جمع بندی حق الناس در دوستی های قبل از ازدواج

سلام ببخشید من مدتی بایک نفر بودم میدانم قرار بود ک باهم ازدواج کنیم قول و قرار گذاشتیم من به خاطر یک موضوع ساده ک فکرش را نمیکردم طرف مقابلم را خیلی ازار بدهد با او درمیان گذاشتم او فکرمیکند ک من بازیش داده ام درحالی ک من دلم نمیخواد ازمن رنجیده باشد اختلافاتی بینمان پیش امد او گفت ک به من ظلم کردی و حق منو خوردی درحالی ک من فقط دوبار بهش دروغ گفته بودم و نمیدانستم ک دروغم بتعثمیشود او ازمن رنجیده شود از کارم پشیمانم و طلب ببخشش و حلالیت کردم اما او مرا نمیبخشد و میگوید دردنیای دیگر بی حساب میشویم چندیدن بار طلب حلالیت کردم اما هربار یا بلاکم میکند یا باحرف هایی دلم را میشگند تروخدا چکارکنم راهنماییم کنید

  بسم الله الرحمن الرحیم عرض سلام و احترام برقرار کردن ارتباط عاطفی و دوستی های غیر شرعی با نامحرم که گناه است و در این شکی نیست. همچنین نوع رفتاری که با طرف مقابلتان دارید، هیچ فرقی با دیگران ندارد. به این معنی که اگر حق او را ضایع کرده اید، یا رنجشی به ایشان رسانده اید، قاعدتا گرفتار حق الناس هستید. اما منظور از حق، یا رنجش، آنهایی هستند که در چارچوب شرع قرار بگیرند. برای مثال اگر ایشان صرفا به این دلیل از شما رنجیده شود که ارتباطتان را قطع کرده اید، گناهی برای شما نیست. چون برقراری ارتباط حق شرعی ایشان نبوده و شما طبق چارچوب های شرعی اجازه ی اینکار را ندارید. پس حق ایشان بر شما، همان حقوق عمومی ست که هر دو مسلمانی نسبت به یکدیگر دارند. اما توجه به یک نکته بسیار مهم است. گاهی اوقات شما با یکی ارتباط دوستی برقرار کرده، وعده های زیادی می دهید، آینده ی زیبایی را برایش ترسیم کرده و دلخوشی هایی ایجاد می کنید. ایشان هم با حرفهای شما آینده ی روشنی را در روبروی خود دیده و حتی ممکن است بر این اساس، کارهایی را انجام دهد؛ مثلا از شغلش استغفا دهد، یا با خانواده اش درگیر شده و قطع ارتباط کند و کارهایی مثل این. بعد شما یکباره متنبه شده و می خواهید گناه را ترک کرده و قطع رابطه کنید. چنین چیزی در عین حال که وظیفه ی شماست و باید اینکار را انجام دهید، اما طرف مقابل شما را به طور کامل از زندگی ساقط می کند. البته که این حق الناس است. هیچکس نمی تواند به این شکل با زندگی دیگران بازی کرده و بعد به بهانه ی گناه و توبه، بدون هیچ مسئولیتی از زندگی او خارج شده و دچار مشکل هم نشود. این از مواضعی ست که شما خودتان را درگیر گناهی کرده اید که نه راه پس دارید و نه راه پیش!! و این یک واقعیت است. یعنی هم با ادامه ی رابطه شما گناهکار هستید و هم با قطع کردن گرفتار حق الناس می شوید. و هیچ موقعیتی بدتر از این نیست و اینجاست که بیان نورانی امیرالمومنین (علیه السلام) را بهتر متوجه می شویم که فرمود: «ترْكُ الذَّنبِ أهْوَنُ مِن طَلبِ التَّوبةِ؛ گناه نكردن آسانتر از توبه كردن است.» (۱)     پی نوشت: ۱. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، مترجم شیخی، حمیدرضا، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم ۱۳۸۹، ج ۲، ص ۱۳۶       ۵۷  

