بررسی خداشناسی زرتشتیان در اوستا

رضای گرامی
درود
اینکه فرشتگان و ایزدان را خدا نوشتید و نتیجه گرفتید که زرتشتیان خدایان بیشمار دارند، دروغ نیست؟
اینکه اورمزد یشت و سد (صد) یک نام خدا را نادیده گرفته اید و گفته این که زرتشتیان هیچ جا به یگانگی خدا اشاره نکردند، دروغ نیست؟
اینکه برای نمونه در هات 28 بند یک اهورامزدا پَ اُاورویم= نخستین، یگانه، برترین ... خوانده شده، ولی میگویید که هیچ جا زرتشت یاد نکرده، دروغ نیست؟
اینکه همه چیز آفریده اهورامزداست و ستایش آفرینش بیرون از آفریده نیست ولی شما نادیده میگیرید، دروغ نیست؟
شما از یسنا نمونه آوردید، بدون آنکه بگویید در آغاز همه سرودهای یسنا به خشنودی اهورامزدا است، این دروغ نیست؟
نمونه آوردید از ستایش اجزای طبیعت از زمین و گیاه و آب و .... و همه را نشانه چندگانه پرستی دانستید، در حالی که همه اینها با صفت مزداداته{=آفریده خدای دانا} و خوذاذاته {آفریده خدا} یاد و ستوده شده اند. این دروغ نیست؟
اگر بخواهیم اسماالله را یک خدا بگریم که شما هزار و یک خدا دارید.
آخه چرا اینهمه پا روی حق میگذارید تا یک ادعا را که قرآن هم قبولش ندارد اثبات کنید؟

با سلام
جناب موبدیار مهران بنده یک توصیه کوچک دارم که امیدوارم برادرانه بپذیرید !یکی از راهی شناخت خداوند برسی خداوند و صفات او در تمامی ادیانها میباشد چه ادیانهای الهی و چه ادیانهای غیرالهی!
این را از این باب میگویم چون بسیاری از مسائلی که برای شما هنوز مبهم است روشن میشود !و بزگترین و حساس ترین کتاب که بی نظیر است در شناخت ادیان قرآن است!این را نمیگویم برای اینکه بنده مسلمان و شیعه هستم!
چون تا شناخت درستی به قرآن نداشته باشید اطلاعات شما ناقص میباشد !در مورد ادیان و حقیقت !!!!
از مطالعه در مندرجات اوستا خود آفریده هاى زردشت را مى توان در چهار قسمت خلاصه کرد:
1. روشنایى بى پایان،
2. فضا یا مکان،
3. زمان یا زروان،
4. تاریکى یا ظلمت.
این ذوات از خود پدید آمده اند و هرمز یا آهورا مزدا در خلقت و آفرینش آنان هیچگونه دخالتى نداشته است.
مثلا «آسمان» و «زمان» مقید به صفت طویل و دراز در اوستا خود آفریده معرفى شده اند چنان که مى گوید: «آسمان خود آفریده و زمان بى حد و طویل را مى ستاییم» ودر جاى دیگر مى گوید: «آسمان خود آفریده و زمان بیکران و خود آفریده رامى ستاییم».
این خدایان هر چند خود مخلوق آهورا مزدا، خداى بزرگ زردشت مى باشند ولى مخلوق بودن، آنان را از جرگه خدایان خارج نساخته، خود زردشت آنها را به لفظ «ایزد»، «یزدان» و «بغ» نامیده است.:Sham:
عهد قدیم در میان ملل معمول چنان بود که اکثر خدایان منسوب به یکدیگر بودند و روابط پدر فرزندى و خانوادگى با یکدیگر داشتند و البته این امر مانع از آن نبود که همه مینوى و غیر جسمانى باشند و در ردیف خدایان قرار بگیرند، در کیش زردشت نیز همین مطلب جریان داشته است. :Sham::Sham:

با سلام



در سرود دوّم گاتاهای زرتشت، اشتودگاه، یسناهات ۴۳، بند ۱۶، چنین میخوانیم: «(بشود که) «منش نیک» کردارهای ما را پاداش دهد.»(ترجمۀ جلیل دوستخواه)
«وهومن هر یک را بحسب کردار از پاداش نیک بنوازد.»(ترجمۀ پورداود)
«پروردگارا، به کسانی که در پرتو منش پاک و خرد، کاری انجام میدهند، پاداش بخش.»(ترجمۀ موبد آذرگشسب)
«آرمئیتی و وهومن ما را به حسب کردار نیکمان پاداش و مزد بخشد.»(ترجمۀ موبد شهزادی)
«ارمایتی از وهومن ملهم شده به اعمال ما برکت بخشد.»(ترجمۀ پروفسور شوشتری)
«و اندیشه نیک کارهای ما را به پاداش نیکو برساند.»(ترجمۀ وحیدی)
به غیر از ترجمۀ جناب موبد آذرگشسب، که به کل متن را دگرگون فرموده اند، سایر ترجمه ها تقریباً چیز واحد میگویند، طبق ترجمۀ آنها از وهومن یا آرمیتی، منش یا اندیشه نیک، خواسته شده است که پاداش و مزد عمل را بدهند.:ok:
ایراد اساسی که به این جمله از گاتهای زرتشت وارد است، این میباشد که غیر خدا را به پاداش دهی و برکت دادن به عمل انسان، داخل میکند و این شرک است.
ایراد دیگر هم این است، که اساساً وهومن و آرمیتی، منش یا اندیشه نیک، موجودات زنده ای نیستند که بخواهند به کسی پاداش دهند یا عملش را برکت بخشند.

با سلام
جناب موبدیار مهران دیدم چقدر در تاریخ به اسلام ظلم شده !!
بد نیست یه نگاهی به این دو بیان بیاندازیم و خود دوستان قضاوت کنند!!
پاداش در آئین زرتشتیان و پاداش در اسلام !!!

« و اعملا للاجر » پاداش خود را از خدا بخواهيد.

پيامبران، در برابر ارشاد و هدايت مردم، هيچ مزد و پاداشى از آنان نمى خواستند و اجر خويش را فقط از خدا طلب مى كردند.:Gol:
همه آنان مى گفتند: ما اسئلكم عليه من اجر ان اجرى الا على رب العالمين [ سوره ى شعراء، آيه ى 109. ] من پاداشى در برابر هدايت شما نمى خواهم، پاداش من بر عهده خداست. :Sham:

صالحان و نيكوكاران هم در برابر نيكويى هاى خويش از خلق خدا پاداش نمى خواهند .
چشم داشت آنان فقط به خداوند است و خداوند به بهترين نحو پاداش آنان را مى دهد:بلى من اسلم وجهه لله و هو محسن فله اجره عند ربه [ سوره ى بقره، آيه ى 112. ] آرى چنين است كه اگر كسى سر تسليم در برابر خداوند فرود آورد و نيكوكار باشد البته پاداش او نزد خدايش محفوظ است.

پاداش آنان همان است كه قرآن مى فرمايد: و الذين آمنوا و عملوا الصالحات لنبوئنهم من الجنه غرفا تجرى من تحتها الانهار خالدين فيها نعم اجر العاملين [ سوره ى عنكبوت، آيه ى 58. ] آنان كه ايمان آوردند و كارهاى نيك انجام دادند، ايشان را حتما در كاخهاى بهشتى جاى مى دهيم كه از زير آنها نهرها جارى است. جاودانه در آن مى مانند. چه پاداش شايسته اى نصيب اين نيكوكاران مى گردد! :Sham::Sham:
بى جهت نيست كه خداوند از اين پاداش به عنوان پاداشى بس بزرگ ياد مى كند: وعد الله الذين آمنوا منكم و عملوا الصالحات لهم مغفره و اجر عظيم [ سوره ى مائده، آيه ى 9. ] خداوند به مومنانى كه عمل شايسته انجام مى دهند، وعده داده است كه آمرزش و پاداشى بس بزرگ كه در انتظار آنان است.

آرى، اميرالمومنين فرزندان گرامى اش را سفارش مى كند كه هرچه مى كنند، جز از خدا پاداش نخواهند و فقط چشم به لطف و عنايت او داشته باشند. همانگونه كه جدشان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و خود وى در تمام دوران عمرشان چنان بودند. :Sham:

رضای گرامی
درود
در باره واژه خوتای شما ندیده اید و نوشتار مرا هم نخوانده اید که به انسان خوتای/خدا میگفتند؟ شما کتابی به نام خدای نامه را میشناسید که در تاریخ شاهان است؟ شما واژه های کدخدا، دهخدا، نا(و) خدا را میشناسید. من شما را به 101 نام خدا از خرده اوستا که به دست آدرباد مهراسپندان در زمان شاهپور دوم ساسانی نوشته شده، ارجاع میدهم. که خداوند و هروسپ خدا از نامهای خداوند دانسته شده است.
خوتای و مزدا دو نام از اسماالله هستند نه دو خدای جداگانه. چرا این اندازه میکوشید که سیاه نمایی کنید؟
این جمله وندیداد را چرا به دروغ ترجمه میکنید؟ این هست روشنایی خدا آفریده. نه خود آفریده.
چه در یسنا و چه در یشتها همه هستی آفریده خدا دانسته شده است. نخست خدای یگانه و آنگاه همه بخشهای مادی و معنوی هستی یک یک نام برده شده و ستوده شده است. ستایش آفریده از ستایش آفریننده بیرون نیست.
آیا درست که من یگویم اله از بتهای بزرگ عرب است پس اسلام یک دین بت پرستی است؟
خب شما همانگونه که در قرآن صفات و کارکرد خداوند را بررسی میکنید و میگویید که الله نامی است برای یک موجود با چنین صفتهایی. چرا همین کار را در باره گاتها و در رده دوم اوستا نمیکنید؟
من تحریف را اوستا میپذیرم ولی دیگر آن اندازه که شما مینمایانید سیاه هم نیست. در همه جا همه ایزدان یا با سیاه نمایی شما خدایان، آفریده اهورامزدا و به دستور او موکل بر چیزی و به دستور اهورامزدا ستایش میشوند. درست است که این تحریف است، ولی آن اندازه سیاه که میفرمایید نیست. مغان ماد که موبدان درباری بودند، باورهای مغان ماد را با یگانگی زرتشتی سازگار کردند و رنگ زرتشتی دادند و ......
شما باید از ما بپرسید که پیرو چی هستید؟ کدام خدا و با چه صفاتی را میپذیرید؟
شما یک دین طالبانی را دست گرفته اید و هی چماق میکنید بر زرتشتیان. اگر وهابیون هستند، گناه شماست؟

