اضطراب مرگ

سلام وقت بخیر در دو زمینه چند وقتیه که دچار وسواس و سرگردانی شدم که نمیدونم باید چیکار کنم مورد اول اینکه من تلاش میکنم با پدر و مادر و اطرافیانم خوب برخورد کنم و ناراحتشون نکنم (هرچند گاهی اوقات بازم پیش میاد) اما دیگه خیلیییی روی کارهام وسواسی شدم طوری که اگه صدام بزنن یا چیزی بخوان با چند ثانیه تاخیر برم فکر میکنم گناه کردم و دیگه تمومه خدا منو نمیبخشه دیگه هیچکدوم از خواسته هامو برآورده نمیکنه و... یا اگه دوستی اشنایی کسی ازم درخواست کمک کنه و من به دلایل منطقی درخواستشو رد کنم ( ینی احتمال بدم انجام اون کار برام دردسری درست کنه)، اون شب تا صبح کابوس میبینم و تا مدت ها عذاب وجدان میگیرم که چرا کمکش نکردم!  مورد دوم اینکه چند وقته احساس میکنم هرکاری بکنم خب آخرش مرگه دیگه چرا انقد فکرمو درگیر آینده و نداشته هام بکنم... صد در صد بیخیال نیستما ولی مثلا بخوام چیزی بخرم یا کاری بکنم بخاطر این افکار دیگه شوق و ذوقی برام نمی مونه و از روی اجبار اون کار رو انجام میدم.. ینی برا هیچ کاری خوشحال نیستم همش میگم الان خوشحالی فردا یه اتفاق بدی میفته از دماغت در میاد!! حتی این افکار در مورد شاغل شدن و ازدواج و این چیزامم تاثیر گذاشته.. تا میام برا آینده م یه تصمیم بگیرم این وسواس های فکری میاد سراغم و شادی و انگیزه و ذوقمو کامل میگیره و تو ذهنم تکرار میشه اخرش میمیری دیگه بشین کنج اتاق به آخرتت فکر کن! 

سلام من تجارب جالبی تو زندگی نداشتم اما خجالت هم نمیکشم و الانم مشکلی باهاشون ندارم مثلا از کودکی بی پناه بودم چه جسمی و چه روحی، تجربه آزار جنسی در پنج سالگی و عوارض بعد از اون مثل الان که من بدون دارو تقریبا عقیمم بعد تو نوجوانی کمای تیروئیدی رو رد کردم و دکتر نمیدونست من چطور زنده هستم و بدترین عوارضش مشکلات ذهنی مثل اختلال شدید در حافظه بود  تو تحصیلاتم بخاطر اختلال حافظه و بیماری که داشتم و هم خانوادم که از آزار دادن من خیلی لذت میبردند، بجای اینکه تو مدرسه تیزهوشان که قبول هم شده بودم باشم، توی بیمارستان بخاطر خودکشی با دارو بستری بودم در حالی خانوادمم مشتاق درمان من نبودن، منم ترک تحصیل کردم با وجود قبولی در دانشگاه اینارو فقط جهت آشنایی با فضای روحی و جسمیم گفتم و نه میخوام و نه میتونم با دنیا همراه بشم و دنبال امید و راه زندگی نیستم  در اصل سوالی که دارم علت ترس از مرگه و با خودم میگم کاش با اسلام آشنا نبودم چون تو برخی ادیان دیگه مرگ موضوعی راحت تره و تصورش آسونتره و در نتیجه ترسش کمتره فقط میخوام بدونم چطور میشه گذر کرد ازش؟ چرا انقدر سخته و ورود به دنیای جدید ترس داره؟ چطور میشه دردشو کم و راحت ترش کرد؟