند. در حقيقت سختي‌ها در زندگي بشر تنها گوهر واقعي انسان را آشکار نمي‌کند، بلکه به گوهر وي تکامل مي‌بخشد. چه را که مشکلات، شخصيت ساز و استقامت آفرين است، بسان درختي که در دل بيابان‏هاي سوزان و بادهاي داغ قرار مي‏گيرد.
استاد مطهري مي‏گويد:
به حکم قانون و ناموس خلقت، بسياري از کمالات است که جز در مواجهه با سختي‏ها و شدايد، جز در نتيجه تصادم‏ها و اصطکاک‏هاي سخت، جز در ميدان مبارزه و پنجه نرم کردن با حوادث، جز در رو به رو شدن با بلايا و مصايب حاصل نمي ‏شود. (2)

با توجه به مطالب بالا مي توان اين گونه نتيجه گرفت که :
مشکلات و سختي ها ، بلاها و گرفتاري‌ها که در زندگي بر انسان وارد مي شود، مولود عوامل گوناگوني هستند. به صورت مطلق نمي‌توان گفت سختي ها و بلاها و مشکلات هميشه و پيوسته محصول گناهان و عملکردهاي زشت افراد است؛ زيرا همه افراد بشر در طول زندگي به نوعي مورد آزمايش خداوند هستند؛
در سوره ملک مي فرمايد :
«الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَيَاةَ لِيَبْلُوَکُمْ أَيُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ ؛ (3) خداوندي که مرگ و زندگى را پديد آورد تا شما را بيازمايد که کدامتان نيکوکارتريد و اوست ارجمند و آمرزنده».
در قرآن بيشتر از بيست مورد امتحان به خدا نسبت داده شده است . اين يک قانون کلي و سنت دائمي در زندگي انسان است.
به طور فراگير مي توان گفت که: هر عملي که انسان انجام مي دهد، امتحاني است که در پيشگاه خداوند پس مي دهد که نتيجهء آن ثواب است يا کيفر.
از آن گذشته گرفتاري يا سختي ، در عين عذاب بودن ، امتحان الهي نيز هست تا معلوم شود انسان براي از بين رفتن آثار گناه خود صبر و تحمل مي کند ، يا با ناله و فرياد و بدگويي به زمين و زمان ، گناهي بر گناهان گذشته خود مي افزايد .
پس يک عمل، هم مي تواند کيفر گناهان باشد و هم وسيله امتحان .
بنا بر اين در هر صورت انسان بايد مراقب باشد . زيرا حتي در فرضي که بلا و گرفتاري به خاطر عذاب باشد، مي تواند امتحان الهي نيز باشد.
لذا بهترين راه براي اين که انسان بتواند تشخيص دهد که مشکلش از ناحيه کوتاهي خودش در وظايف مادي يا معنوي هست يا امتحان الهي است ، اين است که با هر بلا و گرفتاري که مواجه مي شود ، ابتدا نامه عمل خود را بازبيني کند که آيا وظايف خود را انجام داده يا کوتاهي کرده ؟
در صورتي که از طرف او کوتاهي صورت گرفته ، براي جبران آن اقدام کند تا خداوند عنايت خود را به او بيشتر نمايد و در صورتي که کوتاهي در انجام وظايف از او سر نزده ، در مقابل بلا و گرفتاري صبر نموده و خدا را شاکر باشد تا خداوند سفره نعمت هايش براي او بگشايد.

پي‌نوشت‌ها :
1. شورى (42) آيه 30 .
2. استاد مطهري، بيست گفتار، انتشارات صدرا - قم ، چاپ پنجم ، ص 176 .
3. ملک (67) آيه 2 .

صحت این گونه استخاره ها از نظر برخی علما و بزرگان محل تامل و اشکال است و درست نیست. لذا قابل اعتنا و اعتماد هم نیست.

برادر بزرگوار کفورا در آیه شریف به معنای کفران نعمت است نه کفر اعتقادی تا با کافر یکی باشد.

