اشتغال زنان

امروزه مشارکت روزافزون زنان در بیرون از خانه موجب تقویت حسّ اعتماد به نفس و استقلال و افزایش قدرت تصمیم‏ گیری و برخورد مناسب آنان با رویدادها و حوادث زندگی شده و اثرات مطلوبی بر روابط خانوادگی بر جای گذارده است. در واقع، زن با کار و فعالیت اجتماعی، قدرت خلاقیّت، کارآیی و استقلال بیشتری می‏یابد؛ چرا که زن در ازای دریافت وجه حاصل از فعالیت‏های اجتماعی و همچنین تبادل اطلاعات و تعامل اجتماعی، استقلال عمل بیشتری می‏یابد و بهتر می‏تواند در برابر مشکلات خانه و محیط کار، تصمیم‏ گیری و مداخله نماید.
به طور کلی، باید گفت: هر قدر زنان بیشتر وارد عرصه اجتماعی شوند به همان نسبت بحران هویّت فردی و اجتماعی، افسردگی و انزواگرایی، بیزاری از نظام کنترل اجتماعی، بی‏ اعتمادی و بدبینی به قوانین و قواعد حاکم بر جامعه در این قشر عظیم کاسته خواهد شد. نتیجه آنکه به همان میزان که خانه‏ داری و حضور زنان در صحنه خانه ثمرات مثبت و ارزنده‏ای، هم برای زن و هم برای اعضای خانواده و در نتیجه اجتماع دارد، اشتغال زنان به کارهای مهم و خارج از حیطه خانه نیز دارای فایده و اهمیت است. از این‏رو، باید در این میان، راه وسطی را جست‏ وجو نمود تا میان مشغولیت‏های گوناگون زنان، هماهنگی و توازن برقرار گردد.

مهم‏ترین مسئله ‏ای که در اشتغال زنان باید مورد توجه قرار گیرد، وجود نقش‏های متعددی است که زنان باید به عنوان همسر و مادر و گرداننده خانواده بر عهده بگیرند؛ نقش‏هایی که در جامعه ما به صورت سنّتی به آنها نگریسته می‏شود، و گاهی با نقش نوین زن به عنوان یک فرد شاغل در خارج از خانه ناهماهنگ است. زنان شاغل در حالی که نقش‏های دو گانه‏ ای ایفا می‏کنند، در زمینه انجام وظایف و مسئولیت‏های ناشی از نقش‏های خانگی وشغلی خود، تا حدّ متوسطی دچار دوگانگی نقش می‏شوند. زنان شاغل میزان مشارکت همسرانشان را در امور منزل و خانه‏ داری کم، ارزیابی کرده ‏اند. بار عمده ایفای مسئولیت سنگین خانه‏ داری در کنار وظایف شغل و مسئولیت‏های حرفه‏ ای و کار، همه بر دوش زنان شاغل قرار می‏گیرد و آنان در قبال این وظایف، خود را مسئول می‏بینند و دوست دارند که شغل خود را حفظ کنند و به هر صورت، به کارشان ادامه دهند. بنابراین، در وضعی قرار می‏گیرند که از یک سو، قادر به پاسخ‏گویی کامل به انتظارات هر دو نقش خویش نیستند، و از سوی دیگر، علاقه‏ مند که هر دو نقش را به خوبی ایفا نمایند. معرفی راه میانه می‏تواند پاسخگوی این مشکل باشد. در این صورت است که زن می‏تواند ضمن حفظ نقش اصلی خود به عنوان همسر و مادر، در صورت ضرورت، از فواید اشتغال نیز برخوردار باشد. پاسخ به بعضی از شبهات می‏تواند در پیدا کردن این راه مددرسان باشد. در صورتی که زنان مجبور یا علاقه‏ مند باشند در کنار خانه‏ داری، شغل دیگری هم داشته باشند و یا جامعه به حضور زنان در مشاغل رسمی نیازمند باشد، آیا امکان جمع میان این دو مسئولیت هست؟

پس این تعارض به آسانی قابل حل نیست، مگر آنکه مانند برخی کشورهای توسعه یافته، مقرّرات و امکانات حمایتی وسیعی ایجاد شود و مادران بتوانند هنگام کار بیرون، از خدمات مؤسسات ذی‏ربط (مانند مهد کودک و کودکستان) و یا برخی افراد بهره‏ مند باشند و تفاهم بیشتری در این باره بین زن و شوهر پدید آید. و یا آنکه طرفین از حمایت دیگر اعضای خانواده همچون پدربزرگ‏ها و مادربزرگ‏ها برخوردار گردند و اشتغال زنان از سوی اقوام مورد پذیرش و حمایت واقع شود.

