جمع بندی اخباری کیست؟
تبهای اولیه
سلام. کارشناسان گرامی آیا این فرد اخباری هست:
1. فقط دنبال آیات و روایات است ولا غیر.
2. قائل به این است که همه ی احادیث گرچه ضعیف، محترم اند.
ضمن اینکه ابتدا یه تعریف ساده و جامع و کامل از اخباری بودن بدید و بفرمایید مقابل اخباری بودن چیست؟ آیا اصولی بودن است و چه تفاوت هایی دارند؟
لطفا خلاصه تشکر از بزرگواریتان اجرتان با امیر المومنین علیه السلام
سؤال:
اخباری کیست؟
پاسخ:
عنوان «اخباریگری» یا «اخبارى»، در کتاب هاى فقهى متأخّر، بر گروهى از فقهاء شیعه اطلاق مىگردد که خط مشى عملى آنان در دستیابى به احکام شرعى و تکالیف الاهى، پیروى از اخبار و احادیث است، نه روشهاى اجتهادى و اصولى. در مقابل آنان، فقهایى که معتقد به خط مشى اجتهادى هستند، با عنوان «اصولى» شناخته مىشوند. (1)
با توجه به این توضیح، روشن میشود که شیعه به دو دسته در عقاید تقسیم نشده است، که یکی از آنها اصولی و دیگری اخباری باشد؛ زیرا اخباری و اصولی در اصول عقاید (توحید، عدل، نبوت، امامت و معاد) و همین طور در همه فروع (مثل نماز و روزه وحج و زکات و خمس و …) با هم مشترک هستند؛ بر این اساس اختلاف آنان فقط در منهج علمی و روش و طریقه وصول به حکم شرعی است. (2)
از جهت اعتقادی مکتب اخبارى گری را می توان در محورهاى زیر خلاصه کرد:
۱. اخباریان، ادلۀ احکام را تنها کتاب و سنت مىدانند. بعضى از آنها نیز دلیل را تنها سنت ذکر مىکنند.
۲. اجتهاد، نزد اخباریان، حرام است.
۳. در نگرش اخبارى، تقلید از غیر معصوم (علیه السّلام) جایز نیست.
۴. اخباریان، دستیابى به احکام شرعى را از راه گمان (ظنّ)، حرام و تنها راه تحصیل احکام را علم و اطمینان مىدانند.
۵. اخباریان، احادیث را دو قسم مىدانند: صحیح و ضعیف.
۶. در مکتب اخبارى، تمامى احادیثى که در «کتب اربعه» (کافى، استبصار، من لا یحضره الفقیه و تهذیب) آمده، بلکه در دیگر کتابهاى حدیثى که عالمان بزرگ شیعه آنها را تدوین کرده و به صحّت احادیث نقل شده گواهى دادهاند، صحیح مىباشد و مىتوان بر طبق آن عمل کرد.
۷. در مکتب اخبارى، اشیاء یا حلال هستند یا حرام و یا مشتبه و چنان چه حلیت و حرمت چیزى معلوم نباشد و نصّى از معصومان (علیهم السّلام) دربارۀ آن نرسیده باشد، باید در فتوا، توقّف و در عمل، احتیاط کرد.
شایان ذکر است که علل و عوامل پیدایش و گسترش تفکّر اخباریگری و نقد این تفکر و همچنین آثار منفی و مثبت این رویکرد و تداوم، از جمله مباحث مهمی است که باید به آن پرداخت.
منابع:
1. جمعى از پژوهش گران زیر نظر هاشمى شاهرودى، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج ۱، ص ۳۰۱٫
2. ر.ک: سایت حوزه نت، پرسش و پاسخ، فرق بین اصولی و اخباری.
