جمع بندی خداوند چگونه مسخره می کند؟
تب‌های اولیه
با سلام:Gol:
در دو آیه قرآن آمده است که خداوند استهزاء میکند !!!:Gig:
با این که این صفت بدی است بین انسان ها این صفت در مورد خداوند چگونه است؟:Gig:
1) سوره ی بقره آیه 15:
2) سوره ی توبه آیه 79:
با تشکر:khandeh!:
سلام به شما پرسشگر گرامی
مسخره کردن، علاوه بر اینکه از نظر شرعی گناهی کبیره و حرام است، ذاتا هم عمل و گفتاری قبیح و زشت و زننده است و هیچ فرد حکیمی به چنین عمل پستی رو نمی آورد. تنها افراد جاهل و نادان یا بی آبرو یا ناتوان یا ستمگر یا کسانی که برای خالی کردن عقده های حقارت و نداری یا به خاطر حسد به کسی، می خواهند از او انتقام بگیرند یا او را از مرتبه والای مادی یا معنوی اش پایین بکشند و عللی نظیر اینها، به تمسخر رو می آورند. بنابراین ریشه تمسخر را باید در صفات پست نامبرده جستجو کرد: نادانی، حسادت، کینه‌ورزی، ضعف، ستم و مانند آن.
هم به دلایل محکم عقلی، و هم به دلایل متعدد قرآنی و روایی، خدای سبحان از هر گونه نادانی و ستم و ناتوانی و کینه‌ورزی و حسد و مانند آن، منزه و پاک است و هرگز چنین صفات پلیدی در او راه ندارد. با این بیان روشن می شود اگر در جایی از آیات یا روایات گفته شده "خداوند ستمگران را مسخره می کند"، این تمسخر مانند تمسخر رایج بین ما نیست بلکه تنها شباهت لفظی دارد و محتوایش چیز دیگری است. تمسخر رایج بین ما با توهین و ناسزا و القاب زشت و ادا و اطفار در آوردن و مانند آن همراه است و ریشه چنین تمسخری همان است که ذکر شد، اما تمسخر حق تعالی نسبت به ستمگران و کفر پیشگان، نه به آن علل و موجبات تمسخر _که در او وجود ندارد_ مربوط می شود، و نه با ناسزاگویی و القاب زشت و ادا و اطفار در آوردن همراه است!
با دقت در آیات مورد اشاره و همچنین دیگر آیات قرآن، روشن می شود که تمسخر الهی، به معنای مجازات های ستمکاران است. برخی ستمگران که دیگر امیدی به هدایتشان نیست را در همین دنیا نعمت افزون می دهد و آن بخت‌برگشتگان گمان می کنند مورد عنایت خدا هستند یا در دنیا با شانس و اقبال زندگی می کنند، در حالیکه نمی دانند به آنها بیشتر عطا شده تا بیشتر در باتلاق خودساخته اش فرو روند و بار جرمشان افزون‌تر گردد! نیز برخی دیگر از کفرپیشه‌گان که به هیچ رو حاضر به پذیرش حق نیستند را در آخرت به عذاب دوزخ مبتلا می نماید و هر چه آن نگون‌بختان فریاد یاری می طلبند، ندایشان را بی پاسخ می گذارند و هیچ دری از رحمت به روی آنها باز نمی کنند!
از این رو است که در آیاتی که در پرسش اشاره شده، بعد از اینکه خدای متعال مسخره کنندگان را به تمسخر الهی وعید می دهد، بلافاصله آنها را به عذاب سخت یا رهاسازی در گمراهی‌شان تهدید می نماید:
اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ يَمُدُّهُمْ في طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ (بقره/15)
خداوند آنان را استهزا مى كند و آنها را در طغيانشان نگه مى دارد تا سرگردان شوند
الَّذينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعينَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ فِي الصَّدَقاتِ وَ الَّذينَ لا يَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ (توبه/79)
كسانى كه بر مؤمنانى كه [افزون بر صدقه واجب]، از روى ميل، صدقات [مستحبّ نيز] مى دهند، عيب مى گيرند، و [همچنين] از كسانى كه [در انفاق] جز به اندازه توانشان نمى يابند، [عيبجويى مى كنند] و آنان را به ريشخند مى گيرند، [بدانند كه] خدا آنان را به ريشخند مى گيرد و براى ايشان عذابى پر درد خواهد بود
این عذاب ها، در واقع نتیجه و عاقبت همان تمسخری است که آنان در برابر پیامبران و رهروان راه حق ابراز می کردند:
و مسلما پيامبران پيش از تو را [نیز] استهزا كردند امّا سرانجام، آنچه را مسخره مى كردند دامانشان را گرفت (و عذاب الهى بر آنها فرود آمد).
استاد مکارم شیرازی درباره آیه «سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ» (خداوند آنها را مسخره مى كند) می نویسد: این جمله، به اين معنى نيست كه خداوند اعمالى همانند آنان انجام مى دهد، بلكه همان گونه كه مفسران گفته اند منظور اين است كه مجازات استهزاكنندگان را به آنها خواهد داد، و يا آنچنان با آنها رفتار مى كند كه همچون استهزاشدگان تحقير شوند. *
آری، اهل کفر و ستم، در این دنیای دون، تا توانستند اهل ایمان را به سخره گرفتند، غافل از اینکه در فردای رستگاری، اهل ایمان آن نگون‌بختان را به سخره می گیرند و به عاقبت بدشان می خندند، و این مجازات عادلانه در برابر تمسخر آنان است:
إِنَّ الَّذينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ
وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغامَزُونَ
وَ إِذَا انْقَلَبُوا إِلى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهينَ
وَ إِذا رَأَوْهُمْ قالُوا إِنَّ هؤُلاءِ لَضالُّونَ
وَ ما أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حافِظينَ
فَالْيَوْمَ الَّذينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ
عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ (مطففین/29تا36)
بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مى خنديدند
و هنگامى كه از كنارشان مى گذشتند آنان را با اشاره تمسخر مى كردند
و چون به سوى خانواده خود باز مى گشتند مسرور و خندان بودند
و هنگامى كه آنها را مى ديدند مى گفتند: «اينها گمراهانند»
در حالى كه هرگز مأمور مراقبت و متكفّل آنان [مؤمنان] نبودند
ولى امروز مؤمنان به كفار مى خندند
بر تختها [ى خود نشسته]، نظاره مى كنند
آيا (با اين حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟!
------------------------------
* تفسير نمونه، ج8، ص 59