بی نمازی

سلام  حدیثی خواندم که اگر کسی نماز نخواند سایر اعمال نیکوی او قبول نمیشوند و هیچ عمل خیری از او نزد خدا پذیرفته نیست.   با این اوصاف آیا کسی که نماز  نمی خواند اما در پرداخت خمس و زکات کوتاهی نمیکند ، انجام به عمل  پرداخت خمس و زکات در آخرت از وی قبول می گردد؟  اگر نماز نخواندن کسی به خاطر تنبلی و چیزهای دیگری غیر از رد  این واجب دینی باشد مثلا نگوید من نماز را قبول ندارم اما بداند نماز واجب است و رستور خداست اما کوتاهی کند و به آن عمل ننماید سایر اعمالش نیز قبول نیست و این با عدالت خدا سازگاری دارد؟  

اگر فردی نماز نخونه ولی کلی کارهای خوب انجام بده، مثل احسان به والدین، صدقه، کمک به مناطق محروم و ...، به بهشت نمیره؟ پس «فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره» چی میشه؟ طرف چجوری نتیجه عمل خوبشو میبینه؟ یعنی تا نماز قبول نشه این اعمالش هم بی اثره؟ (ان قبلت قبل ماسواها...) یعنی میشه که بره جهنم و بعد از عذاب برگرده بهشت؟ (خوب اینجوری که نمازنخون هست ولی آخرش بهشتی شده!!) در ضمن مگه خدا نگفته از حق خودش میگذره ولی از حق الناس نه؟!!؟ لطفا تمام این سوالات پراکنده ذهن منو جواب بدین دونه دونه... لطف می کنید... ممنونم

حدیثی هست که مرحوم آیت الله مجتهدی (رحمةالله علیه) نقل فرمودند:

اگر این حدیث، صحیح باشد و منظور از حرام، همان حرامی باشد که من می دانم، بنابراین به صورت افراد بی نماز هم نباید نگاه کرد...دیگر چه برسد به این که به خانه اش برویم و از پذیرایی اش بخوریم و به او محبت کنیم و....!!!
لطفاً در این مورد توضیح دهید. آیا باید کلاً با افرادی که نماز نمی خوانند قطع رابطه کنیم؟! اگر جزء خویشاوندان و اعضای خانواده ی کسی باشند باید با آنها قطع رَحِم کند؟!
شنیده بودم که باید در انتخاب دوست و همنشین دقت کرد و کسی را انتخاب کرد که تاثیر مثبت می گذارد. اما نمی دانستم که صرف همنشین شدن با فرد بد، حرام باشد!!!

اگر باید این سوال در بخش دیگری(احکام یا اخلاق یا...) هم مجددا مطرح کنم تا به جواب قطعی برسم، از مسئول ارجاع سوالها تقاضامندم که کارشناس مربوط به همان زمینه را هم به همین تاپیک اختصاص دهد تا از مطرح کردن مجدد آن خودداری گردد.