با سلام
جناب موبدیار مهران از شما سوال میکنم که کتابی که در ان تحریف راه داشته باشد چقدر میتوان به ان ا عتماد کرد؟
در اینگونه کتابها حق و ناحق به هم آمیختند که جدا کردن آنها بسیار کار مشکلی است دوست گرامی!:Sham::Sham:
اینکه شما از چنین کتابی اینگونه دفاع میکنید کمی عجیب است!که قسمتهای از ان را که میپسندید انتخاب کرده و روی ان مانور میدهید!
و هرجا هم مورد پسند واقع نشود میگوید بله تحریف شده !!
اینکه اسلام ما را طالبانی میخوانید باز به همان درک نادرست از ادیان میرسیم!دوست گرامی از کدام چماق سخن میگوید از همان که خود برای خود ساختید؟!اگر وهابیون به وجود آمدند بخاطر کج اندیشی در دین بود این چه ربطی به شیعه دارد؟!که شما دارید همین کار را انجام میدهید با یک تحقیق در همین سایت میتوانید به طرز تفکر محمد بن عبد الوهاب پی ببرید!
به زودی تاپیکی در مورد مقایسه کتاب اوستا با قرآن برای شما قرار میدهم تا سخنی نباشد!
اما از ترجمه سخن گفتید!بنده از شما سوال میکنم آیا شما زبان شناس هستید؟و مترجم کتاب اوستا!!؟که با اطمینان میگوید زبان شناسان ترجمه اشتباه کردند ،!
عناد را کسانی دارند که عقیده شخصی خود را میخواهند با آنچه در اوستا آمده منطبق کنند !که امیدوارم شما از این دسته افراد نباشید:Sham::Sham::Sham:
در زیر اشاره میکنم!
ابراهیم پورداود براى این که عقیده شخصى خود را با اوستا منطبق سازد و آن را در فکر خواننده رسوخ دهد در ترجمه فارسى اوستا راه خلافى رفته است!:Sham::Sham:
چنان که مؤلف کتاب «تاریخ اجتماعى ایران باستان» تحت عنوان بى اعتبارى ترجمه هاى ابراهیم پورداود از اوستا مى نویسد: پورداود در کتاب ادبیات مزدیسنا و در ترجمه گاتها و یسنا همه جا هرمز یا اهورا مزدا را خداوند یکتا نامیده و خدایان دیگر زردشت را از فرشتگان وى شمرده است و براى این که چنین عقیده اى را با اوستا منطبق سازد لفظ «ایزد»، «یزدان» و «بغ» را که هر سه در زبان فارسى قدیم و جدید به معنى خداوند است در ترجمه هاى خودگاهى به لفظ «فرشته» تبدیل کرده، و گاهى معنى عبارات و واژه ها را چنان تغییر داده که خواننده تحت تاثیر عقاید مترجم قرار مى گیرد و از توجه به اصل مطلب و مقصود زردشت باز مى ماند.
سپس مى افزاید: در صفحه 29 جلد اول کتاب ادبیات مزدیسنا، چنین مى نویسد: پس از ظهور زردشت خداى یگانه به اهورا مزدا موسوم شده است.:Sham:
همچنین در صفحه 36 همان کتاب مى نویسد: زردشت به قوم خود گفت آنچه در بالا و پایین است جمله را یک آفریده، سازنده است و جز او کسى شایسته ستایش نیست و حال آن که در کتاب زردشت و حتى در کتب زمان ساسانیان هیچ کجا هرمز به صفت واحد و یگانه توصیف نگشته و همچنین زردشت هیچ کجا قید ننموده که (به جز اهورا مزدا کسى شایسته ستایش نیست)
بلکه بر عکس آن به نام هر یک از خدایان زردشت ژست مخصوصى در ستایش و نیایش تنظیم یافته است و اکثر جزوات اوستا مشتمل بر این نیایشها و ستایشها مى باشد».:Sham::Sham::Sham:
پورداود براى این که اهورا مزدا را خداى یگانه معرفى کند در اوستا هر کجا از خدایان دیگر زردشت با لفظ «یزدان» و «ایزد» یاد شده و شاید این لفظ بیش از یکصد مورد در اوستا تکرار شده است همه را به «فرشته» معنى کرده است:Sham::Sham:
در صورتى که این واژه در زبان فارسى کنونى و یا در پهلوى ساسانى و زبان اصلى اوستا در ردیف بغ Baqha به معنى خداوند استعمال شده است لذا دارمستتر Dasmestatr دانشمند فرانسوى این دو لفظ را همه جا به واژه Dtev و خداوند ترجمه کرده است.:Sham:
حتى خود پورداود نیز در دیباچه کتاب به جاى بسم الله جمله به نام یزدان بخشنده بکار برده است و «یزدان» را به معنى خدا گرفته است.
روى این دلیل و دلایل دیگرى که در محل خود ذکر شده است. ترجمه هاى فارسى نامبرده، از جزوات پراکنده خود اوستا، بى اعتبارتر است و محققان از مراجعه به آنها نمى توانند عقاید زردشت را به دست آورند.
زیرا در این ترجمه ها علاوه بر این که حقیقت افکار زردشت و دین ایران باستان منعکس نشده، خود این ترجمه ها و تفسیرها باعث تحریف اوستا هم شده است متاسفانه اخیرا عده اى از استادان و دانشجویان تحت تاثیر افکار خاص او قرار گرفته و ترجمه هاى او را مدرک قرار داده اند که دور از واقعیت است. :Sham::Sham::Sham:

بدین جهت مؤلف تاریخ اجتماعى ایران باستان، بعد از آن که نمونه هاى زیادى از اشتباهات پورداود را در ترجمه هاى اوستا یادآورى نموده، نوشته است: این قبیل اشتباهات و خطاهاى وى به قدرى کثیر و متعدد است که ذکر همه آنها از گنجایش کتاب ما بیرون مى باشد.:Sham:
منظور پورداود در این ترجمه ها این بود که مندرجات اوستا را در نظر خوانندگان فارسى زبان با عقاید شخصى خود منطبق سازد و یک اوستاى نوبنیاد و نوظهور و غیر واقعى به محققان ایرانى عرضه بدارد و راهى را که امثال آنکتیل دو پرون و دیگر دانشمندان غیر ایرانى در توسعه فرهنگ و ادبیات فارسى پیموده اند در نظر محققان یا دانشجویان ایرانى معکوس و وارونه جلوه دهد. :Sham:
پورداود در ترجمه هاى فارسى از قاعده اصلى ترجمه منحرف شده و به هیچ یک از خوانندگان و محققان فارسى زبان مجال نداده که در تفسیر کتاب زردشت همت گمارند و عقیده اى غیر از آنچه وى راجع به زردشت بیان داشته، اتخاذ کنند و این امر سبب شده که تاکنون محققان و اوستا شناسان ایرانى در صدد انتقاد از گفته هاى پورداود و یا در صدد تفسیر و تحقیق در فلسفه و افکار زردشت برنیامده اند.:Sham:
حال باید دید چه باعث شد که پورداود اقدام به چنین ترجمه هایى کرده است:Sham: روحانیان متعصب زردشتى بعد از ترجمه هاى اوستا به زبانهاى اروپایى با وضعى مواجه شدند که بر خلاف میل و عقاید دینى آنان بود با این که به هیچ وجه حاضر نمى شدند که کتابهاى دینى خود را در دسترس دیگران قرار بدهند با این حال از یک طرف ملاحظه نمودند جزوات اوستا به دست دانشمندان غربى افتاده و ترجمه این جزوات نیز همه جا به زبانهاى اروپایى منتشر شده است و از طرف دیگر در این ترجمه ها زردشت را همه جا پیرو خدایان متعدد معرفى کرده اند و این امر سبب مى شد از جماعت زردشتیان روز به روز کاسته شود و یا حتى جوانان پارسى نیز دین کهن خود را ترک گویند از این جهت در صدد برآمدند از خود عکس العملى در برابر ترجمه هاى اروپایى اوستا نشان دهند و این واکنش و عکس العمل را انجمن زردشتیان بمبئى به عهده گرفت از یک طرف مجله مزدائیسم را در پاریس تاسیس نمودند و از طرف دیگر هیاتى به تهران اعزام داشت و این هیات در مراجعت، خود پورداود را که در آن زمان در حدود سى سال داشت به هندوستان دعوت نمودند و او نیز روى جهاتى این دعوت را با کمال میل پذیرفت و مدت دو سال در هندوستان ماندگار شد.
آنها ترجمه هاى فارسى اوستاى دست خورده را با نام وى در بمبئى چاپ و در تهران انتشار دادند و این جریان را خود پورداود در دیباچه کتاب خود به تفصیل بیان نموده است.:Sham::Sham:
تردیدى نیست که روحانیان زردشتى در انتشار این ترجمه ها و در تحمل مصارف سنگین آنها جز تبلیغات دین خود و لو به حالت تحریف شده، منظور دیگرى نداشتند و پورداود نیز در این ترجمه ها از ابتداى امر آلت دست بوده و بس.:Sham:
اما وى از این اقدام ناپسند خود نتایج ثانوى نیز به دست آورد و آن این که در دانشگاه تهران به سمت استادى در رشته اوستا شناسى منصوب گردید.
خلاصه جناب موبد مهران کسى که بخواهد واقعا عقاید زردشت را به دست آورد باید ترجمه ها و تفسیرهاى ناقص و نارسا ومخدوش ابراهیم پورداود و آنان را که از او تقلید کورکورانه کرده اند کنار بگذارد تا به واقعیت زردشت و آیین مزدیسنى پى ببرد. :Gol:

رضای گرامی درود

به راستی که درست میگویید. با شما هم باورم. به هر روی یک راهکار است که همه آن کتاب را با یک دید یکسان نگاه کنی و آنچه که با خرد و باورت همخوانی داری برگزینی. در قرآن میفرماید فبشر عباد الذین یستمعون القول و یتبعون احسنه

2-:"...اینکه شما از چنین کتابی اینگونه دفاع میکنید کمی عجیب است!که قسمتهای از ان را که میپسندید انتخاب کرده و روی ان مانور میدهید!
و هرجا هم مورد پسند واقع نشود میگوید بله تحریف شده !! ..."

