قاضی

مرحوم آیت اله قاضی برای اینکه سکوت کنند چند سال متوالی از یه تکه سنگ در زیر زبان خود استفاده کردند به گفته خودشون به این مهم دست یافتند و این عمل رو به چندی از شاگردان خویش هم توصیه کرده اند اما چندی پیش در قم یه عزیزی در درس اجلاق این عمل رو ناپسند قلمداد کرد دلیلش هم این بود که از ائمه در این مورد حدیثی نداریم به نظر دوستان عزیز دلیل ایشون درست بوده آیا ما باید برای انجام هر چیزی باید اول ببینیم درموردش حدیثی هست تا اگر بود انجام بدیم و اگر نبود انجام ندیم؟

کارشناس بحث : سمیع

سلام خدمت اساتید و کاربران اسک دین

موضوع فتوای قاضی شریح مبنی بر قتل امام حسین(ع) رو کم و بیش همگی شنیدیم. متن فتوا به این شکل بیان میشه:

«إنّ حسین بن علىّ بن ابى طالب لقد شقّ عصا المسلمین، و خالف امیر المؤمنین و خرج عن الدّین ثبت و حقّق عندى قضیت و حکمت بدفعه و قتله حفظا لشریعة سیّد المرسلین»
حسین ستون مورد اعتماد مسلمانان را به دو نیم کرده و با امیر المؤمنین یزید بن معاویه به مخالفت پرداخته است. برای من خروج او از اسلام محرز شده و حکم من جنگ با اوست و قتل او برای حفظ شریعت اسلام واجب است

و منبع این مطلب هم معمولاً کتاب "ألفین" علامه حلی بیان میشه. اما به تازگی دیدم که در برخی سایت های مذهبی کلاً این موضوع رد شده و گفته شده که هیچ دلیل تاریخی مبنی بر صحت این موضوع وجود نداره و منبعی هم که به عنوان سند ارائه میشه سخن خود علامه حلی نیست ، بلکه صرفاً از طرف مترجم به کتاب اضافه شده

لطفاً در این خصوص راهنمایی بفرمایید