جمع بندی با وجود پنج تن ، چرا انسان های دیگر؟!

پاسخ و جمعبندی:
پاسخ سؤال شما در يكى از سه معناى زير و یا تلفیقی از هر سه معنا نهفته است:

یک. هدف از خلقت جهان، چيزى است كه جز با وجود پيامبرصلى الله عليه وآله و اهل بيت عليهم السلام تحقق پيدا نمى‏ كند. از ديدگاه قرآن، همه‏ ى جهان براى انسان آفريده شده است: [=arial]«خلق لكم ما فى الارض جميعاً» انس و جن نيز براى بندگى آفريده شده است: [=arial]«و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون»(1) حقيقيت عبادت خداوند در ميان انسان‏ها محقق نمى‏ شود؛ جز با هدايت پيامبران واز آن جاكه نبى اكرم‏ صلى الله عليه وآله، پيام آور دين كامل الهى است. و اهل بيت علت مبقيه آنند پس صحيح است كه گفته شود، عبادت خداوند، جز با وجود پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله و امامان معصوم عليهم السلام در ميان بندگان خدا به طور كامل محقق نمى‏ شود.

دو. پيامبرصلى الله عليه وآله و اهل بيت عليهم السلام مى‏ توانند تمام هدف از آفرينش جهان را در خود متجلى كنند و آن هدف را به صورت كامل در خود محقق سازند. به طورى كه بدون آنها هدف از خلقت جهان به معناى تمام و كمال خود محقق نمى‏ شد، اگر چه ديگر انسان‏ها هر يك به اندازه‏ ى مرتبه‏ ى كمالشان، آن هدف را به طور نسبى محقق كرده‏ اند. به عبارت ديگر هدف از خلقت انسان رسيدن به حد اعلاى كمال امكانى است. اين هدف در مرتبه نهايى آن در اولياى كمل الهى و انسان كامل تحقق مى‏ يابد و بی شک، اكمل اولياى كمل الهى پيامبرصلى الله عليه وآله و اهل بيت طاهرين ايشانند.

سه. طبق معناى قبلى، پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله و اهل بيت عليهم السلام هدف از آفرينش جهان را به تمام و كمال در خود محقق ساخته اند؛ اما براى اين كه آنان بتوانند در اين دنيا چنين كمالى را در خود محقق سازند، بايد همه‏ ى اين جهان آفريده مى‏ شد و همه‏ ى اين انسان‏ها - چه مؤمن و چه كافر - و حتى دشمنان و دوستان آن حضرت، خلق مى‏ شدند تا آنان مجال رشد و تكامل پيدا كند و قابليت‏هاى خود را به فعليت برساند. البته اين سخن بدان معنا نيست كه مثلاً دشمنان از روى جبر با آن حضرات (ع) دشمنى كرده اند؛ بلكه وجود انسان هايى براى تحقق كمال اختيارى پيامبر نياز است و پيامبر مى‏ تواند در فضاى ميان آنان - چه فضاى دوستى و چه دشمنى - در مسير رشد و تكامل خود قرار گيرد. انسان‏هاى ديگر نيز هر يك به اندازه‏ ى مرتبه‏ ى كمالشان‏ غرض از خلقت اند؛ يعنى، هر اندازه كه كمال آنان بيشتر باشد، غرض اصلى از خلقت نيز به آنان بيشتر تعلق مى‏ گيرد و هر اندازه نقصان دارند، به همان اندازه طفيلى‏ اند و غرض به طور عرضى به آنان تعلق گرفته است.

چهار. برخی آیات قرآن گویای آنست که خداوند آسمان و زمین و مافیها را برای انسان آفرید تا انسان در آن استقرار گرفته و با بهره گیری از همه امکانات آسمان و زمین راه کمال را در پیش گیرد. چنانکه فرمود: [=arial]«هو الذی خلق لکم ما فی الارض جمیعا ثم استوی الی السماء فسواهن سبع سموات و هو بکل شیء علیم؛ اوست خدائی که همه آنچه را در زمین وجود دارد، برای شما آفرید؛ سپس به آسمان پرداخت؛ و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود؛ و او به همه چیز آگاه است.» (2) و نیز فرمود: [=arial]«و سخر لکم ما فی السموات و ما فی الارض جمیعا منه ان فی ذلک لایات لقوم یتفکرون؛ خداوند آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را، از سوی خودش، برای شما مسخر ساخته، راستی که در این کار، نشانه هاست برای آنان که می اندیشند.» (3) و آیات بسیاری از این دست ... نتیجه همان می شود که فلسفه وجودی آسمان و زمین و مافیها بخاطر انسان بوده و اگر خلقت انسان مقدر نمی بود، آسمان و زمین و مافیها نیز خلق نمی شد.

پنج. در پاسخ به این سؤال که چرا باید انسان خلق شود تا به کمال برسد؟ گفتنی است: اصولاً این سؤال، سؤال نادرستی است، زبرا اگر وجود کامل مطلقی باشد که از صفات او "فیاضیت" و "جود و بخشش" است و او از دارائی خود به دیگران ببخشد و عطا کند تا دیگران نیز به لطف و عنایت او به مراتب کمال برسند محل سؤال نیست که چرا بخشید و عطا کرد؟ اتفاقاً سؤال وقتی موضوعیت دارد که وجود فیاض و جوادی باشد و از کمال خود به دیگران نبخشد و با خلق و ایجاد، زمینه ی کمال دیگران را فراهم نسازد! فلذا خداوند که فیاض علی الاطلاق و جواد بی بدیل است، با خلق و ایجاد کائنات و مخلوقات و گل سرسبد خلقت، یعنی انسان، زمینه سیر کمالی و برخورداری ایشان از این فرصت را به قدر سعه وجودی هر کدام فراهم ساخته و این انسان است که باید بجای اینکه به سؤالات بی مورد در باره خلقت بپردازد به جستجوی پاسخ سؤالات حقیقی خلقت(چیستی، چرائی و چگونگی) توجه نموده و با بهره مندی از همه اسباب و لوازم و امکاناتی که خداوند بطور تکوینی و تشریعی در اختیارش نهاده مسیر کمال و سعادت را طی کند.

نتیجه:
سه معنای مورد اشاره با يكديگر منافاتى ندارند و اتفاقاً همگى با هم سازگارند. خداوند، مى‏ خواهد همه‏ ى انسان‏ها به كمال نهايى برسند و اين كمال، متوقف بر اطاعت از دين الهى است و دين كامل و خاتم را پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله آورده است. از سوى ديگر هر انسانى، به اندازه‏ اى كه به كمال مى‏ رسد، هدف از خلقت را در خود محقق ساخته است و در كوتاهى‏ هاى خود و نقصان اختيارى‏ اش، از هدف خلقت دور شده است. پس وجود اين نقصان‏ها، غرض اصلى نيست، بلكه به تبع و بالعرض، امكان وجود پيدا كرده است.

موفق باشید ...:Gol:

پاورقی_____________________________________