بنابراین، از یک سو، به سبب نیازها و مقتضیات جامعه، نیاز به استفاده از نیروی کار زنان متخصص و تحصیل‏کرده و حتی ضرورت‏های مشترک زندگی خانوادگی، همچون درآمد اقتصادی و بهبود سطح فرهنگی، اشتغال زنان اجتناب‏ناپذیر تلقّی می‏شود و زنان به حضور در عرصه اجتماع ترغیب می‏شوند. و از سوی دیگر، از تغییرات فرهنگی در نظام ارزش‏ها و تخصیص نقش‏ها و جابه‏ جایی وظایف خبری نیست. مشارکت مرد در انجام امور خانه‏ داری موجب می‏شود زن در انجام امور خانه‏ داری کمتر احساس خستگی مفرط کند، وگرنه زنان، هم در انجام وظایف خود در خانواده و روابط با همسر و فرزندان دچار مشکلات می‏شوند و هم در پیشرفت شغل دچار رکود می‏گردند.

( درگیر شدن زن و مرد در اداره امور داخلی خانه) این مشارکت به آنها کمک می‏کند تا روابط جدیدی بین خود برقرار کنند که به بقای ارزش‏ های خانوادگی کمک می‏نماید. هنگامی که زن و مرد مشترکا وظایف خانه‏ داری و بچه‏ داری را به عهده می‏گیرند، رشد فردیت در آنها به صورت رشد جمعی ظهور می‏کند و تأثیر خود را در دیدگاه‏های فرزندان درباره ارزش کار در خانواده متحوّل می‏سازد.

به طور کلی، باید گفت: میزان انتظار زنان از همسرانشان در انجام امور خانه متفاوت است و بستگی به عواملی از جمله تحصیلات زن، میزان درآمد زن و شغل همسرانشان دارد. شاید بهتر باشد بگوییم: انجام امور خانه بر دوش تمام اعضای خانواده است و هر کس باید کاری انجام دهد که در کمترین زمان و به بهترین شکل انجام می‏پذیرد و چنین نیست که بعضی کارها صرفا زنانه و برخی ازامور فقط مردانه باشد. رعایت انصاف و عدالت و حسن اخلاق و اتّکاء به قدرت لایزال الهی بهترین راهنما در این زمینه است. عدم توجه به این مهم نه تنها برای زنان، که برای تمام افراد خانواده معضلات و مشکلاتی ایجاد می‏کند که آن را «تعارض نقش و عوارض آن» می‏خوانند.

از دوستان تقاضا میشود راه حل های مفیدی که به ذهنشون میرسه برای رفع چنین تعارضی ارائه دهند

[="Black"]

[="Navy"]من هميشه با خودم اين فكرو ميكنم كه وقتي ميگن بيكاري بين مردان مثلا انقدره و هر جا ميرم ميبينم تو اداره و مخصوصا جاهاي دولتي زنا پشت ميز نشستن :Gig:(منظور مشاغليه كه مخصوص خانوما نيست وگرنه خيلي مشاغل بايد دست خانم ها باشه و زنونست مثل معلمي و پرستاري و ...)آيا اگه فرصتاي شغلي بين مردا بيشتر تقسيم ميشد يه مشكل از موانع ازدواج برطرف نميشد؟!!

براي فرهنگ اسلامي ما وضعيت كنوني جامعه مشكل ايجاد نكرده؟!!

من وقتي خانوم هاييو ميبينم كه كه سر كار ميرن خونه دارن شوهر ندارن تنها زندگي ميكنن ياد فرهنگ غرب ميفتم كه چون آمار ازدواج پايينه زنا هم جدا زندگي ميكنن بايد كار كنن تا گذران زندگي كنن ولي تو جامعه ما كه فرهنگ اسلامي داريم و ازدواج براي هر جووني ضروريه واقعا براي جامعه اسلامي رشد اين روند خطرناك نيست ؟!!
[/]
[="Teal"]يه زماني هست كه همه سر كار ميرن اونوقت بيكاري هم نيست خيلي خوبه تمام زنا هم بيرون فعاليت كنن. [/]
[="Olive"]خوشحال ميشم دوستان هم خانوما و هم اقايون بدون نگاه متعصبانه حرف دل و وجدانيشونو در اين رابطه بگن
منتظر نظرات خوب دوستان هستم :Gol:[/]