آیه

این آیه خیلی قوی هست:
1- تاریخ نشون میده و میتوانیم از تاریخ گواهان فراوانی بیاوریم که خلفاء سه گانه ، در کارها ، مورد راهنمایی ( هدایت ) حضرت علی (ع) قرار می گرفتند. این شامل این قسمت از آیه میشه که می فرماید: من لا یهدی الا ان یهدی. و میشه بر این اساس عدم شایستگی آنها برای این منصب را اثبات کرد.

2- می توانیم از تاریخ گواه بیاوریم که هیچکس حضرت علی (ع) را هدایت نکرده است. ( این شاید منافاتی با مشورت نداشته باشد. منظور این است که حضرت علی (ع) ، مثل خلفاء سه گانه نبودند که بخواهند کار اشتباهی انجام بدهند و بعد کسی آمده باشد و ایشان را به اشتباه بودن آن کار تذکر داده باشد و کار صحیح را به ایشان آموخته باشد. در حالیکه این امر برای خلفاء سه گانه زیاد اتفاق می افتاد).

3- عبارت "من لا یهدی الا ان یهدی " که ویژگی کسانی است که نباید مورد تبعیت قرار بگیرند ، نشان می دهد که علم امام ، باید علم کامل یا علم حضوری باشد و نمی تواند علم حصولی و اکتسابی باشد و این یعنی مرتبط بودن امام به علم الهی. و چون کسی از این امر ( که چه کسی به علم الهی مرتبط هست و چه کسی نیست) اطلاع نمی تواند داشته باشد مگر خود خداد ، بنابراین امام باید از طرف خداوند معین و منصوب بشود نه از طریق انتخاب مردم.

هنوز هم استدلالات بیشتری درباره اینکه این آیه می تواند اثبات کننده دو نکته فوق ( عدم شایستگی خلفاء سه گانه برای این مقام - الهی بود ن انتصاب امام ) باشد در ذهنم هست که در صورت حوصله کارشناس محترم و قطع نشدن بحث ، ان شاء الله بیان خواهم کرد.

سئوال اصلی حقیر اینه: چرا با وجود قدرت زیاد این آیه بر اثبات ولایت امیر المومنین (ع) ، این آیه در ادله علیه منکران ، ذکر نشده است؟