خدایا به حق مقربان درگاهت خاصه زهرای اطهر که این ایام میزبان جلسات و فضاهای معنوی ماست، تمام بیماران، و به خصوص دوست عزیزمان جناب "milad.ir86" را شفای کامل و عاجل عنایت بفرما.:Doaa:

چرا نبخشد؟!!!
خداي مهربان همه بندگان خويش را دوست دارد. اگرچه مؤمنان را بيش تر دوست دارد. بنده اي هر چه ايمان و معرفت و درجه يقين و اعتمادش به خدا بيش تر باشد، او را بيش تر دوست دارد، ليکن او همه بندگانش را دوست دارد: «إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحِيم» (1) نفرمود فقط مؤمنان را دوست دارد، بلکه فرمود: خداوند نسبت به همه مردمان (الناس) مهربان و بخشاينده است.
حقيقت روشن و بديهي اين است که ما خداي مهربان را نشناخته ايم. طرح سوالاتي مثل "خدا منو میبخشه؟" ناشي از نداشتن حسن ظن به خدا به خاطر عدم شناخت است.
گناه هر چه باشد،قابل توبه است. خداوند متعال راه توبه و برگشت را به روي انسان‌ها گشوده است. آنان مي‌توانند با توبه و استغفار، گناهان گذشتة خود را جبران کنند. پس از توبه و انابه به درگاه خدا ديگر بار راه تقوا و عبادت را پيش گيرند. به اين جهت قرآن مجيد و روايات اهل بيت(ع) مردم را به توبه دعوت و تشويق نموده‌اند.
قرآن می فرماید: «قل يا عبادي الّذين أسرفوا علي أنفسهم لا تقنطوا مِن رحمة الله إنّ الله يغفر الذّنوب جميعاً إنّه هو الغفور الرّحيم وأنيبوا‌إلي ربّکم؛(1) اي بندگان خدا که بر خود اسراف و ستم کرده‌ايد، از رحمت خداوند نا اميد نشويد که خدا همه گناهان را مي‌آمرزد و به درگاه پروردگارتان انابه کنيد»
آري آنان که از روي عناد و لجاجت، عصيان با پروردگار هستي نکرده‌اند، بلکه گناه آنان از روي جهل و سهو و پيروي هواي نفس و غلبه نفس اماره و مقتضيات جواني بوده و سپس توبه حقيقي کرده‌اند، چرا مأيوس شوند؟ يأس و ناامیدی از رحمت الهي چرا؟!
توبه از آن در درگاه الهي پذيرفته مي شود، به شرط آن که توبه حقيقي باشد؛ يعني انسان پشيمان شده و از عمق دل توبه کرده باشد، خداوند توبه او را مي پذيرد و گناهان او را مي بخشد.

پی نوشت ها:
1. بقره(2) آيه 142.
2. زمر (39) آيه‌ 53.

نه لازم نیست این موضوع رو بیان کنید. بیان نکردن این موضوع دروغ نیست. خصوصا اینکه می فرمایید به گفته پزشکان وبه احتمال قوی بیماری شما پیشرفت نمی کند و اگر پیشرفت هم کند، با یک عمل 30 دقیقه ای و با رسیک خیلی کم، 99 درصد جلوی پیشرفت اش گرفته می شود.

البته خبر خوش ازدواج تون به قوت خود باقی خواهد بود.
به امید این که به زودی خوش خبر باشید و با خبر های خوش همه رو خوشحال کنید.

پیشاپیش این سبد گل خدمت شما ::taghdim:

