سختی های توبه

سلام.یکی از چیزهایی که ذهن من رو درگیر کرده برخی مشکلات و مسائل بیان شده در فقه است.که حتی باعث گریز یک انسان علاقه مند به خدا از تکلیف شرعی اش مثل نماز و روزه میگردد.
مثلا انسانی است که سالها نماز نخوانده و روزه نگرفته ولی به زمانی میرسد که به حقیقت خدا و کلام خدا و بی ارزشی دنیا پی میبرد.حالا به این فرد اگر مسائل فقهی نمازها و روزه های نگرفته اش رو بگوییم انگار یک بار سنگینی روی دوشش قرار داده ایم و کم کم نه تنها از نماز و نیایش با خدای خودش لذت نمیبرد که ممکن است دوباره به ترک آن سوق پیدا کند.
1-از نظر عقلی خدا میفرماید هیچ بار گرانی بر دوش یک دیندار قرار نمیدهد مگر به حد وسع آن فرد.
2-خداوند همیشه میفرماید توبه کنید که اگر توبه کنید و عمل صالح انجام دهید سیئاتتان به حسنات تبدیل می یابد و خدا آمرزنده است.یعنی با توبه همراه با عمل صالح تمامی گناهان قبلی بخشیده میشوند.چه آن گناه بزرگترین گناهان باشد.در توبه همیشه باز است.نماز نخواندن و دوری از خدا نیز یکی از سیئات است.
3-در قرآن آمده اگر نمازتان را فراموش کردید آنرا بجای آورید.این یعنی درباره کسی است که نمازخوان است.ممکن است نمازش را فراموش کند یا حادثه ای پیش بیاید و نتواند در وقتش آنرا بخواند.پس قضای نمازش را در وقت دیگر بجا می آورد.مثلا نماز صبحش را بواسطه خواب فراموش میکند در وقت بیدار شدن میخواند.
4-در روایاتی که دیدم همین برداشت میشود که در بند 3 گفتم.یعنی کسی که توبه میکند حتی اگر یک ساعت به مرگش باقی مانده و فقط توانسته یک بار نماز بخواند تمامی گناهانش بخشیده است بواسطه توبه به درگاه خداوند.

در مورد روزه هم همین است چه در قرآن و چه در روایات.کسی که مسلمان است یعنی اهل نماز و روزه است اگر روزه اش را بدلیل مریضی یا سفر و مسائل دیگر نتوانست بگیرد و وقت دیگر قضایش را بجا می آورد.این درمورد کسی نیست که اصلا اهل نماز و روزه و مسلمانی نبوده.

بنابراین کسی که نماز نمیخوانده و روزه نمیگرفته وقتی به پیشگاه خداوند توبه میکند از آن لحظه وقتی به نماز با خداوند می ایستد و عمل صالح انجام میدهد بار گناهان پیش از توبه را دیگر بر دوشش نباید حس کند.کسی که بیست سال نماز نمیخوانده و روزه نمیگرفته با توبه به درگاه خداوند لذت نماز و نیایش به درگاه خدا را میچشد.و رمضان را هم درک خواهد کرد و روزه خود را هم میگیرد.کم کم برایش نمازها و روزه های مستحبی هم لذت خاصی خواهد داشت.
همینطور نماز پدری که برعهده پسر بزرگتر است.این باید درباره پدری باشد که مسلمان است و اهل نماز و روزه و معلوم باشد چه تعداد و نماز و روزه اش قضا شده است.یا با وصیت خود پدر و یا حدس و گمان پسر.مثلا ده تا نماز یا پنج روز روزه.

در فقه مسائل دیگری هم هست که از دید عقلی و روایی باید درست دیده بشوند تا لذت مسلمانی و دینداری برای انسانها قابل فهم و درک باشد.