کلام معصومین

صدای قدم هایی نرم، رخوت خیابان را بر هم می زند؛ قدم هایی که با گام های پاییز هم نوا شده است.

طنین ضربان قلب هستی در گام های کوچک اما بلند کودکان، ضرب می گیرد.
این ضرب آهنگ حیات متعالی بشریت است.
این صدای بلند حیات فرهنگی است. این صدای زندگی است.

این آوای زنگ بیداری است که تمام شهر را به پویشی تازه می خواند. دوباره عدالت، بخش می شود؛
محبت، ضرب و عشق به توان می رسد. دوستی، جمع می شود و نفرت نه نفرتی وجود نخواهد داشت.

صدای جیرجیر نیمکت ها چقدر خاطره انگیز است.

... صدای پای کسی می آید
کسی عطش تشنگان دانش را فرو خواهد نشاند؛

معلم را می گویم. برپا!

علی خالقی