پرسش:
پسری 27 ساله هستم. من ناشکر شده بودم گناه کار شده بودم با اینکه نماز خون و مذهبی بودم.یه روز دکتر بهم گفت چشمات قوز قرنیه داره و ممکنه روز به روز ضعیف تر بشه .پیش خودم گفتم چرا من؟؟؟ خیلی ناراحت بودم.تا حدی ناشکری و گناهکاری خودم رو دلیل بیماری میدونستم.رفتم نماز خوندم استغفار کردم.بعد قرآن رو باز کردم.چشم ام به اسم حضرت یونس خورد.برام این سوال پیش اومد که راستی چرا پیامبر خدا باید در شکم ماهی زندانی بشه !؟ برام سوال شده بود و کنجکاو بودم.میدونستم حضرت یونس در شکم ماهی زندانی شده ولی علت رو نمیدونستم.تو اینترنت داستان حضرت یونس رو خوندم و علت رو فهمیدم.پیش خودم گفتم خدا بهم میگه یونس پیامبرم بود اون همه مقام و منزلت داشت گناهی هم نکرد و فقط قومش رو ترک کرد و قومش رو نبخشید.من اون رو به دهن ماهی (نهنگ) انداختم.حالا تو سر تا پا تقصیر رو به خاطر ناشکری و ناسپاسی ات نباید آگاه میکردم !؟ نباید بهت تلنگری میزدم تا از مادیات فاصله بگیری و مثل قبل ها شاکر باشی !؟ این افکار رو به مادر و خواهرم گفتم.مادرم چیزی نگفت ، ولی خواهرم گفت تو خودت رو با پیامبر خدا مقایسه می کنی!؟ تو توهم زدی.تو کجا و یونس پیامبر کجا !!!؟؟ من هم چند روز بعد دوباره به این اتفاق فکر میکردم.ولی یه حس درونی میگفت من توهم نزدم خدا خواسته به من بفهمونه آره من خودم مقصرم و خودم به خودم ظلم کردم.یه شب اتفاقی از سایت شهید آوینی استخاره آنلاین با قرآن گرفتم.خدا شاهده ،صفحه 207 یعنی انتهای سوره توبه و ابتدای سوره یونس برایم اومد!!! اینجا بود که واقعا شوکه شده بودم.من خودم مهندس نرم افزارم.چه طور ممکنه کامپیوتر سرور عدد تصادفی که تولید میکنه عددی باشه که به صورت سر تیتر و بزرگ جلوی چشم ام بنویسه «یونس» !؟ من این رو معجزه میدونم.و هیچ وقت این موضوع و اون شب رو فراموش نمی کنم.
من آدم ناشکری شده بودم.و کفران نعمت داشتم.علت هم این بود که خودم رو با دیگران و خصوصاً ایده آل ها مقایسه میکردم.به اشتباهم الان پی بردم.توی مادیات هیچ وقت نباید خودت رو با ایده آل ها یا از خودت بالاتر قیاس کنی.چون نهایت مثل من کافر میشی.و همون طور که خدا خودش در قرآن گفته " انا هدیناه سبیل اما شاکراً اما کَفورا" من شاکر نبودم.پس کافر شده بودم.کافری فقط این نیست خدا رو قبول نداشته باشی و ازش اطاعت نکنی.کفران نعمت و ناشکری هم کافریه.من الان به اشتباه ام پی بردم.نمیدونم چرا اینجا درد و دل کردم.ولی دوست داشتم این موضوع رو با هموطنای ایرانی ام در میون بزارم.برام دعا کنید بیماری ام پیشرفت نکنه.چون من برای کارم و ادامه تحصیل چشم هام رو خیلی نیاز دارم.کسایی هم که مثل من بیمار هستند ذکر یونسیه رو فراموش نکنند.در مورد این ذکر در اینترنت حتما مطالعه کنید.برای بیمارها و معنوی شدن ذکر خیلی خوبیه.ذکر یونسیه : «لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» دوست دارم نظرات شما رو راجب این موضوع بدونم ...قصد ازدواج دارم.بر سر دوراهی هستم.اگر قوز قرنیه را بگویم.مردم بی اطلاع هستند، میترسند و فکر میکنند کور میوم و جواب رد میشنوم.و اگر نگویم از آینده دروغ میترسم.در شرف ازدواج هستم.چه کنم !؟ البته دکترها میگن به احتمال قوی بیماری من دیگه پیشرفت نمیکنه و اگر پیشرفت هم کنه با یک عمل 30 دقیقه ای و با رسیک خیلی کم 99 درصد جلوی پیشرفت اش گرفته میشه !!! و از طرفی بیماری من خیلی خفیفه و پیشرفت خییییییلی کمی داشته.به نظر خودم نگم بهتره.این طوری سوتفاهم پیش نمیاد.ولی اگر بگم میره توی اینترنت سرچ میکنه قوز قرنیه چیست !؟ و فکر میکنه ما هم یا کور میشیم یا به پیوند قرنیه احتیاج پیدا میکنیم.که این برای من اصلاً صدق نمیکنه.

پاسخ:
در تبیین مورد سوال توان باید به چندنکته توجه کنید :
1. این گونه تفال زدن به قرآن که "قرآن رو باز کردم. چشم ام به اسم حضرت یونس خورد و ... " درست نیست و از آن نهی شده است و اعتبار ندارد.

