مهر مادر (روایاتی از ارادت شهدا به مادرشان حضرت زهرا سلام الله علیها و عنایت حضرت به شهدا)

:parandeh:

زیباترین صحنه ی عشق را در عالم وجود به محبت مادر تشبیه کرده اند.
می گویند در بازار محبت آنکه بیش از همه عاشقی کند، نمی تواند اندکی از عشق مهر مادر را ترسیم کند.
خداوند این محبت را در دل مادر به ودیعت نهاد تا مردم معنای عشق را دریابند. حال اگر این محبت دو سویه باشد، صحنه ی زیباتری ترسیم می شود.
آری، چه زیباست عنایت مادر به فرزند و ارادت فرزند به مادر. این غایت نهایت عشق است.
علامه امینی:doa(2): سال ها در دریای علوم الهی غوطه ور بود. و در پایان الغدیر را به جامعه بشری هدیه کرد. ایشان پس از عمری مطالعه در متون اهل بیت:doa(8): فرمودند: هرکس در دلش محبت حضرت صدیقه طاهره:doa(8): باشد می تواند سیده نساء عالمین را با لفظ "مادر" خطاب کند.
البته برخی نیز این مطلب را به حضرات معصومین نسبت داده اند.
اما آنچه مسلم است اینکه هرگاه ارادت ما به مادر اثبات شود عنایات بی کران آن ذات پاک نیز شامل حال ما خواهد شد. و در طول تاریخ بارها این اصل مسلم امتحان شده است.
بارها بودند کسانی که در مشکلات و گرفتاری ها متوسل به تنها یادگار رسول الله:doa(8): شدند و با حاجاتی روا شده بازگشتند. کم نبودند کسانی که حتی با اسلام بیگانه بودند اما «مهر مادر» آن ها را به راه سعادت رهنمون کرد.
آری، محبوبه ی خدا، برترین زن عالم وجود، هرچه داشت در راه خدا در طبق اخلاص گذاشت. در شب ازدواج لباس عروسی را در راه خدا به سائل بخشید.
غذای خودش و خانواده اش را به هنگام افطار به نیازمندان هدیه داد. آن قدر در راه خدا تلاش کرد تا خداوند محبت او را در آیات قرآنش ارج نهاد، یعنی ای همه عالم بدانید که فاطمه:doa(8): فقط برای خدا این گونه عمل کرد.
و اینجاست که خداوند بر خود می بالد که «فَتَبارَکَ الله اَحَسَنُ الخالقین»

دوران جهاد، دوران رشد و شکوفایی این محبت بود. دوران دفاع مقدس عرصه ای بود که مظهر تجلی لیله ی فاطمی شد.
در این راه برخی بودند که گ.ی سبقت را از بقیه ربودند. آن قدر در وادی عشق، ارادت نشان دادند تا اینکه مادر آن ها را مورد عنایت خویش قرار داد.
عبدالحسین برونسی شاهد این سخن است؛ او که با عنایت مادر، رزمندگان را به پیش می برد. او که نوای مادر را می شنید و تحت امر ایشان عمل می کرد! و خاک های نرم منطقه کوشک شاهد این مدعاست.
عبدالحسین به عشق مادر خواست گمنام بماند. آری، او در مهر مادر خلاصه شده بود. ذره ذره وجود او نام مادر را صدا می کرد. او برای صدها جوان مشتاق، حقیقتا چراغ راه شد.
اما این وادی پر است از این ستارها. پر است از کسانی که راه را نشان می دهند. دوران دفاع مقدس، برای ما صدها هزار چراغ راه را نمایان کرد.
یکی دیگر از این ره یافتگان ابراهیم است. ابراهیم هادی.
او که هادی سرگشتگان گردید. او که همه را به مهر مادر توصیه می کرد. او که گمنامی را به دلیل شباهت به ماجرای مادر انتخاب کرد.
او در مجالس حضرت صدیقه:doa(8): حضور حضرت را حس می کرد. او که تحمل شنیدن مصائب را نداشت. اختیار از کف می داد و ...
ابراهیم بنده ی مخلص پروردگار بود. هر جا مداحی می کرد از مادرش می خواند. شنیده بود که شهدای گمنام میهمان حضرت زهرا:doa(8): در برزخ هستند، برای همین از خداوند خواسته بود گمنام بماند. خدا هم دعایش را مستجاب کرد. او سالهاست در فکه مانده تا خورشیدی باشد برای راهیان نور.
مطالب کتاب سلام بر ابراهیم که خاطرات این شهید بزرگوار است آماده شد. تصمیم داشتیم برای روز شهادت حضرت زهرا:doa(8): کتاب را منتشر کنیم. اما فقط یک هفته فرصت باقی بود. نه مجوز گرفته بودیم. نه مرکزی برای چاپ مشخص شده بود. نه هزینه چاپ مهیا شده بود و نه ...
ناباورانه ظرف 24 ساعت مجوز کتاب آمد! مرکز چاپ هم به سرعت مهیا شد. همه چیز آن قدر سریع پیش رفت تا دست عنایت خدا را مشاهده کنیم. شب شهادت حضرت زهرا:doa(8): کتاب منتشر و بین دوستان توزیع شد!
بعد از آن بود که در خاطرات شهدا و رزمندگان جست و جو کردیم. با دنیایی روبه رو شدیم از عشق. با انسانهایی لبریز از مهر مادر. با آن هایی که روی پیراهن خود نوشته بودند: می روم تا انتقام سیلی زهرا:doa(8): را بگیرم.