در عین حال خداوند هیچگاه بندگانش را به حال خود رها نکرده و اگر کسی به واقع بخواهد به سمت او بازگردد، باب توبه را برایش نخواهد بست. کاری که شما می توانید انجام دهید اینست که اولا باید رابطه ی گناه آلود را تمام کنید. اگر ایشان واقعا گزینه ی مناسبی برای ازدواج هست،‌ به دلایل واهی از اینکار سر باز نزده و اقدام به خواستگاری و ازدواج کنید.  و ثانیا اگر حقی از ایشان ضایع کرده اید، در همان چارچوبی که خدمتتان عرض کردم، حتی الامکان جبران کنید. اما اگر ایشان به هر دلیلی حاضر به ازدواج نبوده و مشکلات قبلی هم قابل بازگشت یا جبران کردن نیست، باید بعد از توبه ی واقعی، با هدایای معنوی برای ایشان جبران نمایید. به این شکل که برایش دعا کرده و طلب خیر و استغفار داشته باشید؛ همچنین اعمال صالحی انجام دهید و ثوابش را به ایشان هدیه کنید. با اینکار حقی که از ایشان ضایع شده کم کم جبران شده و توبه ی شما کامل می شود. توجه بفرمایید که با هدیه کردن اعمال به دیگران، چیزی از ثواب خود شما کم نشده و خداوند از فضلش به تمام کسانی که در این عمل شریک شده باشند، پاداش عطا خواهد کرد. یک نکته ی دیگر هم هست؛ و آن اینکه تمام اینها وظایف شماست و چون مخاطب ما شما هستید، این سمت ماجرا را بررسی می کنیم؛ ولی اینها بدین معنا نیست که طرف مقابل گناهی مرتکب نشده و صرفا شما باید خطاهایتان را جبران کنید. بلکه ایشان هم یک انسان عاقل و بالغ بوده و نباید وارد چنین رابطه ای می شد. گناه ایشان هم در این رابطه به جای خود باقی ست و وظایف خاص خودش را به لحاظ توبه و جبران گناه خواهد داشت. خداوند ارحم الراحمین و بهترین رب العالمین است و به هر بهانه ای انسان ها را خواهد بخشید و برای افرادی که نسبت به آنها ظلمی صورت گرفته، جبران خواهد کرد. به شرطی که ما وظیفه ی خودمان را به درستی انجام داده و این ظرفیت را در خودمان از بین نبریم.           م

جمع بندی: پرسش: من با شخصی قرار ازدواج گذاشته بودم. بعد از مدتی مطلبی را با ایشان در میان گذاشتم که باعث ناراحتی شدید او شده و حس می کند که من او را فریب داده ام. من فقط دو بار به او دروغ گفته بودم و فکر نمی کردم که این موضوع باعث رنجش او شود، اما او به شدت رنجیده و با اینکه طلب بخشش و حلالیت کرده ام،‌اما من را نمی بخشد و می گوید در دنیای دیگر بی حساب می شویم. هربار که اقدام به طلب حلالیت می کنم من را بلاک کرده یا با حرف هایی دلم را می شکند. لطفا من را راهنمایی کنید.   پاسخ: برقرار کردن ارتباط عاطفی و دوستی های غیر شرعی با نامحرم که گناه است و در این شکی نیست. همچنین نوع رفتاری که با طرف مقابلتان دارید، هیچ فرقی با دیگران ندارد. به این معنی که اگر حق او را ضایع کرده اید، یا رنجشی به ایشان رسانده اید، قاعدتا گرفتار حق الناس هستید. اما منظور از حق، یا رنجش، آنهایی هستند که در چارچوب شرع قرار بگیرند. برای مثال اگر ایشان صرفا به این دلیل از شما رنجیده شود که ارتباطتان را قطع کرده اید، گناهی برای شما نیست. چون برقراری ارتباط حق شرعی ایشان نبوده و شما طبق چارچوب های شرعی اجازه ی اینکار را ندارید. پس حق ایشان بر شما، همان حقوق عمومی ست که هر دو مسلمانی نسبت به یکدیگر دارند. اما توجه به یک نکته بسیار مهم است. گاهی اوقات شما با یکی ارتباط دوستی برقرار کرده، وعده های زیادی می دهید، آینده ی زیبایی را برایش ترسیم کرده و دلخوشی