2. ممکن است که شما در گذشته گناهانی رو انجام داده باشید. اگر توبه کرده باشید خداوند از شما پذیرفته است. نمیشه بین این بیماری شما و مشکلات رابطه قطعی برقرار کرد و گفت این بیماری قطعا به جهت اون گناهان است. بله این موارد در حد تلنگر درسته اما این که این بیماری قطعا به خاطر اون گناهان سابق باشد، نه درست نیست و نمیشه انسان بین این ها رابطه قطعی برقرار کند.
دوست عزيز؛
عالمي که ما در آن زندگي مي کنيم، عالم مادي است که ساختار آن بر اساس نظام عليت و معلوليت است، يعني هر چيز بر اساس علت‌هاي شناخته شده يا ناشناخته‌ تحقق مي يابد. محال است معلولي بدون علت پديد آيد؛ آتش مي‌سوزاند، آب سرد مي کند، ابر به بارش در مي‌آيد، ويروس بيماري مي‌آفريند و دارو درمان مي‌کند؛ همه اين حوادث بر اساس ضابطه معيني نظام عالم را تشکيل مي‌دهند. بنابراين معلولات عالم بر اساس نظام علت و معلول است که بر تمام عالم هستي و از جمله زندگي انسان ها حکمفرما است.
توضيح مطلب اين که:
به طور کلي در مورد فلسفه مشکلات و سختي هاي دنيا بايد به اين نکته اساسي توجه داشته باشيم که: بلاها و گرفتاري‌ها، و سختي ‌هايي که در زندگي بر انسان وارد مي شود، مي تواند مولود عوامل گوناگوني باشد. در ذيل به برخي از آن اشاره مي شود :
الف. سختي ها، بازتاب عملکردهاي نادرست انسان :
قرآن کريم مي فرمايد: ‌« وَ ما اصابکم من مصيبه، فبما کسبت ايديکم و يعفو عن کثير؛ (1) هر مصيبت و ناملايمتي (فردي يا اجتماعي) که به شما مي رسد به خاطر اعمالي است که با دست خود ( فرد يا جامعه ) انجام داده ايد (تازه اين تمام مجازات و کيفر اعمال شما نيست) و خدا از بسياري از گناهان مي گذرد و آنها را مورد عفو قرار مي دهد».
بنا براين «اگر خرابي و فساد، سختي و تنگناها، در خشکي و دريا ظهور و بروز پيدا مي کند، همگي به خاطر گناهاني است که مردم مي کنند. پيدا شدن خرابي ها و فشارها براي اين است که خداوند مي خواهد نمونه‌اي از آثار شوم عملکردهاي‌شان را به آنان بچشاند، بلکه برگردند.
ب. سختي ها،لازمه عالم دنيا :
از قرآن و روايات استفاده مي‌شود نظام زندگي انسان در جهان هستي، نظام تکامل و پرورش است و همه مردم (از پيامبران گرفته تا ديگران) در حوادث روزگار دست و پنجه نرم مي‌کنند تا تربيت و ساخته شوند و شايستگي دريافت پاداش‌هاي عظيم الهي را کسب نمايند. از طرف ديگر وجود سختي‌ها در زندگي، لازمه زندگي مادي است. زندگي مادي همراه با محدوديت و تزاحم و کشمکش‌ها است. مواد و عناصر در همديگر تأثير مي‌گذارند، يا اثر همديگر را خنثي مي‌کنند و به هر ترتيب، تزاحم بر عالم ماده حاکم است و هيچ انساني ، مؤمن باشد يا غير مؤمن، نيز از اين قاعده مستثني نيست. "لولا التضاد ما صحّ دوام الفيض؛ اگر تضاد و کشمکش نبود، فيض الهي دوام و استمرار نمي‌يافت".
بنا بر اين وجود سختي‌ها و مشکلات نه تنها براي انسان، بلکه تمام موجودات عالم است، با اين تفاوت که لازمه تکامل انسان وجود سختي‌ها است. علاوه بر آن که وجود سختي‏ ها و مشکلات براي زندگي ما لازم است و بدون وجود آن‏ها زندگي بي معنا و يکنواخت خواهد بود.
ج. سختي ها، عامل شکوفايي استعدادها و سازنده شخصيت انسان:
خداوند براي شکوفا کردن استعدادها و پرورش دادن بندگانش، آنان را با گرفتاري‌ها مي‌آزمايد، يعني همان گونه که فولاد را براي استحکام بيشتر در کوره مي‌گذارند تا به اصطلاح آبديده شود، آدمي را نيز در کوره حوادث سخت پرورش مي‌دهد تا مقاوم گردد. امتحان خدا با گرفتاري ها، به کار باغبان پر تجربه شبيه است که دانه‌هاي مستعد را در سرزمين‌هاي آماده مي‌پاشد. دانه‌ها با استفاده از داده‌هاي طبيعي شروع به رشد و نمو مي‌کنند، تدريجاً با مشکلات مي‌جنگند و با حوادث پيکار مي‌نمايند، در برابر طوفان‌هاي سخت و سرماي کشنده و گرماي سوزان، ايستادگي به خرج مي‌دهند تا شاخة گلي زيبا يا درختي تنومند و پرثمر بار آيد که بتواند به زندگي خود در برابر حوادث سخت ادامه دهد.