زن تنها در اتاق درد می کشید. ناله می کرد یا فاطمه زهرا:doa(8): نجاتم بده. دختر پیغمبر، مونس علی:doa(6): بی بی دوعالم، یا زهرا:doa(8):.
بالاخره بچه به دنیا آمد. کودک را در قنداق پیچیدند و جلوی مادربزرگ گذاشتند.
قابله پرسید: اسمش را چه می گذارید؟ مادربزرگ گفت: اسمش را با خودش آورده، حالا محرم است و ماه عزای پسر فاطمه زهرا:doa(8): است، اسم حضرت به خانه پسرم، رضا، برکت می آورد.
مادر بزرگ گفت: مادرش خواب دیده که خانم حضرت زهرا:doa(8): در یک قنداق به سفیدی برف، بچه ای به دست او می دهند، یک عده هم دور و بر خانم هستند. می گویند بگیر، این از طرف حضرت زهرا:doa(8): است. این پاک است و طاهره.
مادر بزرگ جوری که همه بشنوند گفت: قدمش خیر باشد طاهره.
طاهره اشرف گنجوی در محرم سال 1348 در روستای سرآسیاب، از توابع شهرستان کرمان، به دنیا آمد. چند سالی از تولدش گذشت. طاهره خود را در دل همه باز کرده بود. بیشتر از همه، پدر حرفش را می خرید، نازش را می کشید. طاهره بعد از طی دوران دبستان و راهنمایی گفت: آقا جان اگر شما اجازه دهید، مادر، من را برای دبیرستان ثبت نام کنند! رضا گفت: بابا جان! درس نخوانده هم تو عزیز ما هستی. خودت را به زحمت نینداز، همین چند کلاس را هم که خواندی خوب است، زیاد هم هست، ماشاءالله از هر انگشتت هم که هنری می ریزد می خواهی چه کنی بابا جان؟!
طاهره سرش را به زیر انداخته بود. گفت: دلم می خواهد برای اسلام مایه ی سربلندی باشم، تا هر جا هم که شما اجازه دهید می خواهم درس بخوانم.
پدرش دستی به یش جو گندمی اش کشید و گفت: همه ی ما تو را دوست داریم، همه بچه ها یک طرف، تو یک طرف، بابا جان، من با رفتن تو ناراضی نیستم اما... طاهره حرفی برای گفتن نداشت. به خدا توکل کرد و در دل ذکر یا زهرا:doa(8): را شروع کرد. اشک بی امان بر صورت طاهره جاری شد. پدر با تعجب پرسید: چرا گریه می کنی طاهره جان؟!
طاهره اشک هایش را پاک کرد. پدر به صورتش خیره ماند. ناگهان پدر گفت: بابا جان، مادرت فردا اسمت را در دبیرستان می نویسد. من طاقت اشک ریختن تو را ندارم، اگر دلت می خواهد درس بخوانی، هیچ حرفی ندارم راضی ام. تو که اشک می ریزی دلم کباب می شود.

مادرم گریه مکن، دیدن اشک تو این سان کمرم می شکند.
غم خود پنهان [کن]. گریه را در دل خود جای بده.
مادرم گریه مکن، مادرم اشک مریز.
مادرم گریه مکن. دیدن اشک تو این سان دل من می شکند.
مادرم اشک مریز. دل تو خانه ی مهر، سینه ات بحر امید.
پس چنین، مادرم اشک مریز، مادرم خانه ی ما بی تو بسی تاریک است.
مادرم نور ببخش، مادر (ای) هستی بخش.
مادر، این کاشانه، بی تو جولانگاه است.
مادر ای مظهر لطف، مادر ای آب حیات، مادر ای چشمه راز
مادرم گریه مکن، مادرم اشک مریز.
غصه را در دل خود راه مده... مادرم اشک مریز...

منبع: کتاب مهرمادر ( گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی)