رشوه

سلام. خدا قوت

من در یک اداره دولتی کار می کنم و کارمند جزء هستم. چند روز پیش یک مدیر ارشد از شعبه شهرستان به دیدن من آمد و یک کارت هدیه و یک سررسید به من به خاطر راهنمایی و مشاوره هایی که در زمینه کاری و اداری به وی داده بودم هدیه داد. پس از مدتی گفتگو، وی یک درخواست غیرقانونی در همان حوزه کاری از من داشت که من حس کردم هدیه وی شاید بخاطر همین موضوع بوده. با توجه به اینکه در اتاق من چند همکار دیگر حضور داشتند بعد از پایان صحبتها با وی از اتاق بیرون آمدم و بهش گفتم بخاطر درخواست غیرقانونی شما نمی توانم این هدیه را قبول کنم. از من اصرار و از وی انکار که هدف وی از دادن هدیه فقط و فقط قدردانی از زحمات من بوده. اصرار مداوم من در سالن نیز توجه همکاران دیگر را جلب کرده بود و من در برزخی عجیب گرفتار شده بودم چون نمی خواستم کسی از این ماجرا خبردار بشه و از طرفی اگر من اگر گزارش می دادم بخاطر مقام آن مدیر ممکن بود من که نیروی قراردادی هستم و دستم از همه جا کوتاه است از کار برکنار بشم.
الان نمی دانم چه کاری باید انجام دهم. سوالی که دارم :
آیا این کارت هدیه واقعا هدیه بوده؟
اگر این رشوه باشه من چطور می تونم این کارت هدیه را برگردانم؟
اگر رشوه بوده می توانم آن را بحساب همان اداره واریز کنم؟

بنده مقلد آقای آیت اله مکارم شیرازی هستم.

یکی از مشتریها چند روز پیش میگفت من به سر ناظر ( در اداره دولتی ) پورسانت میدم و سر ناظر پیمانکارها ( ادارات دولتی ) رو پیشش میفرسته . (اون شخص دستگاه ارسالی بنده رو برای پیمانکارها در ادرات دولتی نصب میکنه) .
بنده دستگاه رو با مارک خودم میفرستم .
هیچگونه رابطه ای بنده با سر ناظر و پیمانکارها ندارم و فقط دستگاه رو میفرستم و نصب و نگهداری دستگاه بر عهده ان شخص است . حتی بنده قیمت فروش دستگاه رو به پیمانکارها نمیدانم و فقط پول دستگاه خودم رو میگیرم .
1- ایا کار شخص رشوه است ؟ ( پورسانت میده به سر ناظر و سر ناظر پیمانکارها رو اینوری میفرسته )
2- اگر رشوه است بنده با توجه به عدم دخالت در کار در رشوه دخالت دارم یا نه ؟ ( این شخص خودش را نماینده بنده اعلام کرده )
3- اگر رشوه است و به بنده مربوط نمیشود ( با توجه به اینکه اگر بنده به ان شخص دستگاه ندهم او نمیتواند به سر ناظر پورسانت بدهد ) . ایا نباید دستگاه بدهم؟

مرجعم : مقام معظم رهبری

لا حول و لا قوة الا بالله

سلام
خیلی خلاصه میگم
متاسفانه این قصه غم انگیزی هست که به شدت در کشور رواج داره
شرکت ما کالایی وارد کرده که با وجود اینکه این کالا در گروه پنجم کالاهای وارداتی قرار داره اما شخصی که در گمرک هست اصرار داره که در گروه دهم هست
کالاهایی که در گروه دهم هستند شامل حقوق گمرکی دو برابر هستند و این باعث میشه شرکت ما بیش از 30 میلیون تومان حق گمرکی اضافه پرداخت کنه و علاوه بر اون کلی هم زمان از دست بدیم و البته هزینه های انبارداری و ...
حالا این شخص از ما 5 میلیون رشوه گرفته تا کالای ما رو جزو گروه دهم قرار نده (در واقع همون گروه پنجم باقی بمونه)
دستمون هم به جایی بند نیست چون به هرجا که شکایت کنیم اونها هم رشوه می خواهند

چند ماه قبل هم زمینی در بندرعباس داشتیم که فروشنده اون زمین رو به فرد دیگری هم فروخته بود
ارزش این زمین حدود 200 میلیون بود که بعد از شکایت رای به نفع شرکت ما صادر شد اما اون شخص بعد از یک رشوه سنگین به نیروی انتظامی و دادسرا و اجرای احکام و ... حتی رای دادگاه رو خرید

مورد دیگه فروشنده ای بود که 60 میلیون به شرکت بدهکار بود اما به خارج از کشور رفته بودند و به همین دلیل هیچ کاری از دستمون ساخته نبود و چون حضور نداشتند حتی قادر به شکایت هم نبودیم ، مجبور شدیم با دادن رشوه به دادگاه یک سری از اموال این شخص رو مصادره کنیم

من همیشه با رشوه مخالف بودم و هستم اما در شرایط رکود اقتصادی که خیلی از شرکتها تلاش میکنند تا حداقل درآمدهاشون با هزینه هاشون برابر بشه ، یک شرکت که میدونه بدون رشوه کاری از پیش نمیره چطور میتونه از 300 میلیون بگذره ؟

حالا چطور میشه در این شرایط رشوه نداد ؟

هر نوع قدرت و توانی می‌تواند شخص توانمند را به استثمار و بهره گیری از نیازمندان وادارد. در مقابل، برخی هم برای رسیدن به منفعتی مالی و اداری، در برابر شخص توانمند به انواع شگردها روی می‌آورند. بنابراین، از یک سو غرور و باج‌گیری و بهره کشی و از سوی دیگر چاپلوسی و ذلت نفس شکل می‌گیرد.