پاسخ:
راستش به این نتیجه رسیدم که شما به هیچ روی نوشته های مرا درست نمیخوانید. من گفتم که مغان ماد که در دربار راه یافتند، دین درباری اینگونه و آنگونه تحریف کردند ولی نه به آن سیاهی که شما مینمایانید. نوشتم، در کنار تحریف ها چیزی هم مانند په نام و ستایش دارد. در کنار همه تحریف ها اعتراف به یگانگی خداوند و ..... هست. خب تحریف یعنی چه، یعنی یک جایش درست است و یک جایش درست نیست. چه انتظاری دارید؟ بگویم حالا که یکجایش تحریف شده پس همه اش را بیرون بیاندازیم. این سخن مانند آن است که بگوییم اسلام 72 فرقه دارد، ولش کن معلوم نیست کدام فرقه درست است، پس همه اش را بیاندازیم بیرون.

جناب موبدیار مهران اول یه توضیح کوتاه در مورد تحریف بدهم البته وارد مطلب انواع تحريف وموضوع تحريف وعوامل تحريفو...!!...!!نمیشویم
چرا که میبینم تعریف درستی از تحریف ندادید!
تحريف يعني چه؟ تحريف در زبان عربي از ماده ي «حرف» است يعني منحرف کردن چيزي از مسير و وضع اصلي خود که داشته است يا بايد داشته باشد. به عبارت ديگر، تحريف نوعي تغيير و تبديل است، ولي تحريف مشتمل بر چيزي است که کلمه ي تغيير و تبديل نيست.
شما اگر کاري کنيد که جمله اي ، نامه اي، شعر و عبارتي آن مقصودي راکه بايد بفهماند نفهماند و مقصود ديگري را بفهماند، مي گويند شما اين عبارت را تحريف کرده ايد. :Sham::Sham:
مثلا شما گاهي مطلبي يا حرفي را به يک نفر مي گوئيد، بعد آن شخص سخن شما را در جاي ديگري نقل مي کند پس از آن، کسي به شما مي گويد: فلاني از قول شما چنين چيزي نقل مي کرد، شما مي فهميد که آنچه شما گفته بوديد يا آنچه که او نقل کرده خيلي متفاوت است.
او سخنان شما را کم و زياد کرده است، قسمتي از حرف هاي شما که مفيد مقصود شما بوده است را حذف کرده و قسمت هايي از خود به آن افزوده است، در نتيجه سخن شما مسخ شده و چيزي ديگري از آب در آمده است. آن وقت شما مي گوئيد: اين آدم حرف مرا تحريف کرده است. مخصوصا اگر کسي در سندهاي رسمي دست ببرد، مي گويند: سند را تحريف کرده است. اينها مثال هائي بود براي روشن شدن معني کلمه ي تحريف و اين کلمه بيش از اين احتياج به توضيح ندارد.

جناب موبد مهران ما داریم در مورد کتاب شما سخن میگویم نه فرقه !!!

خب حالابا این تفسیر منبع شما برای ان قسمتی که میگوید تحریف نشده چیست ؟
لطفا با منبع سخنان خود را بیان کنید !!!منبع !!

در ضمن هنوز از شما در مورد پستهای ۱ تا ۷ پاسخی دریافت نکردم !!با سند لطفا !!:Sham:

رضای گرامی
درود
پستهای یکم تا هفتم، را بارها در پستهای دیگر تکرار کرده اید. هر جا هم که بوده، آنچه به عقل ناقصم میرسیده، نوشته ام. شما آنچنان عناد دارید، که باز هم میگویید که پاسخ نداده ام.
مغان ماد در دربار دینی درباری ساختند و باورهای خودشان را رنگ زرتشتی دادند. این درست. تحریف کردند اینهم درست. اما پلی تئیسم، دوآلیسم و ... دیگر چه صیغه ای است که نسبت میدهید؟
شما با عناد، ایزدان و امشاسپندان را خدا مینامید. در حالی که برای نمونه در نیایش تندرستی، دو گونه ایزد گیتی و مینو هست. در دینکرد هم هست. سردسته ایزدان گیتی اشو زرتشت و سردسته ایزدان مینو بهمن است. در په نام ستایش یکتا خداوند، هم اهورامزدا آفریننده همه آنها دانسته و به آفرینندگی ستوده شده است.
شما بر روی یک واژه پافشاری میکنید. نمیپذیرید که این واژه معنا دارد، معنای آن هم یعنی ستودنی. هر چیزی که نیک است ستودنی هم است. ستودن هر آفریده ای، ستودن آفریننده آن است.
این هم سفسطه من. چی بگویم دیگر؟ فرشته یک واژه فارسی است. از آسمان که نیامده است. خب به چی میگفتند فرشته؟
واژه های بغ (برای نمونه در بغداد)، بگه (فغفور= بغ +پور)، بت، بکه(=مکه= بتکده) همه یک واژه هستند. ایرانیان بت پرست هم بودند. این هم یک سند برای اثبات مشرک بودن برای شما؟ اینجوری نمیشه آقای استاد رضا. شما در برداشت از قرآن برگردان فارسی را درست نمیدانید. برداشت عربها را هم که زبان خودشان است، درست نمیدانید. خب چگونه با برگردان فارسی آنهم به دست کسانی که دشمن فرهنگ ایرانی هستند، تکیه میکنید؟ یادتان باشد که غربیان آنچنان عناد دارند که فرهنگ و زبان و مردم آریایی را هند و اروپایی میخوانند.

با سلام
و تشکر از دوست گرامی موبد یار مهران که در این تاپیک ما را همراهی مپیکنند !

ازکجا امده ام امدنم بهر چه بود بکجا میروم اخر ننمایی وطنم
انسان اولیه از زمانی که عقلش به بیشتر از پر کردن شکمش و تولید نسل رسید شروع کرد به خیال پردازی وفکر .
مهمترین فکرهایی که به ذهن فعال وتوانایش رسید این موضوع مهم بود که من ازکجا امده ام؟
چه کسی مرا به این سرزمین فرستاده؟
چرا فرستاده؟ وسرانجام من بعد از مرگ چیست ؟
اینها سوالات خیلی مهم وسرنوشت سازی بود اما بشر فقط بلد بود سوال بپرسد وموقع جواب دادن یا سکوت میکرد ویا شروع به خیال پردازی وخالی بستن میکرد واز انجایی که انسان همیشه وعاشق قیافه خودش است هر افسانه ای که درست میکرد خودش خانواده اش قبیله اش وسرزمینش را بهترین می نامید
این وسط آدم هایی هم پیدا شدند که کار رسمی شان شد پرداخت به این قصه هایی که خود مردم درست کرده بودند وخودشان باور کرده بودند وجالب اینکه ازآن میترسیدند
و بوسیله اون مردمو سرکیسه میکردند ...........
خداوند هم دید که این انسان محترم از مسیر درست خارج شده سعی جدی بر اصلاح انسان کرد اما انسان ها بسیار لجوج بودند وهدایت انان بسیار سخت اما خداوند هم توانا وهم صبور بود و تصمیم به هدایت نوع بشر گرفته بود پس پیامبران الهی را به سراغ انان فرستاد تا تکلیف شرک را یکسره کند مبارزه همچنان ادامه دارد و ما هم در یک سمتی هستیم خدا کند که جزء بخش خوبها باشیم :Sham:
[FONT=Times New Roman]در پلی تئییسم فرد به وجود دو موجود الوهی یا بیشتر معتقد است. مانند یونانیان باستان که خدایان و الهه های بسیاری چون هرا٬ هرمس٫ زئوس و افرودیت را می پرستیدند. برخی از پلی تئیستها دوالیست (دوگانه انگار) هستند که عموما به وجود دو خدای متضاد قائلند. روشنایی و نیکی در برابر تاریکی و شر. آئین تائو و زرتشت از این گونه اند. در فلسفه گاهی مقصود از دوانگاری٫ دوانگاری دینی است و گاهی مقصود دوانگاری نفس و بدن است.
[FONT=Century Gothic]بازم برای شما تکرار میکنم چون دقت لازم را انجام ندادید :Sham:
بر اساس برخی از سرودهای گاتاها اهورامزدا مانند خدای متعال و برتر از همگان مورد پرستش قرار می گرفته، ولی این دیدگاه بعدها تزلزل یافته و نوعی چندگانه پرستی و تعدد قدما وارد این آیین شده و امشاسپندان نیز در خور پرستش معرفی شدند. هرچند بعد از ورود اسلام به سرزمین ایران برای احیای دوباره توحید در آیین زرتشت تلاش هایی صورت گرفت، اما باز می توان آثاری از تعدد قدما در این آیین را به دست آورد. چنانکه گفته اند: «بهدنیان گویند اهرمن از زمان پدید آمد و هم ایشان گویند که فرشتگان و آسمان ها بوده و هستند و باشند» برخی معتقدند که در اوستا به سه خدا اشاره شده [FONT=Century Gothic]چرا که در فرهنگ زرتشتی موجودات به سه دسته تقسیم می شوند::Sham:
الف) خوداتا (خود آفریده و خود ساخته) برخی از ذوات طبیعت مثل مکان، زمان به معنی زروان، روشنی بی پایان، تاریکی بی کران، آسمان اعلی، خودآفریده هستند و خدایان این آیین هستند. :Sham:
ب) مزداداتا (آفریده مزدا) جهان مادی و جسمانی، آنچه نیکو و برای انسان مفید است توسط مزدا آفریده شده است. :Sham:
ج) دوه داتا (آفریده اهریمن): موجودات زیان بخش و پلید از قبیل مگس، مورچه، وزغ، ملخ، سرما، بیماری، دیوها و... :Sham:
بنابراین خالق هستی اهورامزدا و اهریمن هستند که اولی خوبی ها و دومی بدی ها را آفریده و این همان ثنویت است، اما چون موجودات دیگری نیز خود آفریده می باشند، ثنویت به تثلیث یا چند خدایی تبدیل می شود.
به همین دلیل برخی اعتقاد دارند که در آیین زرتشتی اهورامزدا و امشاسپندان در خور پرستش هستند که همان تعدد در معبود می باشد. :Sham:

رضای گرامی درود
من این سه گونه موجودات را قبول ندارم. خوتای داتک یعنی خدا آفریده، نه خود آفریده.
دوه داته را هم نشنیده ام.
پلی تئیسم هم هنگامی است که مانند خدایان یونان مستقل باشند. نه آنکه آفریده و مامور باشند. من به هیچ روی قصد ندارم که از اوستا در کنار گاتها دفاع کنم. دفاع من از این است که یگانه پرستی زرتشتی آنچنان قدرتمند بود که این مغان ماد را وادار کرد تا سازگاری کنند. باور مردمی هم چون توان تشخیص نداشتند، هم سازگاری پیدا کرد.

