حضور زن در احتماع

« و إن النساء همهنّ زينة الحياة الدنيا و الفساد فيها »

خانم‏ها! شما لباس زيبا براى جلوه‏گرى در بيرون نپوشيد. جورابى كه چشم جوان را جلب كند، كفشى كه صدا مى‏دهد، راه رفتنى كه صداى النگو و گلوبندتان را در آورد، قرآن مى‏گويد: نپوشيد. صريح قرآن است.
نامحرمى كه مى‏دانيد تقوا ندارد، وقتى تلفن مى‏كند يا در مى‏زند، در قوم و خويش خودتان است و او را مى‏شناسيد، با صداى طبيعى خدا داده با او حرف نزنيد، تو دارى حرف مى‏زنى و او دارد در خيالش زنا مى‏كند.
شما كه نماز مى‏خوانى و روزه مى‏گيرى، چرا منشى دختر به اين زيبايى آورده‏اى؟ مى‏گويد: آقا در من اثر نمى‏كند. دروغگو! در صورتى راست مى‏گويى كه پروردگار تو را مرد خلق نكرده باشد.
اى اهل دين! تو چرا؟ همه، چرا همسرت را در بيمارستان‏هاى زنانه نمى‏برى؟ چرا دخترتان نرود كه درس بخواند، تا دكتر خانم‏ها بشود، چرا؟ يك مدير اسلامى كه منشى زن نبايد داشته باشد. او را بفرست در يك اتاق در بسته كاغذهايى كه بايد تايپ كند، برود تايپ كند. نه تلفن شصت ميليون جمعيت را جواب بدهد، كه اكثر آنها در خيال خود گرفتار زنا بشوند. تمام اين گناهان را در قيامت خدا در پرونده تو هم مى‏نويسد.

استاد حسين انصاريان