جمع بندی اشکال بر دلالت معجزه برای اثبات نبوت

معجزه تک است. اما کار خارق العاده میتواند تک نباشد.

بیت المعمور گرامی قبلاً هم عرض کردم که تفاوت برخی دیدگاههای شما به تفاوت در تعریف معجزه بر می گردد. شما در تعریف معجزه به نوعی هر شرط لازم برای اثبات کنندگی نبوت را می گنجانید. از دید شما، یک کار خارق العاده وقتی معجزه محسوب میشه که اثبات کننده نبوت باشه. با این تعریف عبارت «معجزه اثبات کننده نبوت است» میشه یک عبارت همانگو.   اما تعریف MHGM گرامی متفاوته و قید اثبات کنندگی نبوت رو نداره و بر اساس اون تعریفه که سوال معنا پیدا می کنه‌.

این مدل نتیجه گیری هایی که می فرمائید، نتیجه تعیین تکلیف برای خداست و تناقض دیدن در چیزهایی که شاید حکمتشان را ندانیم.   اگر آفرینش ویروسها رو مخالف با حکمت خدا بدانید، به تناقض می رسید و بعد هم به قول شما نتیجه گیری از برهان خلف ... اما اگر حکمت خدا را بر اساس حکمت خودمان قضاوت نکردیم دیگر به چنین نتیجه گیری عجولانه ای نمی رسیم.

سوم پذیرش اینکه خداوند عالم و قادر است و از این قدرت در راستای اهدافش استفاده میکند نه بر علیه اهدافش...

اما دنیای ما دنیای تضادهاست؛ خیلی از تضادها رو هم میشه به همان شیوه ای که در مورد شیطان گفتید توجیه کرد. شاید یه مثال نزدیکتر به مدعیان دروغین نبوت، جعل کنندگان حدیث باشند.

مسئله اینه که ما ممکنه اهداف خدا رو ندونیم و نتونیم حکمت خدا رو ارزیابی کنیم.

ببینید مسئله شیطان خیلی مسئله ساده ای است. من و شما هم میتوانیم کار شیطان را انجام دهیم، این فرصت را خدا به من و شما هم داده است که دیگران را گمراه کنیم...

مگر اینکه خدا را نادان و جاهل و کودن بدانیم ....

اعتبار عقل قراردادی نیست، تکوینی است و خودش هم تعیین می کند که در کجا مسئله را کاملا می فهمد و در کجا نمی فهمد...

    معجزه تنها راهه؛ اشکال اینه کی گفته اصلا معجزه، راهه؟!

چرا اتفاقا، راه اثبات وجود دارد و در جای خود مفصل اثبات شده است.

اما اینکه حکمت خدا برای ما قابل تشخیص باشد که عرض کردم  در گروی درک خود عقل است. عقل جلوه ای از عقلانیت و منطق خداست. خودش می فهمد کجا می تواند کامل حکمت خدا را درک کند و کجا نمیتواند

شما از اثبات یک منبع قطعی الصدور صحبت کردید و من برداشتم این بود که اثبات قرآن منظورتان هست، گفتم به صورت مکرر از حقانیت قرآن سخن گفته شده و اثبت شده است.

اما شما تصور می کنید اگر بگوید : شاید هدف خدا از شیطان فلان باشد شاید هدف خدا از ویروس بهمان باشد مطلب تمام است. مگر شما از هدف خدا باخبرید؟!!

اذا جاء الاحتمال بطل الاستدلال ما نمیخوایم چیزی رو اثبات کنیم ما فقط احتمالاتی رو میاریم که ادعا های اثبات نشده شما رو باطل کنن. تا بهتون بگیم که به نفع دینتون برای خدا تعیین تکلیف نکنید.  

هدف خدا را فرض گرفته ایم که می دانیم.

ممکنه فرضتون اشتباه باشه. با گزاره های فرضی که معلوم نیست درستند یا نه، میخواید برید جلو و مبانی اعتقادی رو اثبات کنید؟

در موضوع معجزه نیز پذیرش احتمال شما با پیش فرض بحث در تناقض است.