با سلام
استاد مطهری می فرماید: آنچه در این مکتوب (اوستا) وجود دارد، بر توحید در خالقیت «زمین، آسمان، انسان و شادی» دلالت میکند و به معنای توحید کامل نیست.:Sham:
بنابراین نسبت به توحید تام ساکت است.
از این رو میتوان گفت: چیزی برخلاف عقاید اسلامی در آن وجود ندارد؛ زیرا اسلام نیز در این مورد، قائل به توحید است؛ اما توحید در اسلام، معنای کامل تری دارد که دراین کتیبه یافت نمیشود. آنچه در اسلام است، توحید ذاتی و توحید کامل در خالقیت است.
اسلام با هرگونه ثنویتی در ذات و خالقیت مخالفت دارد؛ لیکن در اندیشه زرتشتی، برخی قائل به تعدد ذات واجب بود، و برخی نیز معتقد به توحید ذاتی و ثنویت در خالقیت خیر و شر میباشند.
البته چنان که گفته شد، کتیبه فوق نسبت به ثنویت ذاتی یاثنویت در خالقیت خیر و شر ساکت است و نمیتوان آن را آینه تمام نمای عقاید زرتشتی در باب توحید دانست.
البته این که خدا را «خالق شادی» معرفی کرده است، تاحدی بوی ثنویت میدهد؛ ولی دلالت تام بر این مسأله ندارد.
از نظراسلام شادی و ناخرسندی، هر دو به خداوند استناد دارد. البته نحوه این انتساب و تحلیل مسأله خیر و شر و شادی وناشادی، مباحث فلسفی عمیقی را میطلبد. :Sham::Sham::Sham:

دوه داته را هم نشنیده ام.

دَوَهَ داتا (آفریده اهریمن): موجودات زیان‌بخش و پلید از قبیل مگس، مورچه، وزغ،‌ ملخ،‌ سرما، بیماری، دیوها و...-1

1-وندیداد فرگردیکم.ـ همان، بند 10 به بعد و ر.ک: کاتب خوارزمی، مفاتیح‌العلوم ترجمه خدیو جم،‌ ص 39.

رضای گرامی
درود
به دید من بایستی یکبار دیگر دست کم یسنا و یشتها را بخوانید. خرده اوستا را یادتان نرود.
وندیداد هر کی ترجمه کرده، خودش هم اعتراف کرده که دیدگاه مغان ماد است؟ چرا هی آن را به زرتشتیان نسبت میدهید؟
از این هم بگذریم. بیایید یکبار هم آن را با این دید بخوانید که دیو در وندیداد صفات رذیله انسان هستند. اهریمن هم نماد نیستی است.
نمونه، دیو نسوش از مرده به زنده وارد میشود و گندیدگی و سپس مرگ بد می آورد. این دیو از ریزترین سوراخ بدن وارد میشود. در هوا مانند مگس وز وز میکند. خب این تعریف میکروب نیست؟ برای دور کردن آن نخست خواندن گاتهاست. این خود تایید اثر روان در درمان نیست؟ سپس شستشو با بهترین داروی ضدعفونی آن زمان و آنگاه شستشو با آب پاک است.
5 پزشکی در وندیداد است کارد پزشک گیاه(داروی گیاهی) پزشک و سه پزشک دیگر که روان درمانی میکنند. اینها گواه آن است که فرهنگ وندیداد و واژه هایش درست معنا نشده اند.

با سلام
جناب موبد یار مهران ازاینکه در این تاپیک همراه ما بودید تشکر میکنم!
در آخر هر آنچه را باید میگفتید گفتید !!و بهتر که قضاوت را به عهده ای خوانندگان محترم بگذریم ! :
اسلام دارای منطق و پایه های قوی است و با اینکه علوم انسانی و تجربی نسبت به 1400 سال پیش پیشرفت چشمگیری یافته، هنوز اسلام حرف برای گفتن دارد و در برابر اعتقادات و انتقادات گوناگون پاسخگو است.:Sham:
اما چنانکه گفتیم عمده ی آموزه های زرتشت از بین رفته است و غیر از گاتها روی هرکتاب کهن دست می گذاریم می گوید اینها از زرتشت نیست و سخنان مغان است. لذا آنچه امروز به عنوان دین زرتشتی می شناسیم انسانها را ارضا نمی کند و در نتیجه در طول تاریخ، همواره پیروان آن ذوب شده اند.

انسان موجودى ايستا و بى حركت نيست بلكه سالك و رونده است و مقصود اين حركت و سلوك نيز «لقاء اللّه» است.:Sham:

قرآن كريم خطاب به همه انسانها مى‏فرمايد: «يا ايها الانسان انك كادح الى ربك كدحا فملاقيه» همه افراد بشر، مؤمن وكافر «مسافر الى اللّه» هستند و همگى آنان به ملاقات پروردگارشان خواهند رسيد، با اين تفاوت كه مؤمنان، جمال و مهر حق را ملاقات مى‏كنند وكافران جلال و قهر او را.:Sham:

يكى خدا را به وصف «ارحم الرحمين» ملاقات مى‏كند و ديگرى او را به وصف «أشدالمعاقبين» مى‏يابد.:Sham:

طريق و راه رسيدن به خداوند و ملاقات او نامحدود است و انسان از هر راهى كه برود به خدا مى‏رسد و اگر كسى هم نخواهد برود، او را خواهند برد كه فرمود: «فاهدوهم الى صراط الجحيم» .
در بين همه‏راههايى كه انسان مى‏تواند طى كند و به خداوند برسد، تنها يك راه «صراط مستقيم» و راه هدايت است و ديگر راهها، اعوجاجى و منحرفند. اگر كسى در راه درست و در صراط مستقيم حركت كند درپايان راه به خداى «ارحم الراحمين» مى‏رسد و اگر از بيراهه برود، باز هم به همان خدا مى‏رسد ولى با وصف «أشد المعاقبين». صراط مستقيم و نيز راههاى انحرافى را كتب آسمانى و خصوصاً قرآن كريم معرفى كرده‏اند: «انا هديناه السبيل اما شاكراً و اما كفوراً» و اين انسان است كه بايد خودش راه مستقيم را انتخاب كند، يا از طريق نهر بزرگ صراط مستقيم به عمق دريا برسد و يا از طريق جويبارهاى پيچ در پيچ برود و در كنارهاى دريا بماند.
صراط مستقيم، نزديكترين و سالم‏ترين راه رسيدن به خداوند است،و اگر انسانى از صراط مستقيم خارج مى‏شود براى وجود نقص دراين راه نيست بلكه به دليل ضعف خود او و وسوسه شيطان است . بزرگراه آشكار هدايت است كه هيچ گونه شك و ترديد و ابهامى در آن وجود ندارد
«صراط» همان بزرگراه آشكار و روشن را مى‏گويند و«مستقيم» به چيزى گفته مى‏شود كه نقص و كجى و اعوجاج درونى نداشته باشد. اگر راهى هموار نباشد و بخشى ازآن فراز داشته باشدو بخشى نشيب، برخى از مقاطع آن قابل رفتن باشد و برخى غير قابل رفتن، يكدست ويكسان نيست و نمى‏تواند صراط مستقيم باشد .

حاصل سخن
با مراجعه به حکم عقل و آیات قرآن کریم، به هیچ وجه پلورالیسم و کثرت‏گرایی دینی به معنای حقانیت همه‏ی ادیان، قابل پذیرش نیست.
:Sham:
لکن توجه به یک نکته ضروری است:
نکته:
دین حق و صراط مستقیم واحد است ولی معذّر و حجت متعدد است.
باید مسأله حقانیت را از معذّریت و حجّت جدا کرد.
پیروان سایر ادیان، خارج از شریعت حق و مطلوب الهی هستند اما در صورت وجود دو شرط:

1ـ جهل به اسلام
2ـ پای‏بندی به آئین خود، دارای حجت و مستمسک خواهند بود و راهشان هر چند «صراط مستقیم» و دین حق نیست اما قابل اعتذار است و در روز قیامت نزد خداوند معذورند.:Sham:
قرآن از این گروه به «مستضعف» یاد کرده است.
این گروه ضمن معذور بودن، در صورت تحقق آن روشها، بهره‏ای از سعادت خواهند برد و به درجه‏ای از سعادت نائل خواهند شد.
نکته دوم:حقیقت دین یک چیز بیش نیست ولی وحدت آن، از سنخ وحدت عددی نیست بلکه از قبیل وحدت تشکیکی است یعنی دارای مراتب است که قرآن از این مراتب به «سبل» تعبیر کرده است.:Sham:
صراط مستقیم واحد است اما سبل به تعدد و اختلاف سالکین و متعبدین متعدد است «والذین جاهدوا فینا لنهدینّهم سبلنا»، (سوره‏ی عنکبوت / 69).
صراط مستقیم همان شاهراه هدایت است که سبل امن الهی به آن منتهی می‏شوند و هر کس به همان مقدار که از سبل امن الهی پیروی کند از صراط مستقیم هم بهره‏مند خواهد شد و هر کس همه‏ی سبل امن الهی را طی کند از صراط مستقیم به طور کامل بهره‏مند خواهند شد «قد جائکم من الله نور و کتاب مبین یهدی به الله من اتّبع رضوانه سبل السلام و یخرجهم من الظلمات الی النور و یهدیهم الی صراط مستقیم»، (سوره مائده / 18 و رجوع کنید به المیزان، ج 1، ذیل آیه 6 و 7 سوره‏ی حمد، بحث صراط و سبیل).
برای آشنائی بیشتر منابع زیر معرفی می‏گردد:
مختصر:
کتاب نقد، شماره 4، ص 242، مقاله‏ی «نگاهی درون دینی به پلورالیزم دینی، عبدالحسین خسروپناه»
مفصل:

1. کتاب سویه‏های پلورالیزم، محمدحسن قدردان قراملکی، کانون اندیشه جوان «نقد عقلی و برون دینی از پلورالیزم دینی است» 2. کتاب قرآن و پلورالیزم، محمدحسن قدردان قراملکی، کانون اندیشه جوان «نقد درون دینی و با استناد به آیات قرآن، از پلورالیزم دینی است»

یا علی ع

رضای گرامی
درود
داوری میان من و سیاه نمایی های تو باشد با دانای داور و سر پل چینوت.
چرا که خداوند دانای داور است و همان شود که او میخواهد (گاتها هات 29 بند 4).
*******

6-:"... پیروان سایر ادیان، خارج از شریعت حق و مطلوب الهی هستند اما در صورت وجود دو شرط:

1ـ جهل به اسلام
2ـ پای‏بندی به آئین خود، دارای حجت و مستمسک خواهند بود و راهشان هر چند «صراط مستقیم» و دین حق نیست اما قابل اعتذار است و در روز قیامت نزد خداوند معذورند.:Sham:..."
پاسخ: این هم ادعای شماست. اگر هست از قرآن سند بیاور وگرنه به گفته امام صادق (ع) باید آن را به دیوار کوبید.