خداوند نيز زندگي دنيا را براي انسان توأم با رنج و مشقت قرار داد تا وي را تربيت کند و استعدادهايش را شکوفا نمايد.
شدايد و ناملايمات براي انسان جنبه سازندگي دارند.
بسياري از کمالات و رشدها است که جز در رو برو شدن با سختي‌ها و گرفتاري ها، جز در نتيجه برخوردها، جز در ميدان مبارزه و پنجه نرم کردن با حوادث به دست نمي‌آيد. لذا در بعضي از روايات دنيا به گذرگاهي تشبيه شده است که در سايه خوب زندگي کردن و درست زيستن در آن مي توانيم به زندگي و شادي و لذت مطلق در آخرت دست يابيم. زيرا سختي هاي دنيا در بسياري از موارد عاملي در جهت رسيدن به آن نتيجه والا، و هشداري است تا او را از خواب غفلت و از فراموشي مقصد حقيقي و تلاش براي رسيدن به آن باز مي دارد .
بنابراين ، بلاها و سختي‌ها اثر کيميايي دارند، و سازنده اند. از موجودي، موجود ديگر، از ضعيف، قوي، از پست، عالي، از خام، پخته به وجود مي‌آورند. در حقيقت سختي‌ها در زندگي بشر تنها گوهر واقعي انسان را آشکار نمي‌کند، بلکه به گوهر وي تکامل مي‌بخشد. چه را که مشکلات، شخصيت ساز و استقامت آفرين است، بسان درختي که در دل بيابان‏هاي سوزان و بادهاي داغ قرار مي‏گيرد.
استاد مطهري مي‏گويد:
به حکم قانون و ناموس خلقت، بسياري از کمالات است که جز در مواجهه با سختي‏ها و شدايد، جز در نتيجه تصادم‏ها و اصطکاک‏ هاي سخت، جز در ميدان مبارزه و پنجه نرم کردن با حوادث، جز در رو به رو شدن با بلايا و مصايب حاصل نمي ‏شود. (2)
با توجه به مطالب بالا مي توان اين گونه نتيجه گرفت که :
مشکلات و سختي ها ، بلاها و گرفتاري‌ها که در زندگي بر انسان وارد مي شود، مولود عوامل گوناگوني هستند. به صورت مطلق نمي‌توان گفت سختي ها و بلاها و مشکلات هميشه و پيوسته محصول گناهان و عملکردهاي زشت افراد است؛ زيرا همه افراد بشر در طول زندگي به نوعي مورد آزمايش خداوند هستند؛
در سوره ملک مي فرمايد :
«الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَيَاةَ لِيَبْلُوَکُمْ أَيُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ ؛ (3) خداوندي که مرگ و زندگى را پديد آورد تا شما را بيازمايد که کدامتان نيکوکارتريد و اوست ارجمند و آمرزنده».
در قرآن بيشتر از بيست مورد امتحان به خدا نسبت داده شده است . اين يک قانون کلي و سنت دائمي در زندگي انسان است.
به طور فراگير مي توان گفت که: هر عملي که انسان انجام مي دهد، امتحاني است که در پيشگاه خداوند پس مي دهد که نتيجهء آن ثواب است يا کيفر.
از آن گذشته گرفتاري يا سختي ، در عين عذاب بودن ، امتحان الهي نيز هست تا معلوم شود انسان براي از بين رفتن آثار گناه خود صبر و تحمل مي کند ، يا با ناله و فرياد و بدگويي به زمين و زمان ، گناهي بر گناهان گذشته خود مي افزايد .
پس يک عمل، هم مي تواند کيفر گناهان باشد و هم وسيله امتحان .
بنا بر اين در هر صورت انسان بايد مراقب باشد . زيرا حتي در فرضي که بلا و گرفتاري به خاطر عذاب باشد، مي تواند امتحان الهي نيز باشد.
لذا بهترين راه براي اين که انسان بتواند تشخيص دهد که مشکلش از ناحيه کوتاهي خودش در وظايف مادي يا معنوي هست يا امتحان الهي است ، اين است که با هر بلا و گرفتاري که مواجه مي شود ، ابتدا نامه عمل خود را بازبيني کند که آيا وظايف خود را انجام داده يا کوتاهي کرده ؟
در صورتي که از طرف او کوتاهي صورت گرفته ، براي جبران آن اقدام کند تا خداوند عنايت خود را به او بيشتر نمايد و در صورتي که کوتاهي در انجام وظايف از او سر نزده ، در مقابل بلا و گرفتاري صبر نموده و خدا را شاکر باشد تا خداوند سفره نعمت هايش براي او بگشايد.

