چقدر انسانيم!
تب‌های اولیه
چقدر انسانيم!
برای اینکه به میزان انسانیت خود پی ببریم باید بررسی کنیم که در تعارض بین خواسته‌های انسانی و حیوانی کدام یک را انتخاب می‌کنیم؛ پیرو عقل، اعتقادات و ایمان خود هستم یا دنباله رو خواسته‌های گذرای مادی و حیوانی؟
آیا می‌توانیم خود را از چنگال قدرتمند خواسته‌های غریزی و حیوانی نجات دهیم؟
مرز حیوانیت و انسانیت از همین مسیر می‌گذرد و اینجاست که حیوانیت و انسانیت انسان رقم می‌خورد. صد افسوس که گاه ممکن است برخی حیوانات از خواسته‌های خود دست بشویند ولی انسان نه! برخی حیوانات وقتی وارد مزرعه دیگران می‌شوند به محض اینکه مشاهده می‌کنند صاحب مزرعه می‌خواهد با چوب بر سرشان بکوبد فرار می‌کنند و دیگر وارد آن مزرعه نمی‌شوند و همان یک تجربه همیشه آنها را تربیت میکند ولی برخی انسانها به‌رغم هزاران بار تجربه تلخ درس نمی‌گیرند و تربیت نمی‌پذیرند و همچنان مرتکب خطا می‌شوند. اگر می‌خواهید پای از مرز حیوانیت فراتر بگذارید و به جایگاه انسان متعالی نزدیک شوید باید سعی کنید بر هوای نفس و خواسته‌های حیوانی خویش غالب شوید و از طریق موعظه و پند ناصحان و انس با حضرت دوست و اولیای خدا به کوی سعادت و هدایت قدم بگذارید مبادا همانند حیوانات باشید که فقط با تازیانه راه می‌یابند که انسان عاقل به کمک نیروی عقل و تربیت‌پذیری به سر منزل مقصود می‌رسد. باید توجه کرد که اگر انسان بعد از تجربه کردن تربیت شود و به سمت گرایش‌های الهی حرکت کند برتر از حیوان نیست و اگر آدمیزاد به گونه‌ای باشد که بعد از ابتلا به درد و بلا دست از گناه بشوید باز هم از حیوان برتر نیست چه حیوان بارکش هم اگر روزی پایش در گِل فرو رود دیگر از آن منطقه عبور نخواهد کرد. انسان حقیقی، کسی است که رفتار خود را بر اساس محبت و انس با خدا شکل دهد نه بر پایه تجربه‌های تلخ و گرفتاریهایی که دامنگیر او شده است. اینجاست که انسانیت انسان رقم می‌خورد.
امام علی (علیه السلام) دراین باره می‌فرمایند:
« از کسانی مباش که جز در مواردی که به آنان الزام شود از پند و موعظه بهره‌ای نمی‌برند که همانا عاقل به ادب پند می‌پذیرد و چهارپا نمی‌پذیرد مگر با تازیانه.» (نهج البلاغه، نامه 31)
« پس نیکوترین اندوخته تو باید اعمال درست و صالح باشد.
هوای نفس را در اختیار گیر و از آنچه حلال نیست خویشتن داری کن زیرا بخل ورزیدن به نفس خویش به آن است که در آنچه دوست دارد یا برای او ناخوشایند است راه انصاف پیمایی» ( همان، نامه53 ).
برچسب:
سلام علیکم
مطلب بسیار عالی ای رو ذکر و تحلیل کردید.
انسان ماهیتا یک پارادوکس بزرگ است
انسان بدین دلیل که دارای ابعاد حیوانی غریزی است پس امکان تعالی در این انسان چگونه است که ممکن میشود
و همانطوریکه نقل کردید رعایت حلال و حرام الهی غریزه را از شکل حیوانی خود خارج میکند و چگونگی تعالی هم که شرح بسیار بر آن در این سایت داده شده که بنده اضافه چیزی را ذکر نمیکنم.
موفق و منصور باشید
یاحق