[FONT=Verdana]با سلام
جناب موبد یار مهران بنده که آخرین مطلب را گفتم برای شما !!
اما !![FONT=Verdana] [FONT=Verdana]خود شکن آئینه شکستن خطاست!:Gol:[FONT=Verdana]
خداى سبحان، در آيات بسيارى قرآن كريم را كتاب هدايت معرفى كرده، ولى در اين زمينه كه هدايتش براى چه كسانى است بيانات گوناگونى دارد.:Sham:
در برخى از آيات، قرآن به عنوان كتاب هدايت همه مردم معرفى شده، و خداوند در اين باره مى‏گويد: [FONT=Verdana]«شهر رمضان الذى انزل فيه القرآن هدىّ للناس»[FONT=Verdana] (1) يا مى‏فرمايد: [FONT=Verdana]«الر كتاب أنزلناه اليك لتخرج الناس من الظلمات الى النور» [FONT=Verdana](2) .
در كنار اين آيات، دسته‏اى ديگر از آيات وجود دارد كه قرآن راكتاب هدايت برخى از مردم معرفى كرده، در كريمه‏اى آن را اختصاص به مسلمين مى‏دهد و خداوند در اين باره مى‏فرمايد: [FONT=Verdana]«و نزلنا عليك الكتاب تبياناً لكل شى‏ءٍ و هدىً و رحمةً و بشرى لمسلمين» [FONT=Verdana](3) و در كريمه ديگر براى مؤمنين: [FONT=Verdana]«انّ هذا القرآن يقص على بنى اسرائيل أكثر الذى هم فيه يختلفون * و انه لهدىً و رحمةً للمؤمنين»[FONT=Verdana] (4) و در مواردى آن را براى متقين معرفى مى‏كند: [FONT=Verdana]«الم * ذلك الكتاب لا ريب فيه هدىً للمتقين»[FONT=Verdana] (5) يا اينكه فرمود: [FONT=Verdana]«هذا بيان للناس و هدىً و موعظةً للمتقين‏»[FONT=Verdana]
سر تفاوت اين آيات، تعدد هدايت قرآن يا انحاى آن است خداى سبحان دو هدايت دارد كه يكى تشريعى است و ديگرى تكوينى، و قرآن كريم نيز كه تجلى خداوند است از اين دو نوع هدايت برخوردار است.
هدايت تشريعى قرآن براى همه مردم است و هدايت تكوينى آن براى مؤمنان و متقيان.
قرآن، خورشيد هدايتى است كه توانايى هدايت همه بشر را دارد.:Sham:
از سوى ديگر، همه انسانها به دليل آنكه بر فطرت توحيدى خلق شده‏اند: [FONT=Verdana]«فأقم وجهك للدين حنيفا فطرت اللّه التى فطر الناس عليها»[FONT=Verdana] (6) شايستگى اوليه هدايت شدن به وسيله قرآن را دارند و از اين جهت، قرآن براى هدايت همه مردم آمده و نورى است كه هدفش خارج كردن همه مردم از ظلمات است.[FONT=Verdana] «يا أيها الناس قد جائكم برهان من ربكم و أنزلنا اليكم نوراً مبينا»[FONT=Verdana]. (7)
اين هدايت عام همان هدايت تشريعى و راهنمايى علمى و ارائه طريق است و پس از اين، اختيار با خود مردم است كه اين هدايت و اين نور را بپذيرند يا نه. [FONT=Verdana]«انا هديناه السبيل إما شاكراً و إما كفوراً»[FONT=Verdana] (8) هدايت تشريعى از آنجا كه هدايتى علمى است، در عمل و رفتار قابل تخلف و عصيان است و لذا فرمود: [FONT=Verdana]«و أما الثمود فهد يناهم فاستحبّوا العمى على الهدى» [FONT=Verdana](9) يعنى قوم ثمود را هدايت كرديم (به هدايت تشريعى) ولى آنها كورى و ضلالت و گمراهى را بر نور و هدايت ترجيح دادند.
اگر كسى فطرت توحيدى خود رابه سبب گناه و عصيان خاموش نكرده باشد، هدايت تشريعى قرآن را مى‏پذيرد و در اين صورت، هدايت تكوينى كه پاداشى است بر ايمان، نصيب او مى‏گردد. [FONT=Verdana]«و من يؤمن بالله يهد قلبه»[FONT=Verdana] (10 يعنى هر كس كه به خداوند ايمان بياورد، خدا نيز او را هدايت تكوينى و عملى مى‏كند و اگر اين هدايت پاداشى را خوب نگه داشت، هدايتش افزون مى‏گردد [FONT=Verdana]«والذين اهتدوا زادهم هدىً و اتاهم تقواهم»[FONT=Verdana] (11) يا درباره اصحاب كهف مى‏فرمايد: [FONT=Verdana]«انهم فتية امنوا بربهم و زدناهم هدى »[FONT=Verdana] (12) آنان گروهى بودند كه به پروردگار خويش ايمان آوردند و در نتيجه ما نيز بر هدايت آنان افزوديم.
اين هدايت خاصه و تكوينى، با توفيق همراه است و انجام فضايل و كارهاى خير را براى انسان آسان مى‏سازد و نه تنها در اين رنج نمى‏برد، بلكه لذت هم مى‏برد چون احساس سهولت و آسانى مى‏كند. [FONT=Verdana]«فأما من أعطى واتقى * و صدق بالحسنى * فسنيسره لليسرى» [FONT=Verdana](13) .
يعنى ما او را براى انجام كارهاى خير آسان مى‏كنيم و فضايل به آسانى از او صادر مى‏شود. چنين شخصى چه در جهاد اكبر و مجاهده درونى و چه در جهاد اصغر و جبهه بيرونى موفق و پيروز است و سنگرهاى دشمن درون و بيرون را با توفيقات الهى يكى پس از ديگرى فتح مى‏كند .
بخشش و اهداى هدايت خاصه به اراده ومشيت خداست، مشيتى كه بر اساس حكمت الهى تنظيم شده وهيچ وسيله‏اى آن حكمت را مبدل نمى‏سازد.
اگر كسى به ره آورد تشريعى قرآن ايمان آورد و پا بر سر هوس خود گذاشت و در اين راه كمى مقاومت كرد، خداوند او را بر مى‏گزيند وهدايت پاداشى خود را نصيب او مى‏فرمايد: [FONT=Verdana]«اللّه يجتبى اليه من يشاء»[FONT=Verdana] (14) كسى كه فطرت خود را سركوب و خاموش نكرده باشد، در پيشگاه هدايت قرآن سر تواضع و فروتنى را فرود مى‏آورد و پس از آن، انس و الفتى بين او و قرآن ايجاد مى‏شود و آيات نورانى آن در دل و جانش مى‏نشيند و او را به سوى لقاء اللّه صعود مى‏دهد .
معارف قرآن كريم داراى درجات ومراتب گوناگونى است و آن كس كه انيس و همراه قرآن شود، از معارف متوسط آن بهره مى‏گيرد و سپس به درجات عاليتر آن راه مى‏يابد و به همين جهت در جهان ديگر نيز بدو گفته مى‏شود:[FONT=Verdana] ب[FONT=Verdana]خوان و بالا برو «اقر وارق» [FONT=Verdana](25) . خواندن و بالا رفتن در آن جهان ظهور انس و عروج در اين جهان است كه همگى در سايه قرآن، يعنى تجليگاه بزرگ ذات اقدس اله است .:Sham::Sham:
[1] سوره بقره، آيه 185
[2] سوره ابراهيم، آيه 1
[3] سوره نحل، آيه 89
[4] سوره نمل، آيات76 و 77
[5] سوره بقره، آيات1 و 2
[6] سوره آل عمران، آيه 138
[7] سوره روم، آيه 30
[8] سوره نساء، آيه 174
[9] سوره انسان، آيه 3
[10] سوره فصلت، آيه 17
[11] سوره تغابن، آيه 11
[12] سوره محمد (ص)، آيه 17
[13] سوره كهف، آيه 13
[14] سوره ليل، آيات5 الى 7
[15 سوره شورى، آيه 13

4-:"...

با مراجعه به حکم عقل و آیات قرآن کریم، به هیچ وجه پلورالیسم و کثرت‏گرایی دینی به معنای حقانیت همه‏ی ادیان، قابل پذیرش نیست.
:sham:..."
پاسخ:
قرآن بویژه آن ده بندی که برایت فرستادم دوباره بخوان. سوره عنکبوت آیه 46 را بخوان ولی مسلم را اگر برای شما اسم است، در اینجا هم اسم بگیر.

5-:"... لکن توجه به یک نکته ضروری است:
نکته:
دین حق و صراط مستقیم واحد است ولی معذّر و حجت متعدد است.
باید مسأله حقانیت را از معذّریت و حجّت جدا کرد...."
پاسخ:
این ادعای شماست. سند شما قرآن است. اگر هست، از قرآن سند بیاور. وگرنه به فرموده امام صادق (ع) باید آن را به دیوار کوبید.

6-:"... پیروان سایر ادیان، خارج از شریعت حق و مطلوب الهی هستند اما در صورت وجود دو شرط:

1ـ جهل به اسلام
2ـ پای‏بندی به آئین خود، دارای حجت و مستمسک خواهند بود و راهشان هر چند «صراط مستقیم» و دین حق نیست اما قابل اعتذار است و در روز قیامت نزد خداوند معذورند.:sham:..."
پاسخ: این هم ادعای شماست. اگر هست از قرآن سند بیاور وگرنه به گفته امام صادق (ع) باید آن را به دیوار کوبید.