اینکه ارسال وحی ضروریه با اینکه معجزه، راه شناخت نبیه، ربطی به هم ندارن که بخوان تناقض داشته باشن. همچنین اینکه خدا به مدعی دروغین نبوت برای اثبات ادعایش معجزه نمیدهد ربطی به این ندارد که به افراد دیگر با انگیزه های دیگر معجزه ندهد. تنها دلیلتان تا اینجا حکمت خدا بوده که چون از حکمت های خدا خبر ندارید، حرفتان در حد یک ادعای ثابت نشده باقی میماند.  

نمیتوانیم بگوییم احتمال دارد خداوند نخواسته پیامبرانش تشخیص داده شوند.

خدا خواسته تشخیص داده بشن اما با قرائن ظنی.

و ما پیش فرضمان این بود که خدا میخواهد که پیامبران تشخیص داده شوند.

اگر به پیش فرض نقد دارید باید به تاپیک مربوطه رجوع کنید.

و ما پیش فرضمان این بود که خدا میخواهد که پیامبران تشخیص داده شوند.

تشخیص داده شدن احادیث واقعی هم مطلوب است، اما نمیشه نتیجه گرفت که خدا مانع از جاعلان حدیث میشه.

اگر به پیش فرض نقد دارید باید به تاپیک مربوطه رجوع کنید.

باشه، مسئله تشخیص حکمت خدا را در تاپیک دیگری مطرح می کنم.

در حالی که ما گفتیم از حکمت خدا با خبریم نه جاهل.

خب شما که از حکمت افعال الهی با خبری، بگو که چرا خدا نماز ظهر را ۴ رکعتی واجب کرد؟ چرا به صورت ۳ رکعت یا ۵ رکعت واجب نکرد؟ 

ما از حکمت خدا در مورد پیامبران و اعجاز با خبریم‌

ما از حکمت خدا در مورد پیامبران و اعجاز با خبریم‌

از کجا تا این حد یقین دارید که مصلحتی که شما برای فعل الهی تعیین کرده اید، درست است و حتی احتمال یک درصد خطا هم ندارد؟

۱. معجزه نیاز به قدرت ماورایی دارد و بشر از پس آن بر نمیاد. ۲. قدرت معجزه را مستقیما خدا میدهد نه موجودات دیگر. ۳. قدرت معجزه برای اثبات نبوت داده شده نه به خاطر دلیلی دیگر.

اینکه منشا معجزه قدرتی ماورایی است یا زمینی ربطی به حکمت خدا ندارد. اینکه معلوم نیست قدرت معجزه مستقیما توسط خدا اعطا شده یا با کمک موجودی دیگر ربطی به حکمت خدا ندارد. اینکه اثبات نشده، قدرت معجزه برای ادعای نبوت است یا انگیزه ای دیگر، ربطی به حکمت خدا ندارد.   مشکل شما این است که آمدید فرض گرفته اید که معجزه راه اثبات نبوت است و بعد که دیدید این احتمالات، فرض شما را باطل کرده میخواهید با حکمت خدا ازش دفاع کنید. در حالیکه باید فرض را بذارید کنار و هر وقت فرضتون رو اثبات کردید بعد ازش دفاع کنید. بحث حکمت خدا در این مورد را زمانی قبول میکنم که شما ابتدا ثابت کنید معجزه راه اثبات نبوت است چون بحث حکمت خدا برای بعد اثبات ادعاتون هست نه قبلش که هنوز معلوم نیست اصلا معجزه را خدا برای نبوت داده باشد بلکه اصلا شاید توسط جنی به خاطر ریاضت باشد پس طرح بحث حکمت خدا تا زمانی که اثبات نکردید اصلا معجزه راه اثبات نبوت است، باطل است.

بقیه گزاره ها درجات پایین تری دارند... و همیشه احتمال اشتباه کردن وجود دارد... اما هیچ گاه این احتمالات ریز، برهان را به غیر برهان تبدیل نمیکند. لذا به اینگونه احتمالات اعتنایی نمیکنند. اگر کسی اعتنا کند نشان دهنده بیماری و وسواس است و کاری غیر عقلایی می باشد.

همیشه احتمال اشتباه کردن وجود دارد...