3. صحت استخاره های اینترنتی از نظر برخی علما و بزرگان محل تامل و اشکال است و درست نیست. لذا قابل اعتنا و اعتماد هم نیست.

4. کفورا در آیه شریفه "انا هدیناه سبیل اما شاکراً اما کَفورا" به معنای کفران نعمت است نه کفر اعتقادی تا با کافر یکی باشد.

5. با توجه یه خواص اذکار؛ از گفتن اذکار و از جمله ذکر یونسیه به رقم و عدد خاص، مثلا هر روز صبح و یا هر شب و ... 400 بار ، 1000 بار و .... خودداری کنید. دستورالعمل های در اینترنت اعتباری ندارند و باید توسط استاد متخصص برای هر فرد مشخص شود. البته گفتن در حد یک یا چند بار، آن هم نه به صورت منظم اشکال ندارد.

6. در پایان بخش سخنان تان فرموده اید "به نظر شما خدا منو میبخشه !؟" در پاسخ به این سوالتان باید عرض کنم:
چرا نبخشد؟!!!
خداي مهربان همه بندگان خويش را دوست دارد. اگرچه مؤمنان را بيش تر دوست دارد. بنده اي هر چه ايمان و معرفت و درجه يقين و اعتمادش به خدا بيش تر باشد، او را بيش تر دوست دارد، ليکن او همه بندگانش را دوست دارد: «إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحِيم» (4) نفرمود فقط مؤمنان را دوست دارد، بلکه فرمود: خداوند نسبت به همه مردمان (الناس) مهربان و بخشاينده است.
حقيقت روشن و بديهي اين است که ما خداي مهربان را نشناخته ايم. طرح سوالاتي مثل "خدا منو میبخشه؟" ناشي از نداشتن حسن ظن به خدا به خاطر عدم شناخت است.
گناه هر چه باشد،قابل توبه است. خداوند متعال راه توبه و برگشت را به روي انسان‌ها گشوده است. آنان مي‌توانند با توبه و استغفار، گناهان گذشتة خود را جبران کنند. پس از توبه و انابه به درگاه خدا ديگر بار راه تقوا و عبادت را پيش گيرند. به اين جهت قرآن مجيد و روايات اهل بيت(ع) مردم را به توبه دعوت و تشويق نموده‌اند.
قرآن می فرماید: «قل يا عبادي الّذين أسرفوا علي أنفسهم لا تقنطوا مِن رحمة الله إنّ الله يغفر الذّنوب جميعاً إنّه هو الغفور الرّحيم وأنيبوا‌إلي ربّکم؛(5) اي بندگان خدا که بر خود اسراف و ستم کرده‌ايد، از رحمت خداوند نا اميد نشويد که خدا همه گناهان را مي‌آمرزد و به درگاه پروردگارتان انابه کنيد»
آري آنان که از روي عناد و لجاجت، عصيان با پروردگار هستي نکرده‌اند، بلکه گناه آنان از روي جهل و سهو و پيروي هواي نفس و غلبه نفس اماره و مقتضيات جواني بوده و سپس توبه حقيقي کرده‌اند، چرا مأيوس شوند؟ يأس و ناامیدی از رحمت الهي چرا؟!
توبه از آن در درگاه الهي پذيرفته مي شود، به شرط آن که توبه حقيقي باشد؛ يعني انسان پشيمان شده و از عمق دل توبه کرده باشد، خداوند توبه او را مي پذيرد و گناهان او را مي بخشد.

7. در مورد ازدواج تون هم لازم نیست این موضوع رو بیان کنید. بیان نکردن این موضوع دروغ نیست. خصوصا اینکه می فرمایید به گفته پزشکان وبه احتمال قوی بیماری شما پیشرفت نمی کند و اگر پیشرفت هم کند، با یک عمل 30 دقیقه ای و با رسیک خیلی کم، 99 درصد جلوی پیشرفت اش گرفته می شود.

پي‌نوشت‌ها :
1. شورى (42) آيه 30 .
2. استاد مطهري، بيست گفتار، انتشارات صدرا، تهران ، چاپ پنجم ، ص 176 .
3. ملک (67) آيه 2 .
4. بقره(2) آيه 142.
5. زمر (39) آيه‌ 53.