[FONT=Verdana]با سلام
جناب موبد یار مهران
با توجه به خواسته‏ی جنابعالی مبنی بر استفاده آیات قرآن کریم در زمینه حقانیت دین اسلام و عدم حقانیت سایر ادیان، دومین روش را بر مبنای استفاده از آیات قرآن کریم قرار دادیم. آیات قرآنی که بیان خواهیم کرد، علاوه بر دلالت بر انحصار دین حق در اسلام و در نتیجه نفی پلورالیزم و تکثرگرایی دینی، به صراحت با برخی از اصول و مبانی پلورالیزم مخالف است و آن را ابطال می‏کند. مجموع آیات در این زمینه را در سه بخش قرار می‏دهیم:
1. آیاتی که بر صراحت، تنها اسلام را دین حق و صراط مستقیم معرفی می‏کند و عقاید پیروان سایر ادیان را باطل معرفی کرده و آنان را به پیروی از اسلام دعوت می‏کند.:Sham::Sham:
ـ «و من یبتغ غیرالاسلام دینا فلن یقبل منه و هو فی الاخرة من الخسرین»، (آل‏عمران (3) / 85).
ـ «و من یبتغ غیرالاسلام دینا فلن یقبل منه و هو فی الاخرة من الخسرین»، (آل‏عمران (3) / 85).
ـ «و لن ترضی عنک الیهود و لا النصاری حتی تتّبع ملّتهم، قل انّ هدی الله هو الهدی و لئن اتّبعت اهوائهم بعد الذی جاءک من العلم مالک من الله من ولی و لا نصیر»، (بقره (2) / 120).
ـ «و قالت الیهود عُزیر ابن الله و قالت النصاری المسیح ابن الله ذلک قولهم بافواههم یضاهئون قول الّذین کفروا من قبل قاتلهم الله انی یؤفکون»، (توبه (9) / 30).
و آیات فراوان دیگر که شما را به قرآن کریم ارجاع می‏دهیم:سوره آل‏عمران(3) / 61 (مباهله با مسیحیان)؛ سوره توبه / 32ـ31؛ سوره نساء / 157؛ سوره‏ی نساء / 171؛ سوره مائده / 51؛ سوره مائده / 73؛ سوره فتح / آیه 28؛ سوره صف / 9؛ سوره مریم / 91 ـ 88؛ سوره بقره / 79).
2. آیاتی که با مبنای شکاکیت و نسبیّت گرایی و عدم امکان دستیابی به حقیقت، که از مبانی و پیش‏فرضهای پلورالیزم دینی است، در تضاد و تقابل است و نشان می‏دهد که از دیدگاه قرآن، به هیچ وجه شکاکیت و نسبیّت مورد پذیرش نیست و رسیدن به حقیقت امکان‏پذیر است. این آیات عبارتند از::Sham:

الف. آیاتی که شکاکان را مورد سرزنش قرار می‏دهد. (نحل / 66 - جاثیه / 32).
ب. آیاتی که ادله انبیا را روشن و آشکار، و شکّ شکاکان را بی‏وجه معرفی می‏کند، ( ابراهیم / 10 ـ 9).
ج. آیاتی که امر به تبعیت از علم و یقین و اجتناب از پیروی از ظن و گمان و شک دارد. ( اسراء / 36 - یونس / 36 - نجم / 28).

3. پلورالیزم دینی، بر اساس برخی از مبانی جدید هرمنوتیک استوار است که می‏پندارد عبارات و متون دینی صامت یعنی خالی از معانی‏اند و قهرا هر نوع شناختی از دین، کاملاً شخصی می‏باشد. آیات و روایات بسیاری با این مبنا به صراحت مخالفت دارند:Sham:
ـ «و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط؛ کتاب و میزان را نازل کردیم تا مردم به قسط و عدل قیام کنند»، (حدید / 25).
اگر هر کسی بر اساس صامت بودن قرآن، برداشتی از آن داشته باشد، معیار تمییز بین عدالت و ظلم در قرآن وجود نخواهد داشت و به تبع اقامه‏ی عدل بر اساس آن معیار واحد در جامعه، ممکن نخواهد شد.
ـ «و نزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شی‏ء؛ این کتاب (قرآن) را بر تو فرستادیم تا حقیقت هر چیز را بیان کند»، (سوره نحل / 89).
ـ «و تلک حدود الله یبیّنها لقوم یعلمون؛ این است احکام خدا، بیان می‏کند آن را برای قومی که دانا هستند»، (سوره بقره / 230).
ـ «لا اکراه فی الدین قد تبیّن الرشد من الغیّ؛ هیچ اکراهی در دین نیست به درستی که راه هدایت از گمراهی، روشن گردید»، (سوره بقره / 256).
آیات فوق، قرآن کریم را بیان کننده‏ی راه راست از گمراهی و بیان‏کننده‏ی حدود الهی و بیانگر هر چیز، معرفی می‏کند و این با مبنای هرمنوتیک جدید یعنی خالی بودن عبارات و متون از بار معنایی و تأثیرپذیری از دانشهای بشری و در نتیجه شخصی بودن برداشتها از عبارت (و نه معرفتی بودن این برداشتها) ناسازگار و درست در نقطه مقابل است.:Sham:

رضای گرامی
درود
خطای شما اینجاست که از روی غرور و عجب، اسلام را تنها اسلام احمدی (ص) میدانید. همان استاد مطهری که آن همه از ایشان نقل قول کردید، در بحث ختم نبوت میگوید که در قرآن همه پیامبران یک دین دارند و نام آن اسلام است.

با سلام
جناب موبدیار از اینکه ۳۷ سال تحقیق در اوستا کردید و هنوز از آداب سخن و احترام دینی برخوردار نیستید جای بسی نگرانیست!
اینکه بنده را با الفاظ دروغگو خطاب میکنید!بنده جواب شما را داده ام !
منافاتی بین این سخنان با سخنان شهید مطهری نمیبینم!:Sham:
بنده نمیدانم با شما چگونه باید سخن گفت!!:Gig:
از شرق شناسان مدرک میاوریم آنها را مغرض میدانید و دروغگو !!
از علمای اسلامی مطلب میگذریم میگوید اینها هم نادرست است!!
از کتاب اوستا برای شما میگویم !میگوید فقط گاتها !!
مدعی میشوید از قرآن مدرک بیاوریم تفسیر به رای میکنید و بیشتر ناراحت میشوید !میگوید چرا دروغ میبندیم!!

آقا گرامی شمایی که در این تاپیک خود اقرار به این کردید که کل اوستا را زرتشتیان جز ازدواج با محرم قبول دارند !!

http://www.askdin.com/showthread.php?t=10737:Sham:

دیگر این همه سخنان گریز از دین برای چه میزنید!؟

خطای دیگرتان اینست که امتی را که خود را با یک پیامبر وابسته میخوانند، به جای دین آن پیامبر میگیرید. در آیاتی که نقل کردید، امتی هست که خود را منسوب به پیامبر کرده اند ولی سخن خودشان را میگویند، نه سخن پیامبرشان را وگرنه در خود قرآن موسی و عیسی به مسلمان بودن شناخته شده اند.
شما چرا سوره ابراهیم آیه 4 را و آن ده آیه دیگر را که برایتان فرستادم بیان نمیکنید؟ چرا سوره مائده آیه 62 را بررسی نمیکنید. چرا در سوره عنکبوت آیه 46 مسلم را صفت میگیرید و برای خودتان مسلم را اسم میگیرید؟
توبه کنید از این همه دروغی که به قرآن میبندید.

این را از کدام آیه برداشت کردید مثل اینکه کاریز شما گرفته شده که هرچه بیشتر مستند سخن میگویم بیشتر نارازهت میشوید !!
جناب موبد یار گرامی دوران سوفیسم نیست که به وسیله قدرت تکلم شب را روز و روز را شب بنمایند!

دوستان و استادان گرامی
درود
چرا خداوند در قرآن می فرماید: تبارک الله احسن الخالقین
مگر بجز خداوند خالق دیگری هم هست؟
آیا آن خالق مخلوق خداوند است یا از ازل بوده است؟
چرا خلق مگس به دست اهریمن، شرک در خلق به شمار می آید و این نکته شرک در خلق نیست؟

با سلام
جناب موبد مهران گرامی این سخن عجیب است !!
خلق مگس به دست اهریمن؟؟؟؟؟؟!!!!
اما در مورد آیه بنده ترجمه های مختلف را قرار میدهم و تفسیر این آیه !

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ

• آنگاه از آن نطفه ، لخته خونی آفريديم و از آن لخته خون ، پاره گوشتی ، واز آن پاره گوشت ، استخوانها آفريديم و استخوانها را به گوشت پوشانيديم ، بار ديگر او را آفرينشی ديگر داديم در خور تعظيم است خداوند ، از آن بهترين آفرينندگان
  

• ترجمه فولادوند
  آن گاه نطفه را به صورت علقه درآورديم. پس آن علقه را [به صورت‏] مضغه گردانيديم، و آن گاه مضغه را استخوانهايى ساختيم، بعد استخوانها را با گوشتى پوشانيديم، آن گاه [جنين را در] آفرينشى ديگر پديد آورديم. آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است.
  

• ترجمه مجتبوی
  آنگاه نطفه را خون بسته‏اى ساختيم و آن خون بسته را پاره گوشتى كرديم و آن پاره گوشت را استخوانها گردانيديم، و بر آن استخوانها گوشت پوشانديم سپس او را به آفرينشى ديگر باز آفريديم. پس بزرگ و بزرگوار است خداى يكتا كه نيكوترين آفرينندگان است.
  

• ترجمه مشکینی
  آن گاه نطفه را علقه (به شكل خون بسته) كرديم، سپس علقه را (به صورت) مضغه (نظير گوشت جويده شده) ساختيم، آن گاه مضغه را (تبديل به) استخوان‏ها (ى نرم) نموديم، پس بر استخوان‏ها (لباس) گوشت پوشانديم، سپس آن را (كه جسمى نموكننده بود به واسطه دميدن روح حيوانى به صورت) خلقى ديگر (و جاندارى زنده و صالح براى عقل و علم) ايجاد كرديم، پس آفرين بر خدا و پرخير و بركت است او كه نيكوترين آفرينندگان است
  

• ترجمه بهرام پور
  آن‏گاه نطفه را لخته خونى كرديم، و لخته خون را به پاره گوشتى مبدل نموديم پس آن را استخوان‏ها كرديم، آن‏گاه به استخوان‏ها گوشتى پوشانديم، سپس آن را آفرينشى ديگر داديم [و در آن روح دميديم‏]. پس پرخير و پاينده است خدايى كه بهترين آفرينندگان است
  