تمام وقتی گزاره هایتان احتمالی است، حق ندارید مبانی اعتقادی را بر اساس آن بچینید. اینکه اعتقاد شخصی تان باشد اشکالی ندارد و به ما ربطی هم ندارد ولی حق ترویج و تبلیغ آن را ندارید.

اگر کسی اعتنا کند نشان دهنده بیماری و وسواس است و کاری غیر عقلایی می باشد.

نه اتفاقا نشانه این است که فرد، زودباور و ساده لوح نیست و نگرش عوامانه به اعتقادات ندارد و محققانه و با دقت جلو میرود.

به هر حال شما خودتان را جای خدایی بگذارید که طبق فرضمان میخواهد پیامبر بفرستد و به مردم معرفی کند...

بقیه گزاره ها درجات پایین تری دارند... و همیشه احتمال اشتباه کردن وجود دارد... اما هیچ گاه این احتمالات ریز، برهان را به غیر برهان تبدیل نمیکند. لذا به اینگونه احتمالات اعتنایی نمیکنند. اگر کسی اعتنا کند نشان دهنده بیماری و وسواس است و کاری غیر عقلایی می باشد.

خب معتقدیم که آفرینش ویروسها و مهلت دادن به شیطان و ..‌. می تونند کارهایی حکیمانه باشند و چنین فرضی «بیمارگونه و وسواسی» نیست. حالا چطور شد که اون یک مورد شد بیمارگونه؟ تخصیص احتمال به گزاره ها بایستی از منطق های احتمالی مثل چارچوب بیز استفاده کرد. اما حتی وقتی از یک چارچوب ریاضی در چنین مسئله ای استفاده می کنیم، شدیداً تابع سلیقه میشیم. ما روش محکمی برای تخصیص احتمالات به چنین گزاره هایی نداریم.

به هر حال شما خودتان را جای خدایی بگذارید که طبق فرضمان میخواهد پیامبر بفرستد و به مردم معرفی کند...

مثل اینه که بپرسیم: اگر شما خدا بودی، به شیطان مهلت می دادی؟ خب اگر خدا بودید عقلتون هم اندازه خدا بود. شاید اون موقع حکمت آفرینش ویروسها رو می دونستید یا با اون عقلتون به این نتیجه میرسیدید که منابع دینی به شکلی باشند که تمام احکام و عقاید با قطعیت از اونها استخراج نشه. ولی حالا که خدا نیستیم ...

اولا ما احتمال نمیدهیم که ویروس و اینها، حکمتی دارد ما قطع داریم به اینکه حکمتی دارند‌.

شما تصمیم گرفتید آنچه با عقلتان به آن دست یافتید را دور بریزید و بگویید من دوست دارم تابع جهلم باشم.

اولا ما احتمال نمیدهیم که ویروس و اینها، حکمتی دارد ما قطع داریم به اینکه حکمتی دارند‌.

چرا؟ چون می دونید که ویروسها وجود دارند. اما اگر بخواهیم با این استدلالها نتیجه بگیریم که چه چیزی در جهان خارج وجود دارد و چه چیزی وجود ندارد، احتمال داره نتیجه گیری خطا داشته باشیم.

شما تصمیم گرفتید آنچه با عقلتان به آن دست یافتید را دور بریزید و بگویید من دوست دارم تابع جهلم باشم.

نتیجه گیری شما ناشی از یک استدلال محکم نیست که بگوییم با عقلمان به آن دست یافته ایم. شیوه نتیجه گیری شما میتونه تحت تاثیر سلیقه قرار بگیره.

تفاوت ویروس و خدا مشخصه... تفاوت گزاره های اعتقادی با حسی مشخصه....

شناخت رفتار خدا بر اساس تصور خودمان از حکمت، شیوه خطاپذیریه.

بله اگر عقل کسی در حد ابن سینا باشد حتی بدون مطالعه هم همان گزینه های ما را انتخاب می کند،

اما اگر کسی نگاهدقیق عقلی ندارد باید موضوعات را برایش روشن کرد، آن وقت قطعا تصدیق خواهد کرد.

نه اینکه خدا نخواد نشانه ای باشه، خدا خواسته ولی وجود نشانه یقینی ممکن نیست.