ندانم گرایی

سلام .
من مدتی بسیار مومن و دیندار بود اما این ایمان رفته رفته در قلب من از بین رفته تا اینجا که امروز هیچ دلیلی نسبت به وجود خدا ندارم و یک هفته ای نیز می شد که حدود شرعی را رعایت نمی کردم .
الان در حیرانی به سر می برم و نه میتوانم خداناباوری را بپذیرم و نه خداباوری .
با برهان علیت مشکل بسیار دارم چون درصورت درستی در نهایت مجبوریم سر از وحدت وجود دربیاوریم که در نهایت مشکلات بسیاری پدید می آید و آن را انحراف می دانم .
کلا نمی توانم بپذیرم دلایل فلسفی برای وجود خدا اقامه گردد چون بی نهایت تا دلیل برای وجود و یا عدم وجود خدا وجود دارد و شخص منصف کسی است که بنشیند تمام آن ها را بررسی کند ، کاری که انجامش عملا غیر ممکن است . با فرض انجام دادن آن هیچ نمی توان مطمئن بود که برهانی که آن را بهترین یافتیم و ما را به خداناباوری و یا برعکس آن راهنمایی کرده همیشه کار می کند و در استفاده از آن دچار خطایی نشده ایم و یا اصلا در آینده نقض آن اثبات نشود . چون مسائل عقلی را وابسته به تجربه بشری می دانم و مثلا گزاره " هر معلولی علتی دارد " را به دلیل اینکه هر روز تجربه اش میکنیم؛ آن را در فلسفه بدیهی در نظر می گیریم حال آن که در مدل کوانتوم می توان فرض کرد که اینگونه نیست و شاید پدیده هایی بی علت بتوانند به وجود بیایند .
عقل حکم می کند این " شاید " را در نظر بگیریم و روی عدم و یا وجود خدا شرط بندی نکنیم / قسم نخوریم و در نهایت " ندانم گرا " شویم و از طرفی با توجه به دردسرهای بی اعتقادی به خدا در آخرت و عذاب های او متمایل باشیم به خداباوری .

با توجه به این شرایط ، آیا می توانید مرا به یقین برسانید که دین شما حق است ؟