جمع بندی نقد نیمی از ادله کلامی(برای اثبات نبوت و معاد و ...)با یک برهان ساده!

با سلام خدمت شما دوست عزیز
آنچه که ما درباره حکم عقل به چیزی درباره خدا می گوییم احکام عقلی است که عقل باستقلاله آن ها را درک می کند و نیازی به بیان شرع در آن باره نیست نه این که درباره مصادیق آن احکام کلی عقل چیزی را برای خدا لازم بداند
توضیح: عقل انسان حسن عدل و قبح ظلم را می فهمد و در آن هیچ عاقلی شک نمی کند
حال هر آنچه که ذیل عنوان عدل وارد شود عقل آن را حسن دانسته و فاعل آن را مدح می کند و هر آنچه که ذیل عنوان ظلم وارد شود قبیح و فاعل آن را ذم می کند.
این از احکام عقل است و از احکام کلی است که عقل بدان راه دارد.
حال همین عقل که خدا را کامل بی نقص غنی عالم و صمد و بی نیاز از هر کس حکیم و... ثابت کرده است می یابد که خدا ظلم نمی کند و عادل است.
و هر چه که ذیل این دو عنوان بیاید را برای او اثبات(عدل) و از او نفی می کنند(ظلم)
مثلا این که خدا لغو انجام نمی دهد این را عقل می فهمد و نیازی به شناخت مصالح و مفاسد واقعیه ندارد چرا که این حکم کلی عقل است
مگر این که در مصادیق آن اختلاف شود که مثلا فلان فعل لغو هست یا نه.
یا این که خدا حق کسی را پایمال نمی کند نیکو کار را به جهنم نمی برد خلف وعده نمی کند خدا انسان ها گمراه نمی کند یا آنها را مجبور به کاری نمی کند و آنگاه آنها را عقاب کند.
همه این هارا عقل انسان می فهمد .
چرا که این عناوین هر کدام بالبداهه یا با ادنی تاملی ذیل یکی از دو عنوان ظلم و عدل قرار می گیرد.
آری گاهی برخی از عناوین جهات مخفی دارد که جزءی است و از تحت حکم کلی عقل خارج است آنگاه دیگر عقل بدان حکم نمی دهد.

اما مقدماتی که بر آن استدلال کردید :
مقدمه اول:

سوال:
ادله متکلمان جهت اثبات ضرورت نیاز به نبی و اینکه خدا پیامبر کاذب نمی فرستد و یا اینکه خدا از خلقت عالم هدف کمال ما انسانها را داشته و یا اینکه لزوما معاد محقق می شود یا اینکه خدا خلف وعده نمی کند و یا دروغ نمی گوید و یا ... بنابر این است که ما می توانیم افعال الهی را تشخیص داده و بگوییم خدا الف را نمی کند و یا ب را می کند و مثلا می گوییم خدای حکیم اغرای به جهل نمی کند و یا ...
ولی من با برهان زیر می خواهم اثبات کنیم هیچ کدام از افعال الهی قابل تشخیص نیست فلذا تمام این براهین و در حقیقت اکثریت براهین متکلمان باطل می باشد.
یعنی در جواب تمام این براهین می توانیم بگوییم: بنابر مصلحتی که ما نمی دانیم ممکن است خدا نقیض سخن شما را انجام دهد.
باتشکر از توجه شما
----------------------------------
برهان بر عدم توانایی تشخیص افعال الهی توسط انسان:
مقدمه1:کسی می تواند مصالح و مفاسد حقیقی (1)را تشخیص دهد که عالم مطلق باشد.
مقدمه2: انسان عالم مطلق نیست.
نتیجه:پس انسان نمی تواند مصالح و مفاسد حقیقی را درک کند.
مقدمه3:افعال خدا تابع مصالح و مفاسد حقیقی است.
نتیجه:انسان نمی تواند افعال خدا را درک (یا پیش بینی )کند.
دلیل مقدمه1:
چون کسی که عالم مطلق نیست ممکن است علم به خیر کثیری که در عوض شر قلیل به دست می آید را نداشته باشد فلذا در تشخیص اشتباه کند
برای مثال در موضع الف اگر فعل ب انجام گیرد 100 سود(1) و اگر فعل ج انجام گیرد 500 سود برای انجام دهنده به دست می آید (2)و اگر فعل دال را انجام دهد 1000 سود به دست می اورد(3)و...
اما اگر انجام دهنده علم به 1 و 2 داشته و به 3 علم نداشته باشد در تشخیص مصلحت واقعی به خطا می رود و چون تا فردی علم مطلق نداشته باشد همیشه ممکن است مصلحت و فایده کثیری در پشت انجام فعل دیگری باشد نمی تواند به مصلحت حقیقی به طور قطعی دست پیدا کند.
فلذا تنها فردی می تواند به مصلحت حقیقی دست یازد که عالم مطلق باشد.
دلیل مقدمه 2:
بدیهی است انسان عالم مطلق نیست اما چند مثال برای تشخیص اشتباههای انسانها:

برای مثال نمی داند در عوض آمپول زدن سلامتی را به دست می آورد(در مورد کودکان)یا نمی داند اگر دروغ بگوید در قیامت به جهنم می رود فلذا خیر قلیل را بر شر کثیر ترجیح می دهد یا در موارد جزئی نمی داند آینده چه می شود برای مثال اگر دانشگاه می رفت موفقتر از طلبگی بود یا ... فلذا این تشخیص اشتباه سبب ضررهای زیادی برای انسان می شود و انسانها از اینگونه اشتباه ها را در زندگی خود بسیار تجربه کرده اند.
دلیل مقدمه 3:
زیرا خدا کمال مطلق است.

