جمع بندی آیا توبه نیاز به غسل و دعا دارد؟

سیصدوسیزده said in آیا توبه نیاز به غسل و دعا دارد؟

سلام ببخشید میخاستم یک دعا واسه پشیمانی وخسته شدن از زندگی برام بفرستین با معنا که بخونم باشد که خدا منو ببخشه. ؟ منظورم اینه که دعای توبه رو می خوام ایا  توبه غسل هم داره ؟ 

باسمه تعالی با عرض سلام و خسته نباشید الف: «توبه» یکی از موضوعات مهم و اساسی است که در مکتب اسلام و همه‌ ادیان آسمانی بدان توجه شده و درباره آن فراوان سخن رفته است. اما اين توبه بر 4 ركن استوار است و هر كسي كه مي خواهد توبه اش مورد قبول خداوند واقع شود بايد  در زندگي خود اين 4 ركن را فراهم كند همان گونه كه امير المومنين(عليه‌السلام) در بيان اركان و اساس توبه مي فرمايد: «التَّوْبَةُ عَلَى‏ أَرْبَعَةِ دَعَائِمَ‏ نَدَمٍ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفَارٍ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٍ بِالْجَوَارِحِ وَ عَزْمٍ أَنْ لَا يَعُود (1) «توبه بر چهار پايه استوار است 1- پشيمانى درونى 2- استغفار زبانى 3- عمل با اعضا و جوارح 4- تصميم جدّى بر عدم بازگشت به گناه» توضیح آنکه: نخستين قدم توبه پشيمانى درونى است یعنی حقيقتاً در درون قلب و روح و جان شخص توبه کننده تحوّل و انقلابى رخ دهد و از گناهى كه مرتكب شده تنفّر پيدا كند و پشيمان گردد. قدم بعدی، هماهنگى قلب و زبان در تنفّر از گناه است. یعنی شخص توبه کار، اين تحوّل درونی را به وسيله زبانش، كه ترجمان قلب اوست، با استغفر لله ربی و اتوب الیه گفتن، آشكار نماید. گام دیگر آن است که اين حالت ندامت و پشيمانى قلبی، خود را در سایر اعضا و جوارح هم نشان بدهد و آن‏ها را به عكس العمل وادارد، تا انسان براى جبران گذشته از جهت حق الله و حق الناس اقدام نماید. اگر عبادتى را ترك كرده انجام دهد. اگر ترك آن عبادت قضا و كفّاره‌اى دارد به جا آورد و یا اگر غيبتى كرده، حلالیت بطلبد. اگر قلب مؤمنى را شكسته جبران كند. اگر مال مردم را تلف كرده، جبران نمايد. خلاصه هر حقّى از هر شخصى بر عهده اوست ادا كند.. ركن چهارهم، تصميم جدی گرفتن به ترك گناه و عدم تکرار آن در آینده می باشد. پی نوشت: 1.بحار الأنوار( ط- بيروت)، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، دار إحياء التراث العربي‏، بيروت‏، 1403 ق‏،ج75،ص81.  

