ار کجا بفهمیم بهشتی هستیم؟

عمر بن حنظله مي‏خوانم که نقل مي‏کند: «لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ قَالَ بِلِسَانِهِ وَ خَالَفَنَا فِي أَعْمَالِنَا وَ آثَارِنَا» کسي که با زبان بگويد من شيعه‌ام ولي در عمل با ما مخالفت نمايد، شيعه ما نيست. مثلاً کسي که با زبان مي‏گويد: من شيعه هستم، ولي وقتي رفتارش را نگاه مي‏کنيم مي‏بينيم از شيعه بودن خبر نمي‌دهد، يعني عملش مثل عمل ائمه نيست، شيعه نيست. «وَ لَکِنْ شِيعَتُنَا مَنْ وَافَقَنَا بِلِسَانِهِ وَ قَلْبِهِ وَ اتَّبَعَ آثَارَنَا وَ عَمِلَ بِأَعْمَالِنَا أُولَئِکَ شِيعَتُنَا»(وسائل‏الشيعه، جلد 15، صفحه 247) شيعه ما کسي است که هم لفظاً، هم قلباً و هم عملاً موافق با ما بوده و از دستورات ما اطاعت نمايد. شيعه ما کسي است که اين سه موافقت را داشته باشد و در سه چيز با ما هم‏سو باشد. شيعه ما اين است. لذا يکي از دام‏هاي شيطان که انسان را فريب داده و مغرور مي‏کند، همين است که انسان با خودش مي‌گويد: من شيعه هستم.