گناهانی که خدا سخت می بخشد
تب‌های اولیه
استاد فاطمي نيا در جلسه‌اي با ذکر چند نکته اخلاقي و عرفاني فرمود:
خدمت آيت الله بهاالديني رسيدم. گفتم آقا راز مقام و رتبه سيد سکوت چه بود؟
آقا دست بالا آورد و اشاره به دهان کرد.
خدا شاهد است الان مردم خيلي دست کم گرفته‌اند آبرو بردن را.
ببينيد؛ خدا چند گناه را نمي‌بخشد:
۱- عمدا نماز نخواندن
۲- به ناحق آدم کشتن
۳- عقوق والدين
۴- آبرو بردن.
۵ حق الناس
اين گناهان اينقدر نحس هستند که صاحبانشان گاهي موفق به توبه نمي‌شوند.
پسر يکي از بزرگان علما که در زمان خودش استادالعلما بود، براي من تعريف مي‌کرد
: «به پدرم گفتم پدر تو درياي علم هستي. اگر بنا باشد يک نصيحت به من بکني چه مي‌گويي؟ مي‌گفت پدرم سرش را انداخت پايين. بعد سرش را بالا آورد و گفت آبروي کسي را نبر!»
الان در زمان ما هيئتي‌ها، مسجدي‌ها و مقدس‌ها آبرو مي‌برند.
عزيز من اسلام مي‌خواهد آبروي فرد حفظ شود.
شما با اين مشکل داري؟ دقت کنيد که بعضي‌ها با زبانشان مي‌روند جهنم.
روايت داريم که ميفرمايد اغلب جهنمي‌ها، جهنمي زبان هستند. فکر نکنيد همه شراب مي‌خورند و از ديوار مردم بالا مي‌روند. يک مشت مومن مقدس را مي‌آورند جهنم. اي آقا تو که هميشه هيأت بودي! مسجد بودي! بله. توي صفوف جماعت مي نشينند آبرو مي‌برند.
اميرالمومنين به حارث همداني ميفرمايد:
اگر هر چه را که مي‌شنوي بگويي؛ دروغگو هستي.
گناهکار چند نوع است:
عده‌اي گناه مي‌کنند، بعد ناراحت و پشيمان مي‌شوند؛ سوزوگداز دارند؛ توبه مي‌کنند
و هرگز فکر نمي‌کنند که روزي اين توبه را بشکنند؛ اما دوباره مي‌شکنند.
دوباره، سه باره، ده باره.
در حديث داريم که اين اگر در تمام توبه شکستن ها سوز و گداز واقعي داشته باشد،
در نهايت بر شيطان پيروز مي‌شود.
از ابو هاشم روايت شده كه گفت: از امام حسن عسكرى عليه السّلام شنيدم ميفرمود: يكى از گناهانى كه آمرزيده نخواهد شد اينست كه انسان بگويد: اى كاش من مؤاخذه نميشدم مگر باين (يك گناه؟)- راوى گويد: من با خودم گفتم: اين مقاله از علوم دقيق است، سزاوار است كه انسان هر چيزى را از نفس خود جستجو كند. ناگاه ديدم امام عسكرى عليه السّلام متوجه من شد و فرمود: راست گفتى، آنچه را كه نفس تو بتو دستور داد عمل كن! زيرا كه شرك آوردن از جنبش مورچه در شب تاريك بر (كوه) صفا و بر لباس سياه پوشيدهتر است.(اثبات الوصیه، ص 250)
سلام آقای کارشناس تازه وارد سایتتون شدم وازجواباتون خیلی خوشم اومد... میشه بگین واسه خلاصی ازگناه چکارباید بکنم .البته منظورم خلاص شدن دائمیه
گناه، مخالفت با خالق و مدبّر عالم و پشت کردن به او است؛ لذا پس از هر گناه باید توبه کرد که توبه به معنای بازگشت و رو کردن به خداست؛ ولی خود گناه، مانع این بازگشت به خداست و لذا پیش از توبه، استغفار لازم است. طبق آیات قرآن، استغفار و آمرزش خواستن، غیر از توبه، و مقدم بر آن است:
«و أن استغفروا ربّکم ثمّ توبوا الیه یرسل السماء علیکم مدراراً و ...»
پس از استغفار و توبه، و بازگشت به سوی خدا و راه او، باید با ایمان و عمل صالح، گذشته را جبران نمود. بهترین اعمال صالحی که در این رابطه به ما کمک می‌کنند عبارتند از:
- توجه و توسّل به ثقلین (قرآن و عترت)؛ به ویژه تلاوت قرآن در نیمه شب و گریة بر مصائب سیدالشهداء علیه‌السلام
- عبادت همراه با خضوع و خشوع و شکستگی درونی.
شیخ جعفر ناصری منبع سایت اخلاق
سلام آقای کارشناس تازه وارد سایتتون شدم وازجواباتون خیلی خوشم اومد... میشه بگین واسه خلاصی ازگناه چکارباید بکنم .البته منظورم خلاص شدن دائمیه
باسلام و عرض ادب
خلاصی از گناه، ممکن نیست، مگر این که عبد به معنای واقعی کلمه بشویم. زیرا تا ما زنده ایم، شیطان، وسوسه می کند، گناه را در نظر ما زیبا جلوه می دهد، از فقیر شدن می ترساند و ... پس خلاصی از گناه، برای کسی که مطیع شیطان است، حاصل نمی شود، خلاصی از گناه، فقط برای بندگان خداست، خداوند متعال هم در سوره «حجر» آیه 42 می فرماید: ای شیطان، بندگان من، تو بر آنها تسلط نخواهی یافت، مگر کسانی که از ظالمین باشند (ظالم به نفس خویش یا دیگران) و تو را تبعیت کنند.
در حدیث قدسی از خداوند متعال است که می فرماید: بنده ی من، مرا اطاعت کن، تو را مثل خودم می کند، (تمام صفات من را خواهی داشت). «عبدی اطعنی، حتی اجعلک مثلی».