تشکر میشه بفرمایید آیا الانم عالم اخباری داریم؟ ضمن اینکه هنوز نفرمودید که فرق بین اخباری و اصولی چیست؟
عنوان «اخباری گری» یا «اخبارى»، در کتاب هاى فقهى متأخّر، بر گروهى از فقهاى شیعه اطلاق مىگردد که خط مشى عملى آنان در دستیابى به احکام شرعى و تکالیف الاهى، پیروى از اخبار و احادیث است، نه روشهاى اجتهادى و اصولى. در مقابل آنان، فقهایى که معتقد به خط مشى اجتهادى هستند، با عنوان «اصولى» شناخته مىشوند.( (1
آیا اخباریها منقرض شدهاند؟ اگه نشدن معروفترین علمای اخباری الان کیان؟
تشکر میشه بفرمایید آیا الانم عالم اخباری داریم؟ ضمن اینکه هنوز نفرمودید که فرق بین اخباری و اصولی چیست؟
با صلوات بر محمد ومحمد
وسلام وعرض ادب
[="]7-اصول عملیه
[="Tahoma"][="DarkGreen"]اللهم عجل لولیک الفرج
سلام
تقلید از مجتهدینی که بر طبق مکتب اخباری نظر می دهند آیا حرام است؟
اگر یک عالم از مکتب اخباری را برگزینیم که در مواردی که احتیاط واجب مرجعمون می دهند به اون عمل کنیم صحیحی است؟[/]
خیلی جالب بود دلم میخواد بزرگان اخباریون را بشناسم
با صلوات بر محمد وآل محمد
با سلام وعرض ادب خدمت شما
گروهی ازعلمای متأثر از مسلک اخباری
گروهی از علما که متأثر از مسلک اخباری بوده به ترتیب تاریخ وفات معرفی می شوند.
1-محمد امین استرآبادی (پیشوای اخباریان).
2-ملامحمد تقی مجلسی (1003-1070ق.)
3-عبدعلی عروسی(زنده به سال 1073ق.)
4-ملا خلیل قزوینی(1001-1089ق.)
5-فیض کاشانی(1007-1091ق.)
6-شیخ حر عاملی(1033-1104ق.)
7-هاشم بحرانی(1107ق.)
8-علامه محمد باقر مجلسی(1037-1110ق.)
9-سلیمان بن عبدالله بحرانی ماحوزی(1075-1121ق.)
10-عبد الله بن صالح سماهیجی(1086-1135ق.)
11-شیخ یوسف بحرانی (1107-1186ق.)
و اینان بی شک از بزرگان تشیع هستند، علاوه بر حر عاملی. خب آیا مرحوم کلینی و شیخ صدوق نیز اخباری بوده اند؟ آیا امروزه هم اخباری داریم؟ اصول از کی بوده؟
تشکر از شما
خب آیا مرحوم کلینی و شیخ صدوق نیز اخباری بوده اند؟
با صلوات بر محمد وآل محمد
وباسلام وعرض ادب
بخشی از علمای اخباری، مربوط به سالهای اولیه غیبت صغری هستند که همچون زمان حضور ائمه(ع)، به روایت و حدیث اکتفا کرده و فراتر از روایات استنباط و اجتهادی نداشتند. از جمله میتوان به بزرگانی همچون محمد بن یعقوب کلینی صاحب «الکافی» (متوفّی ۳۲۸ یا ۳۲۹ ق) و علی بن بابویه قمی (متوفّی ۳۲۸ ق) و محمد بن علی بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق (متوفّی ۳۸۱ق) و ابن قولویه، به عنوان معروفترین عالمان این عصر، اشاره کرد. در کنار این عالمان اخباری، کسانی همچون ابن ابی عقیل عمانی و ابن جنید اسکافی به عنوان علمای اصولی بهشمار میرفتند.(1) با ظهور عالمان بزرگی چون شیخ مفید و بعد از او سید مرتضی و شیخ طوسی، اصولگرایی در متن قرار گرفت و اخباریگری به حاشیه رفت. تا اینکه اخباریگری توسط محمد امین استرآبادی دوباره احیا شد.(2) در نهایت با مخالفتهای وحید بهبهانی و دیگر علمای همعصر او با اخباریها، دوباره اصولگرایی رواج پیدا کرد.(3)
پی نوشت
1- عمانی، حسن بن علی بن ابی عقیل حذّاء، حیاة ابن أبی عقیل و فقهه، ص 47، مرکز معجم فقهی، قم، چاپ اول، 1413ق.
2- مکارم شیرازی، ناصر، دائرة المعارف فقه مقارن، ص 118، انتشارات مدرسه امام علی بن ابی طالب(ع)، قم، چاپ اول، 1427ق.
3-گرجى، ابو القاسم، تاريخ فقه و فقها، ص 246، مؤسسه سمت، تهران، چاپ سوم، 1421ق؛ دائرة المعارف فقه مقارن، ص 120.
اصول از کی بوده؟
با صلوات بر محمد وآل محمد
وبا سلام وعرض ادب
تاریخ علم اصول
روشن است كه پیدایش علوم به طور ناگهانی نبوده ونخواهد بود، بلكه به صورت تدریجی، ابتدا به صورت اندیشههای پراكنده و با گذر زمان به صورت مستقل مورد بحث و كاوش قرار میگیرد.
درباره علم اصول نیز بدین منوال است، كه علم فقه در سایه تعیین وظایف انسان در مقابل خداوند، تبیین شد و علم اصول در دامان علم فقه متولد گشت، شهید سیدمحمد باقر صدر بر این نكته تأكید میورزد كه به خاطر كاربری بعضی از عناصر در بیشتر بابهای فقه، فقیهان لازم دیدند كه از برخی از آن مسایل به صورت مستقل بحث كنند.
موسس علم اصول
همانگونه كه برخی از اندیشمندان گفتهاند، اولین كسانی كه در مورد علم اصول سخن گفتهاند و آن را پایهگذاری كردهاند امام باقر و امام صادق ـ علیهما السلام ـ بوده اند. كه قواعد اصولی را بر اصحاب خود املاء می كردند. مجموعه ی این قواعد را برخی از علمای متأخر در كتبی مثل «اصول الی الرسول» و «الاصول الاصلیه» و «الفصول المهمه فی اصول الائمه» جمعآوری كرده اند.
تألیفات در علم اصول فقه
اولین كتاب در مورد مسائل علم اصول رسالهای در زمینه مباحث الفاظ است كه تألیف شاگرد امام صادق و كاظم ـ علیهما السلام ـ یعنی هشام بن حكم میباشد، پس از وی، یونس بن عبدالرحمن، كتاب «اختلاف الحدیث و مسائله» را؛ كه مربوط به بحث تعارض اخبار و مسائل تعادل و تراجیح است، تألیف كرد.
این دو عالم شیعی، در تألیف كتاب اصولی بر محمد بن ادریس شافعی و استادش محمد بن حسن شیبانی تقدم دارند.
عالمان مشهور شیعی كه تا زمان شیخ طوسی (متوفای 460 ق) كتابهایی در علم اصول تألیف كردهاند عبارتند از: ابوسهل نوبختی، حسن بن موسی نوبختی، محمد بن احمد بن جنید اسكافی، ابن عقیل عمّانی، ابومنصور صرام نیشابوری، محمدبن احمد بن داود بنعلی بن الحسن (مشهور به ابن داوود و شیخ القمیین)، شیخ مفید و سید مرتضی.
در مرحله بعد، این علم توسط كسانی همچون شیخ طوسی، شیخ سدید الدین حمصی، ابن ادریس، محقق، علامه حلی، شهید اول، به رشد قابل توجهی رسید.
پس از ركود علم اصول در عصر اخباریگری، این افول توسط وحید بهبهانی شكسته شد و به گونهای كه اكنون در دست ما است تحوّل یافت.
و در مراحل بعدی، عالمان اصول دیگری همانند سید حسن شیرازی، شیخ انصاری، نویسنده کتاب فرائد الاصول (رسائل)، آخوند خراسانی (كفایه الاصول)، مرحوم نائینی (فرائد الاصول)، مرحوم آغاضیاء عراقی (نهایه الامكار) و محمد حسین اصفهانی ، (نكایه الدرایه) را نگاشتند و در این زمینه دقتهای اصولی غیرقابل وصفی صورت گرفت.
