شهدای گمنام

روایاتی از ارادت شهدا به مادرشان حضرت زهرا:doa(8): و عنایت حضرت به شهدا

محرم و فاطمیه

فاطمه:doa(8): انسانی خاص و فاطمیه مصیبتی مخصوص خواص است. اگر محرم ماتمی عمومی و شامل همه مسلمانان است، اما فاطمیه عزایی ویژه مومنان است.
در محرم گریه آزاد است و شیون، هرچه بلندتر بهتر.اما در فاطمیه اشک را باید در درون ریخت و جز با سکوت فریاد برنیاورد.
محرم هنوز نیامده در خلق عالم شورش می شود، ولی فاطمیه می آید و می رود و چه بسیارند کسانی که اصلا خبردار نمی شوند.
در محرم همه چیز را ریز می کنند و با ذکر جزئیات تعریف می کنند، در فاطمیه اما کلیت ماجرا را نیز باید در پرده گفت.
در محرم، تاریخ رخدادهای حاشیه ای نیز دقیق است، ولی در فاطمیه حتی روز عزا نامعلوم است! و درسا مشخص نیست که بانوی دو عالم در کدام روز به شهادت رسیده است!
در محرم مقتل همگان معلوم و مدفن یاران مشخص است، اما در فاطمیه هنوز مزار پاره ی تن رسول الله:doa(8): گمنام است.
محرم جشن خون است و فاطمیه عید خون دل. در محرم دل بعد از عزا خالی می شود و در فاطمیه پر.
محرم به قصه می ماند و فاطمیه به غصه. محرم حکایت شهادت است و فاطمیه ماجرای ولایت. محرم ماه انتقام گرفتن از دشمانی است که خون خدا را ریخته اند. فاطمیه اما ماه انتقام از دوستانی است که خون به دل خدا کرده اند.
در محرم میان آن همه شهید بانویی دیده نمی شود اما در فاطمیه تنها شهید بانوی برگزیده ی خداست. در محرم جام شهادت سر می کشیم و در فاطمیه جام زهر. در محرم بعد از شهادت اسارت است و در فاطمیه علی:doa(6): را قبل از شهادت زهرا:doa(8): اسیر می کنند.
در محرم شش ماهه در آغوش پدر آرمیده و در فاطمیه طفل در رحم مادر خوابیده. در محرم سیلی بر صورت زنان بعد از رفتن امام می زنند و در فاطمیه جلوی دیدگان امام.
محرم باید بر سر و سینه زد، در فاطمیه اما دست ها یارای بالا آمدن ندارن.
در محرم، رزمندگان در حسینیه حاج همت دوکوهه، ایستاده عزاداری می کنند، ولی در فاطمیه بسیجیان در قبرهایی که برای خود در اطراف گردان تخریب کنده اند، نشسته مرثیه می خوانند.
در محرم بچه های گردان ها در زمین صبح گاه دسته راه می اندازند، اما در فاطمیه غم عظیم تر از آن است که مجالی به این اجتماعات دهد. خلاصه اینکه محرم، محرم و نامحرم را راه می دهند اما در فاطمیه در به روی هر کسی باز نمی کنند.
گفت: همه ما با محرم وارد دستگاه اهل بیت:doa(5): شدیم. در کودکی خدا را با حضرت عباس:doa(6): شناختیم. با امام حسین:doa(6): سفر عشق را آغاز کردیم. دل ما با محرم گره خورد و پای سفره ی کربلا اسلام را شناختیم.
و برای همین امام عزیز ما فرمود: محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته.
و بعد ادامه داد: اما کسی که در مسیر عشق به اهل بیت:doa(5):، موانع را به خوبی بردارد و به سوی نور قدم بردارد راهی فاطمیه می شود. فاطمیه خلوتگهی است که جز برگزیدگان، کسی به حریم آن راه ندارد.
فاطمه:doa(8): نور است و کسانی که فاطمیه را درک کنند نورانی اند. وقتی کسی فاطمه ی خدا شناخت، آن گاه به بارگاه قرب الهی راه می یابد.
این ها را آن بسیجی می گفت؛ او که در عشق به پاره تن رسول خدا سوخته بود. شب و روزش شده بود مادر. هم او که به عشق حضرت زهرا عاشق گمنامی بود. و سال هاست که از او خبری نشده است؛ زیرا می گویند:
آن را که خبر شد، خبری باز نیامد