فتبارك الله احسن الخالقين .
آفرين بر اين قدرتنمائى بى نظير كه در ظلمتكده رحم اين چنين تصوير بديعى با اينهمه عجائب و شگفتيها بر قطره آبى نقش مى زند.
آفرين بر آن علم و حكمتى كه اينهمه استعداد و لياقت و شايستگى را در چنين موجود ناچيزى ايجاد مى كند، آفرين بر او و بر خلقت بى نظيرش .
ضمنا بايد توجه داشت كه ((خالق )) از ماده خلق ، و خلق در اصل به معنى اندازه گيرى است ، هنگامى كه يك قطعه چرم را براى بريدن ، اندازه گيرى مى كنند، عرب واژه ((خلق )) در باره آن به كار مى برد، و از آنجا كه در آفرينش ‍ مساءله اندازه گيرى بيش از همه چيز اهميت دارد اين كلمه خلق در باره آن به كار رفته است .
تعبير به ((احسن الخالقين )) (بهترين آفرينندگان ) اين سؤ ال را به وجود مى آورد كه مگر غير از خدا آفريدگار ديگرى وجود دارد؟!
بعضى از مفسران توجيهات گوناگونى براى آيه كرده اند، در حالى كه نيازى به اين توجيهات نيست ، و كلمه خلق به معنى اندازه گيرى و صنعت درباره غير خداوند نيز صادق است ،:Sham:
ولى البته خلق خدا با خلق غير او از جهات گوناگونى متفاوت است : - خداوند ماده و صورت اشياء را مى آفريند، در حالى كه اگر انسان بخواهد چيزى ايجاد كند تنها مى تواند با استفاده از مواد موجود اين جهان صورت تازه اى به آن ببخشد مثلا از مصالح ساختمانى خانه اى بسازد، يا از آهن و فولاد، اتومبيل يا كارخانه اى اختراع كند. -
از سوئى ديگر خلقت و آفرينش خداوند، نامحدود است و او آفريدگار همه چيز است الله خالق كل شى ء (سوره رعد آيه 16) در حالى انسان موجودات بسيار محدودى را مى تواند ابداع كند، و گاه تواءم با انواع ضعفها و نقصها است كه در جريان عمل بايد آنها را تكميل كند، اما خلق و ابداع پروردگار خالى از هر گونه عيب و نقص است . -
از سوى سوم در آنجا كه انسان توانائى بر اين امر پيدا مى كند، آن نيز به اذن و فرمان خدا است كه بى اذن او در عالم حتى برگى بر درختى نمى جنبد چنانكه درباره حضرت مسيح (عليه السلام ) در سوره مائده آيه 110 مى خوانيم و اذ تخلق من الطين كهيئة الطير باذنى : ((در آن هنگام كه تو از گل ، صورتى همچون صورت پرنده به اذن من خلق مى كردى )).
آيه بعد از مساءله توحيد و شناخت مبدء به طرز زيبا و ظريفى به مساءله ((معاد)) منتقل مى شود، و مى گويد: اين انسان با همه شگفتيهايش تا ابد زنده نمى ماند، زمانى فرا مى رسد كه اين ساختمان عجيب از هم فرو مى ريزد و شما بعد از اين زندگى همگى مى ميريد (ثم انكم بعد ذلك لميتون ).
ولى براى اينكه اين تصور پيش نيايد كه با مردن انسان همه چيز پايان مى گيريد (پس اين آفرينش با اينهمه شكوه و عظمت براى اين چند روز زندگى امرى بيهوده بوده است ) بلافاصله مى افزايد: ((سپس شما روز قيامت بار ديگر به زندگى باز مى گرديد و برانگيخته مى شويد)) (البته در سطحى عاليتر و در جهانى وسيعتر و گسترده تر) (ثم انكم يوم القيامة تبعثون ).

تفسیر نمونه

رضای گرامی
درود
شما چرا با همین روش اوستا را بررسی نمیکنید؟
مگر این نمونه هایی که از قرآن آوردید در اوستا نیست؟ مگر خلق اهریمنی سرشار از نقص و عیب نیست؟ مگر در برابر خداوند که خالق مطلق هستی است، اهریمنی نیستی و نقص نیست؟
مگر امشاسپندان و ایزدان همه آفریده اهورامزدا نیستند که به خواست و دستور او نگهبان یک بخش از آفرینش هستند؟
مگر در اوستا همه هستی جلوه ای از خداوند دانسته نشده اند؟

با سلام
جناب موبد مهران!!
خیلی دوست داشتم که بشود اینطور نگاه کرد!!اما این راه بسته است !!
و اگر بخواهیم اینطور جلوه دهیم راه را گم کردیم
بنده از شما سوال میکنم آیا میشود به کتابی که سراسر تحریف و ناتوان در درک و هضم است !با قرآن مقایسه شود؟
بازم این متن تکراری را برای شما عنوان میکنم!
کسانى که زردشت را یگانه پرست مى دانند مى کوشند اهورا مزدا را با الله تطبیق کنند ولى از این نکته غافلند که به هیچ وجه نمى توان اهورا مزدا را مساوى با الله دانست؛
زیرا خدایى که اسلام معرفى مى کند و مردم را به سوى او فرا مى خواند «رب العالمین» یعنى پروردگار و آفریننده و صاحب اختیار همه جهانیان است خداى اسلام، واحد، ابدى و براى همه ملتها و جهانیان است و تنها خداى آسمانى و یا زمینى متعلق به ملت سامى، یا مردم آریایى و یا نژادهاى دیگر نیست در صورتى که زردشتیان غیر از اهورا مزدا به خدایان متعدد معتقدند و براى هر کارى خدایى و براى هر مقامى ربى قایلند و اهورا مزدا و خدایان دیگر اوستایى که سمت یاورى آن را دارند، مخصوص مردم آریاست و لذا وقتى ایران با یونان مى جنگید «زئوس» خداى خدایان یونان با اهورا مزدا با هم در آسمان جنگ مى کردند و علاوه بر این، ثنویت و دوگانه پرستى زردشتیان از همه معروفتر است.
اهورا مزدا را خداى خیر و اهریمن را خداى شر مى دانند در صورتى که از نظر اسلام خدا یکى است و شریکى ندارد یعنى چیزى یا کسى درکارها با او همکارى ندارد. از نظر اسلام خدا به همه چیز تسلط و حاکمیت و احاطه دارد و فوق همه است و محکوم و محدود موجودات عالم نیست.
ولى به عقیده زردشتیان اهورا مزدا سالها با دشمن خود اهریمن زد وخورد داشت و بالاخره اهورا مزدا نتوانست دشمن را از خود دفع کند و جنگ همچنان شعله ور بود و چون جنگ طولانى شد فرشتگان میانجیگرى کردند و اعلان آتش دادند و پیمان متارکه جنگ بستند به این ترتیب که اهورامزدا، عالم را مدت هفت هزار سال به شیطان واگذار کند و به او حکومت مطلقه بدهد تا بر حسب میل و اراده خود آنچه مى خواهد بکند وپس از این مدت اهریمن را بکشد و چون این قرارداد به امضا رسید و طرفین تعهد کردند که نسبت به عهد خود وفادار باشند، فرشتگان شمشیرهاى هر دو را گرفتند و در ذیل عهدنامه اضافه کردند که هر کدام از طرفین خلاف عهد عمل کند با شمشیر خودش کشته خواهد شد؛ بدین ترتیب اهورا مزدا محکوم موجودات دیگر است. خدایى که اسلام معرفى مى کند مادى نیست و جسم ندارد و هیچ گاه نه در این جهان و نه در آخرت به صورت انسان یا موجود دیگرى در نمى آید و نیز نمى توان خدا را با چشم دید و نه او را مجسم ساخت.
ولى اهورا مزدا مادى است و شکل و شمایل دارد و لذا مجسمه اش همه جا دیده مى شود.
در نقشهایى که از دوره ساسانى در نقش رجب و نقش رستم و طاق بستان مانده، اهورا مزدا تاج سلطنت را به اردشیر یا شاهپور یا خسرو عطا مى کند و این نشان مى دهد که مؤبدان زردشتى از اهورامزدا بتى ساخته اند.

رضای گرامی درود
این سیاه نمایی هایی که میکنی، همگی دروغ و تهمت هستند. پیشتر هم از شما خواستم که سندی دست اول ارایه کنید که ما زرتشتیان این مرد ریش دار را خدا دانسته ایم. از شما خواستم سندی ارایه کنید که خرافات کتابهایی چون روایت پهلوی را که در سده چندم هجری نوشته شده به ما ربط دهد. اینکه مغان ماد در دین درباری پهلوی چه گفتند، چه ربطی به ما دارد؟
شما خودتان خوب میدانید که گاتها کتاب آسمانی ماست. خودتان خوب میدانید که ستوت یسن، نوشته شاگردان دست یکم اشو زرتشت است؟ خب چرا هی چماق باورهای بندهشی را بلند میکنید؟ این کتابی که سده چندم هجری نوشته شده چه ربطی به دین زرتشتی دارد؟

با سلام
مهران گرامی دقت بفرماید بنده برای شما به اندازه کافی منبع قرار دادم که ما زرتشت را انسان موحدی میدانیم!از کدام سیاه نمایی سخن میگوید!
اما زرتشتیگری را خیر چون دچار تحریفات زیادی شده !اینکه امروز شما میخواهید با اسم زرتشت !زرتشتیگری را توجیه کنید !این حاصل نمیشود مهران گرامی!
البته دغدغه شما را درک میکنم که دوست دارید اینطور بود !اما چکنیم دوست گرامی که حاصل تحقیقات و چیزی دیگری بر خلاف گفتهای شما میگوید!
اینکه شما از خودتان تفسیر میکنید و سخن کسی را قبول ندارید عجیب است !با آنچه در کتابهای بجا مانده متفاوت است !
از دانشمندان غرب مطلب میگذریم میگوید عناد !!از علمای اسلامی میگذریم میگوید کپی کردند!با خرد مقایسه میکنیم به جای نمیرسیم !دوست عزیز این انصاف نیست!
یا حق

رضا گرامی درود
از کدام تحقیقات میگویید؟
کدام غربی؟ کریستیان سن؟ یا آن اسراییلی شائول شاکد؟
منابع اسلامیت هم که همه از روی دست هم نوشته اند؟
من از شما منابع دست اول خواستم که ندادید.

با سلام
جناب مهران میشود بگوید منظورتان از منابع دست اول چیست؟
آخه مشکل اینجاست که شما کسی را قبول ندارید!؟
و وقتی از شما منبع میخواهیم میگوید خودمان خودمان را ثابت میکنیم؟
مهران گرامی اینطور دفاع کردن بدتر از حمله کردن است!
این یعنی سخنی نداشتن !؟
بگوید از ادیان شناسان جهان چه کسی را قبول دارید تا برای شما از همان شخص مطلب بگذاریم!