هایی ایجاد می کنید. ایشان هم با حرفهای شما آینده ی روشنی را در روبروی خود دیده و حتی ممکن است بر این اساس، کارهایی را انجام دهد؛ مثلا از شغلش استغفا دهد، یا با خانواده اش درگیر شده و قطع ارتباط کند و کارهایی مثل این. بعد شما یکباره متنبه شده و می خواهید گناه را ترک کرده و قطع رابطه کنید. چنین چیزی در عین حال که وظیفه ی شماست و باید اینکار را انجام دهید، اما طرف مقابل شما را به طور کامل از زندگی ساقط می کند. البته که این حق الناس است. هیچکس نمی تواند به این شکل با زندگی دیگران بازی کرده و بعد به بهانه ی گناه و توبه، بدون هیچ مسئولیتی از زندگی او خارج شده و دچار مشکل هم نشود. این از مواضعی ست که شما خودتان را درگیر گناهی کرده اید که نه راه پس دارید و نه راه پیش!! و این یک واقعیت است. یعنی هم با ادامه ی رابطه شما گناهکار هستید و هم با قطع کردن گرفتار حق الناس می شوید. و هیچ موقعیتی بدتر از این نیست و اینجاست که بیان نورانی امیرالمومنین (علیه السلام) را بهتر متوجه می شویم که فرمود: «ترْكُ الذَّنبِ أهْوَنُ مِن طَلبِ التَّوبةِ؛ گناه نكردن آسانتر از توبه كردن است.» (۱) در عین حال خداوند هیچگاه بندگانش را به حال خود رها نکرده و اگر کسی به واقع بخواهد به سمت او بازگردد، باب توبه را برایش نخواهد بست. کاری که شما می توانید انجام دهید اینست که اولا باید رابطه ی گناه آلود را تمام کنید. اگر ایشان واقعا گزینه ی مناسبی برای ازدواج هست،‌ به دلایل واهی از اینکار سر باز نزده و اقدام به خواستگاری و ازدواج کنید. و ثانیا اگر حقی از ایشان ضایع کرده اید، در همان چارچوبی که خدمتتان عرض کردم، حتی الامکان جبران کنید. اما اگر ایشان به هر دلیلی حاضر به ازدواج نبوده و مشکلات قبلی هم قابل بازگشت یا جبران کردن نیست، باید بعد از توبه ی واقعی، با هدایای معنوی برای ایشان جبران نمایید. به این شکل که برایش دعا کرده و طلب خیر و استغفار داشته باشید؛ همچنین اعمال صالحی انجام دهید و ثوابش را به ایشان هدیه کنید. با اینکار حقی که از ایشان ضایع شده کم کم جبران شده و توبه ی شما کامل می شود. توجه بفرمایید که با هدیه کردن اعمال به دیگران، چیزی از ثواب خود شما کم نشده و خداوند از فضلش به تمام کسانی که در این عمل شریک شده باشند، پاداش عطا خواهد کرد. یک نکته ی دیگر هم هست؛ و آن اینکه تمام اینها وظایف شماست و چون مخاطب ما شما هستید، این سمت ماجرا را بررسی می کنیم؛ ولی اینها بدین معنا نیست که طرف مقابل گناهی مرتکب نشده و صرفا شما باید خطاهایتان را جبران کنید. بلکه ایشان هم یک انسان عاقل و بالغ بوده و نباید وارد چنین رابطه ای می شد. گناه ایشان هم در این رابطه به جای خود باقی ست و وظایف خاص خودش را به لحاظ توبه و جبران گناه خواهد داشت. خداوند ارحم الراحمین و رب العالمین است و به هر بهانه ای انسان ها را خواهد بخشید و برای افرادی که نسبت به آنها ظلمی صورت گرفته، جبران خواهد کرد. به شرطی که ما وظیفه ی خودمان را به درستی انجام داده و این ظرفیت را در خودمان از بین نبریم.     پی نوشت: ۱. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، مترجم شیخی، حمیدرضا، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم ۱۳۸۹، ج ۲، ص ۱۳۶