----------------------------------
1. وقتى مى‌گوييم، احكام و قوانين اسلامى و اوامر و نواهى خداوند بر اساس مصالح و مفاسد است، بدين معناست كه موجب تحقق «خير اكثر» و «كمال اتمّ» مى‌گردد؛ مثلا براى نماز خواندن لازم است از خواب شيرين و لذيد صبحگاهى صرف نظر كنيم؛ اما در عوض، تحمّل اين رنج به تحقق كمال بالاترى منجر مى‌شود. كه از آن به «مصلحت» تعبير مى‌كنيم.(منبع:مصباح یزدی ،کتاب مبانی حقوقی اسلام،ص225)

جواب:
آنچه که ما درباره حکم عقل به چیزی درباره خدا می گوییم احکام عقلی است که عقل باستقلاله آن ها را درک می کند و نیازی به بیان شرع در آن باره نیست نه این که درباره مصادیق آن احکام کلی عقل چیزی را برای خدا لازم بداند
توضیح: عقل انسان حسن عدل و قبح ظلم را می فهمد و در آن هیچ عاقلی شک نمی کند
حال هر آنچه که ذیل عنوان عدل وارد شود عقل آن را حسن دانسته و فاعل آن را مدح می کند و هر آنچه که ذیل عنوان ظلم وارد شود قبیح و فاعل آن را ذم می کند.
این از احکام عقل است و از احکام کلی است که عقل بدان راه دارد.
حال همین عقل که خدا را کامل بی نقص غنی عالم و صمد و بی نیاز از هر کس حکیم و... ثابت کرده است می یابد که خدا ظلم نمی کند و عادل است.
و هر چه که ذیل این دو عنوان بیاید را برای او اثبات(عدل) و از او نفی می کنند(ظلم)
مثلا این که خدا لغو انجام نمی دهد این را عقل می فهمد و نیازی به شناخت مصالح و مفاسد واقعیه ندارد چرا که این حکم کلی عقل است
مگر این که در مصادیق آن اختلاف شود که مثلا فلان فعل لغو هست یا نه.
یا این که خدا حق کسی را پایمال نمی کند نیکو کار را به جهنم نمی برد خلف وعده نمی کند خدا انسان ها گمراه نمی کند یا آنها را مجبور به کاری نمی کند و آنگاه آنها را عقاب کند.
همه این هارا عقل انسان می فهمد .
چرا که این عناوین هر کدام بالبداهه یا با ادنی تاملی ذیل یکی از دو عنوان ظلم و عدل قرار می گیرد.
آری گاهی برخی از عناوین جهات مخفی دارد که جزءی است و از تحت حکم کلی عقل خارج است آنگاه دیگر عقل بدان حکم نمی دهد.

اما مقدماتی که بر آن استدلال کردید :
مقدمه اول شما: کسی می تواند مصالح و مفاسد حقیقی را تشخیص دهد که عالم مطلق باشد.
جواب به مقدمه اول شما: عرض شد که عقل برای حکم کلی خود درباره حسن یا قبیح بودن افعال نیاز به درک مصالح و مفاسد حقیقی ندارد بلکه همین که آن را تحت یکی از دو عنوان عدل و ظلم بیاورد حسن و قح را برای آن بار می کند.
سلمنا که عقل برای حکم خود نیاز به علم به مصالح و مفاسد داشته باشد در این صورت علم اجمالی برای این حکم کافی است به این معنی که نیاز نیست عقل بر تمامی افعال الهی مسلط باشد بلکه همین که اجمالا می داند که خدا حکیم علی الاطلاق است حکم می کند که خدا لغو انجام نمی دهد همین که می داند او صادق الوعد است حکم می کند که خدا خلف وعده نمی کند و...

اما مقدمه دوم شما:انسان عالم مطلق نیست.
جواب به مقدمه دوم شما: انسان عالم به جزءیات نیست ولی برای حکم دادن علم اجمالی کافی است انسان در حیطه احکام عقلی(کلیات عالم مطلق است)

مقدمه سوم شما: افعال خدا تابع مصالح و مفاسد حقیقی است.
جواب به این مقدمه:
آری افعال خدا تابع مصالح ومفاسد است و چارچوب های کلی آن را عقل درک می کند.
مثلا همین حکمی که شما دادید از کجا می فرمایید؟ "افعال خدا تابع مصالح و مفاسد حقیقی است" آیا این را عقل شما درک نکرده است؟؟!!
آیا این که خدا باید طبق مصالح عمل کند را عقل حکم کرده یا نه؟؟ از کجا؟؟

نتیجه ای که گرفته شد:انسان نمی تواند افعال خدا را درک (یا پیش بینی )کند.
جواب: وقتی مقدمات فاسد باشند نتیجه هم بالتبع باطل است.

دلیل مقدمه اولی که بیان کردید : چون کسی که عالم مطلق نیست ممکن است علم به خیر کثیری که در عوض شر قلیل به دست می آید را نداشته باشد فلذا در تشخیص اشتباه کند.....فلذا تنها فردی می تواند به مصلحت حقیقی دست یازد که عالم مطلق باشد.
جواب: این دلیلی هم که برای مقدمه اولتانن بیان فرمودید علاوه بر آنچه که در بالا گفته شد یک شکال دیگر هم دارد و آن این که خیر کثیر و شر قلیل و... برای افعال خدا معنا ندارد چرا که افعال خدا خیر محض اند و شر در آن راه ندارد( و بنا بر مبنای عدمی بودن شرور اصلا جایی برای این بیان نیست)