رضای گرامی درود
یک بام و دو هوا که نمیشود؟ میشود؟
من از شما سند خواستم که برای نمونه بفرمایید قرآن وحی خداوند است. گفتم ابزاری برای اندازه گیری وحی ارایه کنید تا گاتها را با آن بسنجیم. خب کدامشان را ارایه کردید؟ شما جز آنکه در تایید سخن خودتان از قرآن خودتان سند می آورید؟ از پیامبر و امامان خودتان و از بزرگان خودتان حدیث و روایت و .... نقل میکنید؟ آنوقت چرا سند دادن برای خودمان از خودمان برای من بدترین دفاع است و برای شما نیست؟

با سلام
جناب مهران گرامی اینطور که شما وانمود میکنید نیست!!!؟
اگر ما قرآن را معجزه میدانیم دلیل داریم با سند !
اما شما به کجا استناد میکنید؟
در گاتها چه نوع معجزه ای وجود دارد؟

[FONT=Century Gothic]در قرآن كريم كه معجزه جاويدان پيامبر اسلام (صلی الله علیه واله) و در اوج فصاحت و بلاغت است، آرايه‏هاي ادبي و محسنات بديعي فراواني به كار رفته و نكته‏هاي ظريف و لطيفي در آن وجود دارد كه چشم و گوش هر خواننده و شنونده‏اي را نوازش مي‏دهد.

درباره صنايع بديعي قرآن كتاب‏هاي بسياري نوشته شده است و اساسا تمام كتاب‏هاي مربوط به فصاحت و بلاغت و بديع به قرآن نظر دارند و مثال‏هايي كه مي‏آورند معمولاً از آيات قرآني است.
از جمله مي‏توان از الاعجاز والايجاز نوشته ابومنصور ثعلبي و سرّ الفصاحة نوشته ابن سنان خفاجي و اسرار البلاغة و دلائل الاعجاز عبدالقاهر جرجاني و الطراز يحيي بن حمزه علوي و به خصوص كتاب بديع القرآن ابن ابي الاصبع نام برد.

[FONT=Century Gothic]صنايع بديعي قرآن گاهي آن چنان در اوج عظمت قرار دارد كه انسان را دچار شگفتي و حيرت مي‏كند، به ويژه آن كه به‏ كارگيري اين زيبايي‏ها بدون هيچ گونه تكلفي صورت گرفته و سخن در عين رواني و شيوايي مشحون از اين زيبايي‏هاست.:Gol:

يك نمونه آن آيه 44 سوره هود است: « و قيل يا ارض ابلعي ماءك...» كه با وجود اين كه مجموعا 17 كلمه است، ابن ابي الاصبع 21 نوع از انواع بديع را از آن استخراج كرده است.

[FONT=Verdana]یکی از [FONT=Century Gothic]صنايع بديعي كه در قرآن وجود دارد
[FONT=Century Gothic]صنعت [FONT=Century Gothic]قلب[FONT=Century Gothic] است[FONT=Century Gothic]
و آن صنعت جالبي است و انواعي دارد كه لطيف‏ترين آن قلب مستوي است كه جمله را اگر از آخر هم بخوانيم همان است كه از اول خوانده مي‏شود.:Sham:
مثال از قرآن: وربّك فكبّر (مدّثّر / 3)؛ كلّ في فلك (يس / 40)

[FONT=Verdana]اگر دوست داشتید خودتان همه را اینجا مشاهده کنید

http://www.askdin.com/showthread.php?t=6982

خوب حالا شما ثابت کنید خودتان از خودتان که این کتابی که میگوید (اوستا ،گاتها )حق است و دچار تحریف نشده!

خیر نخستین یکتا پرستی مربوط به سخن های زرتشت بوده.... و به راحتی قابل اسباط هست که گات ها به دور از هر گونه پولئیستی میباشد!
و حالا که این دوستمون با مزخرفات یک سری معلوم احال داره به نقد چیزی که دانش سخنرانی در موردش رو نداره میپردازه... من هم به خودم اجازه میدم در چند جمله دوستان را نسبت به موضوعی آگاه کنم.

با سلام
متوجه منظورتان نشدم از چه کسی سخن یاد کردید؟
اگر سخنی است در لباس خود تشریف بیاورید در خدمتیم !
حکایت شما مانند ان پسری که میگفتن عاشق شده و هیچ راهی نداره!!عاشق شده!
بردنش پیش یه عالمی : عالم گفت خوب بگو عزیزم عاشق کی شدی پسرگفت هرکه را که شما بگوید!
عالم به به پسر گفت پسر جان چرا آبروی عشق را میبری!
وحالا بنده به شما میگویم چرابا آبروی زرتشت بازی میکنی!!با این سخنان ؟

إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ.
س 43 آية 64 خداست كه پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را پرستش كنيد كه راه مستقيم اين است.

خیر نخستین یکتا پرستی مربوط به سخن های زرتشت بوده.... و به راحتی قابل اسباط هست که گات ها به دور از هر گونه پولئیستی میباشد!
و حالا که این دوستمون با مزخرفات یک سری معلوم احال داره به نقد چیزی که دانش سخنرانی در موردش رو نداره میپردازه... من هم به خودم اجازه میدم در چند جمله دوستان را نسبت به موضوعی آگاه کنم.
ببینید پیش از زرتشت یعنی پیش از 3500 سال پیش عقاید مغان زرنوانیست در فلات ایران در کنار دیگر خرافات آریاییان باستان ... در ذهن و باور مردم بوده...
زرتشت به مقابله با آنها پرداخت و اهورا مزدا که یک نام عملی و علمی بود رو به مردم معرفی کرد...
خدا از آسمان به زمین آمد و نام اهورامزدا برگفته از خرد برتر میباشد.
و تفسیر زرتشت از خیر و شر نیز بسیار عملی و علمیست که جای بحثش اینحا نیست.
عقاید زروان پیش از زرتشت همین امروز در ایران در ذهن ما وجود داره یعنی عقایدی که بعد از مرگ زرتشت کم کم با قدرت گرفتن آخوند ها یا مغان و آمیزن دین و سیاست در ایران عهد ساسانی جای خودش رو باز کرد... تا جایی که فرزند مهر نرسی از بزرگترین مغ های دوره ساسانی که در دربار بوده((( زروان دات = زروان داد ) هست. بنابراین در دوره یایانی اثری از مزدیسنا در ایران نبود برعکس عقاید زوانیستی آخوندان متحجر و قدرت طلب به نام زرتشت مطرح بوده تا جایی که دانشمندان کلا اوستا را به دو بخش بخش قدیم و نو تقسیم میکنند...
آثاز پولیئیتی در استای متاخر موج میزنه هر چند همه اینها در کنار 3 عهد و المنت اصلی فرمان زرتشت هستند...
در صورتی که به راحتی میشه در بخش قدیمی اوستا آثار مونوئیسی رو اثبات کرد و کلا شک در این مورد خنده دار و مضحک هست............
-------------------------------------

طبق بعضى از جملات اوستا،«اهورا مزدا» به بزرگى وعظمت توصیف شده است و نسبت به خدایان دیگر یک نوع برترى و بزرگى دارد .
این چند جمله هر چند صراحت در یگانه پرستى زردشت ندارد ولى به توحید از ثنویت نزدیکتر است.
کسانى که زردشت را موحد دانسته اند این جملات را دلیل قاطع و محکم بر مدعاى خود گرفته اند و تمام جمله ها و بندهایى را که در اوستا در ثنویت و شرک صریح و روشن است، نادیده انگاشته اند؛ حتى در دو فقره از «گاتها» اهریمن در مقابل هرمز قرار گرفته و این دو فقره یسناى سوم فقره 4 و یسناى دهم فقره 2 مى باشد، بدین ترتیب «ثنویت» و دو خدایى در این فقرات از «گاتها» نیز به چشم مى خورد.
بنابراین هرگاه مجموع اوستا را در نظر بگیریم، در مرحله اول عقیده به تعدد خدایان مبنى بر طبیعت پرستى ناتورالیسم Natoralisme سپس ثنویت و دوگانه پرستى و در مرحله آخر یگانه پرستى به طور ضعیف و نامحسوس نمایان است.
لذا مى بینیم زردشتیان قبل از آمدن اسلام به ایران با مساله توحید هیچ گونه آشنایى نداشتند و بعد از اسلام نیز هر کجا با علما و دانشمندان اسلامى بحث مى کردند شدیدا از عقیده ثنوى خود دفاع مى نمودند.
در جهان تا پیش از ترجمه اوستا، توحید مطلق و خالص با دین اسلام مترادف بود.
اما پس از دوران نخست ترجمه هاى اوستا، زردشتیان هند و پس از آن زردشتیان ایران خواستند از این ویژگى اسلام سود جویند و خود را نخستین پیروان یکتاپرستى در جهان معرفى کنند.
روحانیان زردشتى و کسانى که دین دو هزار سال قبل ایران را در فکر خود مى پروراندند، در صدد برآمدند زردشت را در ردیف حضرت موسى (ع)، حضرت عیسی (ع) و پیامبر اکرم (ص) قرار دهند و به دنبال این قبیل افکار کتابهاى چندى به فارسى انتشار پیدا کرد و از اینها آنچه به زمان ما نزدیکتر است کتاب «فروغ مزدیسنى» به قلم «کیخسرو شاهرخ کرمانى» و کتاب «ادبیات مزدیسنا و گاتها» به قلم ابراهیم پورداود است.
نویسنده هر دو کتاب زردشت را در جرگه پیامبران دانسته و اهورا مزدا را با خداى متعال تطبیق کرده اند.
مؤلف کتاب تاریخ ادیان در این باره مى نویسد: توضیح این نکته ضرورى به نظر مى رسد که اخیرا نویسندگانى مبدا آیین زردشت را از بدو ظهورش، توحید به تمام معنى خوانده و ثنویت آن را یک امر ظاهرى بیش نشمرده اند و این ثنویت را فقط راهى براى حل (مساله شر) دانسته و چنین پنداشته اند که تمام معتقدات آیین زردشت معاصر، همان است که چند هزار سال پیش بوده است اگر صورت کنونى آیین زردشت را در نظر بگیریم و از کانون تطور و تطابق و تکامل مستثنى و بدورش تصور کنیم، قضاوتى که درباره دین زردشت معاصر شده، به نظر خواهد رسید.
ولى اگر در تاریخ آیین مزبور و تطور و تحولاتى که در آن راه یافته است دقیق شویم این آیین را نیز از شمول قانون تطابق با محیط اجتماعى و مراجعه به عوامل دینى گذشته و معاصر و تاثر از آنها... مستثنى نخواهیم یافت، منتها حذف اساطیر و تصریح بعدى توحید در دین زردشت بیشتر معلول غلبه آیین اسلام و اهمیت مقام توحید در آن بود، نظرى به تاریخ ایران بعد از اسلام این حقیقت را بر ما روشن مى کند.