tars ya omid be khoda

در قرآن هم بشارت است ، هم انذار ، گاهی در کنار هم ؛ خوف یا رجا؟
بترسیم از عذابش یا امیدوار باشیم به رحمت واسعه اش ؟
من فکر می کنم گاهی ما مسلمانان از شدت امید به رحمت الهی مرتکب گناه می شویم و فراموش می کنیم که عذابی هست.
به نظر شما کدامیک را باید در وجودمون بیشتر تقویت کنیم؟ خوف یا رجاء؟