ترک عادت

با سلام

خوب مشخص است كه سر مي زنه خودتان گفتيد كه بايد كم كم و به مرور زمان ترك شود

اما در مورد تكليف :

اگر كاري كه در صدد ترك ان هستيد گناه است خوب كه گناه كرده ايد و نبايد انجامش مي داديد و نبايد انجامش بدهيد
و اين هم كه عادت كرده ايد دليل نمي شود در مورد ترك گناه نداريم كه كم كم گناه را ترك كند ترك عمل و عدم انجام ان خواسته شده است.

واگر منظور اين است كه در ايام ترك ، گناه مجازات دارد يا نه؟ بله مجازات دارد و حكم گناه بودن به قوت خود باقي است و بايد سعي كنيد كه انجام ندهيد

اگر از كارهايي است كه انجامش گناه نيست خوب به مرور زمان و با جايكذين كردن كاري براي ان و كارهاي كه كارشناسان مشاوره بيشتر مي دانند تركش كنيد.

خوب منظورتان از تكليف در اين قسمت چيست؟

ولی به نظرم عدم انجام آن در یک آن امکان پذیر نیست ، زیرا شخص به صورت روانی به آن عادت کرده است. اگر چه گناه هست ولی از نظر روانی به آن عادت شده است.

گناه ، گناه است و در عذاب آن فرقي نيست

ولي اين طور هم كه مي فرماييد نيست كه در ترك گناهي چون از نظر رواني عادت كرده نمي شود.

به تجربه خيلي ديده و خوانده ايم كه افرادي گناه كار يك شبه ترك گناه مي كنند و ره صد سال را يك شبه مي پيمايند مشكل از اراده گناه كار است.

از طرفي در شرايط توبه ترك گناه و عدم ارتكاب ان خواسته شده است

البته شايد باشند برخي گناهان كه نياز به تربيت نفس باشند و مدتي طول بكشد تا نفس سركش به انجام ان رام شود ولي خوب باز هم در همان شرايط ترك هم ، انجام عمل ار طرف فرد موجب گناه است و اين طور نيست كه در زمان ترك كناه محسوب نشود

1-كفتم ، بودند افرادي كه يك شبه ترك گناه كرده اند و اين را هم قطعي و يقيني پيش فرض نگيريد كه نمي شود چون عادت كرده پس نمي شود

2-بنده هم قبول دارم كه برخي كناهان بايد به مرور زمان ترك شوند

3-اين وسط مشكل دست ما نيست ، خدا فرموده انجام اين عمل گناه است مثلا نفرموده كه چون شراب خوار به انجامش عادت كرده پس طي مدت درمان از ايشان گناه قبول نمي كنم خداوند خط قرمزهايي دارد كه بايد رعايت شوند و بقيه اش به عهده مكلفين است كه چطور انجام مي دهند

در ترک گناهان، مهم توبۀ واقعی و عزم و تصمیم جدی بر ترک همۀ گناهان است. (دقت کنید مهم عزم و تصمیم است، نه کنار گذاشتن یکباره گناهان) البته اگر کسی قدرت و توان ترک یکباره را داشته باشد، نه تنها افضل است بلکه تکلیف است.

اما قطعاً برای انسان های عادی، انقطاع یکباره از همۀ گناهان و رذائل اخلاقی ممکن نیست. همانگونه که قطع کردن یک درخت ریشه دار، ابتداً مستلزم قطع کردن تک تک شاخه ها و آنگاه پرداختن به ریشه هاست، و در این مرحله نیز قطع ریشه ها به یکباره ممکن نیست.

در احوالات برخی بزرگان آمده است:

- بزرگی در سن هفتاد سالگی گفته است که بعد از سالها مجاهدت با نفس اکنون بر رذیلۀ حسد غلبه یافتم.

- یا بزرگی در هر مرتبه حضور به بارگاه امام رضا (ع) عزم و تصمیم به ترک رذیله ای را تا حضور دیگر در دستور کار خویش قرار می داد.

بعلاوه برخی از بزرگان اخلاق قائلند که در مسیر مبارزه و مواجهه با شیطان، باید به شیوۀ خودش که گام به گام عمل می کند،(لا تتبعوا خطوات الشیطان) عمل کنیم و از شیوه های غافلگیرانه و پیشروی و عقب نشینی استراتژیکی بهره بگیریم.

بطور قطع، ترک یکبارۀ برخی گناهان که در روح و نفس انسان ریشه دوانده، نیازمند به مداومت و رعایت مراحل مشارطه، مراقبه، محاسبه و معاتبۀ روزانه دارد.

ترک برخی گناهان بزرگ باید با تمرین کارهای کوچک تر و سهل الوصول تر آغاز شود بعنوان مثال؛ برای ترک گناه نگاه به نامحرم، تمرین کنیم، اختیار نگاه های غیر ضروری مان را در منزل و بیرون از خانه به اطراف، کنترل کنیم. می توانیم از کارهای اختیاری نظیر: تمرکز چند دقیقه ای به یک جهت مشخص، نگاه نکردن به تلویزیون، نگاه نکردن به داخل حیاط هایی که دربشان باز است، ویترین مغازه ها، کوچه و پس کوچه ها، از داخل ماشین به بیرون (البته نه در حال رانندگی) و نظایر آن شروع کنیم.

قطعاً این تمرین ها اراده و روح اعتماد بنفس آدمی را تقویت نموده و در زمانی که شرایط گناه باشد راحت تر می تواند گناه را ترک کند.

می توانید با کمی تأمل و اندیشه، برای انواع و اقسام گناهان، راه کارهای تمرینی تقویت اراده و اعتماد بنفس تولید کنید.

به توانائی ها و خلاقیت خودتان اطمینان داشته باشید، تنها کافی است برای مدتی به چیزی اهمیت دهید، بدان بیاندیشید، و آنرا در زندگی تان دغدغه کنید.

موفق باشید ...