سؤال:
اخباری چه کسی است؟
پاسخ:
عنوان «اخباری گری» یا «اخبارى»، در کتاب هاى فقهى متأخّر، بر گروهى از فقهاى شیعه اطلاق مىگردد که خط مشى عملى آنان در دستیابى به احکام شرعى و تکالیف الاهى، پیروى از اخبار و احادیث است، نه روشهاى اجتهادى و اصولى. در مقابل آنان، فقهایى که معتقد به خط مشى اجتهادى هستند، با عنوان «اصولى» شناخته مىشوند. (1)
با توجه به این توضیح، روشن میشود که شیعه به دو دسته در عقاید تقسیم نشده است، که یکی از آنها اصولی و دیگری اخباری باشد؛ زیرا اخباری و اصولی در اصول عقاید (توحید، عدل، نبوت، امامت و معاد) و همین طور در همه فروع (مثل نماز و روزه وحج و زکات و خمس و …) با هم مشترک هستند؛ بر این اساس اختلاف آنان فقط در منهج علمی و روش و طریقه وصول به حکم شرعی است. (2)
از جهت اعتقادی مکتب اخبارىگری را میتوان در محورهاى زیر خلاصه کرد:
۱. اخباریان، ادلۀ احکام را تنها کتاب و سنت مىدانند. بعضى از آنها نیز دلیل را تنها سنت ذکر مىکنند.
۲. اجتهاد، نزد اخباریان، حرام است.
۳. در نگرش اخبارى، تقلید از غیر معصوم (علیه السّلام) جایز نیست.
۴. اخباریان، دستیابى به احکام شرعى را از راه گمان (ظنّ)، حرام و تنها راه تحصیل احکام را علم و اطمینان مىدانند.
۵. اخباریان، احادیث را دو قسم مىدانند: صحیح و ضعیف.
۶. در مکتب اخبارى، تمامى احادیثى که در «کتب اربعه» (کافى، استبصار، من لا یحضره الفقیه و تهذیب) آمده، بلکه در دیگر کتابهاى حدیثى که عالمان بزرگ شیعه آنها را تدوین کرده و به صحّت احادیث نقل شده گواهى دادهاند، صحیح مىباشد و مىتوان بر طبق آن عمل کرد.
۷. در مکتب اخبارى، اشیاء یا حلال هستند یا حرام و یا مشتبه و چنانچه حلیت و حرمت چیزى معلوم نباشد و نصّى از معصومان (علیهم السّلام) دربارۀ آن نرسیده باشد، باید در فتوا، توقّف و در عمل، احتیاط کرد.
شایان ذکر است که علل و عوامل پیدایش و گسترش تفکّر اخباریگری و نقد این تفکر و همچنین آثار منفی و مثبت این رویکرد و تداوم، از جمله مباحث مهمی است که باید به آن پرداخت.
عمدهترین موارد اختلاف دو جریان اصولی و اخباری عبارتند از:
1. عمل به ظواهر قرآن
2. نقش عقل در استنباط احکام
3. عمل به اجماع
4. قطعی بودن تمامی احادیث
5. اجتهاد و تقلید
6. ضرورت علم اصول فقه
7. اصول عملیه
معروفترین علماء اخباری؟
گروهی از علما که متأثر از مسلک اخباری بوده به ترتیب تاریخ وفات معرفی میشوند.
1. محمد امین استرآبادی (پیشوای اخباریان).
2. ملامحمد تقی مجلسی (1003 ـ 1070 ق)
3. عبدعلی عروسی (زنده به سال 1073 ق)
4. ملا خلیل قزوینی (1001 ـ 1089 ق)
5. فیض کاشانی (1007 ـ 1091 ق)
6. شیخ حر عاملی (1033 ـ 1104 ق)
7. هاشم بحرانی (1107 ق)
8. علامه محمد باقر مجلسی (1037 ـ 1110 ق)
9. سلیمان بن عبدالله بحرانی ماحوزی (1075 ـ 1121 ق)
10. عبد الله بن صالح سماهیجی (1086 ـ 1135 ق)
11. شیخ یوسف بحرانی (1107 ـ 1186 ق)
منابع:
1. جمعى از پژوهشگران زیر نظر هاشمى شاهرودى، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم السلام)، ج ۱، ص ۳۰۱.
۲. ر.ک: سایت حوزه نت، پرسش و پاسخ، فرق بین اصولی و اخباری.