سیره اخلاقی بزرگان دین

آيت الله مرعشي نجفي - رحمه الله عليه - از سجاياي اخلاقي بي‏شماري

برخوردار بوده‏اند كه ذكر همه اين خصوصيات در اين وقت كم، مقدور نيست

و ما تنها به ذكر چند مورد بسنده مي‏كنيم.

1- ساده زيستن:
يكي از خصوصيات برجسته ايشان ساده زيستي و عدم توجه به مسائل

مادي و زخارف دنيوي بود.ايشان پس از اقامت در قم و ازدواج با والده ما از

نظر مالي مدتها در وضعيت‏بدي به سر مي‏بردند و مدتها اجاره‏نشين بودند

تا اينكه كم‏كم با تهيه يك زمين كوچك در آن خانه‏اي ساختند و تا آخر

عمرشان نيز در آن زندگي كردند.ايشان هيچوقت از وضعيت مالي مطلوبي

برخوردار نبودند و هر آنچه به دست مي‏آوردند، در راه رفع حوايج مردم

مصرف نموده، يا وقف مي‏كردند و هيچ‏گاه مالي را به خودشان اختصاص

نداده‏اند. مي‏فرمودند: «من شب كه مي‏خوابم هيچ پولي، هيچ اندوخته‏اي

در جيب من نباشد، چون ما عامل هستيم.ما بايد از اين دست بگيريم و با

دست ديگر بدهيم به فقرا، ايتام، نيازمندان و كمك كنيم به مراكز علمي،

ديني و فرهنگي، اينها مال ما نيست!» و تا آخر عمر نيز چنين بودند.شب

آخري كه ايشان رحلت فرمودند، همان شب به بنده مي‏فرمودند: «من

خيلي بارم سبك است و هيچ نگراني ندارم، تنها يك چيز مرا زجر مي‏دهد

و آن اين است كه مي‏ترسم در ايام زندگيم نوشته من يا صحبتهاي من در

هر موردي باعث شده باشد كه حقي ناحق شود، يا در همسايگي ما

گرسنه‏اي بوده باشد و ما غذاي سير خورده باشيم كه و الله و بالله و تالله

اگر چنين چيزي بوده من آگاهي نداشته‏ام و نصيحت مي‏فرمودند كه شما

هم بارتان را سبك كنيد و از تجمل پرستي و خانه بزرگ و...بپرهيزيد، كه

همه چيز ظرف چند دقيقه نابود مي‏شود.» و روزي كه ايشان از دنيا

رفتند، يك قبا داشتند كه مشكي بود و در ايام محرم و صفر مي‏پوشيدند و

مجموع پولي كه در جيب ايشان بود، هشتصد تومان بود و هيچ

اندوخته‏اي، زميني يا ملكي نداشتند و هر آنچه به دستشان مي‏رسيد،

در موارد فوق الذكر مصرف مي‏كردند.