زمینه چنین ناهنجاری و آسیبی را باید در آزمندی و غفلت و گسستگی از مبدأ عزت‌آفرین جست‌وجو کرد.

در عین حال، نباید نقش فقر مادی، فساد اداری حاکمیت نداشتن قانون در قلمرو رابطه‌های اداری و ارباب رجوع را از یاد برد.

فرهنگی را که در آن ارباب رجوع، چشم طمع به گشاده‌دستی مدیر دوخته باشد یا مدیر آگاهانه یا ناخودآگاه از عدالت و پارسایی دور شود، باید اصلاح کرد.

امروزه بعضی افراد بر اثر توجیه‌های نادرست، چاپلوسی ارباب رجوع را احترام می‌پندارند و خود را شایسته چنین کرنشی می‌دانند.

رشوه‌ها را هدیه و احسان می‌نامند و کاری را که در برابر این امتیازها، برای ارباب رجوع انجام می‌دهند، عین وظیفه، عدالت و قانون می‌شمارند!

نکته مهم اینکه آیا اگر مدیر در جایگاه فعلی نبود، چنین پیشکش‌هایی به او ارزانی می‌شد، آیا این هدیه‌ها به خاطر انسان‌دوستی و قربة الی‌اللّه صورت می‌گیرد؟
یا آنکه اگر به دور از ساده‌لوحی پرده از ظاهر آراسته این عمل برداشته شود، چهره زشت آزمندی و ذلت و منفعت‌طلبی رخ می‌نماید! برخی از مدیران که در ظلمت چاه زندگی حیوانی و هواهای نفسانی گرفتار آمده اند

چنان پرده غفلت بر عقل و چشم و گوش آنها کشیده شده است که توان دیدن و فهم حقایق را از دست داده‌‌اند و به راستی که:

لَهُمْ قُلُوبٌ لا یَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْیُنٌ لا یُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یَسْمَعُونَ بِها. (اعراف: 179)

دل‌هایی دارند که با آن (حقایق را) دریافت نمی‌کنند و چشمانی دارند که با آنها نمی‌بینند و گوش‌هایی دارند که با آنها نمی‌شنوند.

اینان با گم کردن راه، بلکه با گم کردن خود، به جهنم گناه و ارتکاب حرام می‌لغزند و بدتر از آن، اینکه خود را به نادانی می‌زنند و برای فریب خود و دیگران، با دستاویز قرار دادن تسویلات شیطانی، می‌کوشند حرام خدا را حلال جلوه دهند!

در قرآن كريم صريحاً از اكل مال به باطل نهي و از آن مذمّت شده است؛ از مصاديق روشن اكل مال به باطل رشوه و ربا است كه در آيات و رواياتي چند از آن ها نكوهش به عمل آمده و از گرفتاري هاي دنيوي و عذاب هاي اخروي آن ها بحث شده است. در آغاز مناسب است معناي رشوه و ربا را روشن كرده تا فرق آن دو معلوم شود، آن گاه به تحليل و بررسي حرمت آن ها از ديدگاه قرآن و سنّت بپردازيم؛ بنابراين بحث را در بخش هاي زير پي مي گيريم:
بخش اوّل: تعريف رشوه
محقق اردبيلي ره مي گويد: رشوه در اصطلاح فقهي، مقدار مالي است كه براي حكم (به حق يا باطل) به قاضي داده مي شود.
محقق نراقي(ره) مي گويد: رشوه مالي است كه قاضي از يكي از دو طرف دعوي يا از هر دو يا از غير مي گيرد تا عليه طرف ديگر حكم صادر كند.
بخش دوم: تعريف ربا
قطب الدين راوندي(ره) آورده است: ربا در لغت زيادي است و در اصطلاح زيادي بر اصل مال از همان جنس يا مثل آن است، همانند زيادي بر مقدار قرض به خاطر مدّت، يا دادن يك درهم و يك دينار در مقابل دو درهم و دو دينار.
تا اين جا معلوم شد كه ربا سود پول يا سود مال در قرض به خاطر مدّت زماني است كه پول يا مال در اختيار قرض گيرنده است و رشوه مقدار مالي است كه براي حكم كردن، قاضي آن را از يكي از طرفين دعوي يا از هر دو مي گيرد تا عليه طرف مقابل حكم صادر كند.
يادآوري دو نكته ضروري است:
1ـ امروزه ميان مردم گاهي به جاي رشوه از عناويني همچون هديه يا انعام ياد مي شود؛ روشن است كه تغيير اسم سبب واقعيّت رشوه نمي شود.
2ـ گر چه اصل رشوه پرداخت مقداري مال در محكمه به قاضي است، ولي امروزه به پرداخت هر گونه مال حتي به غير قاضي براي تسريع در راه اندازي، عنوان رشوه اطلاق مي شود.