جمع بندی سوال در مورد دعای عهد: «الغرة الحمیدة»

[=arial]با سلام و ادب
در این فراز از دعای عهد منظور از والغرة الحمیدة یعنی پیشانی درخشان ستوده که دلالت دارد بر چهره نازنین ایشان. و در واقع حمید صفتی است بر پیشانی و چهره ایشان.
بر فرض که به صورت کلی به حضرت هم گفته شده بود باید عرض کنم بسیاری از اسماء اهل بیت(ع)، قابل صدق بر خداوند است، مانند: کاظم، علی، حسن، محمد و... اما اهل بیت(ع) علی رغم این که مردم را از این نامگذاری نهی نکرده‌اند، تشویقشان نیز کرده‌اند:
بدون شک یکی از اسماء الهی «محمد» به معنای ستایش شده است، که البته نام پیامبر(ص) هم بوده است، و خود آن حضرت(ص) می‌فرمایند:
« مَنْ وُلِدَ لَهُ أَرْبَعَةُ أَوْلَادٍ لَمْ يُسَمِّ أَحَدَهُمْ بِاسْمِي فَقَدْ جَفَانِي‏» (1)
هر که چهار فرزند برای او متولد شود و یکی از آنها را به نام من نگذارد در حق من جفا کرده است.

همچنین در روایت دیگری نقل شده است:
«قِيلَ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّا نُسَمِّي بِأَسْمَائِكُمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِكُمْ فَيَنْفَعُنَا ذَلِكَ فَقَالَ إِي وَ اللَّهِ وَ هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ» (2)
از امام صادق(ع) پرسیده شد فدایت شوم ما فرزندانمان را به اسم شما نامگذاری می کنیم، آین برای ما نفعی دارد؟ امام(ع) فرمودند: آری به خدا قسم، آیه دین چیزی جز محبت است؟
بدون شک هر صفت کمالی که مخلوق داشته باشد، خالقش آن را به نحو کامل‌تر و جامع‌تری دارا خواهد بود.(3)

1. الکافی(ط. الاسلامیه)، شیخ کلینی، ج6، ص19؛ التهذیب، شیخ طوسی، ج7، ص438.
2. تفسیر عیاشی، ج1، ص168؛ مستدرک الوسائل، حسین بن محمد تقی نوری، ج12، ص219؛ البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی، ج1، ص 611.
3. الالهیات، آیت الله سبحانی، ج1، ص111.

[=arial]

پرسش:
منظور از این متن دعای عهد که میگوید «والغرة الحمیدة»[پیشانی ستوده‌]چیست؟ آیا از صفاتی نیست که به غیر از خدا بکار بردنش شرک باشد؟

پاسخ:
در این فراز از دعای عهد منظور از والغرة الحمیدة یعنی پیشانی درخشان ستوده که دلالت دارد بر چهره نازنین ایشان. و در واقع حمید صفتی است بر پیشانی و چهره ایشان.
بر فرض که به صورت کلی به حضرت هم گفته شده بود باید عرض کنم بسیاری از اسماء اهل بیت(علیه السلام)، قابل صدق بر خداوند است، مانند: کاظم، علی، حسن، محمد و... اما اهل بیت(علیهم السلام) علی رغم این که مردم را از این نامگذاری نهی نکرده‌اند، تشویقشان نیز کرده‌اند:
بدون شک یکی از اسماء الهی «محمد» به معنای ستایش شده است، که البته نام پیامبر(صل الله علیه و آله) هم بوده است، و خود آن حضرت(صل الله علیه و آله) می‌فرمایند:
« مَنْ وُلِدَ لَهُ أَرْبَعَةُ أَوْلَادٍ لَمْ يُسَمِّ أَحَدَهُمْ بِاسْمِي فَقَدْ جَفَانِي‏» (1)
هر که چهار فرزند برای او متولد شود و یکی از آنها را به نام من نگذارد در حق من جفا کرده است.

همچنین در روایت دیگری نقل شده است:
«قِيلَ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّا نُسَمِّي بِأَسْمَائِكُمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِكُمْ فَيَنْفَعُنَا ذَلِكَ فَقَالَ إِي وَ اللَّهِ وَ هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ» (2)
از امام صادق(ع) پرسیده شد فدایت شوم ما فرزندانمان را به اسم شما نامگذاری می کنیم، آین برای ما نفعی دارد؟ امام(ع) فرمودند: آری به خدا قسم، آیه دین چیزی جز محبت است؟
بدون شک هر صفت کمالی که مخلوق داشته باشد، خالقش آن را به نحو کامل‌تر و جامع‌تری دارا خواهد بود.(3)

پی نوشت ها
1. الكافي ،دار الكتب الإسلامية، تهران‏ 1407 ق‏چاپ: چهارم‏، ج‏6، ص: 19؛ وسائل الشيعة،شیخ حر عاملی،مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، قم‏ 1409 ق‏، چاپ: اول‏، ج‏21، ص: 393
2. تفسیر عیاشی،مكتبة العلمية الاسلامية، ايران- تهران‏، 1380 ه. ق‏،چاپ اول، ج1، ص168؛ مستدرک الوسائل، حسین بن محمد تقی نوری،مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، قم‏، 1408 ق‏، اول‏، ج12، ص219؛ البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی، ج1، ص 611.
3. الالهیات، آیت الله سبحانی، المركز العالمي للدراسات الإسلامية، قم‏، 1412 ق‏،چاپ سوم‏، ج1، ص111.