دهم ربیع الاول

پیوند آسمانی

آسمان می‏خندد این اتفاق زیبا را و زمین کل می‏کشد این پیوند آسمانی را.
چه طرب‏ انگیز است آفتاب امروز مکه! چه روح ‏فزاست هلهله ممتد نخلستان‏ های عرب!
چشم‏ های ملایک، با لهجه ‏ای بارانی شادباش می‏گوید این وصلت خوش ‏آیند را.
امشب، شب ازدواج ملکه حجاز است؛ اما نه با شاهزادگان یمنی و نه با تاجران مکی؛ با کسی که پادشاه بی‏تاج و تخت زمین و آسمان است. با کسی که تمام کائنات، بهانه خلقت اوست و آفتاب، به طمع دیدار او هر روز طلوع می‏کند، با کسی که خداوند او را «رَحْمَةً لِلْعالَمینَ» نامید.
خدیجه، به خانه‏ ای می ‏آید که زینتی جز حضور همیشگی ملایک ندارد؛ خانه ‏ای که جز صدای محمد، هیچ موسیقی دل‏نشینی را نمی‏شناسد، خانه‏ ای که افق ‏های روشن آسمان، چشم به آستان بی ‏آلایش آن دوخته ‏اند.
خدیجه، جان پیامبر می‏شود. تمام ثروت خود را در محمد خلاصه می‏کند.
و خدیجه به خانه محمد صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله می‏ آید تا مرهم زخم‏ های فردای محمد صلی‏ الله ‏علیه‏ و ‏آله شود.

:::: علی خالقی ::::