ب: توبه برای خود آدابی دارد که اگر با این آداب، صورت بگیرد، نیکوتر می باشد. یکی از این آداب، خواندن نماز توبه است؛ بدین صورت که: غسل کرده و برای نماز وضو بگیرید (یا قبل از غسل وضو بگیرید) و سپس دو نماز دو رکعتی مانند نماز صبح به جای آورید که در هر رکعت یک بار سوره حمد و سه بار سوره توحید و یک بار سوره ناس و یک بار سوره فلق خوانده می‌شود و پس از پایان چهار رکعت، هفتاد بار استغفار کرده (گفتن ذکری مانند اَستَغفِرُ اللهَ و اَتوبُ إلیه) و آنگاه یک‌بار ذکر لا حول و لا قوة الا بالله بگویید و در پایان چنین دعا کنید: «یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ» پیامبر گرامی اسلام می فرمایند: «مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ أُمَّتِي فَعَلَ هَذَا إِلَّا نُودِيَ مِنَ السَّمَاءِ يَا عَبْدَ اللَّهِ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَإِنَّكَ مَقْبُولُ التَّوْبَةِ مَغْفُورُ الذَّنْبِ وَ يُنَادِي مَلَكٌ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ أَيُّهَا الْعَبْدُ بُورِكَ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَهْلِكَ وَ ذُرِّيَّتِكَ ... وَ يُنَادِي مَلَكٌ آخَرُ أَيُّهَا الْعَبْدُ تَمُوتُ عَلَى الْإِيمَانِ وَ لَا أَسْلِبُ مِنْكَ الدِّينَ وَ يُفْسَحُ فِي قَبْرِكَ وَ يُنَوَّرُ فِيهِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ آخَرُ أَيُّهَا الْعَبْدُ يَرْضَى أَبَوَاكَ وَ إِنْ كَانَا سَاخِطَيْنِ ... وَ أَنْتَ فِي سَعَةٍ مِنَ الرِّزْقِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ يُنَادِي جَبْرَئِيلُ (علیه السلام) أَنَا الَّذِي آتِيكَ مَعَ مَلَكِ الْمَوْتِ (علیه السلام) أَنْ يَرْفُقَ بِكَ وَ لَا يَخْدِشَكَ أَثَرُ الْمَوْتِ إِنَّمَا تَخْرُجُ الرُّوحُ مِنْ جَسَدِكَ سَلًّا [سَلَاماً] (1) هر کس از امت من این اعمال را انجام دهد، از آسمان ندا می رسد، ای بنده خدا توبه ات قبول شده و گناهانت بخشیده شده است، اعمالت را دوباره آغاز کن. فرشته ای از عرش ندا می کند: ای بنده خدا این بشارت بر تو و بر اهل و عیالت و بر ذریه ات مبارک باد...، و فرشته ای دیگر ندا می کند: ای بنده خدا، بشارتت باد که با ایمان از دنیا خواهی رفت و دینت از تو گرفته نخواهد شد و قبرت وسیع و نورانی خواهد شد. و فرشته ای دیگر می گوید: ای بنده خدا، پدر و مادرت از تو راضی خواهند شد، حتی اگر تا حال از تو راضی نبوده اند ... و تو در دنیا و آخرت وسعت در رزق و روزی خواهی یافت. و جبرئیل (علیه السلام) ندا می کند: من با به همراه ملک الموت (علیه السلام) خواهم آمد تا وقت جان گرفتن با تو مدارا کند و سختی جان کندن را حس نکنی و روح از بدنت به آسانی جدا شود.» پی نوشت: 1.ابن طاووس، على بن موسى‏، إقبال الأعمال(ط- القديمة)، دار الكتب الإسلاميه‏، تهران، 1409 ق‏،ج1،ص308.    

ج: یکی از مناجات های بسیار زیبا در بحث توبه، مناجات التائبین (توبه کاران) است که از دو لب گهر بار امام سجاد (علیه السلام) به یادگار مانده است، که شایسته است انسان در حال توبه این مناجات را با توجه به معانی آن بخواند: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ إِلَهِي‏ أَلْبَسَتْنِي‏ الْخَطَايَا ثَوْبَ‏ مَذَلَّتِي‏ وَ جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي وَ أَمَاتَ قَلْبِي عَظِيمَ جِنَايَت فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ يَا أَمَلِي وَ بُغْيَتِي وَ يَا سُؤْلِي وَ مُنْيَتِي فَوَ عِزَّتِكَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِي سِوَاكَ غَافِراً وَ لَا أَرَى لِكَسْرِي غَيْرَكَ جَابِراً وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنَابَةِ إِلَيْكَ وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِكَانَةِ لَدَيْكَ فَإِنْ طَرَدْتَنِي مِنْ بَابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ وَ إِنْ رَدَدْتَنِي عَنْ جَنَابِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ فَوَا أَسَفَا مِنْ خَجْلَتِي وَ افْتِضَاحِي وَ وَا لَهْفَا مِنْ سُوءِ عَمَلِي وَ اجْتِرَاحِي أَسْأَلُكَ يَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ وَ يَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ أَنْ تَهَبَ لِي مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَيَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ وَ لَا تُخْلِنِي فِي مَشْهَدِ الْقِيَامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَ غَفرِکَ وَ لَا تُعْرِنِي مِنْ جَمِيلِ صَفْحِكَ وَ سَتْرِكَ إِلَهِي ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِي غَمَامَ رَحْمَتِكَ وَ أَرْسِلْ عَلَى عُيُوبِي سَحَابَ رَأْفَتِكَ إِلَهِي هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلَّا إِلَى مَوْلَاهُ أَمْ هَلْ يُجِيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ إِلَهِي إِنْ كَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّي وَ عِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِينَ وَ إِنْ كَانَ الِاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِيئَةِ حِطَّةً فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ لَكَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى إِلَهِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ وَ بِحِلْمِكَ عَنِّي اعْفُ عَنِّي وَ بِعِلْمِكَ بِي ارْفُقْ بِي إِلَهِي أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ‏ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ إِلَهِي إِنْ كَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ إِلَهِي مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّ يَا كَاشِفَ الضُّرِّ يَا عَظِيمَ الْبِرِّ يَا عَلِيماً بِمَا فِي السِّرِّ يَا جَمِيلَ السَّتْرِ اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ إِلَيْك‏ وَ تَوَسَّلْتُ بِحَنَانِكَ وَ تَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِي وَ لَا تُخَيِّبْ فِيكَ رَجَائِي وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِي وَ كَفِّرْ خَطِيئَتِي بِمَنِّكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين‏ (1) به نام خداوند بخشنده مهربان خدایا خطا‌ها و گناهان لباس خوارى بر تنم کرده و دورى از تو جامه بیچارگى بر تنم افکنده و بزرگ جنایتم دلم را میرانده پس تو زنده‌اش کن به بازگشت خودت (بسوى من) اى آرزو و مقصودم و اى خواسته و آرمانم به عزتت سوگند براى گناهانم جز تو آمرزنده اى نیابم و براى شکستگیم جز تو شکسته بندى نبینم و من بوسیله آه و ناله کردن بسوى تو بدرگاهت خاضع گشته و با زارى کردن در برابرت خود را به خوارى کشاندم پس اگر توام از درگاه خویش برانى در آن حال به که روآورم؟ و اگر توام از نزد خویش بازگردانى به که پناه برم؟ و بس افسوس از شرمندگى و رسواییم و اى دریغ از کار بد و گناهانى که بدست آورده‌ام از تو خواهم اى آمرزنده گناه بزرگ و اى شکسته بند استخوان شکسته که ببخشى بر من گناهان نابود کننده‌ام را و بپوشى بر من کارهاى پنهانى رسواکننده را و مرا در بازار قیامت از نسیم جان بخش عفو و آمرزشت محروم نفرمایى و از لباس زیباى گذشت و چشم پوشى خود برهنه‌ام نکنى خدایا سایه ابر رحمتت را بر گناهانم بینداز و ابر ریزان مهربانى و رأفتت را براى شستشوى عیب‌هایم بفرست خدایا آیا بنده فرارى جز به درگاه مولایش به کجا بازگردد یا آیا کسى جز او هست که وى را از خشم او پناه دهد معبودا اگر پشیمانى بر گناه توبه محسوب شود پس به عزتت سوگند که براستى من از پشیمانانم و اگر آمرزش خواهى از خطا آنرا پاک کند پس براستى من از آمرزش خواهانم خدایا تو را سزد که مرا مؤ اخذه کنى تا گاهى که خشنود شوى خدایا به‌‌ همان قدرتى که بر من دارى توبه‌ام بپذیر و به بردباریت از من بگذر و به‌‌ همان علمت که به احوالم دارى با من مدارا کن خدایا تویى که درى از عفو خود بسوى بندگانت باز کردى و نامش را توبه گذاردى و فرمودى ((بسوى خدا بازگردید با توبه صادقانه)) پس دیگر چه عذرى دارد آن کس که از وارد شدن در این در باز شده غفلت ورزد خدایا اگر براستى سرزدن گناه از بنده‌ات زشت است ولى گذشت نیز از نزد تو نیکو است معبودا من نخستین کسى نیستم که نافرمانیت کرده و توبه پذیرش گشته اى و خواستار احسانت گشته و تو بر او احسان کرده اى، اى پذیرنده بیچاره اى غمزدا اى بزرگ احسان اى داناى اسرار نهان اى نیکو پرده پوش شفیع گردانم نزد تو جود و کرمت را و توسل جستم به حضرتت و به مهربانیت در پیش تو پس دعایم مستجاب کن و امیدم را درباره خودت به نومیدى مبدل مکن و توبه‌ام را بپذیر و گناهم را نادیده گیر به کرم و مهربانى خود اى مهربان‌ترین مهربانان!» پی نوشت: 1.مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، بحار الأنوار(ط- بيروت)،دار إحياء التراث العربي‏، بيروت‏، 1403 ق‏،ج91،ص143.      

جمع بندی پرسش: آیا توبه، غسل هم دارد؟ دعای توبه چه می باشد؟ پاسخ: الف: توبه برای خود آدابی دارد که اگر با این آداب، صورت بگیرد، نیکوتر می باشد. بدین صورت که: غسل کرده و برای نماز وضو بگیرید (یا قبل از غسل وضو بگیرید) و سپس دو نماز دو رکعتی مانند نماز صبح به جای آورید که در هر رکعت یک بار سوره حمد و سه بار سوره توحید و یک بار سوره ناس و یک بار سوره فلق خوانده می‌شود و پس از پایان چهار رکعت، هفتاد بار استغفار کرده (گفتن ذکری مانند اَستَغفِرُ اللهَ و اَتوبُ إلیه) و آنگاه یک‌بار ذکر لا حول و لا قوة الا بالله بگویید و در پایان چنین دعا کنید: «یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ» پیامبر گرامی اسلام می فرمایند: «مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ أُمَّتِي فَعَلَ هَذَا إِلَّا نُودِيَ مِنَ السَّمَاءِ يَا عَبْدَ اللَّهِ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَإِنَّكَ مَقْبُولُ التَّوْبَةِ مَغْفُورُ الذَّنْبِ وَ يُنَادِي مَلَكٌ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ أَيُّهَا الْعَبْدُ بُورِكَ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَهْلِكَ وَ ذُرِّيَّتِكَ ... وَ يُنَادِي مَلَكٌ آخَرُ أَيُّهَا الْعَبْدُ تَمُوتُ عَلَى الْإِيمَانِ وَ لَا أَسْلِبُ مِنْكَ الدِّينَ وَ يُفْسَحُ فِي قَبْرِكَ وَ يُنَوَّرُ فِيهِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ آخَرُ أَيُّهَا الْعَبْدُ يَرْضَى أَبَوَاكَ وَ إِنْ كَانَا سَاخِطَيْنِ ... وَ أَنْتَ فِي سَعَةٍ مِنَ الرِّزْقِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ يُنَادِي جَبْرَئِيلُ (علیه السلام) أَنَا الَّذِي آتِيكَ مَعَ مَلَكِ الْمَوْتِ (علیه السلام) أَنْ يَرْفُقَ بِكَ وَ لَا يَخْدِشَكَ أَثَرُ الْمَوْتِ إِنَّمَا تَخْرُجُ الرُّوحُ مِنْ جَسَدِكَ سَلًّا [سَلَاماً] (1) هر کس از امت من این اعمال را انجام دهد، از آسمان ندا می رسد، ای بنده خدا توبه ات قبول شده و گناهانت بخشیده شده است، اعمالت را دوباره آغاز کن. فرشته ای از عرش ندا می کند: ای بنده خدا این بشارت بر تو و بر اهل و عیالت و بر ذریه ات مبارک باد...، و فرشته ای دیگر ندا می کند: ای بنده خدا، بشارتت باد که با ایمان از دنیا خواهی رفت و دینت از تو گرفته نخواهد شد و قبرت وسیع و نورانی خواهد شد. و فرشته ای دیگر می گوید: ای بنده خدا، پدر و مادرت از تو راضی خواهند شد، حتی اگر تا حال از تو راضی نبوده اند ... و تو در دنیا و آخرت وسعت در رزق و روزی خواهی یافت. و جبرئیل (علیه السلام) ندا می کند: من با به همراه ملک الموت (علیه السلام) خواهم آمد تا وقت جان گرفتن با تو مدارا کند و سختی جان کندن را حس نکنی و روح از بدنت به آسانی جدا شود.» ب: یکی از مناجات های بسیار زیبا در بحث توبه، مناجات التائبین (توبه کاران) است که از دو لب گهر بار امام سجاد (علیه السلام) به یادگار مانده است، که شایسته است انسان در حال توبه این مناجات را با توجه به معانی آن بخواند: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ إِلَهِي‏ أَلْبَسَتْنِي‏ الْخَطَايَا ثَوْبَ‏ مَذَلَّتِي‏ وَ جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي وَ أَمَاتَ قَلْبِي عَظِيمَ جِنَايَت فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ يَا أَمَلِي وَ بُغْيَتِي وَ يَا سُؤْلِي وَ مُنْيَتِي فَوَ عِزَّتِكَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِي سِوَاكَ غَافِراً وَ لَا أَرَى لِكَسْرِي غَيْرَكَ جَابِراً وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنَابَةِ إِلَيْكَ وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِكَانَةِ لَدَيْكَ فَإِنْ طَرَدْتَنِي مِنْ بَابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ وَ إِنْ رَدَدْتَنِي عَنْ جَنَابِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ فَوَا أَسَفَا مِنْ خَجْلَتِي وَ افْتِضَاحِي وَ وَا لَهْفَا مِنْ سُوءِ عَمَلِي وَ اجْتِرَاحِي أَسْأَلُكَ يَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ وَ يَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ أَنْ تَهَبَ لِي مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَيَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ وَ لَا تُخْلِنِي فِي مَشْهَدِ الْقِيَامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَ غَفرِکَ وَ لَا تُعْرِنِي مِنْ جَمِيلِ صَفْحِكَ وَ سَتْرِكَ إِلَهِي ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِي غَمَامَ رَحْمَتِكَ وَ أَرْسِلْ عَلَى عُيُوبِي سَحَابَ رَأْفَتِكَ إِلَهِي هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلَّا إِلَى مَوْلَاهُ أَمْ هَلْ يُجِيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ إِلَهِي إِنْ كَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّي وَ عِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِينَ وَ إِنْ كَانَ الِاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِيئَةِ حِطَّةً فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ لَكَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى إِلَهِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ وَ بِحِلْمِكَ عَنِّي اعْفُ عَنِّي وَ بِعِلْمِكَ بِي ارْفُقْ بِي إِلَهِي أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ‏ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ إِلَهِي إِنْ كَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ إِلَهِي مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّ يَا كَاشِفَ الضُّرِّ يَا عَظِيمَ الْبِرِّ يَا عَلِيماً بِمَا فِي السِّرِّ يَا جَمِيلَ السَّتْرِ اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ إِلَيْك‏ وَ تَوَسَّلْتُ بِحَنَانِكَ وَ تَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِي وَ لَا تُخَيِّبْ فِيكَ رَجَائِي وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِي وَ كَفِّرْ خَطِيئَتِي بِمَنِّكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين‏ (2)  به نام خداوند بخشنده مهربان خدایا خطا‌ها و گناهان لباس خوارى بر تنم کرده، و دورى از تو جامه بیچارگى بر تنم افکنده، و بزرگ جنایتم دلم را میرانده، پس تو زنده‌اش کن به بازگشت خودت (بسوى من) اى آرزو و مقصودم و اى خواسته و آرمانم، به عزتت سوگند براى گناهانم جز تو آمرزنده اى نیابم، و براى شکستگیم جز تو شکسته بندى نبینم، و من بوسیله آه و ناله کردن بسوى تو بدرگاهت خاضع گشته، و با زارى کردن در برابرت خود را به خوارى کشاندم، پس اگر توام از درگاه خویش برانى در آن حال به که روآورم؟ و اگر توام از نزد خویش بازگردانى به که پناه برم؟و بس افسوس از شرمندگى و رسواییم، و اى دریغ از کار بد و گناهانى که بدست آورده‌ام، از تو خواهم اى آمرزنده گناه بزرگ و اى شکسته بند استخوان شکسته، که ببخشى بر من گناهان نابود کننده‌ام را، و بپوشى بر من کارهاى پنهانى رسواکننده را، و مرا در بازار قیامت از نسیم جان بخش عفو و آمرزشت محروم نفرمایى، و از لباس زیباى گذشت و چشم پوشى خود برهنه‌ام نکنى، خدایا سایه ابر رحمتت را بر گناهانم بینداز، و ابر ریزان مهربانى و رأفتت را براى شستشوى عیب‌هایم بفرست، خدایا آیا بنده فرارى جز به درگاه مولایش به کجا بازگردد، یا آیا کسى جز او هست که وى را از خشم او پناه دهد، معبودا اگر پشیمانى بر گناه توبه محسوب شود پس به عزتت سوگند که براستى من از پشیمانانم و اگر آمرزش خواهى از خطا آنرا پاک کند پس براستى من از آمرزش خواهانم، خدایا تو را سزد که مرا مؤ اخذه کنى تا گاهى که خشنود شوى، خدایا به‌‌ همان قدرتى که بر من دارى توبه‌ام بپذیر، و به بردباریت از من بگذر، و به‌‌ همان علمت که به احوالم دارى با من مدارا کن، خدایا تویى که درى از عفو خود بسوى بندگانت باز کردى و نامش را توبه گذاردى و فرمودى ((بسوى خدا بازگردید با توبه صادقانه))، پس دیگر چه عذرى دارد آن کس که از وارد شدن در این در باز شده غفلت ورزد، خدایا اگر براستى سرزدن گناه از بنده‌ات زشت است، ولى گذشت نیز از نزد تو نیکو است، معبودا من نخستین کسى نیستم که نافرمانیت کرده و توبه پذیرش گشته اى، و خواستار احسانت گشته و تو بر او احسان کرده اى، اى پذیرنده بیچاره اى غمزدا، اى بزرگ احسان اى داناى اسرار نهان اى نیکو پرده پوش، شفیع گردانم نزد تو جود و کرمت را، و توسل جستم به حضرتت و به مهربانیت در پیش تو پس دعایم مستجاب کن و امیدم را درباره خودت به نومیدى مبدل مکن، و توبه‌ام را بپذیر و گناهم را نادیده گیر، به کرم و مهربانى خود اى مهربان‌ترین مهربانان!» پی نوشت: 1.ابن طاووس، على بن موسى‏، إقبال الأعمال(ط- القديمة)، دار الكتب الإسلاميه‏، تهران، 1409 ق‏،ج1،ص308. 2.مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، بحار الأنوار(ط- بيروت)،دار إحياء التراث العربي‏، بيروت‏، 1403 ق‏،ج91،ص143.